ความจริงเหตุการณ์ตอนนี้มันก็คล้ายๆ กับวันแรกที่เจอเขาไม่มีผิด เพียงแต่วันนั้นต่างกันเล็กน้อยคือเขาลากเธอไปขึ้นรถ แต่วันนี้เขากำลังลากเธอขึ้นห้อง!รวีธารไม่มีเวลาได้คิดอะไรมาก เมื่อตอนนี้เขากำลังสแกนนิ้วมือเพื่อเปิดประตูห้อง ซึ่งเมื่อประตูถูกเปิดออก เธอก็เดินตามเข้าไปง่ายๆ อย่างมึนงงเออเนอะ! ที่เพื่อนบอกว่าเธอใจง่ายขอไม่เถียงละกัน เพียงเพราะเป็นเขา เธอก็ใจง่ายจริงๆ นั่นแหละ"ถอดสิ" "ถะ...ถอดเลยเหรอคะ" เธอถามกลับเสียงสั่นนิดๆ เมื่อเขาสั่งให้เธอถอดเพียงแค่เธอก้าวขาเข้ามาในห้อง ก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่าเขาใจร้อน แต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ หรือเขาเห็นเธอเป็นคนไข้เนี่ย อยู่ๆ จะให้ถอดเสื้อผ้ากันง่ายๆ!รวีธารสูดลมหายใจลึก ก่อนจะตัดสินใจทำตามที่คุณหมอหนุ่มบอกเริ่มต้นจากที่ค่อยๆ เอื้อมมือเลิกเสื้อตนเองขึ้นตั้งท่าจะถอด ก่อนจะสะดุ้งโหยงตกใจเมื่อได้ยินเสียงโวยวายของเขาดังขึ้นอีกรอบ"เห้ย! เพ้นท์ทำอะไร!?""คะ?....ก็ถอดไง" เขามองเธออึ้งๆ หน้าเหวอไปชั่วขณะก่อนจะเลื่อนสายตามองต่ำไปยังหน้าท้องขาวเนียนที่ไร้เสื้อปกปิด"..." คนตัวเล็กทิ้งชายเสื้อลงตามเดิม เมื่อเห็นแววตาเป็นประกายแปลกๆ ของเขา "ผมหมายถึงให้ถ
Last Updated : 2025-05-30
LOGIN
