All Chapters of FROM OLD MAID TO BILLIONAIRE'S WIFE: Chapter 211 - Chapter 220

HINDI maalis ang ngiti ni Jav habang inaalala ang naganap kaninang umaga. Iba ang hatid ni Elorda sa kanya. Parati niya itong hinahanap-hanap at halos hindi mabitawan. Napapailing na lamang siya sa naiisip. Nasa hardware na siya at tanging asawa lang niya ang tumatakbo sa isip niya. Napahinto si Jav sa pagpili ng pintura at napatingin sa cellphone niya. Bigla siyang napatipa ng mensahe kay Elorda. “Mahal, kumain ka na ba? Huwag mong kalimutan ‘yung prutas, ha.” Napangiti siya habang pinapanood ang screen, para bang sapat na ang simpleng pag-aalala para mabuo ulit ang araw niya. Ilang segundo lang ay may reply na si Elorda. “Oo na, mahal. Kumain na ako. Ikaw, wag kang sobra magpagod diyan.” May kasamang heart emoji pa. Napailing si Jav, halos matawa. Mahal. Kahit ilang taon na silang kasal, ibang kilig pa rin ang dala ng simpleng tawag na iyon. Habang binabayaran ang mga binili, hindi niya naiwasang isipin na gusto na niyang umuwi agad para makita si Elorda. May humintong magag

"GOOD evening, mahal..." masayang bati ni Jav nang makauwi siya ng bahay. Niyakap at hinalikan niya sa labi si Elorda. "Kumusta ang araw n'yo?" dagdag na tanong pa ni Jav. Hindi sumagot si Elorda, abala sa paghahanda ng pagkain ng asawa. "Mahal ko... may problema ba?" Napansin ni Jav ang kakaibang ikinikilos ng asawa. Biglang napaupo si Elorda sa upuan na ikasinghap ni Jav. Napatakip ng mukha at taas-baba ang balikat niya dahil sa impit na pag-iyak. Agad dinaluhan ni Jav ang asawa ay hinagod ang likod para maalo. "Why, mahal ko? Bakit umiiyak ka ng ganyan?" tanong niya na nagtataka pa rin. Tinanggal ni Elorda ang kanyang mga kamay sa mukha at pinunasan ang luha. Napatitig si Jav dito. "Nakita ko ang nanay mo at si Dindi sa mall. Kahit pala malayo na tayo ganoon pa rin ako ka-hate ng Mommy mo. Ang sakit, Jav." Nagulat si Jav sa narinig. Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay ni Elorda at tinitigan ito. “Mahal, please huwag mong dibdibin ang mga sinabi o ipinakita ni Mommy. Ki

"APO, kumusta na kayo?" tanong ni Sicandro. Napadalaw silang mag-asawa sa bahay ng kanilang panganay na anak. Dahil sa kagustuhan ni Jav. Tinawagan sila ng manugang kaya napasugod agad sila. Kinuha ni Neng ang mga dala nilang pasalubong na mga gulay at prutas. Dinala ang mga iyon sa kusina. "Okay lang po, Lolo." Sagot ni Uno. Napatingin si Sicandro kay Dos na hindi sumagot. Nilapitan ni Elina ang apong si Dos. Niyakap niya ito at hinalikan sa pisngi. “Bakit tahimik ang apo ko?” malambing na tanong ni Elina habang pinapahagod ang likod ni Dos. “May sakit ka ba, hijo?” Umiling si Dos pero hindi nagpakita ng ngiti. Napatingin ito kay Uno, para bang may gustong sabihin pero pinipigilan ang sarili. Napansin ni Elorda ang tila pag-aalala sa mukha ng asawa. “Dos, anak, bakit hindi mo sagutin si Lola mo? May problema ba?” Tahimik pa rin si Dos. Doon na sumabat si Uno. “Lolo, Lola… kanina po kasi, umiiyak si Dos. Sabi niya, ayaw daw niyang makita si Mama na laging nakahiga at malungkot.

NAPAHILAMOS si Jav ng kanyang mukha habang hawak ang notice na ipinadala ng bangko. Ang balitang ipatitigil na ang kanilang tindahan sa lupang inuupahan. Sumabay pa rito ang paghina ng benta sa hardware at ang pagkawala ng malaking halaga sa kanilang benta. Nakasaad sa notice na lahat ng tindahan na sakop ng lupa ay kailangang maalis. Mawawala na agad ang negosyong ipinapangbuhay niya sa kanyang pamilya. Ang akala pa naman ni Jav ay tuloy-tuloy na ang swerte niya sa negosyo. Ngayon, nanganganib na ipasara ang hardware at mapilitang humanap ng ibang lugar. Ang masaklap, halos pangsahod lang ng mga tauhan at panggastos ng pamilya ang natitira sa kinikita niya. Napayuko siya at hindi alam kung paano ipapaliwanag ang lahat kay Elorda. “Jav?” mahina ang tawag ng asawa mula sa pinto ng sala. Nakita niyang nakaupo roon si Jav. May hawak na papel at tila malalim ang iniisip. Lumapit si Elorda at marahang umupo sa tabi ni Jav. “Ano ‘yan?” usisa niya. Hindi agad nakapagsalita si Jav. Nara

"JAV... tumayo ka at pumunta na tayo sa kuwarto," tawag ni Elorda sa asawa niya. Nanatiling nakapikit ng kanyang mata si Jav. Pero naririnig niya ang boses ng asawa niya. Napamulat si Jav ng kanyang mata. "I-I'm sorry, mahal... instead of giving you a good life, I'm giving you a lot of misery. I think loving you more “…only made things harder for you,” mahina niyang sabi, halos pabulong habang pinipigilan ang pag-angat ng luha sa kanyang mga mata. “Kung puwede lang kitang palayain sa lahat ng hirap na ‘to, gagawin ko, Elorda.” Lumapit si Elorda, naupo sa gilid ng kama, saka marahang hinawakan ang kamay ng asawa. “Tama na ‘yang iniisip mo, Jav. Hindi ko kailangan ng marangyang buhay. Ang kailangan ko, ikaw. Kahit wala na tayong hardware, kahit magsimula tayo ulit.” Napatingin si Jav sa asawa, pilit ang ngiti. “Paano kung hindi na ako makabangon ulit? Paano kung ito na ‘yon, Elorda?” "Susubukan pa rin natin. Andito naman ako para tumulong sa'yo..." Napangiti si Jav, sabay yu