All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 401 - Chapter 410

415 Chapters

บทที่ 401

เลขาเฉินแอบเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของบอร์ดบริหารอย่างเงียบ ๆ ในใจมีแผนของตัวเองไว้แล้วครั้งนี้ฟู่เฉินพ่ายแพ้แล้วจริง ๆ พวกคนแก่ของบอร์ดบริหารพวกนั้น คงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่หน้าที่การงานของหนิงหนานเสว่กำลังรุ่งโรจน์ ชื่อของเธอกลายเป็นตำนานแห่งวงการธุรกิจบริษัทใหญ่ทั้งหลายต่างพากันยื่นมิตรไมตรีแก่เธอ หวังว่าจะได้ร่วมงานกับเธอ“ประธานหนิง นี่คือแผนความร่วมมือของบริษัทเรา รบกวนคุณโปรดพิจารณาด้วยนะครับ” ตัวแทนบริษัทคนหนึ่งส่งเอกสารให้หนิงหนานเสว่พลางกล่าวขึ้นว่า “บริษัทของเรามีความจริงใจอย่างยิ่ง และหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณ”“ประธานหนิง เงื่อนไขของบริษัทเราดีกว่านะครับ คุณลองพิจารณาอีกสักครั้งเถอะ” ตัวแทนบริษัทอีกคนหนึ่งกล่าวขึ้น“ประธานหนิง...”หนิงหนานเสว่ถูกตัวแทนบริษัทกลุ่มหนึ่งรุมล้อมจนแทบรับมือไม่ทัน แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกดีใจความสามารถและบริษัทของตนเอง ในที่สุดก็ได้รับการยอมรับจากคนอื่นแล้วซ่งซือหลี่นั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวในบาร์ หวนคิดถึงเรื่องราวในอดีตเขานึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขเหล่านั้นที่ตัวเองเคยใช้ร่วมกับหนิงหนานเสว่ ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ร่วมมื
Read more

บทที่ 402

ในใจของหนิงหนานเสว่สั่นสะท้านขึ้นมา เธอไม่คาดคิดเลยว่าซ่งซือหลี่จะกล้าเผชิญกับความรู้สึกของตนเองอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้เธอมองไปยังดวงตาลึกซึ้งคู่นั้นของซ่งซือหลี่ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “เสี่ยวลี่ ขอบใจนะ นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และยังเป็นพาร์ตเนอร์ที่ฉันไว้ใจที่สุด ระหว่างเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”ในดวงตาของซ่งซือหลี่มีแววความผิดหวังวาบผ่าน แต่เขาก็รีบปิดบังมันเอาไว้ เขายิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “หนิงหนานเสว่ เธอวางใจได้ ฉันจะไม่เพิ่มภาระให้เธอแน่นอน ฉันจะอยู่ข้างเธอตลอดไป คอยสนับสนุนและปกป้องเธอ” “เสี่ยวลี่...” หนิงหนานเสว่ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกซ่งซือหลี่ขัดขึ้นมา“พอเถอะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว” ซ่งซือหลี่กล่าว “ฉันยังมีธุระ ต้องไปก่อนนะ จำไว้ว่า ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ได้ต่อสู้อยู่เพียงลำพัง”พูดจบ ซ่งซือหลี่ก็หมุนตัวเดินออกจากห้องทำงาน ทิ้งให้หนิงหนานเสว่ครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ เพียงลำพังในโรงพยาบาล แม่ฟู่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยที่ไม่คุ้นตาเธอกวาดตามองรอบ ๆ ก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องผู้ป่วยนั้นที่ตนเองคุ้นเคย“ที่นี่คือที่ไหน?” แม่ฟู่เอ
Read more

