All Chapters of FROM OLD MAID TO BILLIONAIRE'S WIFE: Chapter 231 - Chapter 240

TINUNGGA ni Jav ang alak sa baso at inilapag sa ibabaw ng mesa. "I don't know what to do now, Patrick. Parang kahit anong gawin ko, parang palaging mali. Humingi na ako ng tawad pero ayaw ako pakinggan ni Elorda." “Pare, tama na ‘yan,” sabi ni Patrick, marahang inaabot ang bote sa kamay ni Jav. “Hindi ‘to makakatulong sa’yo.” Pero tumawa lang si Jav, mapait at lasing na. “’Yan din ang sabi mo no’ng una, ‘di ba? Pero ayan oh, buhay pa rin naman ako. Ang alak na ito ang sagot para makalimutan ko sandali ang mga problema ko." “Jav…” buntong-hininga ni Patrick, sabay napailing ng ulo. “Si Elord, kumusta na pala siya? Wala namang masamang nangyari sa ipinagbubuntis niya?” Napahinto si Jav, tinungga pa ang natitirang alak bago sumagot. “Nasa maayos na silang kalagayan ng anak ko. Maigi na lamang at andoon sa bahay sina Inay, kung wala sila. Baka nga nawala na ng tuluyan ang anak namin." Umiling si Patrick. “Kasalanan mo rin naman, pare. Alam mong buntis siya, tapos nagawa mo pang sakt

"PAMBIHIRA ka naman, Jav. Oh.. bakit ka pumayag na umalis ang asawa't mga anak sa bahay?" Dismayadong tanong ni Patrick. Sabay na rin silang magkaibigan na lumabas ng kuwarto ni Elorda. Hindi makayanan ni Jav na magtagal kasama ang asawa. Lalo lang siyang nasasaktan na makitang ganoon kalamig si Elorda sa kanya. Nasa kotse na sila ni Patrick at nasa parking lot pa rin ng ospital. "Anong magagawa ko kung gusto ni Elorda na umalis?" "Baka naman may magagawa ka kung kakausapin mo nang maayos," sagot ni Patrick habang inaayos ang seatbelt. "Hindi puwedeng puro pride lang, Jav. Kung gusto mo talagang maging maayos kayong mag-asawa, ikaw muna ang magpakumbaba. Hindi puwedeng laging siya ang lalapit o siya ang magpapaliwanag.” Tahimik lang si Jav habang nakatingin sa kalsada. Ramdam niya ang bigat ng bawat salitang sinabi ni Patrick. Alam niyang tama ang kaibigan niya, pero hindi ganoon kadali. Hindi ganoon kasimple kapag sa tuwing lalapit siya kay Elorda ay malamig ang tugon nito, para

HINDI na pumasok sa trabaho si Jav at nanatili na lamang sa bahay para masamahan ang asawa. Pero hindi pa rin siya makapalapit sa asawa. Hindi siya pinapansin ni Elorda. Maghapon lang siyang panay ang tingin sa asawa. Kahit ilang beses siyang naglakas-loob na lapitan ito, palaging may dahilan si Elorda para umiwas. Ang ilap din ng mga mata ng asawa niya sa kanya na halos hindi siya matignan sa mata. Tahimik lang si Jav habang nakaupo sa sala, pinagmamasdan si Elorda na abala sa pakikipag-usap sa kambal. Ngumingiti ito sa kanilang mga anak. Tila ba ang saya-sayang kausap ang mga ito, pero pagdating sa kanya ay napakalamig ng pakikitungo nito. Paulit-ulit niyang gustong lapitan, pero lagi siyang nauudlot. Parang laging may pader sa pagitan nila. Nang minsang lumapit siya para mag-alok ng tulong, iniwasan siya ng asawa. “’Wag na. Kaya ko na,” malamig na sabi ni Elorda, hindi man lang siya tiningnan. Napayuko si Jav, pilit nilulunok ang sakit. Gusto niyang humingi ng tawad, pero natat

NIYAKAP bang mahigpit ni Jav si Elorda. Panay ang tulo ng luha ni Elorda habang nakayakap sa asawa. At nang bumitaw sila sa isa’t isa ay isinuot ni Jav ang singsing sa kamay ni Elorda. Hindi pa nakapag-propose si Jav sa asawa, naging mabilisan ang kasal nila dahil sa buntis ang kanyang asawa. "Nakakainis ka..." Parang nag-alala naman si Jav sa tinuran ni Elorda sa kanya. "Bakit, mahal ko?" "E kasi nagpo-propose ka ganito ang itsura ko. Nakatowel pa ako..." sagot ni Elorda at sinuyod ng tingin ang kabuuan. Tumawa nang mahina si Jav, iyong tawang may halong kilig at pagmamahal. Lumapit siya at hinawakan ang basa pang pisngi ni Elorda. “Kahit naka-towel ka, kahit bagong gising ka, kahit may eye bags ka pa… ikaw pa rin ang pinakamagandang babae para sa ’kin,” bulong niya, puno ng lambing. Napapikit si Elorda, napangiti kahit basa pa ang mga mata. “Hindi ito romantic scene na nakikita sa social media. Dapat may dinner, may kandila, may magandang suot…” Kinabig siya ulit ni Jav, ma

HINDI nakapaniwala si Jav sa naging reaksyon ng Mommy at Daddy niya. Ang akala niya ay magagalit ang mga ito sa kanya. Pero kabaliktaran sa inaasahan niya. “Parang panaginip po na makita kayong masaya sa desisyon ko. Hindi ko po ito nakuha noon,” sabi ni Jav na maluha-luha. Natahimik sandali ang Mommy niya, bago dahan-dahang lumapit at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. “Anak. pasensya ka na kung hindi ka namin nabigyan noon ng suporta. Ang dami naming kinakatakutan, ang dami naming maling desisyon. Pero hindi kami tumigil magmahal sa’yo. At ngayon, gusto naming bumawi," mahinahon pero mabigat ang boses nito. Sumunod na lumapit si Jayson, inilagay ang kamay sa balikat ni Jav. “We weren’t the parents you needed back then,” aniya. “But we’re trying. Patawarin mo kami sa ginawa namin sa iyo noon, Jav. At ngayong nakita naming kaya mong tumayo at piliin ang tama para sa pamilya mo." Napanganga si Jav nang bahagya, hindi makapaniwala. “Dad…?” Tumango ang ama niya. “Yes, son. We’