All Chapters of เพียงชั่วคืน: Chapter 31 - Chapter 40

นวิยาสะท้านวาบ แต่การขยับเพียงเท่านี้ไม่อาจทำให้เธอหลีกหนีนิ้วแกร่งที่ค่อยๆ แทรกผ่านช่องทางคับแน่นสดใหม่ของตนเองไปได้ ที่ทำได้ก็เพียงขาแยกเรียวขาออกจากกันให้กว้างกว่าเดิม เพื่อลดอาการปลาบแปลบแน่นตึงจากการถูกกระตุ้นจุดอ่อนไหวด้วยปลายนิ้วหยาบร้อน“ดีมาก อ้าขากว้างๆ แบบนั้นแหละ” วรภพเงยหน้าขึ้นเอ่ยชมคนตัวเล็กที่เปิดทางให้เขาเบิกเส้นทางที่ยังไม่เคยมีใครผ่านมาก่อนได้ถนัดถนี่ขึ้นด้วยเสียงสั่นพร่าเร้าอารมณ์ พลางงอปลายนิ้วเป็นตะขอแล้วหมุนวนภายในเส้นทางรักฉ่ำชื้นความเสียวซ่านที่เขานำมาส่งผลให้นวิยาครวญครางหนักยิ่งขึ้น ความขวยอายถูกแทนที่ด้วยไฟราคะร้อนเร่าที่โหมแรงขึ้นทุกวินาทีที่เขากระทำกับทุกส่วนสัดของเธอวรภพพยายามทำให้เธอพร้อมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่วายแอบกังวล เพราะแค่นิ้วเพียงนิ้วเดียวก็เข้าไปได้ยากเย็นขนาดนี้ หากเป็นความต้องการยิ่งใหญ่ซึ่งผงาดจนเต็มที่ของเขา คงไม่พ้นสร้างความเจ็บปวดให้เธอแน่เขาไม่ต้องการให้ครั้งแรกของเธอเป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจดจำ“หนาม...” เขาเรียกเธอด้วยเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยน ก่อนโถมตัวเองขึ้นทาบทับร่างแบบบางหอมกรุ่นไว้เบื้องล่าง “คนดี พี่จะทำให้หนามมีความสุขอย่าง

“ให้ทุกคนเรียกคุณผู้หญิงว่าคุณหนามก็แล้วกัน” พูดจบก็ก้มลงมองภรรยา ในขณะเดียวกับที่เธอเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มเป็นเชิงบอกว่าเห็นด้วยกับเขาพอดี แน่นอนว่าภาพเหล่านี้อยู่ในสายตาของทุกคนในที่นั้น เจ้านายหนุ่มแม้จะหน้าตาเคร่งขรึมเป็นปกติ แต่สายตาที่มองไปยังหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายมีความอ่อนโยนแผ่ออกมาอย่างปิดไม่มิด แบบนี้พวกเขาไม่มีทางกล้าละเลยหรือทำให้นายหญิงคนใหม่ไม่พอใจเด็ดขาด“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง“หมดเรื่องแล้ว ใครมีอะไรจะทำ ก็ไปทำเถอะ” วรภพโอบไหล่นวิยาแล้วพาเธอเข้าไปภายในบ้านแม้วรภพจัดว่าเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ แต่บ้านของเขาไม่ใช่คฤหาสน์หลังโตเหมือนกับของบิดา หากแต่เป็นบ้านสไตล์นอร์ดิกสุดแสนทันสมัยที่ติดตั้งกระจกบานใหญ่โดยรอบ ทำให้ดูโปร่งโล่งสบาย และรู้สึกอบอุ่นเข้ากับบรรยากาศที่รายล้อมไปด้วยภูเขาและต้นไม้ของที่นี่“รู้สึกว่าเล็กไปไหม”“แบบนี้ไม่เรียกว่าเล็กแล้วค่ะ ต่อให้มีคนมาเพิ่มอีกสี่ห้าคนก็ยังอยู่ได้สบายๆ” นวิยาพูดไปตามความจริง เพราะถึงบ้านสไตล์นี้มักไม่สร้างแบบใหญ่โตอลังการ แต่หากสังเกตให้ดีบ้านชั้นครึ่งหลังนี้มีพื้นที่ใช้สอยไม่ต่ำกว่าสองร้อยห้าสิบตารางเมต

