“รักแกไหวมั้ยวะ หน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอนอย่างนั้นแหละ”เสียงพูดคุยดังขึ้นปะปนไปกับเสียงฝีเท้าสองคู่ที่ทางเดินภายในตึกของคณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดัง ในช่วงสอบมิดเทอมแบบนี้ตามทางเดินภายในตึกนั้นค่อนข้างเงียบ เนื่องจากพวกเธอทำข้อสอบเสร็จก่อนเพื่อนคนอื่นๆ“ไหวสิมีน ฉันแค่เหนื่อยๆน่ะ” สุดที่รักว่าขณะที่ยกขวดน้ำผสมเกลือแร่ในมือขึ้นกระดก แต่แม้จะพูดแบบนั้นทว่ามีนาก็ยังคงมองเธอมาด้วยสายตารู้ทัน“เหนื่อยเพราะอ่านหนังสือดึก หรือเหนื่อยเพราะคุณพ่อแฝดของแกไม่ทราบ” ฝ่ายนั้นเอ่ยถามพาให้ดวงตาสวยพลันลอกแลก เด็กสาวกลืนน้ำรสชาติหวานปะแล่มในปากลงคอก่อนจะเหลือบขึ้นสบตาเพื่อนสาวที่สูงกว่าเธอราวห้าเซ็นติเมตรต่อให้ไม่เล่ามีนาก็คงรู้อยู่ดีสินะ หน้าเธอมันฟ้องขนาดนั้นเลยหรือไง“แต่อย่างแก ฉันเห็นอ่านเตรียมเอาไว้ตัวแต่สองอาทิตย์ที่แล้วไม่ใช่เหรอ เมื่อคืนไม่ต้องอ่านอะไรเยอะหรอกมั้ง ยังไง ตั้งแต่มีเสี่ยสองคนนี่เก็บเงียบไม่เล่าให้ฟังเลยนะ ฉันยังเป็นเพื่อนแกอยู่ไหมเอ่ย”“เออๆ เล่าก็ได้”“ว่า…”“เมื่อวานฉันทะเลาะกับคุณสิงห์”“เรื่อง? แล้วเกี่ยวอะไรกับที่แกหน้าซีดเหมือนจะเป็นลมขนาดนี้ หรือว่าโดนเสี่ยลงโทษทั้งค
Last Updated : 2025-06-02 Read more