All Chapters of สุดที่รักของเสี่ยแฝด: Chapter 61 - Chapter 70

"ฉันคิดแล้วอยากกลับไปหยุมหัวมากเลยมีน แต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณๆ เขาต้องมาเสียหายไปด้วย"'เออเข้าใจอยู่ เป็นฉันคงไม่ใจเย็นให้มันพูดได้ขนาดแกหรอก แกใจเย็นมากแล้วรัก’“ฉันก็ไม่ได้อยากใจเย็นนะมีน แค่ตอนนั้นมันมีคนอยู่เยอะแล้วแม่นั่นพอไม่ได้ดั่งใจก็เสียงดัง ฉันอายคน” สุดที่รักพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก หลังจากได้ยินคำพูดนั้นของเพื่อนสนิทด้วยความสัตย์จริงแม้ภายนอกจะไม่ได้ทำอะไร แต่กายละเอียดกระโดดถีบยอดหน้าอีกฝ่ายไปแล้วหลายที ติดที่ว่าเธอเป็นคนหน้าบาง ให้ไปทำอะไรแบบนั้นต่อหน้าฝูงชนเธอคงไม่ทำหากไม่ได้สุดทนจริงๆไหนจะที่บอกว่าไม่อยากให้คุณสิงห์คุณเสือต้องเสียหายไปด้วยอีก หากเธอไปมีเรื่องในที่แบบนั้นแน่นอนว่าเรื่องมันต้องถึงพวกเขาอยู่‘แต่ก็ดีแล้วล่ะรักที่แกไม่ได้ทำอะไรมัน เราไม่มีทางรู้เลยนะรักว่าที่มันเข้ามาแบบนั้นจริงๆ แล้วต้องการอะไร ถ้าอีส้มโออะไรนั่นเข้ามาเพื่อพูดเรื่องเอวาที่โดนคุณเสือเลิกสัญญา บางทีมันอาจจะแค่เข้ามาหาเรื่องแกเพื่อจะเอาไปฟ้องคุณเสือก็ได้'"ก็จริงของแกมีน พูดถึงพอฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ก็ไม่น่าจะมีเรื่องอะไรให้ฟ้อง""มันน่ะไม่ได้แต่แกฟ้องได้นะ คนแบบนี้มันกล้ามาหาเรื่องแกทั้งที่

ภายในห้องนอนฝั่งซ้ายอันกว้างขวาง ท่ามอากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานอย่างเงียบเชียบ บนเตียงหลังใหญ่ตรงกลางห้องปรากฏร่างเจ้าของห้องในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเพียงตัวเดียว กำลังนั่งเอกเขนกอยู่บนที่นอนนุ่มที่ว่าเขาสวมเสื้อคลุมตัวเดียวคือมันแค่นั้นจริงๆ เพราะเมื่อครู่เพิ่งเข้าไปอาบน้ำกับสุดที่รัก ปล่อยให้เธอปรนนิบัติ ทั้งนวดทั้งขัดถูทุกซอกทุกมุมอยู่ราวๆ ครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้เพราะแบบนั้นยามที่เดินออกมาเขาจึงไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้นนอกจากเสื้อคลุม แถมตอนนี้มันยังถูกมือเล็กๆ ของเธอแหวกออกกว้างจนปิดอะไรแทบไม่ได้แล้วด้วยดวงตาคมดุมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาล้ำลึก เธออยู่ในชุดคลุมสีขาวเช่นเดียวกัน ทว่าเสื้อคลุมของเธอไม่ได้เป็นผ้าเนื้อหนาเหมือนอย่างของเขา แต่เป็นแบบผ้าลื่นติดระบายลูกไม้ และมันก็บางจนเห็นว่าด้านในของเธอไม่ได้ใส่อะไรเลยเหมือนกัน“ตอนพี่สิงห์ไม่ใส่แว่น หนูรู้สึกไม่ค่อยชินเลยค่ะ” เด็กสาวว่าเสียงเบา ดวงตาสวยเหลือบขึ้นมาสบตาชายหนุ่มอายุมากกว่าพลางคิดในใจว่าหากเขาไม่ทำสีผมเป็นสีน้ำตาลเธอคงแยกเขากับคุณเสือไม่ออกเลยจริงๆก่อนหน้านี้ยังแยกได้กับการใส่แว่น แต่พอเขาไปทำเลสิกม

"จริงเหรอรัก เริ่ดไม่ไหว ฉันบอกแล้วว่าผัวหลวงของแกน่ะ ถ้าอยู่เป็นคือดาวเดือนก็หามาให้ได้"มีนาในชุดเดรสสีม่วงไลแลคเอ่ยขึ้นอย่างถูกใจยามที่เธอเล่าเรื่องทั้งหมดที่เอ่ยขึ้นกับส้มโอให้ฟัง หญิงสาวถึงกับวางช้อนตักเค้กในมือของตัวเองมาเขย่าแขนเธอรัวๆ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากสุดที่รักได้ชะงัดนักตอนนี้พวกเธอสองคนมานั่งคุยกันอยู่ในร้านกาแฟในห้างดังแห่งหนึ่ง ที่นัดเจอกันก็เป็นเพราะมีนากลับมาจากมาเก๊าพอดี ประจวบเหมาะกับตัวสุดที่รักเองก็ว่างในช่วงนี้ เนื่องจากคุณสิงห์ไม่ให้เธอไปเรียนขับรถที่เดิมแล้วเขาหาโรงเรียนใหม่ให้ โดยระยะเวลาคอร์สเรียนจะเริ่มในอีกสองวัน เพราะอย่างนั้นระหว่างนี้จึงกลายเป็นว่าสุดที่รักต้องอยู่บ้านว่างๆ เมื่อรู้ว่ามีนากลับไทยมาพอดีเธอจึงนัดเจอเพื่อนสาวเพื่อคุยกันแบบตัวต่อตัวแทนที่จะเล่าทางโทรศัพท์"ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันมีนว่าจะเร็วขนาดนั้น""แล้วที่แกบอกคุณเสือจู่ๆ ก็จะซื้อคอนโดให้มันคือยังไงวะ ขอโทษอะไรอย่างนี้เหรอ เว่อร์อยู่นะ รอบที่แล้วก็ซื้อรถให้แกไม่ใช่เหรอ" ด้านมีนาพอรู้ว่าผลของคำแนะนำตัวเองเป็นที่พึงพอใจก็รีบขับรถมาหาเร็วจี๋ จนกลายเป็นพวกเธอที่นั่งคุยกันอย่างออกรถออกชาติในตอ

