All Chapters of อภินิหารหมูน้อยตกสวรรค์: Chapter 61 - Chapter 70

สองสัปดาห์ต่อมา ข่าวการมาถึงของไท่จื่อแคว้นชิงทราบถึงหูฮ่องเต้แคว้นหนาน พระองค์ทรงแปลกพระทัยไม่น้อยที่จู่ ๆ ไท่จื่อแคว้นชิงกลับอยากมาเยี่ยมเจิ้งกั๋วกง แต่ด้วยตอนนี้พระองค์เองก็ไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ของเจิ้งกั๋วกงได้ หากมีหลานสาวและหลานเขยของเจิ้งกั๋วกงมาช่วยกันคิดหาวิธี ไม่แน่ว่าพระองค์อาจจะช่วยเหลือสหายอย่างเจิ้งกั๋วกงได้ในไม่ช้า เพราะตอนนี้เจิ้งกั๋วกงถูกจำคุกอยู่ในคุกหลวงด้วยข้อหากบฏที่มหาเสนาบดีไม่รู้ไปนำหลักฐานมาจากที่

หนึ่งชั่วยามต่อมา ชิงก้านหลงขอตัวกลับไปวางแผนการและส่งข่าวกลับไปยังแคว้นชิงเพื่อให้เสด็จพ่อช่วยเหลือ เรื่องที่แคว้นชิงจะส่งคนมาช่วยเจิ้งกั๋วกงใช่ว่าจะทำไม่ได้ เพียงแต่พระองค์ไม่อยากให้เกิดการต่อสู้ขึ้นในเมืองหลวงแคว้นหนานจนราษฎรต้องเดือดร้อนไปด้วยเท่านั้น อีกทั้งชีวิตของทหารผู้บริสุทธิ์ก็จะสูญเสียไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้านเจิ้งหลินที่พาชิงเว่ยหลงไปยังคุกหลวง นางสวมชุดปิดบังใบหน้าอย่างมิดชิดและปล่อยให้ทหารตรวจสอบอาหารในตะกร้าก่อนจะเดินเข้าไปโดยที่มือหนึ่งยังอุ้มบุตรชายเข้าไ

“ท่านพ่อ เช่นนั้นพวกเราจะทำอย่างไรดีเล่าขอรับ หากนางเข้าวังไปพบฝ่าบาท เจิ้งกั๋วกงก็คงจะถูกปล่อยตัวเป็นแน่” ซิงเซียงหันไปถามบิดาอย่างกังวลเช่นกัน“เจ้าสั่งคนของเราไปเฝ้าที่หน้าพระราชวังเอาไว้ หากเห็นนางเข้าวังเมื่อไหร่ก็จัดการนางกับไท่จื่อเสีย อย่างไรเรื่องนี้ต้องห้ามไม่ให้ฝ่าบาทได้หลักฐาน ไม่เช่นนั้นพวกเราจบเห่แน่ ข้าจะเร่งส่งจดหมายไปหาแม่ทัพแคว้นซ่ง เขาจะได้รีบเดินทางมา”“ขอรับ ท่านมหาเสนาบดี” ขุนนางกับบุตรชายต่างรีบรับคำ พวกเขาขี่หลังเสือแล้วไม่มีทางลงได้ง่าย ๆ อย่างไรเพื่

ชาวเมืองที่รู้สึกว่าช่วงนี้มีคนเพิ่มขึ้นไม่น้อยต่างสงสัยว่าเมืองหลวงกำลังจะมีงานใหญ่อะไรหรือไม่ เพราะปกติแล้วในเมืองหลวงคนก็แทบจะเดินชนกันไปมาอยู่ตลอด แต่ตอนนี้ตามทางเดินยิ่งมีผู้คนมากหน้าหลายตาจนแทบจะไม่มีที่ให้เดินเสียด้วยซ้ำไป ปกติจะมีแค่ช่วงงานเทศกาลใหญ่ ๆ เท่านั้นที่ในเมืองหลวงจะมีคนจากต่างถิ่นเข้ามาค้าขายหรือร่วมงานเทศกาล เพียงแต่พวกเขาไม่เห็นประกาศจากราชสำนักออกมา ทุกคนจึงคิดว่างานใหญ่คงจะใช้เวลาจัดเตรียมระยะหนึ่ง ทางราชสำนักจึงยังไม่ออกประกาศให้พวกเขารู้เท่านั้น สา

ชิงเว่ยหลงที่อยู่ในเรือนพักของตนเองพอได้ยินเสียงดังอื้ออึงจากลานกลางสำนักก็รีบลุกขึ้นจากการรวบรวมพลังปราณทันที เขารู้ดีว่าเสด็จพ่อ เสด็จแม่และท่านตาทวดน่าจะมาถึงแล้ว ไม่เช่นนั้นในสำนักคงไม่วุ่นวายถึงเพียงนี้ อาจารย์ประจำสำนักพอเห็นเป็นครอบครัวชิงเว่ยหลงมาถึงก็รีบเข้าไปคารวะตามธรรมเนียม พวกเขาไม่ได้รับการแจ้งล่วงหน้าว่าไท่จื่อและไท่จื่อเฟยจะเสด็จจึงทำให้เกิดความวุ่นวายภายในสำนักเช่นนี้“ถวายบังคมไท่จื่อ ไท่จื่อเฟยพะย่ะค่ะ/เพคะ” เหล่าอาจารย์คำ