All Chapters of ถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด25+++(ภาคต่อของป้าน่ะเมียผม25++): Chapter 21 - Chapter 30

"ไอลิน"เธอกำลังร้องไห้เพราะเขา เพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอเขาก็รู้สึกเจ็บไม่ต่างจากเธอเลยสักนิดมันเพราะอะไรกันนะไอลินฉันถึงได้เหมือนมีหัวใจดวงเดียวกับเธอ"มันขาดหมดแล้ว"มือเล็กพยายามหยิบชุดที่ขาดขึ้นมาปิดบังเรือนร่างของตัวเอง ถึงเธอจะเคยสุขสบายมาก่อนแต่ตอนนี้อนาคตทุกอย่างต้องดับลงหมดการกลับมาได้สัมผัสมันอีกครั้งและเขาก็เข้ามาทำมันพังอีกน้ำตาไหลอาบสองแก้มอย่างสุดจะหักห้ามใจเธอพยายามเข้มแข็งมานานแสนนานเพื่อน้องสาวแต่ตอนนี้ใจของเธออดทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว"คือฉัน"ร่างใหญ่ขยับตัวให้เข้าไปใกล้ร่างเล็กที่กำลังร้องไห้เสียงสะอื้น ใบหน้าหวานที่เขาชอบมองเปื้อนไปด้วยน้ำตานั้นยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บช้ำบาดลึกเข้าไปในหัวใจจนเขาชาไปหมดทั้งตัวด้วยความเจ็บ"ออกไป"ไอลินรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของตัวเอง จ้องมองคนใจร้ายที่เอาแต่คอยทำร้ายจิตใจเธอทุกครั้งที่อยู่ใกล้ เธอไม่อยากอยู่กับคนอย่างเขาอีกแล้วแม้แต่นาทีเดียวก็แทบจะทนต่อไปไม่ไหว"จะไปไหน"ร่างเล็กตรงหน้าเขาพยายามจะเปิดประตูรถลงไปแต่เขาเอื้อมมือไปห้ามเอาไว้ทัน เขาไม่มีทางปล่อยเธอคนที่เขาพยายามทำทุกอย่างให้พิเศษกว่าคนอื่นหนีเขาลงไปจากรถได้เด็ดขาดเขาต้องพูดให้เ

"คุณออกไปนะ""พี่ไออย่างเสียงดัง หนูญาจะหลับ""เงียบนะไอ ฉันง่วงแล้ว"ไอลินนั่งเงียบมองน้องสาวของเธอและคอนเนอร์สลับกันไปมา สองคนนี้เป็นพวกเดียวกันคอยช่วยเหลือกันตั้งแต่เมื่อไรทำไมเธอถึงไม่เคยรับรู้เลย ความสงสัยเหล่านั้นทำให้เธอทำได้แต่เพียงนั่งนิ่งเพื่อให้คนทั้งสองได้หลับร่างบางทิ้งตัวลงนอนตรงกลางระหว่างญาลินและคอนเนอร์ที่นอนอยู่ด้านล่างในความลำบากใจที่ไล่เขาไปไม่ได้กลับมีความอบอุ่นใจเกิดขึ้นเมื่อมีเขามาอยู่ใกล้เสียงถอนหายใจแผ่วเบาของคนนอนไม่หลับเริ่มดังขึ้น เวลาข้ามมาในชั่วโมงของวันใหม่แล้วเธอยังนอนไม่หลับพลิกตัวไปมาระหว่างญาลินกับคอนเนอร์ที่นอนอยู่ด้านล่าง เหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้เธอไม่สบายใจจนนอนไม่หลับ"คนดื้อทำไมไม่ยอมทำแผล"ไอลินพยายามมองไปรอบห้องที่เปิดไฟเอาไว้ของเธอเพื่อหาสาเหตุนอนไม่หลับของเธอแต่แล้วสายตาก็เหมือนจงใจกลับไปจ้องมองใบหน้าช้ำเลือดของเขาไม่ยอมละไปไหนเธอคงไม่ใจดำทิ้งให้เขานอนเลือดเลอะหน้าจนเช้าแบบนี้หรอกนะ ร่างเล็กลุกขึ้นแอบเดินออกจากห้องไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดแผลให้คนเมาถึงจะไม่อยากทำเพราะอยากอยู่ให้ห่างจากคนปากร้ายอย่างเขาแต่ใจมันก็บังคับให้เธอทำแบบนี้"คนจะนอน"

