All Chapters of มาเฟียร้ายพ่ายรัก: Chapter 1 - Chapter 10

มาเฟียร้ายพ่ายรักเขาซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้เบื้องหลังรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตรนั่น…คาเดน แคสเซียส (คาเดน)ลูกชายคนเล็กของ ควินตัน แคสเซียส และ กนกรดา แคสเซียส อายุ 29 ปี รับหน้าที่ดูแลกิจการโรงแรมของตระกูลแคสเซียสทั้งหมด และหุ้นส่วนของบริษัทต่างๆรวมถึงหุ้นส่วนของโรงพยาบาลอีกด้วย ชายหนุ่มมีหน้าตาหล่อเหลานัยน์ตาสีเทาชวนฝันกับบุคลิกนิสัยดีดูเป็นมิตร แต่มันก็แค่เปลือกที่เขาสร้างขึ้นมาไว้หลอกล่อให้เหยื่อติดกับของเขาก็แค่นั้นศุภาพิชญ์ อัครเมธาสกุล (ไอริน)ลูกสาวคนเดียวของ นายพิพัฒน์ อัครเมธาสกุลประธานบริษัท พีพี กรุ๊ป บริษัทออกแบบและผลิตเสื้อผ้า น้ำหอม อีกทั้งยังมีกระเป๋าแบรนด์เนม รายใหญ่ที่สุดในประเทศไทย หญิงสาวมีหน้าตาเฉี่ยวคมเข้มสวยแบบสาวไทย เรือนผมสีดกดำยาวสลวย อายุ 25 ปี เธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ที่สุดเพราะแม่ของเธอเสียชีวิตก็เพราะความไม่รู้จักพอของพ่อเธอ มันจึงเป็นปมฝังอยู่ในใจเธอมาตั้งแต่เด็กกลุ่มเพื่อนของคาเดนเคแลน - พี่ชายแท้ๆและเปรียบเสมือนเพื่อนรักเพื่อนตายของคาเดนนักรบ - หนุ่มไทยหล่อเข้มนิสัยดี ทำธุรกิจขนส่งทั้งทางบกและทางน้ำมาร์วิน - หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เจ้าของห้าง

เช้าวันใหม่…โรงแรมแคสเซียสอินเตอร์เนนตัลสาขาภูเก็ตเป็นโรงแรมในเครือของตระกูลเเคสเซียส อาคาร 20 ชัั้นอยู่ติดกับทะเลสีฟ้าคราม ตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ตั้งแต่ทางเข้าล็อบบี้จนถึงรายละเอียดในห้องพัก และสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน ทั้งห้องพักเดี่ยว ห้องสวีท ห้องเพรสซิเดนเซียลสวีท และยังมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านนอก รวมทั้งร้านอาหารและผับบาร์หรูภายในโรงแรมอีกด้วยคาเดนในชุดสูทสีเทาเข้มนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงานตั้งแต่เที่ยงของวันจวบจนตะวันลับฟ้า วันนี้เขาต้องพยายามเคลียร์งานทุกอย่างที่ค้างคาที่นี้ให้เสร็จสรรพ เนื่องจากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องกลับกรุงเทพแล้วบอดี้การ์ดร่างใหญ่ทั้งสามคนยืนตัวตรงเรียงแถวกันในห้องทำงานสุดหรูหราใหญ่โตของคาเดนเพื่อรอรับคำสั่งของเจ้านาย ทั้งสามคนเป็นสนิทที่เขาสามารถไว้วางใจได้มากที่สุดที่อยู่กับเขามาหลายปี“มูอัส มึงอยู่ดูแลที่นี้ไปก่อนช่วงนี้ รอให้ทุกอย่างลงตัวแล้วค่อยกลับไปกรุงเทพ”“ครับนาย” มูอัส บอดี้การ์ดคนสนิทหน้าฝรั่งเอ่ยเสียงเข้ม“ไคกิ ส่วนมึงไปสืบเรื่องลูกสาวนายพิพัฒน์มาให้ละเอียด กูขอเร็วที่สุด”“ครับ” ไคกิ บอดี้การ์ดลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นตอบกลับ“นายครับ ดาราคนล่า

