All Chapters of น้องสาวข้างบ้านคนนี้ เป็นคนโปรดของพี่วิศวะขี้หวง: Chapter 41 - Chapter 50

เขาจูบเธอราวกับรู้ว่าเธอต้องการอะไร ก่อนที่เธอจะรู้ตัวเองด้วยซ้ำ จูบของเขาแนบแน่นแต่ไม่เร่งรีบ ลิ้นของเขาตวัดเกี่ยวกับของเธอในจังหวะที่คุมเกม แต่ไม่ได้บีบบังคับ มันอ่อนโยนอย่างมีจังหวะ เสพติดอย่างบอกไม่ถูกมือเล็กของข้าวหอมเลื่อนไปเกาะต้นคอเขาไว้แน่น สัมผัสกล้ามเนื้ออุ่นแน่นใต้ฝ่ามือ เธอจูบตอบอย่างเต็มใจ จมลึกไปกับความรู้สึกที่เขาส่งผ่านมา ทั้งความโหยหา ความต้องการ และความทะนุถนอมร่างกายของเธอร้อนขึ้นทีละนิด แต่ใจกลับรู้สึกปลอดภัยอย่างน่าประหลาดจูบของเขาไม่ใช่แค่จูบเพื่อให้ได้ร่างกาย มันคือจูบที่ต้องการจะครอบครองหัวใจเธอทั้งหมด... และเธอก็ยอมให้เขาอย่างไม่มีข้อแม้ข้าวหอมหลับตาลง ปล่อยให้ตัวเองละลายไปในจูบของเขาธีร์ถอนจูบออกช้าๆ ลมหายใจอุ่นรินอยู่ใกล้ใบหู ก่อนเขาจะกระซิบด้วยเสียงพร่าที่ทำให้เธอขนลุก“ขอบคุณที่ไว้ใจพี่…ขอบคุณที่ให้พี่ได้รักตัวเล็กแบบนี้”เสียงของเขาทั้งอบอุ่นและสั่นไหวเล็กน้อย…อย่างคนที่กำลังมีความสุขจนเกือบจะเก็บมันไว้ไม่อยู่ข้าวหอมหลับตาลงแนบแก้มกับอกเขา หัวใจยังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแต่สิ่งที่ไหลวนอยู่ในอก ไม่ใช่ความกลัว ไม่ใช่ความลังเล หรือแม้แต่ความคาดหวังและน

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของธีร์กระตุกเบาๆ หัวใจเขาเต้นรัวจนรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนไปทั้งร่าง แต่ยังไม่ยอมขยับ เขายกมือขึ้นลูบผมเธอแผ่วเบาแล้วพูดยิ้มๆ ทั้งที่ดวงตาร้อนแรงจนแทบกลืนกินเธอไปเดี๋ยวนั้นเขาพยายามควบคุมตัวเองมาตลอด รั้งไว้ไม่ให้เผลอรุนแรงกับเธอมากเกินไป แต่แค่คำขอแผ่วๆนั้น...ผสมกับท่าทางแอ่นรับ เสียงคราง และกลีบเนื้อที่ถูไถอยู่กับเขาอย่างยั่วเย้า สติของเขาก็แทบจะหลุด…จะให้ทนยังไงไหว“พี่อยากเข้าไปตั้งแต่เห็นหน้าข้าวตอนร้องชื่อพี่แล้ว...แต่ใจเย็นนะคนดี รอพี่ก่อน...”มือใหญ่สั่นเล็กน้อยตอนเขาผละออก รีบเอื้อมไปที่ลิ้นชักหัวเตียงอย่างร้อนรน ก่อนจะหยิบซองถุงยางออกมาอย่างรวดเร็ว เขาฉีกซองด้วยฟัน มือข้างหนึ่งยังจับแก่นกายตัวเองไว้แน่นเพราะกลัวว่าแค่ปล่อยให้โดนสัมผัสอีกครั้ง เขาอาจเผลอสอดใส่เข้าไปทันทีแบบไม่ทันตั้งตัวเขาอยากเข้าไป อยากรู้สึกถึงความคับแน่นนั้น อยากได้ยินเสียงเธอครางชื่อเขาแบบลืมทุกอย่างอีกครั้ง แต่ไม่ใช่แบบที่ทำให้เธอต้องเสียใจทีหลังข้าวหอมมองเขาด้วยแววตาเร่าร้อน เธอกำลังหอบและตัวสั่นอยู่ใต้ร่างเขา ดวงตาคู่นั้นเหมือนจะวิงวอนเขาให้หยุดถนอมเธอเหลือเกิน เพราะเธอก็ต้องการเข

