Lahat ng Kabanata ng สุดที่รักของเสี่ยแฝด: Kabanata 31 - Kabanata 40

“ทำไมเก่งจังคะ ไอ้สิงห์มันทำแรงจะตาย จะไหวจริงเหรอ” เขาถามซ้ำขณะที่โน้มกายเข้าไปกดจูบที่หน้าผาก ขาวยาววาดคร่อมกายของเด็กสาวไปนอนตะแคงลงอีกทาง“ไหวจริงค่ะ กับพี่เสือหนูไหวอยู่แล้ว” ทว่าพอรวบร่างกายนุ่มนวลมานอนกอดแนบอก สุดที่รักก็หันกลับมาตอบเสียงหวาน ใบหน้าสวยซุกเข้าที่แผงอกของเขา เล่นเอาก้อนเนื้อในอกของคนมองพลันหลอมเหลวไปตามๆกันทั้งสวย ทั้งอ้อน ทั้งสู้มือไม่ยอมถอยเพราะแบบนี้ไงไอ้พี่เวรมันถึงอยากได้นัก ตัวเขาเองคิดว่าจะไม่อะไรแล้ว ถึงขั้นบอกให้พี่ชายดีลต่อเองด้วยซ้ำ แต่พอวันที่รู้ว่ามันไปหาจริงๆก็พลันนั่งไม่ติดที่ อีกวันถึงขั้นต้องรีบไปรับเพราะกลัวว่าจะมีหมาตัวไหนมาคาบไปเสียก่อนแม่คนนี้ยิ่งสวยๆอยู่ ก่อนเขาโทรเข้าไปหาคุณนภามีคนจะรีเควสโชว์ไปแล้วด้วยซ้ำ เขาถึงขั้นต้องใช้เส้นสายความเป็นลูกค้าประจำบังคับให้คุณนภาแคนเซิลให้ปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้เลย เมื่อก่อนรอดปากเหยี่ยวปากกามาถึงเขาได้อย่างไรตอนนี้พยัคฆ์ก็ยังไม่เข้าใจ“ทำได้จริงๆนะคะ”เหมือนหญิงสาวจะคิดว่าเขาไม่เชื่อจึงได้เงยหน้ามามองกันตาใสอีกครั้ง เห็นอย่างนั้นพยัคฆ์ที่สงสารจับใจอยู่แล้วจึงใช้แขนข้างหนึ่งประคองร่างบอบบางเอาไว้ในท่าห

หกโมงเช้าในวันถัดมาภายในรถคันหรูซึ่งกำลังเคลื่อนตัวไปตามถนนที่ค่อนข้างโล่งกว่าปกติ มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่ป้าเย็นพักรักษาตัว ที่นั่งสองที่ด้านหน้ามีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งเคียงคู่กันเงียบๆ ภายในห้องโดยสารพยัคฆ์ที่เป็นเจ้าของรถคันนี้นั่งประจำที่ฝั่งคนขับทำ ส่วนเด็กสาววัยยี่สิบเอ็ดปีนั่งอยู่ที่ฝั่งด้านข้าง บรรยากาศรอบตัวระหว่างเขาและเธอยังคงปกคลุมไปด้วยความเงียบคลอไปด้วยเพลงสากลเบาๆ เช่นเดียวกับตอนที่ขับออกมาจากคอนโดสุดที่รักยังคงสวมชุดเดียวกับเมื่อคืนเพราะไม่ได้เตรียมเอาชุดมาเปลี่ยน ส่วนคุณเสือนั้นสวมชุดสูทเต็มยศ หล่อเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะวันนี้เขามีประชุมกับคณะกรรมการบริหารหญิงสาวได้ยินเขาคุยกับคุณสิงหราชเมื่อคืนวาน ว่าวันนี้จำเป็นต้องออกตั้งแต่เช้าเพราะมีประชุมเกี่ยวกับโปรเจ็คสำคัญ เธอเดาเอาว่าที่เขาเครียดจนต้องมาหากันคงเป็นเพราะเรื่องนั้นส่วนตัวสุดที่รักเองแม้ว่าจะมีเรียนในช่วงสาย แต่ก็ยังออกมาพร้อมกันกับคุณเสือแทนที่จะนั่งรถมาเองอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก เพราะเมื่อเช้าเธอโดนกำชับอย่างหนักว่าให้เขาเป็นคนมาส่งแน่นอนว่าคนกำชับก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณสิงห์ที่ต้องบินไ

“ก็จริงของแก” จะว่าไปสิ่งที่มีนาพูดมันก็ถูก เธอที่ไม่ได้มีประสบการณ์ในที่แบบนี้มาก่อนยังสามารถบอกได้เลยว่าสองคนนี้ใช้เงินเหมือนกระดาษ ไม่กี่วันเธอก็ได้เงินจากพวกเขารวมกันแสนกว่าได้แล้วนี่ยังไม่รวมที่เขากำลังจะใช้หนี้ให้ป้าเย็นอีกสองแสน“เอางี้ แกเรียกเท่าฉันไหมล่ะ ฉันเรียกไปห้าแสนต่อเดือนคุณทิมเขาก็โอเคนะ ระดับคุณสองคนนั้นฉันว่าจ่ายไหวอยู่แล้ว” มีนามองสีหน้าเธออยู่เพียงชั่วอึดใจก่อนจะเอ่ยออกมา“จะไม่เยอะไปเหรอแก ถ้าคนละห้าแสนมันก็เดือนละล้านเลยนะ” สุดที่รักเบิกตากว้างขณะเอ่ยถามกลับ จำนวนเงินที่เยอะขนาดนั้นมันเกินการจินตนาการของเธอไปมาก “ฉันกลัวว่า…มันจะเกินตัว ถ้าเขาจ่ายแพงขนาดนั้นเขาจะคาดหวังสูงหรือเปล่า”ปากกัดตีนถีบในโลกอันโหดร้ายมาก เธอรู้ดีว่าไม่มีใครให้อะไรใครฟรีๆ จำนวนเงินที่มากขึ้นก็หมายความถึงความคาดหวังที่มากขึ้น มันเป็นสัจธรรมของโลกนี้อยู่แล้ว“ยังไงเขาก็คาดหวังจากเราอยู่แล้วรัก แต่ถ้าแกไม่กล้าขอห้าก็ลดลงมาเหลือสักคนละสามไหมละ ถ้าน้อยกว่านี้มันจะไม่คุ้มเอานะ อยู่กับผู้ชายสองคนแกต้องเปลืองตัวไปตั้งเท่าไหร่ กว่าเขาจะเบื่อต้องไปรีแพร์เลยมั้ง”แต่ถึงแม้จะคิดแบบนั้น คำพูดของมีน