บทที่ 403

หนิงหนานเสว่นั่งอยู่ในห้องทำงานที่กว้างขวางและสว่างไสว แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามา สาดส่องเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเธอเจียงเหยียนเชินยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานของเธอ ในมือถือแผนโครงการชุดหนึ่ง กำลังพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ“เสว่เอ๋อร์ เรื่องการโปรโมตโครงการหัวอวิ๋นในระยะต่อไป ทางฉันมีไอเดียใหม่อยู่หลายอย่าง” เสียงของเจียงเหยียนเชินอ่อนโยนและหนักแน่น แฝงด้วยพลังที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเชื่อมั่น “เราอาจลองใช้วิธีการผสมผสานทั้งออนไลน์และออนไซต์ โดยจัดกิจกรรมเชิงโต้ตอบหลายรูปแบบทางออนไลน์ เช่น การให้ผู้ใช้มีส่วนร่วมในการโหวตออกแบบชุมชนแห่งอนาคตหรือการเปิดประเด็นสนทนาในหัวข้อ “บ้านในฝันของฉัน” เพิ่มความรู้สึกมีส่วนร่วมและความผูกพันของผู้ใช้มากขึ้น”หนิงหนานเสว่ตั้งใจฟัง พลางพยักหน้าเป็นระยะ แววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม ข้อเสนอของเจียงเหยียนเชินมักจะมองจากแง่มุมใหม่ ๆ ช่วยเปิดแนวคิดใหม่ให้กับเธอ“ไอเดียกิจกรรมเชิงโต้ตอบออนไลน์นี้เยี่ยมมาก สามารถขยายชื่อเสียงและอิทธิพลของโครงการได้อย่างมีประสิทธิภาพ” หนิงหนานเสว่พูดพร้อมรอยยิ้ม “ออนไซต์ล่ะ? รุ่นพี่มีแผนการอะไร?”“ออฟไลน์ เราสามารถร่วมมือกับแบรนด์ของแต่
Read more

บทที่ 404

แต่ลูกชายของเธอฟู่เฉิน กลับตกต่ำจนฟื้นตัวไม่ได้เพราะการจากไปของหนิงหนานเสว่ บริษัทก็กำลังเผชิญกับวิกฤติที่ไม่เคยมีมาก่อน “ผู้หญิงคนนี้ นับวันยิ่งเก่งจริง ๆ” แม่ฟู่พึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงแฝงไปด้วยความอิจฉาและความไม่ยอมแพ้เธอหยิบรีโมตขึ้นมาปิดโทรทัศน์ รู้สึกหงุดหงิดในใจมากกว่าเดิมในตอนนั้นเอง ประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออกเบา ๆ สวีจือหรูถือถ้วยซุปร้อน ๆ เดินเข้ามา“ป้าคะ ป้าตื่นแล้ว ฉันต้มซุปไว้ให้ ป้าดื่มสักหน่อยนะคะ” น้ำเสียงของสวีจือหรูอ่อนโยนและเอาใจใส่ บนใบหน้าแต้มด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความห่วงใยแม่ฟู่เงยตามองสวีจือหรูเพียงแวบเดียว สายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างว่า “ใครอยากจะดื่มซุปของเธอ? เอาออกไปซะ!”รอยยิ้มบนใบหน้าของสวีจือหรูแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ไม่นานก็กลับกลายเป็นสีหน้าอ่อนโยนดังเดิมเธอเดินไปที่ข้างเตียงผู้ป่วย วางถ้วยซุปไว้บนโต๊ะหัวเตียง แล้วพูดเสียงเบาว่า “ป้าคะ ฉันรู้ว่าป้ายังโกรธฉันอยู่ แต่ว่า ฉันอยากดูแลป้าด้วยใจจริง ซุปถ้วยนี้ฉันตั้งใจต้มให้โดยเฉพาะ มันดีต่อร่างกายของป้านะคะ ดื่มสักหน่อยเถอะค่ะ”แม่ฟู่หัวเราะอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกและความร
Read more

