All Chapters of เพียงชั่วคืน: Chapter 11 - Chapter 20

ฉันทำหน้าเหวอเล็กน้อย คนบ้าอะไรยื่นคำขาดบังคับคนอื่นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ได้ขนาดนั้น“แต่ว่า...”“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ทำตามที่ผมสั่งก็พอ” เสียงของไรวินท์เข้มขึ้นเล็กน้อย นั่นหมายความว่าเขาจริงจัง และฉันต้องทำตาม ห้ามโต้แย้ง“ค่ะ คุณไรวินท์”“ดุขนาดนี้ เดี๋ยวคุณเทียร์เขาก็เกลียดขี้หน้าเอาหรอก” ฉันรู้สึกขอบคุณที่ท่านประธานออกปากปรามคนขี้เก๊กให้ฉัน“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณลุง ตอนบ่ายมีประชุมทางไกลกับสาขาที่จีน” เขาคงเป็นคนเดียวในบริษัทที่กล้าตัดบทท่านประธานดื้อๆ แบบนี้ “คุณเตรียมตัวเข้าประชุมกับผมด้วยล่ะ”“คะ?”“ลืมเหรอว่าวันนี้ผมมายืมตัวคุณจากคุณลุง เพราะคุณเจนนิสลาป่วย”ฉันเกือบลืมไปจริงๆ นั่นแหละ “ขอโทษค่ะ”เขาไม่ได้พูดอะไรกับฉันต่อ แต่เก็บสายตาดุๆ แล้วหันไปบอกลาท่านประธานเฉยเลย “ผมไปทำงานก่อนนะครับคุณลุง”“ไปเถอะ คุณเทียร์ก็ไปเตรียมตัวซะนะ”“ค่ะ” ฉันยกมือไหว้ท่านประธาน แล้วหันหลังออกจากห้องเป็นคนถัดไปพอพ้นประตูออกมาได้ ฉันก็รีบไปแจ้งพี่มินตราเลขาของท่านประธาน หรือก็คือหัวหน้าของฉันอีกที เธอฟังอย่างสงบนิ่ง แล้วบอกให้ฉันรีบไปตรวจตราห้องประชุมให้เรียบร้อย เผื่อมีอะไรที่ยังขาดเหลือจะได้จัดก

“ผมว่าตรงนี้มีอะไรแปลกๆ คุณช่วยมาดูหน่อยสิว่าฝ่ายการตลาดแปลภาษาจีนพลาดหรือเปล่า” เขาพูดพลางขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้หนังตัวใหญ่ของผู้บริหาร เพื่อให้ฉันเข้าไปนั่งแทนที่พอเป็นเรื่องงานฉันก็ตั้งใจมากทีเดียว เลยพยายามหาจุดบกพร่องในเอกสารที่โชว์อยู่บนหน้าจอ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นว่ามีตรงไหนที่มีปัญหา“เอ๋ ก็ไม่มีอะไรผิดพลาดนี่คะ คุณวินคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่ถ้าไม่มั่นใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้เทียร์จะเรียกคุณอิ๋วเข้ามาชี้แจงอีกทีดีไหมคะ”“...”“ว่าไงคะคุณวิน”“คุณนี่ตั้งใจทำงานจริงนะ”“ก็ฉันเป็นลูกจ้างนี่คะ ถ้าไม่ตั้งใจทำงาน เดี๋ยวเจ้านายไล่ออกกันพอดี” ฉันตอบยิ้มๆ“แต่ผมอยากให้คุณตั้งใจดูแลผมมากกว่า” ไรวินท์ขยับเข้ามาด้านข้างเก้าอี้ทำงานตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตใช้นิ้วเรียวยาวเชิดใบหน้าฉันขึ้น ในขณะที่เข้าโน้มตัวเข้ามาใกล้ “ผมต้องทำยังไงนะ คุณถึงจะตามใจผมทุกอย่าง”ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มบางชนิดที่ทำให้คนมองใจสั่นสะท้าน ความจริงฉันแพ้แววตาที่ชวนให้ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัวแบบนี้ที่สุด“ฉันเคยขัดใจคุณที่ไหนกัน”“เมื่อกลางวันยังขัดใจอยู่เลย”“ก็มันเป็นเวลางาน”“ถ้าไม่ใช่เวลางาน