หลังเงียบไปหลายวินาที จู่ๆเสียงถอนหายใจยาวก็ดังขึ้น"ขึ้นมานั่งข้างบนเถอะค่ะ ก้มมากๆพี่ปวดคอ" เขาว่าก่อนจะฉุดรั้งเด็กสาวให้ขึ้นไปนั่งบนตัก แขนแกร่งโอบกอดเอวคอดเอาไว้แนบแน่นไม่ให้หนี"หนูรู้ว่าหนูผิด แต่ไม่ดุแล้วได้ไหมคะ" แต่ถึงไม่กอดไว้หญิงสาวก็คงไม่หนีอยู่ดี เธอจะหนีไปเพื่ออะไรในเมื่อยังต้องกลับไปนอนใต้ชายคาเดียวกันกับเขา ถึงจะน้อยใจและรู้สึกลำไยนิดหน่อยที่เขาดุเกินเหตุเหมือนจะเอาความเครียดจากตรงอื่นมาลงกับเธอแบบนี้ แต่คนทำงานบริการอย่างเธอมันจะไปทำอะไรได้ในเมื่อเจ้านายจะเอาแบบนี้เธอก็ต้องโอเค"รู้จักเอาตัวรอดนะคะ" ด้านสิงหราชมองปากจิ้มลิ้มขยับไปมายามที่พูดขออุทธรณ์ให้ตัวเองแล้งก็พลันรู้สึกคันในอกขึ้นมา สุดท้ายก็อดไม่ได้จำโน้มใบหน้าลงมากดจูบแรงๆ"อื้อ!""ไม่ดุแล้วก็ได้ค่ะ แต่ต้องโดนลงโทษอยู่ดีนะคะ"เสียงจูบดังระงมไปทั่วห้องทำงานของสิงหราช ที่โต๊ะทำงานของผู้อำนวยการที่กลางห้องปรากฏร่างสะโอดสะองในชุดนักศึกษา สภาพหลุดลุ่ยเล็กน้อยกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโต๊ะ โดยมีแขนแกร่งของชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนคร่อมตัวอยู่เขาผละออกมาถอดแว่นออกอย่างรำคาญก่อนจะโน้มใบหน้าเขาไปจูบเธอต่ออย่างหิวกระหาย

“ถ้าพี่สิงห์ไม่โอเคกับเรื่องวันนี้ หนูสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้แบตหมดอีกค่ะ แต่ไม่ต้องซื้อใหม่หรอกหนูไม่อยากมานั่งย้ายข้อมูลใหม่หรือใช้สองเครื่อง” และเพราะความรู้สึกน้อยใจที่สั่งสมมาตั้งแต่ช่วงเย็น ต่อให้มีเรื่องคุณเสือมาเบรกให้สถานการณ์ดีขึ้นแต่ในความเป็นจริงแล้วลึกๆเธอก็ยังรู้สึกแย่ที่โดนเขาดุมาแบบนั้น หากคืนนี้มันไม่มีอะไรก็คงปล่อยให้มันหายไปเองได้บ้าง แต่พอมีคุณสิงห์มาเติมเชื้อไฟบ่อยๆแบบนี้ มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขึ้นมาอีกจนเผลอพูดประชดประชันกลับไปไม่รู้ตัว“ซื้อก็ไม่ซื้อค่ะ แล้วก็อีกเรื่อง…ผู้ชายที่เดินมาด้วยกันตอนก่อนจะมาขึ้นกลับบ้านน่ะใคร”สิงหราชก็ยังคงเป็นสิงหราช เมื่อไม่ถูกใจอย่างหนึ่งทั้งที่เขาเคยบอกเรื่องนี้กับเธอไปแล้ว อีกเรื่องที่ได้รับรายงานมาจากบอดี้การ์ดที่ไปรับสุดที่รักก็พลันถูกยกขึ้นมาพูด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าจะหาโอกาสดีๆถามไม่ให้บัวช้ำน้ำขุ่น“...ไอ้หมอ มึงพอเถอะ ไปกันใหญ่แล้ว” ด้านพยัคฆ์เมื่อเห็นว่าเรื่องเริ่มเลยเถิดจึงวางช้อนส้อมลง ดวงตาคมมองไปที่เด็กสาวอย่างสงสารเพราะรู้นิสัยของพี่ชายดีไอ้เวรนี่ลองไม่ได้ดั่งใจแบบนี้มันพาลแน่ สิ่งที่ไม่เข้าใจเลยก็คือทำไมมัน