Semua Bab มาเฟียร้ายพ่ายรัก: Bab 11 - Bab 20

วันต่อมาไอรินรู้สึกตัวลืมตื่นขึ้นมาในช่วงเที่ยงของวัน หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความหนักอึ้งที่อยู่บริเวณเอวบางของเธอ ดวงตากลมโตมองจ้องหน้าคนตัวใหญ่อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะจับวงแขนแกร่งออกจากเอวบางของเธอ แต่ทว่าในจังหวะนั้นเองก็โดนคนตัวโตกอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม คาเดนตื่นก่อนไอรินได้สักพักแต่ชายหนุ่มแค่อยากรู้ว่าถ้าเธอตื่นมาแล้วเธอจะทำยังไงต่อ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ คนอย่างไอรินคงไม่มีทางที่จะยอมสยบง่ายๆ เธอคิดจะออกไปจากห้องนี้ทันทีที่ตื่นขึ้นมาเลยละสิ“จะไปไหน” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงราบเรียบทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่“จะกลับคอนโด” ไอรินตอบกลับเสียงแข็งตามสไตล์ของเธอคาเดนนึกแปลกใจเล็กน้อยที่ไอรินไม่โวยวายหรือเรียกร้องขอมีความสัมพันธ์กับเขาต่อเหมือนดั่งเช่นผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านมา“สภาพแบบนี้กลับไหวเหรอ”“มันเรื่องของฉัน ปล่อย!”“พอดีขึ้นแล้วก็พยศขึ้นมาเชียวนะ”คาเดนลืมตาขึ้นมาสบตากับไอริน หญิงสาวดึงรั้งผ้าห่มขึ้นมาปิดเต้าสวยไว้อย่างระมัดระวังตัว“ไหนๆ ก็จะกลับแล้ว ขออีกรอบก่อนละกันนะ” พูดจบชายหนุ่มก็พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางไว้ทันที“หยุดนะ ฉันเจ็บอยู่นะ” ไอรินหน้าตาตื่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

ชายหนุ่มพาไอรินไปเดินเล่นจนทั่วห้าง จากนั้นเขาก็พาเธอไปทานมื้อค้ำที่หรูหราบนตึกสูงเห็นวิวทิวทัศน์รอบทิศทาง ไอรินเอาแต่ทำหน้านิ่งเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ต่างกับคาเดนที่ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดีสะเหลือเกินที่ได้ลากเธอไปไหนมาไหนแบบนี้หลังจากทานอาหารเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็พาเธอมาส่งที่คอนโดทันที รถยนต์สีดำเงาเคลื่อนตัวมาจอดหน้าคอนโดของไอริน หญิงสาวหยิบกระเป๋าขึ้นมาตั้งท่าจะลงจากรถ แต่ทว่าก็โดนมือใหญ่ดึงรั้งไว้ก่อน“อะไรของคุณอีก” ไอรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งปนหงุดหงิดเล็กน้อย ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร มือสากหยิบสร้อยเส้นที่ลองสวมให้เธอที่ร้านขึ้นมาสวมใส่ให้ไอริน หญิงสาวนิ่งไปชั่วครู่กับท่าทีของชายหนุ่ม“ใส่ไว้นะอย่าถอด” คาเดนเอ่ยอย่างนุ่มนวลไอรินเผลอไผลหลงใหลไปกับเสน่ห์ที่ไม่อาจต้านทานได้ไปชั่วขณะ ก่อนจะสะบัดหัวเพื่อเรียกสติของตัวเองกลับมา ใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก หญิงสาวรีบก้าวลงรถโดยไม่หันหลังกลับไปมองชายหนุ่มอีกเลย คาเดนยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนที่รถหรูสีดำเงาจะค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปจากคอนโดอย่างช้าๆสามวันต่อมา...ไอรินนั่งอยู่ในห้องทำงานที่บริษัทเหมือนดั่งเช่นทุกวัน ร่างอรชรสวมเส

สองร่างบดขยี้จูบกันอยู่นานสองนาน คนตัวเล็กทั้งขบกัดริมฝีปากล่างของชายหนุ่มจนมันบวมซ้ำห้อเลือด คาเดนไม่ยอมให้เธอรุกเขาอยู่ฝ่ายเดียว ชายหนุ่มจูบตอบอย่างหื่นกระหายลิ้นสากร้อนเกี่ยวตวัดหยอกล้อกับลิ้นเรียวเล็กพร้อมกับเรียวขาแกร่งดันเรียวขาเล็กให้แยกออกจากกันมือหนาลูบไล้ไปตามสีข้างของหญิงสาว ทำให้ไฟราคะในกายสาวยิ่งเพิ่มทวีคูณมากขึ้น มือสากเลื่อนขึ้นไปบีบขย้ำเต้าอวบอิ่มอย่างเมามัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละออกเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองก่อน ชายหนุ่มค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นร่างกำยำกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนสวยผิวขาวเนียนผ่องไอรินนอนมองคนตัวใหญ่ที่อยู่บนร่างกายเธอด้วยสายตาที่เหมือนว่าเธออยากจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นไอรินมองเขาด้วยสายตายั่วยวนแบบนี้ หลังจากที่คาเดนจัดการกับเสื้อเชิ้ตของตัวเองเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นไปถอดกางเกงของตัวเองออกต่อพร้อมกับหยิบถุงยางอนามัยออกมา เขาใช้ปากฉีกถุงยางอนามัยและสวมใส่ท่อนเอ็นใหญ่ที่กำลังแข็งขันกระตุกหงึกๆ อยู่ชายหนุ่มลงมาทาบทับไอรินอีกครั้ง พลางจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจากร่างบางอย่างรวดเร็ว ซึ่งไอรินก็ให้ควา

