All Chapters of ภาพวาดลิขิตรัก: Chapter 111 - Chapter 120

ตอนที่112 สถานที่ลับแม้จะจัดการกับขุนนางกังฉินเหล่านั้นไปแล้ว แต่งานที่พวกเจิ้งหย่งซีจะต้องทำไม่ได้มีลดน้อยลงไปเลย ตอนนี้พวกเขาได้เริ่มการแจกจ่ายเมล็ดพันธุ์พืชทั้งหลายให้แก่ชาวบ้าน ในตอนแรกเหล่าชาวบ้านยังคงสงสัยอยู่บ้าง แต่เนื่องจากพวกเขาต่างรู้ว่า กลุ่มของใต้เท้าที่แจกจ่ายเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ เป็นกลุ่มเดียวกับที่จัดการขุนนางเหล่านั้น พวกเขาก็ต่างให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี“แต่ละห่อจะมีรูปวาดเอาไว้เพื่อให้พวกท่านจำได้ เมื่อนำกลับไปแล้วก็สามารถเพาะปลูกได้ทันที” เซียวต้าถงที่ทำหน้าที่ช่วยเหล่าทหารคนอื่นๆ แจกจ่ายเมล็ดพันธุ์ให้แก่ชาวบ้านอธิบายเหล่าชาวบ้านต่างมองไปที่ห่อกระดาษในมือของตนเอง ก่อนจะพยักหน้ารับ เพราะรู้ว่าชาวบ้านนั้นไม่รู้หนังสือ กู้หนิงเหอจึงวาดภาพสัญลักษณ์ของพืชแต่ละชนิดลงบนห่อกระดาษ เพื่อที่ชาวบ้านนำกลับไปแล้วจะได้ไม่สับสนกู้หนิงเหอเดินทางตามคนอื่นๆ มาแต่ละหมู่บ้านที่อยู่ในอำเภอ เพื่อตรวจสอบดูความเป็นอยู่ รวมถึงตรวจสอบภูมิศาสตร์ของแต่ละที่อีกด้วยเมื่อถึงหน้าที่จะต้องเพาะปลูก กู้หนิงเหอและคนอื่นๆ ต่างกระจายตัวกันไปตรวจดูตามที่ต่างๆ ว่า ต้นกล้าที่เติบโตขึ้นมา เป็นอย่างไ

ตอนที่114 นำเสนอ 2“บ่อน้ำพุร้อนที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติ ที่อยู่บนภูเขา ข้ามีความคิดว่าอยากสร้างมันให้เป็นสถานที่พักผ่อนระดับสูง เรียกความสนใจของเหล่าชาวเมืองอื่นเข้ามาท่องเที่ยวที่แดนเหนือของเขา นี่เป็นแบบโรงเตี๊ยมที่ข้าออกแบบขึ้นมาคร่าวๆ เจ้าค่ะ”กู้หนิงเหอยื่นม้วนภาพให้จี้เหริน สาวใช้คนสนิทของนางนำไปแขวนบนขาตั้งเพื่อให้ทุกคนได้ชื่นชมภาพแรกที่นางวาด เป็นภาพของโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้น โดยมีคนกำลังแช่บ่อน้ำที่มีควันลอยกรุ่นขึ้นมา ทำให้ทุกคนที่นั่งประชุมอยู่สามารถเข้าใจถึงความต้องการของกู้หนิงเหอได้"จากการสอบถามที่ข้าถามพวกชาวบ้านพบว่า มีภูเขาหลายแห่งที่มีบ่อน้ำพุร้อนเช่นนี้ ทำให้เราสามารถสร้างโรงเตี๊ยมเช่นนี้ได้มากมายหลายแห่ง สามารถสร้างแบบที่คนทั่วไปสามารถจ่ายเงินเข้ามาใช้บริการได้ และสร้างแบบที่คนต้องการใช้แบบส่วนตัวได้เช่นกันเจ้าค่ะโดยผลกำไรของรายได้ที่มาจากการก่อสร้างนี้ ข้าต้องการเสนอให้ทางการของแดนเหนือเป็นคนสร้างขึ้นมา ไม่ใช่เหล่าพ่อค้าหรือขุนนางชั้นสูง เพราะผลกำไรที่ได้จากโรงเตี๊ยมเหล่านี้ จะเข้าคลังหลวงของทางแดนเหนือ เพื่อนำเงินไปต่อยอดเพื่อพัฒนาอย่างอื่นเจ้าค่ะ"ทุก