"คอนเนอร์ นายจะลงชื่อใครร่วมทุนครั้งนี้ด้วยทำไมไม่แจ้งพี่ก่อน รู้ไหมในที่ประชุมตกใจกันยกใหญ่"ร่างใหญ่เดินตามกันออกมาจากห้องประชุม ที่ใช้เวลาประชุมหลายชั่วโมงเพื่อตกลงธุรกิจระดับพันล้านแต่แล้วก็เกิดเรื่องสะดุดขึ้นจนเกือบทำให้การประชุมล่มเพราะคอนเนอร์ขอใส่ชื่อคนที่จะมาร่วมทุนเพิ่มและมีข้อแม้ว่าคนนี้จะรับผลประโยชน์เพียงอย่างเดียวไม่ต้องลงทุนหรือทำอะไรทั้งนั้น"ขอโทษครับพี่ชารีฟ พอดีมันกะทันหัน"เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาวในห้องทำงานอย่างเหนื่อยล้างานประชุมที่ผ่านมาสูบแรงกายแรงสมองของเขาไปมากจนอยากจะถอนตัวกลับไปทำผับและค้าของผิดกฎหมายเพียงอย่างเดียวต่อ เขาต้องต่อสู้ฟาดฟันด้านสติปัญญากับพวกนักธุรกิจระดับสูงจนพวกเขายอมให้เพิ่มบุคคลพิเศษเข้าไปได้"แล้วนายจะใส่ชื่อใครลงไปอีกคน"น้องเมียของเขาเพียงแต่ขอเพิ่มชื่อแต่ไม่บอกว่าคนนั้นจะเป็นใคร ถึงมันจะทำให้เขาหัวเสียอยู่มากเพราะทุกอย่างคุยตกลงกันก่อนที่จะประชุมเอาไว้หมดแล้วแต่สำหรับเขาคอนเนอร์ต้องมีเหตุผลเสมอ"ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้จักครับ"เขาตั้งใจจะใส่ชื่อไอลินลงไป เธอจะได้รับผลประโยชน์จากการทุนของธุรกิจอย่างไม่มีข้อแม้เงินพันล้านจะหมุนเวียนเข

"หาอะไรค่ะ แล้วเอาเสื้อของฉันไปไว้ไหน"ไอลินยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง เรียกสติกลับมาให้ได้มากที่สุด สองแขนเล็กโอบกอดตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ยอดอกที่ยังแข็งเป็นไตทะลุเสื้อออกมาชี้หน้าเขา แต่ตอนนี้สายตาของเขาทำให้เธอจับพิรุธอะไรบางอย่างได้"ช่างมันเถอะ เดี๋ยวฉันซื้อคืนให้"เขามองหาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่ามันไปอยู่ตรงไหน และมันก็แค่เสื้อในตัวเดียวเขาซื้อใหม่ให้เธอก็ได้ไม่ต้องไปสนใจหามันให้เสียเวลา"แล้วถ้าใครมาเจอเข้าล่ะ จะทำยังไง""ก็ช่างมันสิ""ฉันจะไม่ให้คุณกินนมอีกแล้ว ไม่ต้องมาขอแล้วนะ คนบ้า"ไอลินรีบลุกพรวดออกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ตัวเดียวกับเขา เขามันจ้องแต่จะกินจนไม่เคยคิดจะเก็บหลักฐานให้เรียบร้อยเธอไม่อยากคุยกับคนเห็นแก่กินอย่างเขาอีกแล้ว"จะไปไหน ใครอนุญาตให้เธอไป""ฉันจะกลับห้อง มันดึกแล้ว""ไปเที่ยวกัน"ไอลินทำให้ชีวิตเขามีความสุขมีสีสันจนเขานึกถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่เคยไปมานานแสนนานแล้วแต่มันก็ยังตราตรึงใจเขาอยู่เหมือนเธอ"อะไรนะคะ"อารมณ์เขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเธอตามทันบ้างไม่ทันบ้าง เมื่อกี้ยังดุเธอกลับมาอยู่เลยมาตอนนี้จะพาไปเที่ยว อะไรของเขากันเธองงไปหมดแ

"พี่ต้นเป็นไข้หรือเปล่าตัวร้อนจัง"ไอลินแทรกกายเข้ามาในอ้อมกอดของร่างใหญ่ตามที่เขาเรียกหาแต่ร่างกายของเขากลับร้อนเหมือนมีไฟกำลังสุมอยู่ เมื่อคืนตอนนั้นที่เขายังดูแข็งแรงมากอยู่เลยทำไมถึงเป็นไข้ขึ้นมาได้"อย่าไปไหน"คอนเนอร์กระชับกอดแน่นขึ้นเพราะรู้ว่าตัวเองอ่อนเพลียเกินกว่าจะจ้องมองหญิงสาวในอ้อมกอดอยู่ตลอดเวลาตอนนี้เขาขอแค่ได้รู้สึกว่าเธอยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาก็พอมันทำให้เขาหลับลงโดยไม่ต้องกังวล"พี่ต้น ได้ยินไอเรียกไหม พี่ต้น"ลำแขนแกร่งที่เคยเกี่ยวพันรอบกายเธอเพื่อจะคอยรั้งร่างกายของเธอให้ติดกับเขาอ่อนแรงลงจนเหมือนแค่เอาแขนมาว่างเอาไว้เฉยๆ ท่าทีของเขาทำเอาไอลินกังวลใจอย่างบอกไม่ถูกเขาไม่เคยปล่อยอ้อมแขนออกจากเธอแบบนี้แม้ยามหลับสนิทเขาก็กอดแน่นทั้งคืนแต่ตอนนี้มันดูต่างออกไปหมด"เช็ดตัวนะคะ ไข้จะได้ลด"ไอลินรีบทำหน้าที่พยาบาลดูแลเขาทันที คอนเนอร์ดูอาการน่าเป็นห่วงจนเธอใจคอไม่ดี และเธอนั่งรอให้เขาตื่นขึ้นมาแล้วหายเองไม่ได้ถึงเขาจะแข็งแรงเกินคนทั่วไปก็เถอะ"ไข้เริ่มลดแล้ว พี่ต้นตื่นนะคะ ไอคิดถึง"ความร้อนระอุในตัวคนร่างใหญ่เริ่มลดลงบ้างแต่ก็ยังไม่จางหายไปสักทีเดียว แต่ตอนนี้ไอลินก็อุ่นใจ