All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 381 - Chapter 390

การประชุมเปิดตัวโครงการของหัวอวิ๋นกรุ๊ปเปิดม่านขึ้นท่ามกลางการจับตามองของคนมากมายในฐานะตัวแทนของผู้ชนะการประมูล หนิงหนานเสว่ยืนอยู่บนเวทีในชุดสูททำงานที่มีความเป็นมืออาชีพ ขับรูปร่างที่งดงามของเธอ ผมยาวถูกม้วนขึ้นไปอย่างพิถีพิถัน เผยให้เห็นหน้าผากสะอาดหมดจด ทั่วทั้งร่างแผ่ออร่าที่มั่นใจในตนเองและทรงพลังออกมา“ผู้บริหารทุกท่าน เพื่อนร่วมงานทุกท่าน สวัสดีค่ะ ฉันคือหนิงหนานเสว่ รู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ได้เป็นสักขีพยานในช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ของการเปิดตัวโครงการหัวอวิ๋นร่วมกับทุกท่าน...”เสียงของหนิงหนานเสว่ชัดเจนและดังกังวาน สะท้อนอยู่ในสถานที่จัดงานความเร็วในการพูดของเธอไม่เร็วและไม่ช้า แต่ละคำชัดเจนและมีพลัง แสดงความเป็นมืออาชีและพลังในการควบคุมได้อย่างยอดเยี่ยมด้านล่างเวที บรรดาผู้บริหารระดับสูงของหัวอวิ๋นกรุ๊ปพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา นัยน์ตาเผยให้เห็นถึงความชื่นชมตอนแรกที่พวกเขาเลือกหนิงหนานเสว่ ไม่เพียงเพราะแผนงานของเธอยอดเยี่ยม ยิ่งกว่านั้นเป็นเพราะเสน่ห์และความเด็ดเดี่ยวที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ ทำให้พวกเขาเชื่อมั่นในประธานหญิงที่อายุน้อยคนนี้ ว่าจะต้องนำทีมแล

“หนิงหนานเสว่ เธอหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ?” ซ่งซือหลี่ถาม“เสี่ยวลี่ ฉันขอถามนายหน่อย นายรู้จักคนมากมายในแวดวงธุรกิจใช่ไหม” หนิงหนานเสว่ถาม“ใช่แล้ว ทำไมเหรอ?” ซ่งซือหลี่พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ปกติฉันชอบคบหาเพื่อนฝูง ฉันรู้จักคนในแวดวงธุรกิจไม่น้อย”“งั้นนายช่วยฉันแนะนำคนสักสองสามคนได้ไหม?” หนิงหนานเสว่กล่าว “ฉันอยากพูดคุยเรื่องความร่วมมือกับพวกเขาสักหน่อย”“ไม่มีปัญหา!” ซ่งซือหลี่รับปากอย่างรวดเร็ว “เธออยากเจอใคร? ฉันจะช่วยเธอนัด”“ที่ฉันมีรายชื่ออยู่ นายลองดู ช่วยฉันนัดพวกเขาได้ไหม?” หนิงหนานเสว่ส่งรายชื่อชุดหนี่งให้กับซ่งซือหลี่ “”ซ่งซือหลี่รับรายชื่อมา เหลือบมองชั่วครู่ แล้วกล่าวว่า “คนพวกนี้ ส่วนใหญ่ฉันรู้จักหมด นัดพวกเขาออกมา น่าจะไม่มีปัญหาอะไร”“แต่ว่านะหนิงหนานเสว่ อยู่ ๆ เธอต้องการพบคนมากมายขนาดนี้ คิดจะทำอะไรงั้นเหรอ?”“ฉันอยากจะ...” หนิงหนานเสว่ลังเลเล็กน้อย กล่าวว่า “ฉันอยากสร้างปัญหาให้ฟู่ซื่อกรุ๊ปนิดหน่อยน่ะ”“เอ๋?” ซ่งซือหลี่เลิกคิ้ว กล่าวว่า “เธอคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ?”“ฉันมีแผนอยู่อย่างหนึ่ง...” หนิงหนานเสว่นำแผนของตน บอกกับซ่งซือหลี่อย่างละเอียดเมื่อซ่งซือหลี

ฟู่เฉินกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน มองดูรายงานข่าวเกี่ยวกับหนิงหนานเสว่ที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์“อาเฉิน คุณกำลังดูอะไรอยู่คะ?” สวีจือหรูยกกาแฟพลางผลักประตูเข้ามา เมื่อมองเห็นฟู่เฉินกำลังจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็ถามอย่างอยากรู้ฟู่เฉินรีบปิดคอมพิวเตอร์ หันหลังกลับมามองสวีจือหรู แล้วกล่าวว่า “ไม่มีอะไร แค่ดูข่าวไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น”“อ้อ” สวีจือหรูพยักหน้า เดินไปที่ข้างกายฟู่เฉิน โอบกอดเขาอย่างแผ่วเบา กล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน “อาเฉิน คุณยังหนักใจเรื่องการประมูลอยู่เหรอคะ?”“ไม่มีอะไร” ฟู่เฉินส่ายศีรษะ กล่าวว่า “ผมแค่รู้สึกว่า กาแฟที่คุณชง รสชาติดีมากเท่านั้นเอง”“จริงเหรอคะ?” สวีจือหรูยิ้ม แล้วกล่าวว่า “งั้นถ้าคุณชอบละก็ ต่อไปฉันจะชงให้คุณทุกวันเลย”“ได้สิ” ฟู่เฉินพยักหน้า ดื่มกาแฟที่อยู่ในแก้วหมดในรวดเดียว“อาเฉิน คุณเรียกฉัน...เหมือนกับที่เรียกหนิงหนานเสว่สักครั้งได้ไหมคะ?” อยู่ ๆ สวีจือหรูก็พูดขึ้น น้ำเสียงแฝงไปด้วยความวิงวอนฟู่เฉินลืมตาขึ้นในทันที มองสวีจือหรู สายตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและประหลาดใจฟู่เฉินไม่รู้ว่าควรพูดอะไร เขาคิดไม่ถึงเลยว่าสวีจือหรูจะเอ่ยขอแบบนี้ออกม

