Lahat ng Kabanata ng ภาพวาดลิขิตรัก: Kabanata 51 - Kabanata 60

ตอนที่ 51 หญิงสาวที่ประมูลภาพไปได้และการที่อีกฝ่ายสามารถประมูลภาพของเด็กสาวไปได้ด้วยนั้น มันเกินความคาดหมายของเขาไปจริงๆ“และหญิงสาวผู้นั้นละเจ้าคะ?” กู้หนิงเหอใช้สายตาของนางมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ในกลุ่มของบุรุษเหล่านั้น ทำให้เจิ้งหย่งซีหันไปมองตามสายตาของเด็กสาว“นางคือเจ้าของ หอคณิกา ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง” เจิ้งหย่งซีกล่าวขึ้นทันทีที่เห็นอีกฝ่าย“เจ้าของหอคณิกา? ข้าคิดว่านางจะเป็นภรรยาของขุนนางชนชั้นสูงเสียอีก แล้วเหตุใดพวกเขาเหล่านั้นถึงมีท่าทางเกรงกลัวนางเช่นนั้นเจ้าคะ นางมีอำนาจมากอย่างนั้นหรือ?” เจิ้งหย่งซีที่ได้ยินคำถามของนางถึงกับตัวเกร็งขึ้นมาด้วยเช่นกัน ก่อนจะยืดอกเพื่อรักษากิริยาเล็กน้อยไม่รู้จะตอบคำถามของเด็กสาวตรงหน้าอย่างไรดี นางยังไม่พ้นวัยปักปิ่นเสียด้วยซ้ำ หากจะให้เขาอธิบายเรื่องหลังบ้านคนอื่นเช่นนี้ เขาจะบอกแก่นางอย่างไรดีให้เข้าใจ“เจ้ารู้จักหอคณิกาหรือไม่?” เจิ้งหย่งซีลองถามนางเพื่อหยั่งเชิงกู้หนิงเหอพยักหน้า หอคณิกาก็คือหอนางโลมอย่างไรล่ะ? ทำไมนางจะไม่รู้จัก“คนที่ไปหอคณิกานั้น ไม่ได้มีเพียงบุรุษที่ยังไม่ได้แต่งงานเท่านั้นที่ไป แต่บุรุษที่แต่งงานแล้วก็ไปที่

ตอนที่ 53 ร้านขนมพ่อบ้านเฉินที่ได้เข้ามาช่วยกู้หนิงเหอจัดการเรื่องการก่อสร้างบ้านของนาง ทำให้บ้านที่มีแผนว่าอาจจะใช้เวลาอีกประมาณหนึ่งเดือนกว่าๆ ถึงจะเสร็จสิ้น แต่ตอนนี้เพียงสามอาทิตย์ทุกอย่างกลับเสร็จสิ้นแล้ว"คุณหนู ตอนนี้เรือนรับรองต่างๆ ถูกก่อสร้างเสร็จสิ้นตามแบบของคุณหนูแล้ว พวกท่านและครอบครัวสามารถเข้าไปอยู่ได้เลยภายในสามวันนี้ขอรับ" พ่อบ้านเฉินที่อยู่ด้านหลังของกู้หนิงเหอรายงานกู้หนิงเหอมองสำรวจตัวเรือนแต่ละหลังที่ถูกสร้างเสร็จสิ้นแล้ว ก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ"หลายวันมานี้ ลำบากท่านพ่อบ้านแล้ว" กู้หนิงเหอหันมากล่าวกับอีกฝ่ายหลังจากที่ถูกอีกฝ่ายติดตามมาหลายวัน ในตอนนี้นางเริ่มจะคุ้นชินกับนิสัยของอีกฝ่ายบ้างแล้ว พ่อบ้านเฉินมีประสบการณ์การจัดการเรื่องราวต่างๆ ภายในบ้านเป็นอย่างมาก แม้เรือนแต่ละเรือน ห้องแต่ละห้อง จะถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว แต่งานที่ออกมากลับเรียบร้อยไม่มีที่ให้ได้ตำหนิเลยแม้แต่น้อย"วันนี้ข้าได้ให้หลงจู่ร้านผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงเดินทางมาที่นี่ เพื่อนำลายผ้าต่างๆ มาให้ท่านเลือก ไม่ว่าจะเป็นลายผ้าห่มหรือแม้กระทั่งผ้าม่านเอง พวกเขาก็เตรียมมาด้วยเช่นก

