All Chapters of ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg]: Chapter 1 - Chapter 10

“ไม่ไป”เสียงตอบกลับสั้นๆ แต่ชัดเจนจากปากเอย ทำเอาเพื่อนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะถึงกับกลอกตา“โว้ยเอย มึงจะอยู่แต่ห้องอีกแล้วเหรอวะ ชีวิตมีแค่เรียนกับข้าวกล่องจริงดิ?”“แล้วมันผิดตรงไหน?” เอยเงยหน้าขึ้นจากโน้ตเรียน พร้อมเลิกคิ้วอย่างเหนื่อยใจ“มันผิดตรงที่...กูอยากไปบาร์ แต่กูไม่อยากไปคนเดียว” เพื่อนมันงอแงยิ่งกว่าเด็กหัดเดิน “แค่ไปนั่งดูไฟ ดูผู้ชาย ดูบรรยากาศ แล้วกลับ ไม่ได้ให้ไปเต้นเปลื้องผ้า”เอยถอนหายใจยาว ก่อนจะปิดโน้ตอย่างยอมแพ้“เออ ไปก็ไป...แต่แป๊บเดียว”แสงไฟสลัวส่องกระทบเคาน์เตอร์บาร์ที่เต็มไปด้วยแก้วเครื่องดื่มหลากสี บาร์สุดหรูที่ขึ้นชื่อว่าแน่นทุกคืนแน่นอนในเมืองนี้ ไม่ใช่เพราะแค่ดีไซน์สวยหรือเครื่องดื่มรสเยี่ยม แต่เพราะเจ้าของบาร์ที่ไม่มีใครเคยเห็นหน้า“เสี่ยคิงห์ครับ โต๊ะ VIP พร้อมแล้วครับ” ลูกน้องกระซิบชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมสองเม็ดบน เผยให้เห็นลำคอและแผงอกนิดๆ ที่สาวๆ หลายคนเคยละเมอถึง พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งประจำโต๊ะประจำสายตาเขากวาดมองผู้คนในร้านอย่างไร้อารมณ์ก่อนจะชะงักชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มเพื่อน เสื้อฮู้ดเรียบๆ กางเกงยีนส์ธรรมดา แ

มือหนากดหลังเอยให้แนบโซฟา ในขณะที่อีกมือจับสะโพกขาวเนียนกระชับแน่น“อื้อ… เสี่ย… เสี่ยจ๋า เบาๆ ก่อน”“เบา?” คิงห์หัวเราะพร่า “เมื่อกี้ยังร้องว่าเอาแรงๆ อยู่เลยนี่”พั่บเสียงฝ่ามือฟาดเข้าที่แก้มก้น เอยสะดุ้งเฮือก“อ๊าาา คิงห์ ตีอีกก็ เสียว”“งั้นจะให้ฟาดหรือกระแทก?”พูดจบ คิงห์ดันเอวเข้าหาจนเอยตัวสั่น“อ๊าาา อึก… มันชนลึก…เสี่ย เสียว”จังหวะกระแทกถี่ขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังกว่าเดิม แรงกว่าเดิม เสียงร้องครางของเอยลั่นไม่หยุดริมฝีปากของคิงห์โน้มลงกัดหลังคอขาวอย่างกระหาย“ขมิบใส่ฉันแบบนี้ คิดว่าฉันจะหยุดได้เหรอหืม?”“อ๊า… ไม่… ไม่หยุด…แตกข้างในผมเลย… ผมชอบ”คิงห์จับสะโพกเอยแน่น กระแทกสุดแรงติดกไม่หยุด“แม่ง… รัดดีชิบ… เสียวจนจะทนไม่ไหวแล้วเอย”เสียงครางประสานกันลั่นห้อง ก่อนที่จังหวะสุดท้ายจะกระแทกลึกสุดเข้าไปพร้อมเสียงครางสุดท้าย“อ๊าาาาาาา”น้ำรักอุ่นๆ พุ่งเข้าไปข้างใน เอยฟุบหน้าลงกับเบาะสะโพกกระตุกแรงด้วยความเสียวซ่านถึงขีดสุดคิงห์ยังไม่ดึงออก เขาโน้มตัวลงมา ลากลิ้นจากซอกคอขึ้นใบหู“คืนนี้เสร็จฉันไม่ต่ำกว่าสามรอบ เตรียมใจไว้ให้ดี”หลังจากเอยแทบหมดแรงบนโซฟา คิงห์ก็ไม่ให้เวลาพัก มือ