บทที่ 405

ฟู่เฉินได้ยินคำพูดของแม่ฟู่ สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้น น้ำเสียงก็เริ่มแสดงความรำคาญออกมา“แม่ แม่เอาอีกแล้วนะ! แม่ไม่ต้องพูดถึงหนานเสว่อีกได้ไหม?”แม่ฟู่ได้ยินว่าฟู่เฉินถึงกับพูดกับตนเองเช่นนี้เพราะสวีจือหรู ก็ยิ่งรู้สึกผิดหวังและโกรธขึ้นมาในใจเธอพูดด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน “อาเฉิน ทำไมแกถึงโง่ขนาดนี้นะ? หนานเสว่เป็นผู้หญิงแสนดีขนาดนี้ ทำไมแกถึงมองไม่เห็นความดีของเธอ? เธอทุ่มเทแรงกายแรงใจมากมายเพื่อแก เพื่อตระกูลฟู่ แกลืมไปแล้วหรือไง?”ฟู่เฉินได้ยินแม่ฟู่เอ่ยชมหนิงหนานเสว่อีกครั้ง ไฟโทสะในใจไม่อาจกลั้นไว้ได้อีกต่อไปเขาพูดขัดคำพูดของแม่ฟู่ทันที พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พอแล้ว! แม่ แม่ไม่ต้องพูดแล้วได้ไหม? ผมฟังมามากพอแล้ว!”สวีจือหรูเห็นว่าฟู่เฉินกล้าโต้เถียงกับแม่ฟู่เพราะตัวเอง ในใจก็แอบสะใจขึ้นมา แต่บนใบหน้ากลับทำเป็นน้อยใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “อาเฉิน ช่างเถอะ คุณอย่าพูดอีกเลย บางทีคุณป้าอาจพูดถูก ฉันอาจไม่คู่ควรกับคุณจริง ๆ งั้นฉันขอตัวก่อนดีกว่า พวกคุณแม่ลูกคุยกันตามลำพังเถอะ”พบพูดจบ สวีจือหรูน้ำตาคลอเบ้าแล้วหันหลังวิ่งออกจากห้องผู้ป่วยไปแม่ฟู่มองตามแผ่นหลังที่แฝงไปด้วยความน้อยใจของ
Read more

บทที่ 406

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เขารักในตอนนี้คือสวีจือหรู เขาไม่อาจทำลายความรู้สึกที่สวีจือหรูมีให้เขาได้“แม่ หยุดพูดเถอะครับ” ฟู่เฉินขัดคำพูดของแม่ฟู่ขึ้นมา น้ำเสียงหนักแน่นแม่ฟู่ได้ยินคำพูดของฟู่เฉิน ดวงตาฉายแววความผิดหวังและเจ็บปวดเล้กน้อย เธอคลายมือที่กุมฟู่เฉินไว้ ก่อนเอนลงบนเตียง หลับตาลงโดยไม่พูดอะไรอีกฟู่เฉินมองแม่ที่มีท่าทางเดียวดายนั้น ในใจก็พลันเจ็บแปลบขึ้นมาเขารู้ดีว่าตัวเองทำให้แม่เสียใจ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วเขาลุกขึ้นยืนแล้วออกไปจากห้องผู้ป่วยอย่างเงียบ ๆ ทิ้งให้แม่ฟู่ร้องไห้อยู่เพียงลำพังตรงทางเดิน สวีจือหรูกำลังรอฟู่เฉินด้วยความร้อนใจเธอเห็นฟู่เฉินออกมา ก็รีบเข้าไปหา ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย “อาเฉิน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณป้า เธอ...เธอไม่ได้ทำให้คุณลำบากใจใช่หรือเปล่า?”ฟู่เฉินส่ายศีรษะเบา ๆ แล้วดึงสวีจือหรูเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน พูดเสียงเบาว่า “ผมไม่เป็นไร คุณไม่ต้องกังวลนะ”สวีจือหรูซบอยู่ในอ้อมกอดของฟู่เฉิน รับรู้ถึงความอบอุ่นจากเขา ในใจของเธอก็เอ่อล้นด้วยความหวานชื่นและความสุข“อาเฉิน คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลป้าให้ดีเอง สภาพจิตใจของป้าไม่ค่อยดี คุณอย่าไป
Read more

