All Chapters of สุดที่รักของเสี่ยแฝด: Chapter 51 - Chapter 60

“พี่ถามได้ไหมคะ ว่าพ่อแม่หนูเป็นอะไรถึงเสีย ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรนะ พี่เข้าใจ”“ถามได้ค่ะ พ่อแม่หนูตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนตร์ตอนไปขายของน่ะค่ะ เลยเสียพร้อมกัน” สุดที่รักตอบ เธอไม่ได้เศร้ามากแล้วเพราะตอนที่เรื่องเกิดก็ยังเด็กมากๆ มีแค่คิดถึงพ่อแม่ที่แท้จริงบางครั้งบางคราวเท่านั้นแต่หากถามความผูกพันธ์เธอผูกพันธ์กับป้าเย็นมากที่สุด เพราะท่านเลี้ยงเธอมาอย่างยากลำบาก ส่งเสียให้เรียนจนจบชั้นมัธยม เลี้ยงดูทั้งยังอบรมสั่งสอน กระทั่งสามารถเรียกร้องค่าเลี้ยงดูจากเธอได้ในตอนนี้ก็ยังไม่คิดเอาเลยสักบาท“เข้าใจแล้วว่าทำไมหนูถึงรักป้ามาก” สิงหราชเอ่ยขึ้นมา ระหว่างที่พูดแบบนั้นก็รู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาฉับพลัน โชคชะตาในโลกนี้มันเล่นตลกชะมัด แม้จะดีใจที่ได้เจอกับเธอแต่ก็ยังสลดใจอยู่ดีที่ได้เจอในที่แบบนั้นยิ่งได้มารู้ความจริงจากน้องชายว่าสุดที่รักไปทำงานที่แชงกรีล่าเพราะต้องการหาเงินไปช่วยค่าผ่าตัด ทั้งที่ยังบริสุทธิ์และไม่เคยทำงานประเภทนั้นมาก่อนแต่กลับต้องจำใจเพราะความจำเป็นโชคยังดีที่ได้มาเจอน้องชายเขาเป็นคนแรก แถมหลังจากนั้นเขาก็มาเจออีกเรื่องของเขาจึงกลายเป็นแบบนี้ แต่หากโชคไม่ดีเขาก็ไม่รู้ว

"แกมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่ใช่ไหม""...""มีน""เออๆ บอกก็ได้ คืนแรกที่แกไปทำงานฉันเป็นคนขอให้คุณทิมแนะนำแกกับคุณเสือเอง แต่มันก็แค่นั้นนะ ฉันไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรอีก”“...” “ฉันแค่เห็นว่าแกตรงสเป็คเขาไงรัก แล้วคุณเสือเขาก็ขึ้นชื่อว่ารับเลี้ยงมาแล้วหลายคน ฉันอยากให้แกพ้นความลำบากก็เลยลองดูเผื่อฟลุ๊ค แต่ก็ไม่คิดว่าแกจะบังเอิญตกคุณสิงห์ได้ด้วย""สรุปว่าที่คุณเสือเลือกฉันคืนนั้น ก็เพราะว่าแกขอให้เพื่อนเขาแนะนำ?" สรุปว่ามีนาคือคนที่ทำให้เธอโชคดีได้เจอกับคุณๆเขาเหรอ"ขอโทษนะรัก ฉันไม่ได้ตั้งใจเข้าไปจุ้นจ้านเรื่องแกนะ แต่ฉันหวังดีกับแกจริงๆ ไม่อยากให้แกต้องเข้าไปลำบากอยู่นานแบบฉัน อย่างที่บอกว่าฉันรู้สึกผิดมากที่ชวนแกไปทำงานนั้น""แกจะขอโทษทำไมเล่า ฉันไม่ได้โกรธแกเลยมีน เพราะแกฉันถึงได้มีวันนี้นะ ถ้าแกไม่ขอให้คุณทิมแนะนำฉันอาจจะต้องนอนกับคนอื่นแทน ป่านนี้ก็อาจจะยังไม่สุขสบายแบบนี้ก็ได้" สุดที่รักว่าพลางดึงมือเพื่อนมาจับเธอไม่ใช่นางเอกละครน้ำเน่านะที่จะโกรธเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้น หญิงสาวรู้เจตนารมณ์ของเพื่อนดี และทุกวันนี้ชีวิตของเธอก็สุขสบายมีเงินมีทองใช้ ป้ารอดชีวิต แถมหนี้สองแ