เจียงเหยียนเชินมองไปยังเงาร่างที่ยุ่งวุ่นวายของหนิงหนาเสว่ ความอ่อนโยนผุดขึ้นมาในใจ ระยะนี้ หนิงหนานเสว่พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อโปรเจกต์ของหัวอวิ๋นกรุ๊ป แทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนแม้แต่วันเดียว เขามองเห็นด้วยตา และเจ็บปวดที่ในใจ“เสว่เอ๋อร์ ช่วงนี้ทำงานเหนื่อยเกินไปแล้ว พวกเราออกไปผ่อนคลายสักหน่อย ดีไหม?” เจียงเหยียนเชินเดินไปอยู่ข้างกายหนิงหนานเสว่ แล้วกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉันจองตั๋วเครื่องบินสองใบ พวกเราไปเมืองโบราณคลายเครียดกัน”หนิงหนานเสว่เงยหน้าขึ้น มองแววตาที่ห่วงใยของเจียงเหยียนเชิน อบอุ่นใจในฉันพลันเธอพลิกดูตารางเวลาของตนเองอยู่ชั่วครู่ ช่วงนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนเป็นพิเศษจริง ๆ “เอาสิคะ รุ่นพี่” หนิงหนานเสว่ยิ้ม แล้วกล่าวว่า “งั้นพวกเราจะออกเดินทางเมื่อไรคะ?”“พรุ่งนี้” เจียงเหยียนเชินกล่าว “ตั๋วเครื่องบินกับโรงแรม ฉันจัดเตรียมไว้หมดแล้ว”“รุ่นพี่ รุ่นพี่รอบคอบแบบนี้เสมอ” หนิงหนานเสว่กล่าวด้วยความซาบซึ้ง“กับฉันยังจะเกรงใจอะไรอีก” เจียงเหยียนเชินลูบผมของหนิงหนาวเสว่อย่างรักใคร่ “เธอน่ะ ทุ่มเทมากเกินไป ต้องเรียนรู้ที่จะทำงานกับพักผ่อนให้สมดุลกัน”“ฉันรู้แล้วค่ะ

“เสว่เอ๋อร์ เธอชอบเพลงบัลลาดไหม?” เจียงเหยียนเชินถาม“อืม ชอบค่ะ” หนิงหนานเสว่พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “เนื้อเพลงบัลลาด มักจะเรียบง่ายและจริงใจมาก สามารถเข้าถึงจิตใจของผู้คนได้”“ใช่แล้ว” เจียงเหยียนเชินกล่าว “ก็เหมือนกับที่เพลงนี้ร้อง ‘ฉันยังคงชอบเธอมาก เหมือนลมที่พัดไกลถึงแปดพันลี้ ไม่มีวันหวนคืน’”เมื่อหนิงหนานเสว่ได้ฟังเนื้อเพลงประโยคนี้ หัวใจก็เคลื่อนไหวในฉับพลัน เธอหันมามองเจียงเหยียนเชิน แล้วถามว่า “รุ่นพี่ รุ่นพี่...ยังจำเพลงนี้ได้เหรอคะ?”“ต้องจำได้สิ” เจียงเหยียนเชินกล่าว “นี่เป็นเพลงหนึ่งที่พวกเราชอบมากที่สุดเพลงหนึ่งสมัยมหาลัย”“ใช่แล้ว” สีหน้าในความทรงจำฉายวาบผ่านดวงตาของหนิงหนานเสว่ “ตอนนั้น พวกเราไปฟังเพลงบัลลาดด้วยกันบ่อย ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายด้วยกัน”“เสว่เอ๋อร์ ความทรงจำที่สวยงามพวกนั้น ฉันจะไม่มีวันลืมตลอดไป” เจียงเหยียนเชินกล่าวอย่างลึกซึ้ง “ฉันหวังว่า พวกเราจะสามารถสร้างความทรงจำที่งดงามด้วยกันมากขึ้นกว่านี้”หนิงหนานเสว่มองเจียงเหยียนเชิน รอยยิ้มบนใบหน้าหวานซึ้งยิ่งขึ้นและอีกด้านหนึ่งของเมือง ในวิลล่าของฟู่เฉิน บรรยากาศกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิ