All Chapters of His Dangerous Desire: Chapter 251 - Chapter 260

Samantha's POVLabis pa sa labis ang tuwa ko nang muli akong makapasok sa loob ng bahay namin. Finally, masasabi ko na ring, 'It feels good to be back home'.Kung tutuusin, sa sasakyan pa nga lang ay hindi na mapatid ang ngiti sa mga labi ko. Pagpasok palang namin sa boundary ay inaapura ko na si Theo sa kanyang pagmamaneho at nang makarating na kami rito sa bahay. Uwing-uwi na ako at excited ko nang makita si Mama ganoon din ang mga kapatid ko. Dalawang taon ba naman na hanggang text at tawag lang kami. Gustuhin ko mang makipag-video call sa kanila ay hindi ko magawa dahil hindi naman tulad ng cellphone ko ang cellphone nila. Bagamat pinadalhan ko si Elias ng pambili niya ng cellphone ay alam kong abala siya sa kanyang pag-aaral. But that's all in the past now. Sa ngayon ay wala akong ibang gustong intindihin kundi ang manatili rito at mag-enjoy sa bakasyon namin ni Theo.The truth is, I was thinking of staying here for a maximum of three days. Pero nang malaman ni Theo ang tungko

Theo's POV"Ano ba kasing ipinuputok ng butchi mo, kuya Elias? Simula yata nang sabihin ni ate Samantha na may boyfriend na siya ay hindi ka na mapakali," iritableng anas ni Victorino. "Bakit? Oh, let me guess. Siguro ay dahil alam mong taob ang Noah na 'yon dito kay kuya Theo, 'no? Iyon ba ang dahilan kung bakit galit na galit ka?"Salubong ang kilay ni Elias na tinapunan ng tingin ang kapatid. Nag-iwas ito ng tingin at sa muli nitong pagharap sa kapatid ay pagak itong natawa. "Bakit? Wag mong sabihing boto ka sa lalaking 'to?" aniya sabay turo sa akin. "Baka nakakalimutan mo kung ano ang nalaman natin sa isang Theo Buendia? Babaero siya at napakabarumbado. Isa pa, you still haven't know him. Why does it seems like you're defending him?"Isang malalim na buntung-hininga ang pinawalan ni Victorino bago nagsalita. Binitiwan nito ang cellphone nito at inilapag sa lamesa. Matapos niyon ay hinarap nito si Elias na sa mga sandaling iyon ay hindi maipinta ang pagmumukha. "Yes. I am defen

Samantha's POV"At ano namang alam niyo tungkol sa lalaking 'yon?" tanong ni Elias kay papa. "Ganoon niyo ba siya kakilala para sabihin niyong mahal talaga niya si ate? Nakapag-usap na ba kayong dalawa? Nagkakilala na kayo? O baka naman sinasabi niyo lang 'yan para gumaan ang loob sa inyo ni ate?"Umiling siya. "Hindi ko pipilitin ang ate niyo na patawarin niya 'ko sa ginawa ko o kahit ni sino sa inyo. At para sagutin ang tanong mo, hindi pa kami nagkaharap o nagkausap ni Mr. Buendia. Pero ang masasabi ko lang ay mabuting tao siya."Pagak na natawa si Elias. "Mabuti? Posible 'yon. Pero hindi niyo maiaalis sa kanya ang pagiging babaero niya. Aanhin ni ate Samantha ang pagiging isang mabuting lalaki niya kung sa huli ay masasaktan lang din siya?"Saglit na natigil si papa. Hindi kalaunan ay isang malalim na buntung-hininga ang pinawalan niya habang nakatanaw mula sa di kalayuan kung saan naroon sina Theo at Victorino. "Nakita ko kung paano umiyak at magwala si Theo nang dukutin ang ate

Samantha' POVIsang matamis na ngiti ang gumuhit sa mga labi ko nang tuluyan na rin naming narating ang bahay ni lola Ursula.Katulad ng dati ay ganoon pa rin ang itsura ng kanyang munting tahanan. Bahay na gawa sa pawid, maraming mga halamang herbal sa paligid, napupuno ng mababango at naggagandahang mga bulaklak at mayroon ding mga alagang hayop. Noon pa man ay madalas na naming puntahan ang lugar na ito ng mga kapatid ko ganoon din ng mga kalaro ko. Dito kami madalas maghabulan, maglaro at magtambay lalo na kung tirik na tirik ang araw. "Lola mo siya? Kaninong side?" tanong ni Theo. Umiling ako. "Hindi. Siya ang itinuturing na lola ng buong barangay namin. Siya kasi ang pinakamatanda sa lahat kumbaga ba pagdating sa bagay ay antigo na."Tumango siya. "Ilang taon na siya?""Mga 92 or 93," tugon ko na ikinabilog ng mga mata niya. "Nakakabigla, diba? Pero kapag nakita mo siya ng personal, mas mabibigla ka.""Bakit naman?" I smiled at him. "Dahil kasinglakas pa niya ang kalabaw.

Neo's POVNaudlot ang pagmumuni-muni ko nang marinig ko ang pagkalabog ng lamesa. Agad na napukol ang tingin ko kina Evan na sa mga sandaling iyon ay kunot-noong nakatitig sa akin. "Anong meron? Bakit parang kanina ka pa tulala dyan?" anito sabay subo ng nachos chips na nakalagay sa mangkok. "Nakailang topic na kami nitong si Vince at nakarating na yata kami ng Netherlands habang ikaw naman ay hindi pa rin umiimik dyan.""May problema ba?" tanong ni Vince matapos nitong ubusin ang laman ng bibig nito. "Baka naman gusto mong i-share sa amin 'yan? Mahirap na baka kung ano pang mangyari sa 'yo kapag kinimkim mo 'yan."Tumango lamang si Evan bilang pagsang-ayon sa sinabing iyon ni Vince. Sa kabilang banda naman ay nanatili pa rin akong tahimik sa mga sandaling iyon. Hindi ko rin alam kung bakit ganito ako kung umasta nitong mga nakaraang araw. Minsan nga ay nahuhuli ko nalang ang sarili kong walang kibo at nabibigla na lamang sa itinatanong sa akin ng mga kausap ko. For the first time,