4 วันถัดไปณ มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดัง หลังการสอบรอบเช้าเสร็จสิ้น“ไม่ได้เรื่องอะ ทำมาได้ยังไงงานแบบนี้ เอาไปทำมาใหม่” แล็ปท็อปเครื่องบางถูกวางลงบนโต๊ะหน้าขาวที่ทุกคนนั่งทำงานกลุ่มกันอยู่ด้วยแรงไม่เบานัก ท่ามกลางสายตาเอือมระอาของเพื่อนทุกคนที่นั่งอยู่รอบโต๊ะไร้ซึ่งคำพูดใดจากเพื่อนคนอื่น ทว่าสำหรับมีนาที่นั่งมองเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้วตั้งแต่อาจารย์จับกลุ่มทำงานชิ้นนี้ เธอไม่อาจทนมองมันเกิดขึ้นอีกครั้งได้ไหว ต่อให้ครั้งนี้สุดที่รักจะห้ามไว้แต่เธอจะไม่ยอมอีกแล้ว“คือแกมีอะไรกับเรานักหนาเหรอนานิ แก้มากี่รอบก็พูดแบบเดิม ทำมากี่รอบก็ไม่เอาสักรอบ” ทว่ายามที่หญิงสาวกำลังจะอ้าปาก จู่ๆ สุดที่รักซึ่งใจเย็นเป็นน้ำแข็งมานานกลับพูดขึ้นอย่างมีอารมณ์มีนาหันหน้าไปมองเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างเหนือความคาดหมาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้แปลกใจนักเพราะมาเจอเรื่องแบบนี้ใครบ้างจะไม่โกรธถ้าเป็นเธอในเมื่อมันเห็นชัดๆ ว่าปัญหาไม่ใช่งาน อีเวรนี่โดนตบตั้งแต่รอบสองรอบสามแล้ว ไม่รอจนสุดทนหรอก“ก็ทำให้มันดีๆ เหมือนคนมีความรู้เขาทำกันน่ะทำไม่เป็นเหรอ โทษทีนะที่เรามาตรฐานสูงอะ งานกะหลั่วๆ แบบนั้นเลยไม่อยากให้

หลังจากที่เหตุการณ์การมีปากเสียงกับเพื่อนร่วมสาขาไป ช่วงบ่ายสุดที่รักก็ชวนมีนากลับไปยังห้องที่พวกเธอเคยเช่าอยู่ด้วยกัน และตอนนี้ก็ยังเช่าอยู่เพื่อเอาไว้เก็บของพวกเธอใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายเพื่อเก็บกวาดและปัดฝุ่นของทุกอย่างก่อนเก็บเข้าที่ มีนาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมสุดที่รักถึงชวนเธอมาเก็บกวาดห้องนี้ทั้งที่ปกติพวกเธอจะมาช่วยกันทำเดือนละครั้ง บางครั้งก็จ้างแม่บ้านมาทำไม่ได้ทำเองด้วยซ้ำถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะคิดเอาเองว่าเพื่อนสนิทอาจจะต้องการทำอะไรเพื่อเคลียร์ความคิดอันยุ่งเหยิง ใช้วิธีการทำความสะอาดเพื่อเคลียร์ความรู้สึกให้ดีขึ้นก่อนจะกลับไปหาเสี่ยที่บ้านก็ได้กว่าจะทำความสะอาดห้องเสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปถึงบ่ายสามโมงกว่าๆ หลังจากนั้นทั้งสองคนจึงผลัดกันอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับมาสวมชุดนักศึกษาเหมือนเดิม เพราะตอนแรกเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้านเพื่อไม่ให้เลอะตอนที่ทำความสะอาดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จมีนาก็มาส่งสุดที่รักที่มหา’ ลัยอีกครั้งเพื่อขึ้นรถที่คุณเสือแฝดน้องส่งมารับ ไม่นานสองเพื่อนรักก็โบกมือลากันพร้อมกับหญิงสาวตัวขาวที่หายเข้าไปในรถยุโรปสีดำมันปลาบมีนาได้แต่มองรถคันนั้นอยู่

อีกอย่างคุณเสือมีเด็กใหม่ๆ อยู่ตลอด ของแบบนี้มาเร็วเดี๋ยวก็ไป ถึงจะไม่เคยเจอโล๊ะทีเดียวเกือบหมดสต๊อกแบบนี้ แต่ก็อาจจะเป็นเพราะช่วงวัยของเขาที่มากขึ้นเธอไม่มองว่าเด็กคนนี้เป็นคู่แข่งเลยสักนิด ถึงจะสวยมากแต่จืดๆ ดูเด๋อด๋าแบบนี้เดี๋ยวผู้ชายอย่างคุณเสือก็เบื่อไม่ไปหาอีก เธอเห็นมานักต่อนักแล้วที่เข้ามาได้ไม่เท่าไหร่ก็หายหน้าไป“...ใช่ค่ะ รักไม่เคยเจอตัวจริงคุณเอวาเลย เคยเห็นแค่ในทีวี ตัวจริงสวยมากเลยนะคะ” คำชมที่ได้ยินผ่านหูมามากไม่ได้ทำให้หญิงสาวแปลกใจ เธอทำเพียงยิ้มรับก่อนจะเอ่ยกับเด็กสาวที่ดูท่าจะอายุน้อยกว่าตัวเองอีกประโยค“หลังจากนี้ถ้าได้อยู่กับคุณเสือนานหน่อยก็คงมีโอกาสได้เจอเอวาอยู่บ้างแหละค่ะ หมายถึง…ถ้าได้อยู่นานนะคะ เห็นว่าคุณเสือเขายกเลิกสัญญาไปหลายคนแล้ว”เอวาพูดแค่นั้นก่อนจะหันกลับไปสนใจหน้าจอมือถือของตัวเอง ไม่ได้หันมามองว่าคนฟังมีสีหน้าแบบไหน หรือเห็นแล้วแต่ไม่ได้ใส่ใจข้อนี้ก็ไม่อาจทราบได้ด้านสุดที่รักที่เป็นผู้ฟังก็ได้แต่เก็บรอยยิ้มจืดเจื่อนของตัวเองลงไปเงียบๆ เธอเหลือบมองหญิงสาวอีกครั้งขณะที่คิดตามประโยคนั้น คิดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะคล้อยตามเพราะคนพูดเองก็มีดีกรีเป็นถึงดาร