ใบหน้าที่มักเคร่งขรึมในเวลาปกติ ตอนนี้ทั้งดูเซ็กซี่และหื่นจัด นัยน์ตาสีดำขลับจดจ้องหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววเว้าวอน เขาสูดปากพลางส่งเสียงครางเบาๆ ในทุกขณะที่เธอขยับมือตามการนำพาของตน “อ๊า...หนาม...กินพี่เถอะนะ กินให้หมดเลย”ไม่น่าเชื่อว่าคำขอน่าอายแบบนี้พอออกมาจากปากของวรภพแล้ว กลับไม่ชวนให้คนอยากปฏิเสธสักนิด“แต่ว่าหนาม เอ่อ...กินไม่เป็นนี่ค่ะ” ถึงจะเคยดูหนัง AV แต่ว่าเธอยังไม่เคยลิ้มรสชาติผู้ชายจริงๆ สักครั้ง ยิ่งมันใหญ่โตขนาดนี้ แล้วเธอจะไปกินหมดอย่างที่เขาร้องขอได้ยังไงกันเล่า“เคยกินไอติมแท่งไหมล่ะ”“...เคยค่ะ”“งั้นก็ไม่มีอะไรยาก เพราะเจ้านี่ก็กินแบบเดียวกันกับไอติมแท่งนั่นแหละ” เขาส่งยิ้ม แล้วยืดตัวขึ้นจนของว่างที่รอถูกกินมาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกลีบปากอวบอิ่มของภรรยา จะเหลือก็แต่ให้เจ้าตัวก้มลงไปแล้วจัดการกินเสียให้หมดเท่านั้น“แต่ว่า...”“ถ้าหนามจะรังเกียจพี่ขนาดนี้ พวกเราพอแค่นี้ก็ได้นะ” พูดจบเขาก็ปล่อยมือที่ควบคุมจังหวะรักให้เธออย่างช้าๆ ในน้ำเสียงและแววตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง จนนวิยารู้สึกผิดขึ้นมาเสียดื้อๆ“เดี๋ยวค่ะพี่ว่าน” มือบางคว้าหมับเข้าที่ท่อนเนื้อหนุ่ม แล้วเริ่มขยับ เล

วรภพเป็นทายาทสายตรงเพียงคนเดียวของเครือจักรภพ เจ้าของธุรกิจโรงแรม รีสอร์ต ไร่องุ่นและหนึ่งในโรงบ่มไวน์ที่ดีที่สุดในประเทศตอนนี้ ภายในพื้นที่สองร้อยห้าสิบไร่ ประกอบด้วยไร้องุ่นสำหรับทำไวน์โดยเฉพาะ รวมไปถึงองุ่นที่ไว้ใช้กินสด ทั้งที่มีเมล็ดและไร้เมล็ด มากมายหลากหลายสายพันธุ์ มีโรงบ่มไวน์ที่ได้มาตรฐานจากสมาคมไวน์ทั้งในและต่างประเทศ และได้รับการยอมรับจากผู้ที่ชื่นชอบการดื่มไวน์ และด้วยทัศนียภาพที่สวยงาม ทางไร่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชม ถ่ายภาพ และรับประทานอาหารจากฝีมือระดับเชฟทุกวัน และหากใครต้องการดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำของไร่องุ่นที่ปลูกเรียงรายกันเป็นแถวสุดลูกหูลูกตา ที่นี่ก็มีส่วนของรีสอร์ตให้เข้าพักอีกด้วยเนื่องจากวรภพต้องการให้ทุกคนรู้จักนายหญิงคนใหม่ เขาจึงพานวิยาไปเยี่ยมชมไร่ พร้อมทั้งแนะนำเธอกับผู้จัดการที่มีหน้าที่รับผิดชอบส่วนต่างๆ ภายในไร่ทุกคน จนเลยเที่ยงวันพวกเขาก็ยังไปไม่ครบทุกที่‘ไร่อะไรเนี่ย จะกว้างเกินไปแล้ว’ถึงนวิยาจะชอบธรรมชาติ แต่การตะลอนไปตะลอนมาในไร่องุ่นขณะที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นตรงหัว แผดทั้งแสงและความร้อนจนผิวบางๆ แสบแดงไปหมดแบบนี้ เธอก็ชักจะไม่ไหวแล้ว

“ไม่เป็นไรครับเอม ถือเสียว่าผมเซอร์วิสให้คู่แต่งงานกิตติมศักดิ์เป็นกรณีพิเศษแล้วกัน” เขาขยิบตาให้พนักงานสาว ก่อนหยิบอุปกรณ์เปิดขวดไวน์ขึ้นมา แล้วจัดการเปิดขวดไวน์โชว์ด้วยท่วงท่าไม่ต่างจากซอมเมอลิเยร์[1] มืออาชีพ ที่ใครได้เห็นแล้วก็ต้องพากันชื่นชอบ ยิ่งเห็นนวิยายิ้มมองมา เขายิ่งเก๊กท่ารินไวน์ให้ดูผึ่งพายหนักเข้าไปอีก “เชิญครับ”“ขอบคุณนะคะพี่ตั้ม” เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของกรวิทย์ ในเมื่อเขามีน้ำใจ ก็ควรกล่าวขอบคุณไปตามมารยาท แต่ถ้อยคำเหล่านี้กลับแสลงหูวรภพสุดๆ“ด้วยความยินดีครับคุณผู้หญิง” รอยยิ้มบาดจิต แต่บาดใจคนเป็นสามีเกลื่อนใบหน้า ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน ขนาดนวิยาเองก็เคยหลงรักเขาหัวปักหัวปำ เพียงแต่เจ้าตัวกลัวท้องก่อนเรียนจบเหมือนเพื่อนมากเกินไปทำให้แฟนอย่างเขาไม่ได้หยิบชิ้นปลามัน ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าเสียดาย “พี่ฝึกบริหารงานอยู่ที่นี่ ถ้าหนามมีอะไรอยากให้ช่วยก็มาหาได้ตลอดนะ พี่ยินดีรับฟังและช่วยเหลือหนามเสมอ”“ขอบ...เอ่อ...” เธอพูดไม่ทันจบวรภพก็ตัดบทเข้าให้เสียก่อน“หนามเป็นภรรยาพี่ หากมีเรื่องอะไรเค้าก็ต้องมาหาพี่ก่อนเป็นคนแรก คงไม่ต้องถึงมือตั้มหรอกมั้ง”“ตั้