ไอรินนั่งทำแผลให้ชายหนุ่มอยู่นานสองจนเสร็จสรรพ มือบางกำลังเก็บอุปกรณ์เข้ากล่องเหมือนเดิม คาเดนไม่ให้ไอรินติดผ้าปิดแผลให้เขาเพราะเขาไม่ค่อยชอบให้มีอะไรมาติดที่หน้าหล่อๆ ของเขาสักเท่าไหร่“ไปโดนยาปลุกเซ็กส์ได้ไง” คาเดนเอ่ยถามไอรินด้วยน้ำเสียงดุดัน ไอรินชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม“ฉะ…ฉันไม่รู้” “มันยื่นแก้วมาให้กินหรือเปล่า” คาเดนถามต่อ“เปล่า ฉันกินแก้วของตัวเอง เขาแค่เดินมาคุยด้วยแล้วก็กลับโต๊ะไป” ไอรินตอบตามความจริง“มาคุยหรือมาจีบ” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย” “ไอริน ฉันถามว่ามันมาคุยหรือมันมาจีบ” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ“ไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ” ไอรินตอบกลับพร้อมกับหยิบกล่องอุปกรณ์ทำแผลขึ้นมาแล้วย้ายมันไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง“คุณให้คนไปส่งฉันที่คอนโดหน่อยได้ไหม” “อ่าา ปวดแผลจัง” คาเดนรวบร่างไอรินมากอดไว้พร้อมกับแสร้งทำเป็นว่าตัวเองเจ็บแผลที่หางคิ้ว“คุณแกล้งหรือปวดจริงเนี่ย” “นอนนี่เถอะนะวันนี้ เดี๋ยวเช้าให้คนไปส่ง” ไอรินถอนหายใจยาว เธอรู้ว่าคาเดนแกล้งทำเป็นว่าตัวเองเจ็บแผลแต่เธอก็เป็นคนทำให้เขาต้องเจ็บตัวแบบนี้ ยังไงวันนี้ก็ต้องยอมเขาไปก่อนแล้วกัน“อือ

ภูเก็ต@โรงแรมแคสเซียสอินเตอร์เนนตัลสามสาวสุดสวยย่างกรายเข้ามาในโรงแรมหรู แพรวาและสกายดูอารมณ์ดีร่าเริงสดใสต่างกับไอรินที่สีหน้าบึ้งตึงมาตลอดทั้งการเดินทางตั้งแต่ที่เธอได้รู้ว่าโรงแรมที่แพรวาจองไว้เป็นโรงแรมที่เธอเคยมากับบิดาของเธอและเป็นโรงแรมของคาเดนนั่นเอง “เป็นอะไรยัยรินดูทำหน้าเข้าสิ” สกายอยู่ในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีฟ้าเอ่ยถามไอริน “เราย้ายโรงแรมกันไม่ได้หรอ” ไอรินเอ่ยพร้อมกับมือบางถอดแว่นกันแดดสีดำออก หญิงสาวสวมชุดว่ายน้ำด้านในสีดำและมีชุดเดรสยาวซีทรูเชือกคล้องคอตัวบางคลุมเอาไว้ “ย้ายทำไมละริน นี่กว่าแพรจะจองที่นี่ได้ยากมากเลยนะ แล้วที่นี่ก็เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดของภูเก็ตแล้วนะแถมยังติดทะเลด้วย” แพรวาในชุดมินิเดรสเกาะอกลูกไม้สีขาวเอ่ย “นั่นสิ อีกอย่างเจ้าของโรงแรมนี้ก็คือคุณคาเดนที่เขาตามจีบเธออยู่ไม่ใช่หรอ” สกายเสริม “เขาไม่ได้จีบฉัน ช่างเถอะ ขึ้นห้องพักกันเถอะ” ไอรินตอบกลับแบบปัดๆ ไปพลางครุ่นคิดไปถึงคาเดน เขาคงไม่มาทำงานที่นี่หรอกเพราะไม่กี่วันก่อนเขายังอยู่ที่กรุงเทพฯอยู่เลยแพรวาเดินไปเช็คอินหน้าเคาน์เตอร์ให้ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับคีย์การ์ดห้องสามอัน พวกเธอทั้งสามคนน