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารค่อนข้างดำเนินการไปอย่างเรียบตึง จะมีเพียงแต่เสียงพูดคุยกับระหว่างพิพัฒน์และคาเดนเท่านั้น ไอรินนั่งหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ไม่พูดไม่จาอยู่ข้างศศิวิมลสาวสวยหน้าตาดีที่อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าดูเรียบร้อยอ่อนหวานแต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้ดูอ่อนหวานเหมือนดั่งเช่นหน้าตาของเธอเลย พิพัฒน์นั่งอยู่หัวโต๊ะอาหารโดยมีคาเดนนั่งอยู่ฝั่งซ้าย และฝั่งขวาเป็นไอรินกับศศิวิมลที่นั่งข้างๆกันอยู่เวลาดำเนินไปเรื่อยๆจวบจนมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป ไอรินเมื่อทานอาหารเสร็จสรรพ เธอรีบขอตัวขึ้นห้องไปทันที เนื่องจากพิพัฒน์ต้องคุยธุระกับคาเดนจึงปล่อยให้ไอรินกลับขึ้นห้องไปโดยไม่ได้ว่าอะไรเธอไอรินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบห้องนอนสไตล์โมเดิร์นลักชัวรี่โทนสีขาวครีมสะอาดตา ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ถึงเธอจะไม่ได้อยู่ที่นี้มานานแต่ป้าดวงใจก็คงให้คนขึ้นมาทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูตลอดเวลา ห้องของเธอจึงยังคงสะอาดเป็นระเบียบอยู่เช่นนี้หญิงสาวล้วงหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำราคาแพงของบริษัทพ่อเธอขึ้นมา พร้อมกับเลื่อนหน้าจอกดโทรออกหาใครบางคนที่เธอคิดถึงมากอีกคนหนึ่งเช่นกัน รอสายอย

เวลาผ่านไปไม่นาน ลูกน้องของคาเดนก็ได้มารายงานเขาว่าเจอไอรินอยู่ที่โซนวีไอพี01 คาเดนพอจะมีวิธีที่จะทำให้ไอรินยอมสยบให้เขาแล้วละ ชายหนุ่มก้าวเดินมาตรงโซนวีไอพีอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งได้พบกับร่างแบบบางของไอรินที่กำลังนั่งจิบไวน์แดงอยู่กับกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ ไอรินช่างเป็นผู้หญิงที่ดูสง่าผ่าเผยและดูดีมีออร่า เขาเหลือบไปเห็นผู้ชายโต๊ะข้างหลังกำลังนั่งจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ เสน่ห์แรงจริงๆ นะแม่คุณมีแต่คนจ้องจะจับกิน รวมถึงตัวเขาด้วยเหมือนกัน “ไอริน” คาเดนเอ่ยเรียกหญิงสาวเสียงทุ้มทรงพลัง “คุณคาเดน” ไอรินคิ้วขมวดหันมาตามเสียงเรียกทั้งสองคนมองจ้องตากันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่ไอรินจะเอ่ยขึ้นมาอย่างเสียงแข็ง “มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ป่าวครับ แค่มาทักทาย” ส่วนเพื่อนสาวทั้งสามคนของไอรินได้แต่ตกตะลึงในความหล่อเหลาของชายหนุ่มจนตาค้าง “อย่ากลับดึกมากนะครับ เดี๋ยวคุณพิพัฒน์เป็นห่วง” คาเดนเอ่ยอย่างเป็นห่วงเป็นใย “…” ไอรินไม่ตอบกลับอะไร ได้แต่บอกหน้าคาเดนอย่างจับผิด ถึงคำพูดคำจาของคาเดนจะดูเป็นคนดีเป็นมิตรแต่ไอรินกลับรู้สึกว่าสายตาของเขามันไม่น่าไว้ใจเลย “สวัสดีครับสาวๆ” คาเดนเอ่ยทักทายกลุ่มเพื่อนสาวขอ

ชายหนุ่มร่างสูงระหงย่างกรายมาใกล้ๆ ไอรินและผู้ชายคนนั้น เขายืนมองสถานการณ์มาสักพักแล้ว ส่วนคนตัวเล็กก็ดูเหมือนจะทรงตัวไม่ค่อยไหว “คะ..คุณคาเดน” ชายหนุ่มที่กำลังโอบประคองไอรินอยู่เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก ไม่มีใครที่ไม่รู้จักคาเดน แคสเซียส “กูบอกว่าให้ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!” คาเดนกดเสียงต่ำ “ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นเด็กของคุณคาเดน ผมขอโทษจริงๆ ครับ” ชายหนุ่มรีบปล่อยมือออกจากร่างบางและเดินจ้ำอ้าวออกไปจากตรงนี้ทันทีร่างแบบบางเมื่อเป็นอิสระเธอก็กลับมาโอนเอนอีกครั้ง คาเดนรีบก้าวมาประคองร่างเล็กอย่างรวดเร็ว “ปล่อยค่ะ” ไอรินเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง “เดินไหวหรือไง” “เรื่องของฉัน ปล่อย!” “เดี๋ยวไปส่ง” “ไม่ต้องยุ่งกับฉันได้ไหม” “สภาพแบบนี้จะขับรถไหวหรอไอริน” “…” ไอรินไม่ตอบครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ “ฉันไปส่งยังดีกว่าให้ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้ลากไปทำไม่ดีนะ”“อือ”ไอรินตอบสั้นๆ ยังไงตอนนี้เธอก็ต้องรีบกลับคอนโดให้ไวที่สุด อาการมึนเมามันเริ่มทำให้โลกหมุนแล้ว ถ้าเธอขับรถกลับเองยังไงเธอก็ขับไม่ไหวแน่ๆคาเดนค่อยๆ ประคองหญิงสาวออกมาจากผับหรูอย่างทุลักทุเล ไอรินเริ่มโอนเอนหนักกว่าเดิมเพราะแอลกอฮอล์