“ผมไม่เคยกับใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ เทียร์เป็นคนแรกที่ผมอยากสร้างความทรงจำด้วยในทุกๆ ที่”รู้ทั้งรู้ว่าเขาล่อลวง แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายคนนี้มานานแล้วฉันจับที่วางแขนทั้งสองข้างเอาไว้แน่น แล้วเริ่มหยัดกายขึ้นลงไปตามความปรารถนาภายในจิตใจ ซึมซับความซ่านเสียวยามตนเองควบขี่อยู่บนตักแกร่งยิ่งขย่มแรง ยิ่งวาบหวามยิ่งได้ยินเสียงคำรามจากคนตัวโตที่ด้านหลัง ก็ยิ่งอยากทำให้เขาแตกพ่ายด้วยฝีมือฉัน“ของเทียร์แน่นมาก เสียวสุดๆ”พอได้รับคำชมก็เหมือนร่างกายจะมีแรงมากขึ้นกว่าเดิม ฉันดีดเด้งขึ้นลงราวกับนักขี่ม้ามืออาชีพ เพียงแต่สิ่งที่ตัวเองควบขี่อยู่ไม่ใช่ม้า แต่เป็นท่อนเอ็นแข็งๆ ของผู้บริหารสุดหล่อที่ผู้หญิงทั้งออฟฟิตฝันหาแต่นาทีนี้เขาเป็นของฉัน“ร่อนเอวอีกสิ เสียวชะมัด”ฉันเร่งจังหวะขึ้นอย่างเอาอกเอาใจ ทั้งร่อนส่าย และทิ้งตัวลงไปจนเขาเข้าไปสุดโคนแทบทุกครั้งจนหัวเหน่าของเราสองคนแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน วาดลีลาร้อนรักให้ชายหนุ่มที่ครางกระเส่าด้วยความรัญจวนเบอร์สุดไปถึงจุดหมายที่ต้องการ“ขย่มผมแรงๆ อย่าหยุด” เขาสั่งพลางเอื้อมมือคว้าเต้าทรวงที่กระเพื่อมขึ้นลงไปตามการโยกขย่มของฉั

หลังจากคืนเร่าร้อนในห้องผู้บริหาร ไรวินท์ไม่ได้พยายามจะมีเซ็กซ์กับฉันในห้องนั้นอีก อย่างมากก็อาศัยจังหวะปลอดคนเข้ามากอดจูบฉัน แล้วกระซิบว่าคิดถึงแต่ที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจ คือหลังจากฉันย้ายเข้ามาทำงานที่หน้าห้องไรวินท์อย่างเป็นทางการ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาไม่ได้ชักสีหน้าเคร่งขรึม หรือพูดจาเสียงดุอีกแล้ว และคงไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่รับรู้ถึงน้ำเสียงที่นุ่มนวล แววตาอ่อนโยนกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไประหว่างเจ้านายกับผู้ช่วยเลขาคนใหม่นอกจากนั้นแล้ว มนุษย์ป้าขาเมาท์ประจำบริษัทที่ดันบังเอิญทำโอที แล้วเห็นฉันถูกไรวินท์ประคองออกจากลิฟท์พาขึ้นรถกลับบ้านในช่วงเวลาปลอดคนหลายครั้ง ก็กระพือข่าวลือจนแพร่สะพัดไปทั่ว ความสงสัยของทุกคนเลยเพิ่มขึ้นสูงเสียยิ่งกว่าดัชนีดาวโจนส์ในตลาดหุ้นเสียอีกทำให้ไม่ว่าฉันจะเดินไปที่ไหนก็กลายเป็นเป้าสายตาของคนในบริษัทอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะในแคนทีนที่รวมคนทุกแผนกเอาไว้ และตอนนี้สาวๆ ที่ชื่นชอบบอสไรวินท์ต่างมองฉันราวกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต ชนิดที่ว่าหากสายตามุ่งร้ายเหล่านั้นมีอานุภาพทำลายร้ายแรง ตัวฉันคงแหลกเป็นจุลไปแล้วสถานการณ์แบบนี้ทำเอาฉันอึดอัดใจจนกินข้าวไ

พอฉันได้ที หันหน้าออกจากกำแพงได้ ก็ตรงเข้าไปตบหน้าของนิกกี้อีกฉาดหนึ่งเป็นคำตอบ “เออ กล้า”“อีเทียร์ มึง!”“ว้าย!!!”ฉันที่ประมาทถูกนิกกี้คว้าข้อเท้าแล้วดึงเต็มแรงจนล้มกับพื้น ก้นกบที่ถูกกระแทกเจ็บจนน้ำตาไหล สุดท้ายความพยายามที่จะหนีไปก็ถูกทำลายลง เพราะถูกคนพาลเคลื่อนเข้ามาคร่อมตัวเอาไว้ แล้วต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรงฉันเจ็บจุกจนน้ำตาไหลพราก ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะดิ้นหนีอีกต่อไป“อยู่เฉยๆ แล้วมาสนุกกันดีกว่า” พูดจบนิกกี้ก็ก้มลงมาจูบ แต่ฉันเบี่ยงหน้าหลบทัน ริมฝีปากและจมูกเขาจึงกดลงบนข้างแก้มและต้นคอแทน“นิกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมทำกับเทียร์แบบนี้” ฉันยังคงดิ้นรนขัดขืน ใช้แรงเท่าที่มีอยู่ทั้งผลักทั้งดันคนที่กำลังสร้างความขยะแขยงให้ตัวเองออกไป“ถามตัวเองดีกว่าไหมว่าทำอะไรลงไป หนอยแน่ เวลาอยู่กับฉันทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว แต่พอจะจับผัวรวยระดับผู้บริหารดันยอมอ้าขาให้ง่ายๆ เธอนี่มันร้ายนักนะ”“เราเลิกกันแล้ว และเป็นนิกเองที่ทิ้งเทียร์ไปหาแนน เพราะงั้นตอนนี้เทียร์จะเปลี่ยนความคิด หรือจะไปอ้าขาให้ใคร นิกก็ไม่มีสิทธิ์มาโกรธ แล้วทำชั่วๆ แบบนี้กับเทียร์นะ”“ถ้าอีแนนมันไม่แกล้งท้อง กูก็ไม่มีทางรับผิดชอบแต