คิงห์เหวี่ยงประตูห้องคอนโดปิดเสียงดัง ก่อนจะเหวี่ยงร่างเอยไปติดผนังดวงตาคมวาวโรจน์เต็มไปด้วยแรงอารมณ์“จะหนีไปอีกมั้ย?”เสียงเข้มกระซิบข้างหู มือใหญ่กดเอวเอยแน่นติดกำแพง“ปล่อย เสี่ยมันบ้า อื้ออ”คำด่าถูกกลืนหายไปในจูบดูดดื่มที่รุนแรงและบดขยี้จนเอยแทบหายใจไม่ทันลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวรุนแรง จนเด็กดื้อเผลอครางในลำคอ“อยากเล่นตัวใช่มั้ย... เดี๋ยวเสี่ยจะลงโทษให้เข็ด”เสื้อผ้าถูกกระชากออกแบบไม่ปรานี ร่างบางถูกดันลงบนโซฟาหนังคิงห์จัดการจับขาเรียวแยกออก ก่อนโน้มตัวลงไปไซ้ซอกคอ ลากลิ้นไปถึงยอดอกสีชมพู“อื้อออ… อย่าขบ อ๊ะ”เสียงครางสั่นเครือดังขึ้น เมื่อฟันคมขบเบาๆ ตามด้วยลิ้นชื้นที่ปลอบประโลมมือหนาลูบไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ ปลุกปั่นร่างกายที่สั่นไหวจนขาแทบเกร็งก่อนจะพลิกเอยให้นั่งคร่อมบนตัก“ลองขยับดูสิเด็กดื้อ… อยากหนีใช่มั้ย งั้นใช้ร่างกายขอโทษเสี่ยหน่อย”เสียงครางกระเส่าดังขึ้นในทันทีที่ร่างบางค่อยๆ ขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆใบหน้าเอยแดงจัด มือจิกไหล่แกร่งแน่น“อึก… เสี่ย… ละ…ลึก”คิงห์โน้มตัวมากระซิบข้างหู พร้อมจับสะโพกเอยแน่นขึ้น“เด็กดื้อ ต้องโดนลงโทษหลายท่า”เสียงกระแทก เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียง

[ช่วงบ่าย ที่มหาลัย]เอยพยายามลากขาเดินช้าๆ เข้าห้องเรียน จนเพื่อนเริ่มสงสัย“มึงเป็นไรวะ เดินเหมือนโดนรถทับมาอะ”“เมื่อคืนนอนทับขาอะ ขาชา” เอยตอบเลี่ยงเสียงเบา หน้าแดงแบบกลั้นสุดชีวิต“แน่ใจนะว่าไม่ใช่... เสี่ยเจ้าของบาร์?”เสียงเพื่อนอีกคนแซวขึ้นมาทำให้เอยสะดุ้ง“บะ...บ้า พูดอะไร”ใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ปลายสายตาจากมุมตึก มีใครบางคนกำลังมองอยู่พร้อมรอยยิ้มจางๆ“เดินช้าๆ แบบนั้นแหละ เดี๋ยวแผลจะเปิด”[ในห้องเรียน มหาลัย]เสียงเคาะประตูห้องเรียนดังขึ้นเบาๆ อาจารย์พยักหน้าให้เปิดมีเจ้าหน้าที่ส่งพัสดุห่ออย่างดี พร้อมกระเช้าเล็กๆ ติดโบว์หรูชื่อผู้รับ: เอย“ของใครวะ น่ารักจัง” เพื่อนรอบข้างเริ่มหันมามองเอยหน้าเหวอทันที ใจเต้นตุ้บๆ เพราะจำลายมือบนการ์ดได้แม่นรีบรับพัสดุไว้แน่นและก้มหน้าหลบสายตาพอเปิดกล่องใต้โต๊ะสิ่งที่อยู่ข้างในคือกล่องถุงยางหลากสีขวดน้ำมันนวดกลิ่นวนิลากล่องช็อกโกแลตแท่งรูป… บางอย่างการ์ดเล็กๆ เขียนว่า> “เมื่อคืนแค่เบาๆ เสี่ยยังไม่ได้เอาจริง เดี๋ยวคืนนี้มาซ้ำให้ใหม่นะครับเด็กดื้อ” คิงห์ของเอย“อิหยังวะะะะะะ” เอยแทบกรี๊ดในใจ รีบปิดกล่องทันทีแต่เพื่อนข้างๆ แอ

เอยหันมาเจอเจ้าของบาร์ยืนอยู่ตรงหน้าในระยะประชิดเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนถึงศอก กางเกงขายาวเข้ารูปกับท่าทีสงบเยือกเย็นที่แฝงความดุดันไว้“อ้าว เสี่ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”เอยยิ้มแหย ยกแก้วที่มีน้ำแอปเปิ้ลโซดาขึ้นเล็กน้อย“นานพอจะเห็นว่า คุยกับมันสนุกดี”เสียงต่ำเอ่ยเรียบ แต่สายตาเย็นเฉียบจนบาร์เทนเดอร์รีบขอตัวกลับไปทำงานทันทีเอยหลุดขำเบาๆ“หึงเหรอ”“ไม่หึง” เขาตอบทันที“หือ? งั้นเหรอ?” เอยเอียงคอยิ้ม ยกนิ้วแตะคางตัวเองแบบยั่วๆ “งั้นเอยกลับไปคุยต่อล่ะนะ”คิงห์คว้าข้อมือเล็กไว้ทันที แรงบีบเบาๆ แต่แน่นพอให้รู้ว่า… อย่าคิดเล่นกับเขา“อย่าเล่นกับไฟนะเอย”“ก็เสี่ยบอกว่าไม่หึง…”“แต่หวง”เสียงทุ้มกระซิบติดริมใบหู เรียกให้หัวใจของเอยเต้นแรงไม่แพ้กันแผ่นอกหนาแนบชิดจนเอยรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่พุ่งสูงขึ้นในตัวอีกฝ่าย“ทำหน้าเครียดทำไม หืม?”คิงห์เอ่ยถามพร้อมดันแก้วกาแฟเข้าหาเอยที่นั่งหน้าบูดอยู่ปลายโซฟา“ไม่อยากได้ของขวัญแล้วเหรอ?”“ของขวัญอะไรอีกล่ะ... เสี่ยจะเอาอะไรมาแกล้งผมอีกไหมเนี่ย”เอยพูดงึมงำ สายตายังไม่สบกันคิงห์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วโยนซองตั๋วเครื่องบินใบหนึ่งลงตรงหน้าร่างบาง“ญี่ป