บทที่ 407

หนิงหนานเสว่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน กลายเป็นบุคคลที่กำลังมาแรงที่สุดในวงการธุรกิจ อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจียงถิงเฉินก็ดูจะไม่ธรรมดา ทั้งสองมักปรากฏตัวร่วมกันตามงานต่าง ๆ อยู่เสมอ และมีท่าทีใกล้ชิดสนิทสนมแม่ฟู่ดูรายงานการสืบแล้วก็ยิ่งร้อนใจเธอไม่อาจมองหนิงหนานเสว่ไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นได้ เธอต้องทำให้หนิงหนานเสว่กลับมาหาฟู่เฉินสวีจือหรูจับตามองความเคลื่อนไหวของแม่ฟู่ เธอแอบระแวงอยู่ในใจเธอรู้ว่าแม่ฟู่ไม่เคยชอบเธอมาตลอด ตอนนี้เริ่มสืบเรื่องหนิงหนานเสว่อีก คงอยากให้หนิงหนานเสว่คืนดีกับฟู่เฉินแน่ ๆเธอจะไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด เธอต้องจับหัวใจของฟู่เฉินเอาไว้ให้แน่น ทำให้เขาเป็นของเธอเพียงคนเดียวตลอดไปโปรเจกต์หัวอวิ๋นได้เข้าสู่ช่วงใหม่ งานของหนิงหนานเสว่ยิ่งยุ่งหนักขึ้นไปอีกเธอต้องออกจากบ้านแต่เช้าและกลับดึกทุกวัน จนแทบไม่มีเวลาหายใจเจียงเหยียนเชินอยู่เคียงข้างหนิงหนานเสว่เงียบ ๆ คอยใส่ใจเธอทุกเรื่อง เขาไม่เพียงแต่ช่วยเหลือเธอในการทำงาน แต่ยังดูแลชีวิตประจำวันของเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่องทุก ๆ เช้า เจียงเหยียนเชินจะเตรียมอาหารเช้าที่อุดมไปด้ว
Read more

บทที่ 408

“ป้าคะ ฉันกับฟู่เฉินจบกันไปแล้ว ระหว่างเราสองคนไม่มีทางเป็นไปได้อีก” หนิงหนานเสว่พูดขึ้นอย่างเย็นชา “กรุณาอย่ามาหาฉันอีกเลย”“หนานเสว่ ทำไมเธอถึงได้ใจร้ายเขนาดนี้ล่ะ?” แม่ฟู่เอ่ยด้วยความเจ็บปวดสุดหัวใจ “เธอจะมองดูตระกูลฟู่ล่มสลายไปต่อหน้าต่อตาจริง ๆ เหรอ?”“ครอบครัวล่มสลายงั้นเหรอ?” หนิงหนานเสว่หัวเราะเย็นออกมา “นี่เป็นการเลือกของฟู่เฉินเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”พอพูดจบ หนิงหนานเสว่ก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งให้คุณนายฟู่ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง น้ำตาไหลอาบแก้ม“ประธานหนิง คุณไม่เป็นไรนะคะ?” ผู้ช่วยเสี่ยวหลี่ถามด้วยความเป็นห่วง“ฉันไม่เป็นไร” หนิงหนานเสว่พูดขึ้น “เราไปกันเถอะ”“ประธานหนิง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ? เสี่ยวหลี่ถามขึ้นด้วยความสงสัย “เธอเหมือนจะเป็นแม่ของประธานฟู่เลยนะ” “อืม” หนิงหนานเสว่พยักหน้า แล้วไม่ได้พูดอะไรต่อเสี่ยวหลี่เห็นดังนั้น ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เพียงแค่เดินตามหลังหนิงหนานเสว่าอย่างเงียบ ๆตั้งแต่วันที่ได้พบกันวันนั้น แม่ฟู่ก็มักจะมาหาหนิงหนานเสว่อยู่บ่อยครั้งการรบกวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าของแม่ฟู่ ทำให้หนิงหนานเสว่รู้สึกรำคาญเต็มทีเธอสั่งให้ผู้ช่วยเสี่ยว
Read more

บทที่ 409

สวีจือหรูกำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ในครัว พอได้ยินคำพูดของแม่ฟู่ มือที่กำลังทำอยู่ก็ชะงักไป สีหน้าก็หม่นหมองลงแต่สวีจือหรูก็ยังพยายามกลั้นความโกรธเอาไว้ ไม่พูดอะไรออกมา“จือหรู ไม่ใช่ฉันว่าเธอนะ เธอควรรู้จักประมาณตนบ้าง” แม่ฟู่พูดต่อ “ลองดูตัวเธอสิ จะรูปร่างก็ไม่มี จะความสามารถก็ไม่โดดเด่น เธอมีสิทธิ์อะไรไปเทียบกับหนิงหนานเสว่? ตอนนั้นอาเฉินคงตาบอดจริง ๆ ถึงได้ไปชอบผู้หญิงอย่างเธอ!”สวีจือหรูทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอวางมีดหั่นผักลงแล้วรีบพุ่งไปยังห้องรับแขก ตะโกนใส่แม่ฟู่ “พอเถอะ! ป้าจะหยุดพูดได้หรือยัง? ฉันไม่ใช่หนิงหนานเสว่ และฉันก็ไม่อยากไปเปรียบเทียบกับเธอ! ฉันก็คือฉัน ฉันแค่อยากอยู่กับอาเฉินอย่างมีความสุข แบบนี้มันผิดด้วยเหรอ?”แม่ฟู่ตกใจเมื่อถูกสวีจือหรูระเบิดอารมณ์ใส่กะทันหัน แต่เธอได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว พูดขึ้นด้วยความโกรธยิ่งกว่าเดิม “ทำไม? ฉันแค่ตำหนิเธอนิดหน่อยก็ไม่พอใจแล้วเหรอ? เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร? เธอก็แค่มือที่สามที่ทำลายครอบครัวคนอื่น หน้าด้านสิ้นดี!”“ฉันไม่ใช่มือที่สาม! อาเฉินเป็นคนเลือกฉันเอง ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย!” สวีจือหรูกล่าวด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน “ถ้าป้ายังพ
Read more

บทที่ 410

ฟู่เฉินเห็นท่าทางอ่อนโยนของสวีจือหรูนั้น ความเหน็ดเหนื่อยในใจก็หายไปเป็นปลิดทิ้งเขาโอบสวีจือหรูเข้ามาในอ้อมกอดเบา ๆ แล้วเอ่ยว่า “ผมไม่เหนื่อย มีคุณอยู่ ผมก็ไม่เหนื่อยแล้ว”ทั้งสองคนพลอดรักกันอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นฟู่เฉินก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น“ใครกัน?” ฟู่เฉินถามขึ้น“อาเฉิน ฉันเอง” เสียงของแม่ฟู่ดังมาจากนอกประตู “แกเปิดประตูหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”ฟู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูทันทีที่แม่ฟู่ก้าวเข้ามา ก็เห็นฟู่เฉินกับสวีจือหรูในท่าทีที่สนิทสนมกัน ความโกรธในใจก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้งหายใจไม่ทั่วท้อง หน้าอกของแม่ฟู่พลันหายใจติดขัด และเป็นลมล้มลงไปแม่ฟู่เข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง อาการของเธอเดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ ซ้ำไปซ้ำมา ทำให้ทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยอย่างที่สุดแม้ในใจของสวีจือหรูจะไม่เต็มใจเลยสักนิด แต่ก็จำต้องฝืนใจคอยดูแลแม่ฟู่ อย่างไรเสีย ต่อหน้าฟู่เฉิน เธอก็ยังต้องรักษาภาพลักษณ์ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของตัวเองไว้“ป้าคะ วันนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง? มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า?” สวีจือหรูถือชามโจ๊กชามหนึ่ง เดินมานั่งข้างเตียงผู้ป่วย เอ่ยถามเบา ๆ บนใบหน้าของเธอมีรอย
Read more
PREV
1
...
373839404142
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status