All Chapters of ภาพวาดลิขิตรัก: Chapter 91 - Chapter 100

ตอนที่ 91 ปรับความเข้าใจ 1หญิงสาวและชายหนุ่มกอดกันอยู่ อบอวลไปด้วยบรรยากาศที่ชื่นมื่นเพียงสองคน แต่อีกคนที่เฝ้ามองพวกเขาทั้งสองอยู่ด้านหลังกลับมีสายตาที่แฝงไปด้วยความอิจฉาริษยา อาฆาตมาดร้ายหม่าเลี่ยงหรงแอบเดินตามทั้งสองมาตั้งแต่ที่อยู่ภายในงานเลี้ยงอย่างเงียบๆ นั้น มองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาที่โกรธแค้นพร้อมกับน้ำตานางเฝ้ารอคุณชายเจิ้งมาตลอดสามปี แอบให้คนลักลอบไปขโมยสมุดบัญชีรายชื่อของผู้ยักยอกเงินหลวงของใต้เท้าซุนก็เพื่อช่วยเขา แต่หญิงสาวผู้นี้กลับมาชุบมือเปิบ นางไม่ได้ทำอะไรเพื่อคุณชายเจิ้งเลยสักนิดแต่กลับได้เขาไปครอบครองนางไม่มีทางยอม!!หม่าเลี่ยงหรงมองใบหน้าของกู้หนิงเหอด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว เจิ้งหย่งซีและกู้หนิงเหอที่ตอนนี้กำลังมองหน้ากันและกัน ต่างตกอยู่ในห้วงแห่งรัก กลับไม่ได้รู้ถึงใครอีกคนเลยแม้แต่น้อย เขาจูงมือนางเดินออกไปด้านนอกที่มีรถม้าจอดรอทั้งสองอยู่ ทั้งสองจึงนั่งรถม้ากลับเรือนรับรองอย่างรวดเร็ว เช้าวันต่อมา กู้หนิงเหอตื่นมาในช่วงสาย เนื่องจากเมื่อคืนกว่านางจะหลับตาลงก็เป็นเวลาล่วงเข้าอีกวันแล้ว วันนี้นางไม่ได้มีธุระที่ไหน จึงอยากจะออกไปเดินเที่ยวเล่นในเมืองเสียห

ตอนที่ 93 หมากล้อมเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของอีกฝ่าย กู้หนิงเหอก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจเจิ้งหย่งซีที่เห็นเช่นนั้นเองก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาด้วยเช่นกัน เขากลัวเหลือเกินว่าอาจจะเสียนางไป เพราะเรื่องเข้าใจผิดนี้หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวต่างๆ จากปากของเจิ้งหย่งซี กู้หนิงเหอที่ตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายลงบ้างแล้วก็รู้สึกถึงปัญหาบางอย่างที่นางคิดว่ามันไม่ถูกต้อง “คุณชายเจิ้ง ท่านสนิทสนมกับคุณหนูหม่าหรือไม่?” กู้หนิงเหอเงยหน้าขึ้นมาสอบถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า“คุณหนูหม่า? เจ้าหมายถึงหลานสาวของใต้เท้าหม่าคนที่เจอหน้าที่งานเลี้ยงเมื่อคืนอย่างนั้นหรือ?” เจิ้งหย่งซีไม่แน่ใจว่า ที่หญิงสาวตรงหน้าถามใช่คนเดียวกับที่เขานึกถึงอยู่ตอนนี้หรือไม่?กู้หนิงเหอพยักหน้ายืนยัน ก่อนจะเฝ้าสังเกตท่าทางของอีกฝ่าย“ไม่ ข้าเคยพบนางเพียงสองครั้ง ครั้งแรกคือเมื่อประมาณแปดเก้าปีก่อน ข้าไปที่จวนของใต้เท้าหม่าเพื่อหารือเรื่องราชกิจที่ฝ่าบาทรับสั่ง ส่วนครั้งที่สองคือเมื่อคืนนี้ ระหว่างที่ข้าเลี่ยงออกไปเพื่อให้เหล่าสาวใช้จัดสวนดอกไม้ตรงนั้นให้ ระหว่างทางกลับนางบังเอิญชนข้าเข้า แต่ข้าก็ไม่ได้สนใจนางแต่อย่างใด จึงเดินกลับเข้างานเ

ตอนที่ 95 งานเลี้ยงน้ำชาพ่อบ้านเฉินเป็นผู้จัดการเรื่องการซื้อขายร้านให้ครอบครัวกู้ทุกอย่าง ทำให้กู้หนิงเหอมีเวลาว่างในการวาดแบบร้านที่่นางต้องการได้ ใช้เวลาเพียงสองวัน ภาพแบบร่างของร้านทั้งสองก็เสร็จสิ้น กู้หนิงเหอมอบหน้าที่นี้ให้แก่พี่ชายใหญ่และพี่รองของนาง โดยให้พวกเขาเป็นคนควบคุมการซ่อมแซมและตกแต่งตามแบบที่กู้หนิงเหอเป็นคนวาด เพราะตอนนี้ดูเหมือนพ่อบ้านเฉินเองก็ยุ่งมากจนไม่สามารถปลีกตัวทำเรื่องเหล่านี้ได้สาเหตุที่พ่อบ้านเฉินยุ่งมากนั้น สืบเนื่องมากจากเมื่อวันก่อน มีเทียบเชิญจากตำหนักของไทเฮา ให้กู้หนิงเหอเข้าร่วมงานเลี้ยงน้ำชาที่ตำหนัก เพราะเทียบเชิญกะทันหันนี้ ทำให้พ่อบ้านเฉินจำต้องวิ่งวุ่นสำหรับเตรียมตัวให้แก่นาง ซึ่งเรื่องนี้ไม่อาจผิดพลาดได้แม้เพียงนิดจนกระทั่งถึงวันที่ต้องเข้าร่วมงานแม้ว่างานจะมีในช่วงสายของวันนี้ แต่พ่อบ้านเฉินก็จัดการมาปลุกกู้หนิงเหอตั้งแต่ยามเหมา เพื่อเตรียมตัวสำหรับเข้าร่วมงานเลี้ยงน้ำชานี้กู้หนิงเหออดพยักหน้าอย่างชื่นชมในความใส่ใจของพ่อบ้านเฉินไม่ได้ เพราะเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาสามารถสั่งตัดชุดที่นางต้องใส่เข้าร่วมงานเลี้ยงได้เสร็จสิ้นแล้ว เป็นชุดสีฟ้า