“แน่ใจนะรัก”“แน่ใจสิ แกไปเถอะฉันเอาอยู่”“มีอะไรโทรหาฉันเสมอเลยนะ”“อื้ม ขอบใจนะแก”เมื่อบทสนทนาระหว่างเพื่อนประโยคสุดท้ายจบลงทั้งสองคนก็ตัดสินใจแยกย้าย ประจวบเหมาะกับที่คุณสิงห์เดินมาถึงตัวสุดที่รักพอพอดี มีนาจึงยกมือไหว้เขาหนึ่งครั้งก่อนจะเดินจากไปอีกทางทว่าท่าทีแบบนั้นกลับพาให้ชายหนุ่มสับสนไม่น้อย“น้องมีนเขารีบไปไหนน่ะ”“เห็นบอกว่ามีธุระต้องไปทำต่อพอดีน่ะค่ะ” สุดที่รักตอบเขาด้วยรอยยิ้มที่พยายามให้มันถึงดวงตาแม้ว่าจะยากเหลือทน มือเล็กคว้ามือของเขามาจับก่อนจะใช้แขนอีกข้างกอดแขนแกร่งเอาไว้ทุกจังหวะเธอพยายามให้รอยยิ้มดูจริงใจเพื่อไม่ให้คุณสิงห์สงสัย พยายามกลืนน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาไม่ให้มันร่วงสักเผาะ ต่อให้จะรู้ว่าคุณสิงห์ยินดีเป็นไหล่ให้ซบแน่ๆ หากล่วงรู้ว่าเธอไม่โอเค แต่หญิงสาวก็ยังไม่คิดจะปล่อยมันออกมาเขามีค่ามากกว่าเป็นแค่ที่รองรับน้ำตาให้เธอ“พี่สิงห์อยากทานกาแฟไหมคะ กูอยากทานชาเขียวมากเลย”“แต่หนูเพิ่งกินเค้กไปไม่ใช่เหรอคะ”“ทานเค้กแต่ยังไม่ได้ทานชาเขียวค่ะ นะคะ ไปกับหนูน้า” นอกจากกลืนทุกอย่างลงไปอย่างแนบเนียนแล้วเธอยังเพิ่มอ็อปชั่นเป็นออดอ้อนเอาใจเขามากเป็นพิเศษตอนนี้เธออยา

และถึงจะมีบ้างที่คิดว่าอนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน แต่เธอก็ยังทำเพียงทำใจรอเอาไว้ แค่หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองยังไปต่อได้ ต่อให้เขาทิ้งไปเหมือนคุณเสืออีกคนเธอก็จะไม่ลำบากมากนักยิ่งเห็นเรื่องของมีนา (ที่กำลังแย่และอึดอัดมากๆ) สุดที่รักก็ยิ่งคิดว่าโลกนี้มันไม่แน่ไม่นอนเลยจริงๆ คนที่เตรียมพร้อมเอาไว้เสมอเท่านั้นที่จะอยู่รอด แต่เตรียมพร้อมของเธอไม่ใช่การนอกใจเขาแน่นอน เธอไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด"แล้วฉันจะตัดสินใจโง่ๆ อะไร ไหนแกลองพูดมาซิมีน""อ๋อ แกจะบอกว่ายังไม่ได้ทำคือยังไม่ตัดสินใจงั้นสิ ก็ที่แกปล่อยให้มันยังวอแวทั้งที่รู้ดีแก่ใจนี่แหละที่เรียกว่าโง่""มีน! มันจะเกินไปแล้วนะ" สุดที่รักชักจะมีน้ำโหขึ้นมาบ้าง มือเล็กเท้าเอวจ้องเพื่อนที่กำลังด่าเธอฉอดๆ ตาเขม็ง คบเป็นเพื่อนกันมาหลายปีไม่ค่อยได้ทะเลาะกันเท่าไหร่ วันนี้แหละที่จะได้ทะเลาะสมใจ"ไม่เกินไปหรอก""ไม่เกินยังไง ในเมื่อแกไม่ฟังฉันเลย""ฉันจะไม่ฟังแกยังไงรัก ฉันเข้าใจนะว่าแกยังเจ็บเรื่องคุณเสือ เรื่องนี้ฉันเข้าใจมากๆ เลย แต่แกอย่าลืมนะว่าคุณสิงห์เขายังอยู่ คุณเสือเองก็ยังบอกเลยว่าคุณสิงห์รักแกมาก แกลืมไปแล้วเหรอ"มีนายังคงพูดเรื่องเดิมซ้ำๆ