ตอนที่116 องครักษ์ป้ายทองเฉินตงหยาง“กระหม่อมได้ยินข่าวโคมลอยข่าวหนึ่งมา ไม่ทราบว่าจะเป็นความจริงหรือไม่… มีข่าวลือหนาหูในเมืองหลวงออกมาว่า ที่แดนเหนือมีการขุดพบเหมืองแร่ทองคำแห่งหนึ่งโดยคุณชายเจิ้ง ไม่ทราบว่าฝ่าบาททรงทราบเรื่องนี้หรือไม่?” กงซุนจามองพระพักตร์ฝ่าบาทด้วยสายตาจับสังเกต “โอ้ ในเมื่อใต้เท้าซุนกล่าวเรื่องนี้ขึ้นมา งั้นก็แสดงว่าข้ามาได้ทันเวลาพอดี” เสียงกล่าวอย่างอารมณ์ดี ดังมาจากประตูด้านหน้าท้องพระโรงเฉินตงหยางในชุดหัวหน้าองครักษ์หลวงก้าวเข้ามาด้านในด้วยฝีเท้าที่หนักแน่น แต่นั่นยังไม่น่าแตกตื่นเท่ากับป้ายทองที่ประดับเอวของอีกฝ่ายอยู่ฮือฮาเหล่าขุนนางในท้องพระโรงต่างแตกตื่นกับการมาของเขาเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนต่างกระซิบกระซาบถึงสถานะของเขากันเสียงดังเซ็งแซ่ เนื่องจากบางคนก็เป็นขุนนางใหม่ จึงไม่เคยเห็นหน้าเขา รวมถึงไม่รู้ว่าเขาคือใครแต่ขุนนางคนเก่าที่รู้จักเขาดี ต่างสันหลังลุกวาบขึ้นมาทีเดียว เมื่อเห็นอีกฝ่ายก้าวเท้าเข้ามาด้านในเฉินตงหยางก้าวเข้ามาด้านหน้า ก่อนจะทำความเคารพฝ่าบาทที่อยู่ด้านบนบัลลังก์“กระหม่อม เฉินตงหยาง องครักษ์หลวงป้ายทองคำ ถวายบังคมฝ่าบาท”“ใต้เท้าเฉ

ตอนที่118 เก็บเกี่ยวที่เมืองหลวงเกิดเรื่องขึ้นมากมายและกระทบหลายฝ่าย แต่ทางแดนเหนือเหล่าชาวบ้านและขุนนางที่อยู่ที่นี่กำลังมีความสุขกันเป็นอย่างมาก นั่นก็เพราะถึงฤดูเก็บเกี่ยวแล้ว!!!เหล่าชาวบ้านต่างตื่นเต้นกับการเก็บเกี่ยวในครั้งนี้เป็นอย่างมาก เนื่องจากผลผลิตที่มากขึ้นกว่าทุกปีของพวกเขาวันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสกว่าทุกวัน กู้หนิงเหอจึงสวมชุดผ้าฝ้ายเนื้อหยาบ แบบของชาวบ้าน ในมือถือเคียวเกี่ยวข้าวพร้อมมองไปที่ท้องทุ่งนาสีทองอร่ามของตนเอง ท้องนาส่วนนี้เป็นพื้นที่ของนายอำเภอคนก่อนที่เจิ้งหย่งซียึดทรัพย์มาได้ก่อนตัดสินประหารกู้หนิงเหอจึงได้ให้เหล่าทหารและเหล่าทาสที่ถูกช่วยเหลือออกมา มาเพาะปลูกพื้นที่แห่งนี้ เพื่อเอาไว้เป็นเสบียงเลี้ยงดูพวกเขา“ฮูหยิน ปล่อยให้พวกเราทำดีกว่าขอรับ” ทาสคนหนึ่งกล่าวขึ้นกับกู้หนิงเหอด้วยความเป็นห่วง มือเล็กๆ ที่แสนบอบบางนั้น จะมาจับเคียวเกี่ยวข้าวได้เช่นไร มือของนางเหมาะที่จะเอาไว้จับพู่กันขนจิ้งจอกเสียมากกว่า หากไม่ระวังอาจถูกใบข้าวในท้องนาบาดเอาได้“เอาเถอะ วันนี้ข้าพาพวกเด็กๆ มาร่วมสนุกด้วย หลายคนช่วยกัน งานจะได้เสร็จเร็วขึ้น” กู้หนิงเหอกล่าวออกมาด้วย

ตอนที่120 เริ่มการก่อสร้างเพียงสามวันหลังจากการมาถึงของหัวหน้ากองช่าง เหล่าชาวบ้านที่ได้ลงทะเบียนแรงงานเอาไว้ ก็เริ่มเดินทางจากหมู่บ้านมายังที่พักของทางการที่จัดไว้ให้ โดยใช้กระโจมผ้าของเหล่าทหารที่ได้กางเอาไว้ รออยู่ที่ลานข้างกำแพงเมืองชาวบ้านที่มาถึงต่างนำห่อผ้าและอาหารแห้งที่ครอบครัวได้ให้นำติดมาด้วยไปเก็บไว้ที่กระโจม โดยที่พักของพวกเขาจะมีทหารหลายร้อยนายทำหน้าที่ผลัดเปลี่ยนเวรยามคอยดูแลความเรียบร้อยหัวหน้ากองช่างได้เข้าประชุมแผนงานกับกลุ่มกู้หนิงเหอตลอดทั้งสามวันนี้ โดยกู้หนิงเหอได้บอกว่า นางอยากจะให้พวกเขาจัดการรื้อถอนส่วนใดก่อน และสอบถามพวกหัวหน้าช่างว่าจะต้องใช้ระยะเวลาเท่าใดในการก่อสร้างตรงนี้“จากการคาดคะเนจำนวนแรงงานและพื้นที่ที่จะต้องทำแล้ว คาดว่าจะต้องใช้เวลาประมาณสองเดือนขอรับ การรื้อถอนและการขึ้นโครงสร้างนั้นใช้เวลาเพียงเดือนเดียวก็สามารถจัดการให้แล้วเสร็จได้ หากดูจากจำนวนแรงงานที่เรามี เพียงแต่ การเก็บรายละเอียดนั้นจะต้องใช้งานฝีมือของเหล่าช่างมืออาชีพจัดการ ตรงนี้ข้าคิดว่าอาจต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนขอรับ”ซูคังอี้ หัวหน้ากองช่างกล่าว เขาเป็นชายวัยสี่สิบที่มีประสบ