All Chapters of มาเฟียร้ายพ่ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ร่างอรชรเปลือยเปล่าของไอรินกำลังนอนแช่อ่างจากุชชี่อย่างสบายใจ ถึงในใจเธอจะเอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องของคาเดนก็เถอะแต่เธอไม่อยากมีชะตากรรมเหมือนแม่ของตัวเอง ผู้ชายเจ้าชู้ยังไงก็คือผู้ชายเจ้าชู้อยู่วันยังค่ำไอรินใช้เวลาอาบน้ำเกือบชั่วโมง ร่างแบบบางมีหยดน้ำเกาะตามผิวหนังเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบอกอวบอิ่มเอาไว้ในจังหวะที่หญิงสาวหันหลังไปปิดประตูห้องน้ำอยู่นั้น ก็มีมือสากร้อนมาคว้าร่างของเธอจากด้านหลังไปกอดเอาไว้แน่น ไอรินเบิกตากว้างตื่นตกใจร้องกรีดเสียงดังลั่นห้อง “กรี๊ดดดด!” “ฉันเอง” คาเดนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ใบหน้าหล่อซุกไซ้สูดดมซอกคอขาวเนียนด้วยความโหยหา “คะ..คุณเข้ามาได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” ไอรินจำน้ำเสียงที่คุ้นเคยนี้ได้ดี ถึงเธอจะไม่ได้หันหลังกลับไปมองแต่เธอก็สามารถรับรู้ได้ว่าเป็นใคร ไหนจะกลิ่นกายหอมประจำตัวของชายหนุ่มที่อบอวลไปทั่วทั้งห้องของชายหนุ่มอีก “ไม่ออก..ฟังฉันอธิบายเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนได้ไหมไอริน” “ฉันไม่ฟัง ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็นมากกว่า” หญิงสาวพยายามหดคอหนีเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเข้ามาซุกไซ้ลำคอระหงของเธอได้ “เออ..งั้นก็ไ

หลังจากทานอาหารกับพิพัฒน์เสร็จ ไอรินก็ขึ้นมาเปลี่ยนชุดบนห้องของเธอ เมื่อเดินเข้าไปในห้องนอนภาพของคาเดนที่กำลังร่วมรักกับเธอภายในห้องนี้ก็ฉายซ้ำกลับเข้ามาในหัวเธอทันที หญิงสาวสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไป ร่างบางรีบก้าวเดินไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็วร่างแบบบางสวมเสื้อเกาะอกสายเดี่ยวสีดำแหวกหลังกับกระโปรงทรงเอรัดรูปสีดำเข้ากัน ซึ่งทั้งเสื้อผ้าและกระเป๋าที่เธอใช้อยู่ส่วนใหญ่ก็เป็นแบรนด์บริษัทของพ่อเธอทั้งนั้น ร่างเล็กกำลังย่างกรายไปยังลานจอดรถที่ใหญ่โตมโหฬารของคฤหาสน์หลังนี้ ไอรินขึ้นไปนั่งบนรถสปอร์ตหรูคันสีดำเงาและขับเคลื่อนออกมาจากลานจอดรถช้าๆหญิงสาวตั้งใจว่าจะไปห้างสรรพสินค้าเพื่อดูของขวัญวันเกิดให้บิดาของตัวเองในวันพรุ่งนี้ ถึงเธอจะยังไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้พ่อก็เถอะ ขอไปเดินๆ ดูก่อนเดี๋ยวก็เจออะไรถูกใจบ้างนั่นแหละใช้เวลาไม่นานร่างอรชรก็มาถึงห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมืองกรุง มือบางหยิบแว่นกันแดดสีดำขึ้นมาสวมใส่ด้วยท่าทางมาดมั่นพร้อมกับก้าวเดินเข้าในภายในห้างหรูทันทีไอรินใช้เวลาเดินดูของขวัญสักพักใหญ่แต่ก็ยังไม่รู้สึกถูกใจ เธอจึงคิดว่าจะไปเดินดูร้านนาฬิกาหรูสักหน่อย