ตอนที่ 97 แข่งขันดนตรี“ลัทธิเต๋าเชื่อว่า สิงโตมงคลนั้น สามารถขจัดสิ่งชั่วร้าย สลายปราณมนต์ดำ และยังช่วยเรียกโชคลาภมาหาผู้ที่ถือครองมันได้ด้วยเพคะ”กู้หนิงเหอกล่าวกับไทเฮาที่ประทับอยู่ ณ พระที่นั่งที่ประทับตรงหน้า “งดงามยิ่ง” ไทเฮากล่าวขึ้นทั้งที่ยังเหม่อลอย บ่งบอกได้ว่านางพึงพอใจกับภาพวาดชิ้นนี้จริงๆขณะที่ทุกคนกำลังพูดไม่ออกจากการที่ได้เห็นภาพวาดของกู้หนิงเหออยู่นั้น ขันทีที่อยู่ด้านหน้าตำหนักก็ตะโกนร้องขึ้น“ฮ่องเต้เสด็จจจจ”เพียงเสียงกล่าวสิ้นสุด โอรสสวรรค์ที่สวมชุดสีทองลวดลายมังกรก็เดินนำเข้ามา ทำให้เหล่าหญิงสาวที่อยู่ในภายสวนดอกไม้ต่างคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพอีกฝ่าย “ถวายพระพรฝ่าบาท”“ลุกขึ้นเถอะ”ฮ่องเต้รับสั่งอนุญาตเหล่าสตรีที่คุกเข่าอยู่ทั้งหลายให้ยืนขึ้น ก่อนที่พระองค์เองจะทรงไปประทับอยู่ด้านข้างของไทเฮา ส่วนเจิ้งหย่งซีและใต้เท้าหม่าที่เดินตามเข้ามาด้วยจำต้องนั่งอยู่แถวเก้าอี้ว่างด้านหน้าแทน“โอ้ ผลงานชิ้นนี้คงจะเป็นของเจ้าสินะ” ฮ่องเต้ตรัสถามกู้หนิงเหอทันที ที่เห็นภาพวาดที่แขวนอยู่ “เพคะ” กู้หนิงเหอรับพระดำรัสอยู่ด้านข้าง“อืม เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก และยังเหลือผลงานขอ

ตอนที่ 99 ร้านเปิดใหม่ในเมืองหลวงข่าวสมรสพระราชทานของกู้หนิงเหอและคุณชายเจิ้งหย่งซี ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว รวมถึงฤกษ์ยามที่ หยางอ้ายเยว่กงจู่ มารดาของคุณชายเจิ้งหามาได้อีกด้วยฤกษ์ยามดีที่สุดคืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้านี้ เป็นฤกษ์ยามที่เหมาะสมที่สุด และดีที่สุดอีกด้วยกู้หนิงเหอคิดว่า ฤกษ์ยามที่ หยางอ้ายเยว่กงจู่ได้มานั้นดีงามเป็นอย่างยิ่ง เพราะหลังแต่งงานเพียงเจ็ดวัน นางและคนในคณะก็จะต้องเดินทางไปแดนเหนือตามราชโองการแต่งตั้งแล้วทำให้หยางอ้ายเยว่ที่มีบุตรชายเพียงคนเดียว และต้องการให้งานมงคลนี้ยิ่งใหญ่ที่สุด จำต้องวุ่นวายเตรียมงานคนเดียวทุกอย่าง โดยมีสามีเป็นคนช่วยโชคดีอย่างยิ่งที่ไทเฮาทรงยื่นมือเข้าช่วยด้วย โดยการส่งมามาคนสนิทสองคนและสาวใช้อีกหนึ่งกลุ่มลงมาช่วยจัดเตรียมงานที่จวนของราชครูเจิ้งเจิ้งหย่งซีที่กำลังจะได้เป็นเจ้าบ่าวเองก็งานยุ่งไม่แพ้กัน เพราะเอกสารราชการต่างๆ ที่เขาต้องรวบรวมให้เสร็จก่อนเดินทางไปแดนเหนือ เหล่าชาวคณะเองก็เช่นกัน ตอนนี้พวกเขาแทบไม่ได้กลับบ้านของตนเอง จำต้องกินนอนอยู่ที่จวนของราชครูเจิ้ง เพื่อเร่งงานให้เสร็จก่อนงานมงคลที่จะถูกจัดขึ้นส่วนกู