เสียงหวานแผ่วจนแทบไม่ต่างจากลมหายใจ แต่กลับแผดเผาอยู่ในอกของเขาธีร์หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทั้งเอ็นดู ทั้งอยากรวบตัวเธอเข้ามากอดแน่นๆ“ตัวเล็ก…นี่มันเรียกว่าดื้อนะรู้ไหม?” เขาว่าพลางใช้นิ้วจิ้มเบาๆที่ปลายจมูกของเธอ“ไม่ได้ดื้อซะหน่อย…” เธอบ่นพึมพำแก้มแดงจัด ก้มหน้าหนีอย่างเขินๆ แต่ยังไม่ยอมขยับหนีจากเขา เธออุตส่ารุกขนาดนี้แล้วแท้ๆ...ธีร์ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“พี่ไม่อยากให้ข้าวทำอะไรที่ยังไม่แน่ใจ หรือฝืนใจนะ พี่แค่อยากให้เรามีความสุขด้วยกัน ไม่ใช่แค่พี่คนเดียว”ข้าวหอมเม้มปากแน่นเหมือนจะเถียง แต่ก็ต้องยอมแพ้เมื่อเจอสายตาอ่อนโยนนั่น เธอพยักหน้าช้าๆแล้วซุกหน้าลงกับอกเขาธีร์ยิ้มจางๆแล้วกดจูบลงกลางกลุ่มผมของเธอ“เด็กดีของพี่…” เขาเอ่ยเสียงนุ่มแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของเธอก่อนจะรวบเธอเข้ามากอดแน่น ร่างเล็กๆในอ้อมแขนขดตัวเข้าหาเขาอย่างเต็มใจ หัวใจเขาเต้นนิ่งลงอย่างมีความสุขทั้งสองคนนอนกอดกันเงียบๆอยู่แบบนั้น เสียงลมหายใจประสานกันในความสงบ และแม้ร่างกายเขาจะยังเร่าร้อนอยู่ แต่ใจกลับเต็มไปด้วยความสุขล้นเวลาผ่านไปเงียบงัน จนกระทั่งแ

พ่อแม่ของข้าวหอมยืนมองด้วยสายตาเอ็นดู ส่วนแมนกับหมวยก็ยิ้มภูมิใจจนแก้มแทบปริตกเย็นวันนั้น ทั้งสองบ้านก็รวมตัวกันจัดปาร์ตี้หมูกระทะในสวนหลังบ้านที่เชื่อมต่อกันกลิ่นหอมของเนื้อย่างและเสียงหัวเราะประสานกันเป็นจังหวะของความสุขธีร์นั่งอยู่ข้างข้าวหอม คอยปิ้งเนื้อให้เธอ พลางแอบมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูราวกับไม่อยากละสายตาไปไหนและเมื่อบรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย…ธีร์ก็เห็นว่าโอกาสเหมาะที่สุดสำหรับเรื่องสำคัญที่เขาเก็บไว้ในใจมาหลายวันเขาวางตะเกียบลง ลุกขึ้นยืนแล้วหันไปหาพ่อแม่ของข้าวหอมน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจจริง“พ่อครับแม่ครับ… ผมมีเรื่องอยากขออนุญาตครับ”ทุกคนเงียบลงเล็กน้อย หันมามองเขาเป็นตาเดียว“ผมกับข้าวหอม… เรารักกันมานานแล้วครับ แล้วตอนนี้ผมก็เรียนจบแล้ว ได้งานทำแล้วด้วย ผมวางแผนจะย้ายออกไปอยู่หอข้างนอก เพราะอยากมีพื้นที่ส่วนตัว ผมอยากขออนุญาต… ถ้าเป็นไปได้ อยากให้ข้าวหอมย้ายไปอยู่กับผมครับ...”บรรยากาศเงียบลงอีกครั้งข้าวหอมหันขวับมามองเขาทันที ดวงตาเบิกกว้างหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งเขินทั้งตื่นเต้นและไม่ทันตั้งตัวแก้มใสๆเริ่มระเรื่อด้วยสีแดงแมนกับหมวยพยักหน้าสนับ

เธอส่ายหัวแรงๆแล้วกดสะโพกลงอีกครั้ง ถูร่องสวาทเข้ากับแท่งเนื้อสดอย่างไม่ให้เขามีเวลาคิด“ข้าวกินยาคุมแล้ว ไม่ต้องใส่ก็ได้ พี่แค่… แค่เอาเข้ามา…”เสียงเธอแหบพร่าแต่แน่วแน่จนเขาไม่อาจขัดได้อีกและเขาก็อยาก… อยากจนแทบบ้านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาได้ทำสดกับเธอ ไม่มีอะไรกั้นกลาง ไม่มีข้อแม้ และเธอเป็นคนร้องขอเองความรู้สึกบางอย่างตีขึ้นถึงอก บางระหว่างความเสี้ยนกับความรัก มันผสมกันจนแยกไม่ออกและเขาไม่มีทางปฏิเสธเธอได้เลยธีร์ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าอดทนมาได้ยังไงจนถึงตอนนี้ทั้งเสียงหายใจหอบๆของเธอกลิ่นกายหอมที่คละคลุ้งอยู่รอบตัวหรือสายตาคู่นั้นที่มองมาราวกับกำลังวิงวอนแค่ได้ยินเสียง ได้กลิ่น ได้เห็นแววตาคู่นั้น เขาก็แทบไม่เหลือแรงห้ามตัวเองแล้วเขากดร่างเธอลงกับโซฟาโดยไม่ทันได้คิดอะไร มือใหญ่แยกเรียวขาเธอออกแทบจะทันทีอย่างอัตโนมัติ แต่ข้าวหอมกลับเป็นฝ่ายชิงขยับ เธอดึงขาเข้าหาตัวแล้วเกี่ยวแขนรั้งไว้ อ้าขาออกกว้างกว่าเดิมเหมือนกำลังยั่วให้เขาบ้าแค่เห็นภาพตรงหน้านี้… เขาก็แทบไม่ไหว“ข้าว…” เสียงเรียกพร่าต่ำแทบขาดใจ ร่างกายขยับไปเองก่อนที่สมองจะสั่งธีร์กระแทกสะโพกเข้าหาในคราวเดียว ลึก