Semua Bab มาเฟียร้ายพ่ายรัก: Bab 31 - Bab 40

ร่างกำยำสวมชุดสูทสีกรมเข้มกับเสื้อเชิ้ตสีดำนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดุดัน โดยมีเซนต์ยืนอยู่ตรงมุมห้องคอยรับคำสั่งเจ้านายอยู่ตลอดเวลามาเฟียหนุ่มยังไม่ยอมให้ไอรินออกไปไหน เขาให้เหตุผลกับหญิงสาวว่าเธอยังไม่แข็งแรงต้องพักผ่อนเยอะๆ แต่เขากลับจับเธอทำกิจกรรมบนเตียงจนเกือบรุ่งสร่างของอีกวัน ก่อนที่เขาจะออกมาจากห้องนอนไอรินก็ยังคงสลบไสลอยู่บนเตียงนุ่ม ชายหนุ่มจึงปล่อยให้เธอได้นอนพักไปก่อน คาเดนกำลังนั่งอ่านเอกสารประวัติของสกายและครอบครัวของเธออย่างละเอียด แฟ้มเอกสารที่เขาได้มาหลายวันแล้ว แต่เขายังไม่ว่างที่จะอ่านมัน “เซนต์ ได้ติดต่อหาไอ้มูอัสบ้างไหม” มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่แฟ้มเอกสารตรงหน้ามูอัส คือบอดี้การ์ดคนสนิทอีกคนที่เขาไว้วางใจให้ดูโรงแรมที่ภูเก็ต “เพิ่งติดต่อไปเมื่อวานครับ” “โรงแรมที่ภูเก็ตเป็นไงบ้าง” “ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับนาย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” “อือ..ดี” ชายหนุ่มเงียบไปชั่วครู่เพราะกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับแฟ้มประวัติของคนที่ทำร้ายกลั่นแกล้งไอรินมาตลอด “ไปสืบมาว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ถึงเวลาที่กูต้องเอาคืนเธอให้สาสมกับสิ่งที

*เนื้อหาในบทนี้มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมด้านความรุนแรงและเพศ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะวันต่อมา ช่วงเที่ยงของวันคาเดนพาไอรินไปที่ห้างสรรพสินค้าซึ่งมีเพื่อนของเขาเป็นเจ้าของอยู่ เพื่อจะมาเลือกแหวนวงใหม่ให้กับไอรินแทนแหวนเพชรวงที่หายไปและเขาก็อยากให้เธอมาเลือกวงที่ถูกใจด้วยตัวเองหญิงสาวใช้เวลาเลือกแหวนไม่นานนัก แหวนเพชรที่ดูเรียบง่ายแต่ก็ดูทันสมัยและสง่างามในเวลาเดียวกันถูกประดับไว้บนนิ้วนางข้างซ้ายของสาวสวยหน้าคม จนกระทั่งเวลาผ่านไปถึงบ่ายสามโมง มาเฟียหนุ่มก็มาส่งหญิงสาวบนเพนท์เฮาส์ของเขา “เดี๋ยวรีบกลับมาหานะ ลงไปทำงานต่อก่อน” คาเดนรวบร่างเล็กมากอดไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ค่ะ ไปทำงานเถอะค่ะ รินอยู่ได้” “หิวก็โทรมา จะพาไปหาอะไรกิน” “ค่ะ” ไอรินส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม คาเดนผละอ้อมกอดออกจากร่างบาง ก่อนจะก้มลงมาฉกจูบเรียวปากเล็กอย่างจาบจ้วงอยู่นานสองนาน จนมือบางต้องทุบอกแกร่งเบาๆ เพื่อห้ามปรามชายหนุ่ม “ไปทำงานได้แล้วคุณคาเดน รีบกลับมานะคะ” “อือ” ชายหนุ่มยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องไปช้าๆ หญิงสาวอมยิ้มกับการ