ร่างอรชรลากชายหนุ่มร่างกำยำให้เดินตามมาเรื่อยๆ จนถึงห้องโถงของคฤหาสน์ใหญ่ คาเดนสวมชุดสูทสีเทาอ่อนดูหล่อเหลาแต่ใบหน้ากลับซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด มาเฟียหนุ่มยอมให้หญิงสาวลากถูไปได้ตามอำเภอใจพลางมองสำรวจแผ่นหลังเปลือยเปล่าขาวเนียน ภาพของชายหนุ่มที่โอบกอดหญิงสาวก็ฉายกลับเข้ามาในหัวของเขาทันที “ทำไมถึงทำแบบนั้นค่ะ นักข่าวเยอะแยะทำไมถึงทำอะไรไม่คิดแบบนี้” เสียงหวานเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเดินมาถึงห้องโถง ไอรินปล่อยมือสากให้เป็นอิสระตั้งท่าจะหันหลังกลับมาคุยกับเขาแต่ทว่าชายหนุ่มก็รวบร่างเล็กมากอดไว้จากข้างหลังเสียก่อน ชายหนุ่มสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอขาวเนียนด้วยความคิดถึงและโหยหา “รินถามทำไมไม่ตอบคะ” “ผู้ชายคนอื่นมากอดเมียตัวเองเป็นใครก็ต้องโมโหไหมล่ะไอริน” เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบอยู่ข้างหูของหญิงสาว “ใครเมียของคุณคะ เราเลิกกันไปนานเป็นเดือนแล้วนะคะ” “ไม่ได้เลิก ไม่เคยบอกว่าเลิก” ชายหนุ่มเอ่ย “นี่ไอรินฟังนะ ฉันกับเพื่อนเธอไม่ได้ทำแบบที่เธอคิดเลยนะ” คาเดนจับไหล่แบบบางให้หันหน้ามาคุยกันพลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโต “ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ” “เกลียดฉันถึงขนาดนั้นเลยหรือไง ถึงขนาดไม่ยอมรับฟังอะไรกันขน

เวลาผ่านไปจวบจนพลบค่ำของวัน มาเฟียหนุ่มกำลังจะพาไปหญิงสาวกลับเพนท์เฮาส์ ไอรินจึงขอตัวไปเก็บของบนห้องก่อน หญิงสาวใช้เวลาเก็บของที่จำเป็นไม่นานเพราะเสื้อผ้าของเธอคาเดนบอกว่าเขายังเก็บไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง หลังจากเก็บของเสร็จไอรินก็เปิดประตูห้องนอนออกมา และก็พบกับศศิวิมลที่กำลังยืนรอเธออยู่ด้วยแววตาท่าทางไม่เป็นมิตรเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งเวลาพวกเธออยู่กันสองต่อสอง “มีอะไร” ไอรินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “อย่าคิดนะว่าตัวเองท้องแล้วทุกอย่างจะต้องตกเป็นของเธอ” เจ้าหล่อนยืนกอดอกเอ่ยด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ “ฉันหรือเธอกันแน่ที่คิดแบบนั้น ทุกอย่างมันเป็นของครอบครัวฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว มีแต่เธอนั่นแหละที่คิดจะมาชุบมือเปิบไปง่ายๆ” ไอรินเอ่ยพลางเดินไปเผชิญหน้ากับศศิวิมลทำให้เจ้าหล่อนหายใจออกแรงด้วยความโมโห ก่อนที่พวกเธอจะมีปากเสียงกันต่อก็มีเสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นมาก่อน “ไอริน” มาเฟียหนุ่มสองมือล้วงกระเป๋าค่อยๆ ก้าวเดินมาใกล้ๆ ไอริน ศศิวิมลจึงแสร้งทำสีหน้าปกติ “คุณคาเดน ขึ้นมาทำไมคะ” ไอรินเอ่ย “เห็นขึ้นมานานแล้ว มีอะไรหรือเปล่า” “ไม่มีค่ะ รินเก็บของเสร็จแล้วไปกันเถอะค่ะ” หญิงสาวเดินไปคล

หลายวันผ่านไป มาเฟียหนุ่มและไอรินย่างกรายเข้ามาภายในบริษัทของพิพัฒน์เพื่อเรียนเชิญเพื่อนรักอย่างแพรวาไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งของพวกเขา โดยมีบอดี้การ์ดร่างกำยำหลายคนเดินตามหลังมาติดๆพวกเขาเดินตรงไปยังแผนกดีไซน์อย่างรวดเร็ว ไอรินเข้ามาถึงแผนกก็เห็นเพื่อนรักกำลังยุ่งกับการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่ต้องรีบทำให้เสร็จเพราะต้องเปิดตัวก่อนสิ้นปีนี้ อาการแพ้ท้องของชายหนุ่มเริ่มดีขึ้นเพราะเขาจับว่าที่เจ้าสาวกินอยู่ทุกวัน หากวันไหนไม่ได้กินหญิงสาวเขาก็จะรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดทั้งวันเลย “ยุ่งอยู่ไหมจ๊ะแพร” ไอรินเอ่ยถามแพรวาเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนรักจึงเงยหน้าขึ้นมาจากงานที่กำลังวาดออกแบบเค้าโครงอยู่ “ริน..คุณคาเดนสวัสดีค่ะ” แพรวาวาดดินสอลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว “ครับ” คาเดนตอบกลับสั้นๆ “คุณเซนต์สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” แพรวาชะเง้อหน้าไปมองบอดี้การ์ดคนสนิทของคาเดนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจ้านาย “สวัสดีครับคุณแพรวา” เซนต์ส่งยิ้มอบอุ่นกลับไปให้เจ้าหล่อน “มากันได้ไงคะเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” แพรวาเอ่ยถามต่อ “พอดีว่ารินจะขอให้แพรไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้รินหน่อยได้ไหม”