Semua Bab ถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด25+++(ภาคต่อของป้าน่ะเมียผม25++): Bab 31 - Bab 40

"ยาค่ะ"ไอลินเดินกลับไปหยิบยามาใหม่ให้คนไข้ที่ดูจะยังไม่หมดฤทธิ์ง่ายๆ ของเธอ คนอะไรตัวใหญ่โตแต่กลัวการกินยา"ครึ่งเดียวได้ไหม"คอนเนอร์รับยาที่ดูจะเม็ดใหญ่โตมากในสายตาเขามาไว้ในอุ้งมือ สายตาคมที่เคยมีแต่ความร้ายกาจมองขึ้นสบหาสายตาหวานที่แสนบอบบางของไอลิน เขาไม่อยากจะกินยานี้เลยทำไมเธอถึงไม่เข้าใจนะ"ไอป้อนน้ำให้นะคะ รีบกินนะ"ไอลินยังคงจ้องมองยาในมือเขาอย่างไม่ละสายตา เธอกลัวเขาจะแอบเอายาทิ้งไม่ได้กินกันพอดี มาเฟียคนนี้ยิ่งฤทธิ์มากอยู่ด้วยเดี๋ยวเธอจะตามไม่ทัน"นั่งตรงนี้สิ จะได้เห็นว่ากินยาไหม เดี๋ยวป้อนน้ำไม่ทัน ฉันได้ติดคอตายก่อนพอดี"เขาชี้นิ้วมาที่ตักของตัวเอง ยาเม็ดใหญ่ต้องใช้กำลังใจมากเป็นพิเศษถึงเขาจะกลืนมันลงคอได้ และคนเดียวที่ต้องเป็นกำลังใจให้เขาก็คือเธอ"อย่าฉวยโอกาสนะคะ"เธอไม่ไว้ใจเขาเลย แต่ก็ต้องยอมนั่งเพราะทนต่อสายตาที่อ้อนวอนมาของเขาไม่ได้ สายตาที่ใครได้เห็นก็ต้องใจอ่อนเหมือนเธอ"ไม่หรอก คนป่วยจะทำอะไรไหว"ไอลินยอมนั่งลงบนตักของเขา ใบหน้าใหญ่ยิ้มหวานออกมาอย่างพอใจ ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดไอลินเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ขอแค่มีเธอก็พอ"อย่านะคะ"มือเล็กถือแก้วน้ำป้อนให้ร่า

"รีบตามไปนะครับนาย ผมกลับก่อน""เออ"ร่างใหญ่เดินกลับเข้าบ้านมาตามคำแนะนำของลูกน้อง มือใหญ่พยายามเช็ดลิปสติกสีแดงออกจากริมฝีปากของตัวเองตัวการที่ทำให้เขาต้องเดินเข้าบ้านมาคนเดียวไร้เธอข้างกายถึงจะรู้ว่ามันช้าไปที่คิดจะมาแก้ไขอะไรตอนนี้"ล็อก"ห้องนอนที่เป็นรางวัลของญาลินถูกปิดล็อกอย่างแน่นหนาจนเจ้าของรางวัลที่เดินตามมาเข้าไปด้านในไม่ได้ทำได้แค่ทุบประตูเสียงดังให้ด้านในยอมเปิดออกมา เขาไม่น่ายกกุญแจให้ญาลินไปเลยน่าจะเก็บเอาไว้เองไม่น่าพลาดเรื่องง่ายๆพวกนี้เลยไม่งั้นคงได้ไขเข้าไปหาคนด้านในแล้ว"ไอลินเปิดประตูหน่อย"มือใหญ่ตบบานประตูเสียงดังสนั่น แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับออกมา อย่าให้เขาหาวิธีเข้าไปเองได้นะเธอไม่รอดแน่ไอลินเขาจะง้อเธอให้ดิ้นตายอยู่บนเตียงเลยคอยดูแล้วกันคอนเนอร์ยังคงเคาะประตูอยู่แบบนั้นจนฝ่ามือของเขาระบมไปทั่วไอลินก็ยังไม่ยอมเปิด เธอคงจะไม่พอใจเขาจริงๆ เขามันไม่น่าทำตัวเหลวไหลต่อเธอเลยสมควรแล้วที่จะได้รับบทลงโทษแบบนี้"ฉันขอโทษ ที่หลังจะไม่จูบใครอีกแล้วนอกจากเธอ เปิดประตูเถอะนะ ฉันอยากนอนด้วย"เขาเป็นมาเฟียที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นและทำธุรกิจผิดกฎหมายมากมายมีผู้คนทั้งเกรงก

