Semua Bab แด่เธอผู้เป็นนิรันดร์: Bab 11 - Bab 12

"คุณหญิงมุกดาครับผมขอไปเจอเด็กๆก่อนได้ไหมครับ "เมื่อน้ำชาทำข้อตกลงกับคุณหญิงมุกดาเสร็จเรียบร้อยเขาก็ได้เอ่ยขึ้น "ได้สิ ตามฉันมาเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปพบเด็กๆเหล่านั้น" เมื่อกล่าวจบคุณหญิงมุกดาเธอก็ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่รถ นั่นก็ทำให้น้ำชาเดินตามคุณหญิงไปโดยมีสายตาของป้าแก้วมองตามด้วยความเป็นห่วง "เธอมานั่งเบาะหลังกับฉัน "เมื่อคุณหญิงมุกดาเห็นว่าน้ำชากำลังจะเปิดไปนั่งที่ประตูด้านหน้าเธอก็ได้เอ่ยขึ้น นั่นก็ทำให้น้ำชาเดินกลับมานั่งอย่างเบาะหลังข้างๆกับคุณหญิงมุกดา "เธอคิดยังไงกับเอกภพ "เมื่อรถขับออกมาได้สักพักคุณหญิงมุกดาก็ได้เอ่ยขึ้น "ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาทั้งนั้น ผมว่าคุณผู้หญิงก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไรผมถึงมาอยู่ที่นี่" "ใช่ฉันรู้หมดแล้วแต่ฉันก็ยังอยากจะฟังจากปากเธอ จิตใจคนเรามันไม่แน่นอนเมื่อเธออยู่กลางกองเงินกองทองจิตใจเธออาจจะไขว้เขวมันหลงไหลตรงนี้ก็ได้ " "หึ ตัวของผมไม่มีทางหลงใหลสิ่งเหล่านี้แน่นอนครับ ความปรารถนาของผมคืออิสระได้โบยบินเหมือนกับนก ไม่ใช่เป็นนกที่อยู่ในกรงของบ้านเศรษฐีแบบนี้ครับ ต่อให้บ้านจะหลังใหญ่คนดูแลจะเยอะหรือต่อให้เขารับเด็กเด็กๆมาอยู่ด้วยผมก็ไม่ปรารถน