@เวนิส ประเทศอิตาลีร่างอรชรสวมชุดเกาะอกสีเบจกับกางเกงรัดรูปขายาวสีดำ รองเท้าบูตส้นสูงหุ้มข้อสีดำ และเสื้อโค้ตตัวใหญ่สีเข้ากันกับเสื้อเกาะอกด้านใน ไอรินนั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตร คาเดนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำราคาแพงกับเสื้อแจ็กเกตและกางเกงสีเข้ม พวกเขากำลังนั่งเรือสำราญไปยังเมืองเวนิส โดยมีเหล่าบอดี้การ์ดหกคนติดสอยห้อยตามมาด้วยไอรินกวาดสายตามองไปรอบๆ เมืองที่อยู่บนน้ำแห่งนี้เวนิสคือเมืองแห่งสายน้ำของประเทศอิตาลีที่มาพร้อมกับความสวยงามตรึงใจเหมือนดั่งอยู่ในโลกแห่งนิทาน มีเกาะเล็กเกาะน้อยรวมกันมากมายหลายเกาะโดยมีสะพานเชื่อมกันเอาไว้ เป็นเมืองที่ไม่มีรถยนต์เลยสักคันเดียว ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะสัญจรกันโดยเรือหรือเดินเท้า อีกทั้งตึกสีขาวครีมและอาคารบ้านเรือนสีส้มอิฐ เหลืองและแดง สลับกันของเมืองนี้จะมีสีสันสดใสสวยงามเป็นเอกลักษณ์คาเดนพาไอรินนั่งเครื่องบินส่วนตัวบินมายังอิตาลีตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากจบบทรักอันร้อนแรงและดิบเถื่อน ชายหนุ่มก็สั่งให้แม่บ้านเก็บกระเป๋าเดินทางให้ไอรินและเขา จากนั้นเขาก็พาเธอตรงไปยังลานจอดเครื่องบินทันที กว่าจะมาถึงอิตาลีก็กินเวลาไปจนเช้าตร

หลายวันต่อมาร่างแบบบางของไอรินนอนอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของคาเดนโดยมีมาเฟียหนุ่มนอนกอดรัดร่างบางเอาไว้แน่น พวกเขากำลังเดินทางกลับไปยังประเทศไทย คาเดนพาหญิงสาวเที่ยวเล่นที่เมืองเวนิสอยู่หลายวันทั้งพาชมเมืองชมพิพิธภัณฑ์และพากันไปล่องเรือ อีกทั้งชายหนุ่มยังเธอกินทุกวันหลังจากกลับมาถึงห้องพักแล้วจนไอรินแทบไม่ได้หลับเต็มอิ่มเลยสักวันเพราะกว่าคาเดนจะยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระก็ปาไปเกือบเช้าทุกวัน เธอนอนไปได้แค่สามถึงสี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นแล้ว “ไอริน ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาวที่กำลังนอนหลับใหลอยู่ภายในอ้อมกอดของเขา มือหนายกขึ้นมาลูบไล้แก้มขาวเนียนของหญิงสาวแผ่วเบา “อือออ” ไอรินครางต่ำในลำคอเมื่อโดนรบกวนการนอน “ไม่ตื่นจะปล้ำแล้วนะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวพร้อมกับกดจูบลงบนริมฝีปากเล็ก ไอรินรู้สึกตัวจึงลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อที่อยู่แนบชิดกับใบหน้าของเธอและริมฝีปากหนาที่ขโมยจูบเธออยู่ คาเดนกำลังจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวแต่ทว่าก็โดนไอรินดันอกแกร่งออกเสียก่อน “ทำอะไรคะ” “ก็ปลุกแล้วไม่ตื่น” “ตื่นแล้วค่ะ คุณนี่ฉวยโอกาสตลอดเลย” ไอรินบ่นชายห

*เนื้อหาในบทนี้บางส่วนมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมด้านความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะสกายลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการหนักอึ้งที่หัว เธอกะพริบตาปริบๆ เพื่อปรับโฟกัสแสง เจ้าหล่อนพบว่าที่นี่มันมืดมากๆ มืดจนเธอแทบจะมองไม่เห็นอะไร สกายรับรู้ได้เพียงแค่กลิ่นสาบและกลิ่นอับชื้นเท่านั่นหญิงสาวนึกไปถึงก่อนหน้าที่เธอจะสติดับวูบลงไป เธอจำได้ว่าตัวเองกำลังจะขึ้นรถที่จอดอยู่ลานจอดรถของคอนโดที่หญิงสาวอยู่ แต่ทว่าในเวลาต่อมาเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยแต่ทว่าในจังหวะนั่นเองก็มีแสงไฟสลัวจากหลอดไฟเก่าๆ ดวงเดียวติดขึ้นมา สกายกวาดสายตามองไปรอบๆ ก็รู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือคุก จากนั้นชายชุดดำร่างใหญ่ก็เดินมาหยุดอยู่หน้ากรงขังสี่คน“พะ..พวกแกเป็นใคร จับฉันมาทำไม” เสียงแหลมแสบหูเอ่ยขึ้นอย่างสั่นเทาพร้อมกับลุกขึ้นมายืนเกาะกรงไว้ชายชุดดำยืนนิ่งไม่ยอมตอบกลับอะไรหญิงสาว คาเดนค่อยๆ เดินลงมาจากบันได เมื่อสกายเห็นร่างกำยำทรงพลังเธอของคาเดน เธอก็ชะงักไปสักพักใหญ่ๆ“คะ..คุณคาเดน คุณจับฉันมาทำไม” มาเฟียหนุ่มสองมือล้วงกระเป๋าเดินมาหยุดอยู่ที่หน้ากรงขังด้วยใบหน้านิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวที่แผ่รังสีออกมาจากชายหน