ตอนที่ 55 นึกถึงเดวิดยินดีรับข้อเสนอของเด็กสาวตรงหน้า เพราะเขาเองเมื่ออยู่ที่นี่ก็ต้องหาห้องเช่าระยะยาวเพื่ออยู่ที่นี่อยู่แล้ว ระหว่างที่คนงานขนของเข้ามาในร้าน กู้อวี้สยงและคนในครอบครัวก็เดินทางมาถึงพอดีกู้หนิงเหอจึงแนะนำคนในครอบครัวให้เดวิดได้รู้จัก ในตอนแรกทุกคนต่างไม่กล้าที่จะเข้ามาคุยกับเดวิดเท่าไหร่นัก แต่กลับเป็นกู้เหวินอี้ที่เข้ามาพูดคุยกับอีกฝ่ายเป็นคนแรก แต่เพราะภาษาที่ต่างกัน ทำให้ทั้งคู่สนทนากันได้ไม่เข้าใจแต่กลับเป็นเดวิดที่คุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาจึงใช้ภาษากายควบคู่ด้วย โดยใช้มือและท่าทางสื่อสารกับกู้เหวินอี้ และกู้เหวินอี้เองก็เรียนรู้ได้เร็ว ทำให้สามารถเข้าใจความหมายที่จะสื่อสารกับชายตรงหน้าได้ทันกู้หนิงเหอและเดวิดเป็นคนช่วยกันคิดว่าสินค้าต่างๆ ที่เขานำมานั้น จะจัดเรียงกันไว้ที่ใด ในขณะที่สองคนยังลังเลอยู่นั้น พ่อบ้านเฉินที่เดินเข้ามาพร้อมกับบัณฑิตคนหนึ่งก็เข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว พ่อบ้านเฉินเรียกคนงานของตนเองเข้ามาด้านใน ก่อนจะชี้นิ้วสั่งงานแต่ละอย่างด้วยตนเอง ทำให้กู้หนิงเหอและเดวิดต่างมองการกระทำนั้น ด้วยความนึกทึ่งในความเป็นมืออาชีพขอ

ตอนที่ 57 เลื่อมใส“นายท่านโปรดอภัย ข้าน้อยมีตากลับไร้แววยิ่งนัก” นายอำเภอคังรีบคุกเข่าโขกศีรษะกระแทกพื้นหลายครั้ง ก่อนร้องขออภัยพ่อบ้านเฉินกู้หนิงเหออ้าปากหวอกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของขุนนางที่มาใหม่ เช่นนั้นพ่อบ้านเฉินก็มียศสูงกว่าขุนนางขั้นหกผู้นี้อีกอย่างนั้นหรือ?เมื่อเห็นว่าชายชราตรงหน้าเขายังไม่หายโกรธ นายอำเภอรีบลุกขึ้นก่อนจะกระชากหัวลูกชายตัวดีของตนเอง เข้ามาขอโทษอีกฝ่าย “มัวทำอะไรอยู่ รีบโขกหัวขอโทษท่านผู้นี้เร็ว!!” คังเต๋อที่เห็นบิดาของตนเองลงไม้ลงมือกับตนก็ทำตัวไม่ถูก แต่เพราะกลัวว่าบิดาจะทุบตีเขาอีก เขาก็รีบคลานเข่าเข้าไปหาชายชราที่เขามีเรื่องอยู่เมื่อครู่ เพื่ออ้อนวอนขอความเห็นใจ“นายท่าน อภัยให้ข้าน้อยด้วย” คังเต๋อโขกศีรษะ ก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างของตนจับเท้าชายชราเอาไว้พ่อบ้านเฉินที่เห็นอีกฝ่ายเดินมาใกล้ก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ เขาใช้เท้าข้างที่อีกฝ่ายจับอยู่ถีบไปที่ไหล่ของอีกฝ่าย จนคังเต๋อหงายหลัง“ไสหัวไป!!”“ขอรับๆ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้” คังเต๋อที่เห็นว่าอีกฝ่ายดูไม่เอาเรื่องตนเองแล้ว เขาจึงรีบวิ่งหนีออกไปให้พ้นสายตาของอีกฝ่ายทันทีเมื่อเห็นว่าลูกชายตัวดีของตนหายลับไปแล้ว น

ตอนที่ 59 เปิดร้านขนมกู้หนิงเหอออกมาพบพี่ชายของตนเองที่ร้านขนมในเมือง เมื่อเดินเข้ามาที่ร้านก็ได้กลิ่นหอมของขนมปังและเบเกอรี่ที่พึ่งอบเสร็จใหม่ๆ หวนให้นึกถึงยุคก่อนที่เธอจากมา“พี่รอง” กู้หนิงเหอเรียกกู้เหวินอี้ที่กำลังชิมของบางอย่างอยู่ที่โต๊ะกู้เหวินอี้หันหลังมาตามเสียงเรียกชื่อของตนเอง ก็จะเห็นว่าน้องสาวของตนเองมาถึงแล้ว เขาจึงเรียกน้องสาวให้เข้ามาดูบางอย่างด้วยความตื่นเต้น“หนิงเหอ เจ้ามาดูขนมที่เดวิดทำขึ้นนี่สิ” กู้หนิงเหอเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะอาหารที่มีทุกคนนั่งอยู่ แต่เมื่อเห็นสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างมาก“เค้ก?” กู้หนิงเหอเอ่ยขึ้้น พร้อมกับมองหน้าเดวิดที่ยืนอยู่ นางไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาเห็นสิ่งที่ไม่น่ามีในยุคนี้“เจ้ารู้จักมันด้วยหรือ” กู้หลันโจวที่นั่งอยู่ด้วยถามขึ้น ในตอนที่พวกเขาเห็นสีหน้าของขนมที่ชาวตาฟ้าผู้นี้ทำขึ้น เขารู้สึกว่ามันดูสวยงามจนไม่กล้าที่จะกินลงไป“ข้าเคยอ่านเจอในหนังสือน่ะเจ้าค่ะ” กู้หนิงเหอตอบพี่ชายกู้หลันโจวและกู้เหวินอี้จึงพยักหน้ารับ เพราะน้องสาวของเขาชื่นชอบที่จะขอหนังสือต่างๆ จากเซียวต้าถงมาอ่านอยู่บ่อยๆ