"ครับนาย"รถหรูราคาแพงลิบที่ขับนำหน้ารถสีแดงสดออกมาจากมหาลัยยักษ์ใหญ่ที่ค่าเทอมแพงระดับต้นๆ ของประเทศเพิ่มความเร็วขึ้นเป็นเท่าตัวตามคำสั่งของคนหื่นที่อยากจับเมียกินแบบไร้เหตุผลในชั่วพริบตาขบวนรถสีแดงสดก็มาจอดอยู่หน้าผับใหญ่ใจกลางเมือง เหล่าลูกน้องทั้งมือขวามือซ้ายรีบกรูกันลงจากรถเพื่อดูแลความปลอดภัยให้เจ้านายเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ดูเหมือนจะพิเศษกว่าทุกวันเพราะนายของเขาพาหญิงสาวที่แสนจะคุ้นหน้าทุกคนมาด้วย"ลงมา"ร่างใหญ่รีบก้าวลงจากรถเหมือนเช่นทุกครั้งที่เขาเข้ามาทำงานที่นี่ แต่ครั้งนี้เขามีเธอมาด้วย ผู้หญิงคนแรกที่ได้เดินเข้าผับไปพร้อมกับเขาและทุกอย่างก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเธอไม่ยอมลงมาตามคำสั่งและหนีไปนั่งอีกด้านเพื่อให้ไกลเขาออกไปอีก"ฉันไม่ไปกับคุณ"ไอลินพูดย้ำคำอย่างช้าๆ ให้เขาได้ยินและได้ฟังอย่างชัดเจน ดวงตาหวานลอบมองออกไปด้านนอกเพื่อหาทางหนีไปจากเขาทั้งที่โอกาสแทบจะมองไม่เห็นหนทางเลย ลูกน้องเขานับสิยืนรายล้อมรอบตัวรถเต็มไปหมด"มองอะไรกันวะ เดี๋ยวกูยิงตาแตก"สองมือใหญ่คว้าเอาร่างเล็กให้ออกมาจากรถ แต่เธอดิ้นหนีเขาจนกระโปรงยาวที่ใส่อยู่เปิดจนเห็นชั้นในเผยเรือนร่างอันงดงามต่อหน้าเขา

"ไอ้เบส อะไรของมึงวะ ไม่เห็นหรือไงกูกำลังกินอยู่ เอามานี้"ขวดเหล้าที่ถูกยกเทน้ำใส่ปากถูกดึงออกด้วยมือใหญ่ของบอดี้การ์ดมือขวาของเขาเอง น้ำเมาที่อยู่ในนั้นหกเรี่ยราดจนเกือบหมดขวด คอนเนอร์ไล่คว้าเอาคืนมาอย่างคนเสียสติเขายังต้องกินมันเข้าไปอีกเท่าที่ใจต้องการเพื่อตอบอะไรที่ยังคงคาใจอยู่"นายกินมาตั้งแต่เช้านี้มันจะเช้าอีกวันแล้วนะครับ"ขวดเหล้าในมือถูกโยนลงถังขยะที่อยู่ใกล้ด้วยความรวดเร็วไม่ให้เจ้าของขวดเหล้าที่ไล่คว้าจะเอาคืนเห็นทัน เขาก็ไม่ได้อยากจะมาขัดใจนายให้วอนโดนถีบหรอกนะแต่เขาก็ไม่อยากให้งานสำคัญต้องล่มถึงได้กล้าทำ"เอาคืนมา มึงอยากตายใช่ไหม เอาคืนมา""แต่พรุ่งนี้ นายต้องเข้าพิธีแต่งงานนะครับ""แล้วไง"เขาเรียกลูกน้องอีกคนให้เอาเหล้าขวดใหม่มาส่งให้ เสียเวลาที่จะไปยื้อแย่งกับลูกน้องรู้มากนั้น"นายจะเมาไปแบบนี้ นายหญิงกับนายใหญ่เอาผมตายแน่""เรื่องของมึง""นายทำเหมือนไม่อยากแต่งงานกับไอลิน""กูก็ไม่รู้เหมือนกัน""แล้วนายตอบตกลงไปทำไม""มึงไม่รู้หรอกว่าสถานการณ์มันบังคับ มีทางให้เลือกแค่ทางเดียว"สถานการณ์บังคับให้เขาต้องเลือกเพื่อจะได้มีเธออยู่ข้างกายเหมือนเดิม แต่เขาไม่ได้ต้องการช

เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ ก็มันจริงขนาดเขายังละสายตาจากเธอไม่ได้แล้วคนอื่นละจะหักห้ามใจได้ยังไง"แต่ไอรักคุณต้นคนเดียวนะคะ เชื่อไอนะ"ความรักที่เธอมีต้องดึงชายคนที่เธอรักออกมาให้เธอเห็นให้ได้ อย่างน้อยเขาก็เคยอ่อนโยนให้เธอได้เห็นแม้เพียงอึดใจก็ตาม"พาฉันไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้""ทำไมคะ เราต้องไปหาแม่แพรตรงนู้นนะคะ""เร็วเถอะน๊า"เขาจะไม่ไหวอยู่แล้วทำไมอยู่ดีๆ แค่ใจคิดจะไม่พอใจเธอเขาถึงได้อยากจะอ้วกออกมาซะอย่างนั้น ให้ตายเหอะเหล้ายี่ห้ออะไรวะเนี้ยกินตั้งแต่เมื่อคืนเมายันมืดของอีกวันเขาจะไม่กินมันอีกแล้วร่างเล็กรีบประคองร่างใหญ่เข้าบ้านท่ามกลางสายตาของแขกเหรื่อนับสิบกว่าชีวิตที่ต่างพากันจ้องมา แต่ทั้งคู่กลับไม่ได้มองอะไรเลยเพราะคนที่ต้องการห้องน้ำทำท่าจะอาเจียนออกมาให้ได้ทำให้ร่างเล็กต้องรีบพยุงเขาเข้าบ้านให้เร็วที่สุด"เฮ้อออออออ"ร่างใหญ่ทรุดนั่งลงกับพื้น มือใหญ่ที่เคยจับปืนประสานไว้กับชักโครก เขาอาเจียนออกมาอย่างหนักจนไม่มีอะไรเหลืออยู่ในท้องแม้แต่น้อย"ไหวไหมคะ ไปหาหมอไหม"เจ้าสาวในชุดขาวเกาะอกกระโปรงยาวนั่งลงข้างเขา จ้องมองร่างใหญ่ไม่วางตาด้วยความเป็นห่วง เขามีอาการแปลกไปไม่ได้เหมือนคนเมาและ