All Chapters of สงครามล่ามรัก (จบเรื่อง): Chapter 31 - Chapter 40

เช้าต่อมา...ลิญาค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะรู้สึกร้าวระบมใจกลางสาว เพียงเท่านั้นหญิงสาวก็รับรู้ได้ถึง คราบน้ำรักที่ยังคงค้างภายในช่องทางรักของตัวเอง ก่อนจะก้มลงมองคราบน้ำรักเกรอะกรัง บริเวณหน้าขาของตัวเองในขณะที่เธอกำลังถอนหายใจเฮือกใหญ่ จึงชุกนึกขึ้นได้ว่า เธอไม่ได้อยู่ที่ห้องของตัวเอง"อ๊ะ!"ลิญาร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดใจกลางสาว ก่อนจะจ้องมองใบหน้าแป้งร่ำ ที่จ้องมองหน้าเธอเขม็ง" แป้งร่ำ""พาผัวเธอออกไปจากห้องของฉัน"แป้งร่ำเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเดือดดาล ก่อนลิญาจะรีบลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว จนลืมไปว่า ใจกลางสาวเธอ นั้นยังไม่หายดี"อ๊ะ"ลิญาร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด ก่อนแป้งร่ำจะรีบเข้าพยุงร่างเธอเอาไว้" รำคาญ"สงครามเอ่ยขึ้น ก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างตัวเองเอาไว้ และเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำทันที" เราขอโทษแทนพี่ครามด้วยนะ"ลิญาเอ่ยขึ้นกับแป้งร่ำอีกครั้ง ก่อนจะแสดงสีหน้าไม่สู้ดีนัก แป้งร่ำที่เห็นท่าทีของลิญาไม่ค่อยดีนัก จึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่" รีบกลับไปเคลียร์กันเถอะ ฉันจะไปหาน้ำค้างแล้ว""งั้นเราไปด้วยนะ"" ไปให้พี่ครามตามไปฆ่าแซมหรอ"ในขณะที่ทั้งสอง ก

@คฤหาสน์สงคราสวครามพาลิญา กลับไปเยี่ยมคุณปู่พิวัติ ที่บ้าน ชายชราที่เห็นลิญา ก็รู้สึกชื่นชอบและเอ็นดูไม่ต่างจากสงคราม อีกทั้งยังไม่ลืมที่จะฝากฝังเรื่องทายาทสืบสกุลทันทีที่เจอหน้ากัน"นี่ก็หมั้นหมายกันมาหลายเดือนแล้ว เมื่อไหร่จะมีหลานให้ปู่สักที"" เร่งอยู่ครับ แต่พวกเรายังเรียนกันอยู่ คุณปู่ต้องใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ"" หนูลิญาไม่อยากรู้เหรอ ว่าเหลนของฉันจะออกมาหน้าตาละไม้คล้ายคลึงกับใคร"คำถามของชายชราทำเอาทุกคนในบ้านต่างลุ้นในคำตอบของสะใภ้ ทว่าลิญากลับทำได้เพียงฟังและยิ้มบางๆ ผิดกับสงคราม ที่แลดูจะมีความสุขอย่างมาก เพราะเค้าก็อยากจะมีลูกกับลิญา เต็มทน หากแต่ต้องรอเวลา ให้ลิญาและเค้าเรียนจบ ถึงจะได้จัดพิธีแต่งงานและมี ลูก ตามความปรารถนาของ คุณปู่และทุกคนภายในบ้านทุกครั้งที่มีอะไรกันลิญา จึงมักจะต้องแอบมากินยาคุมอยู่บ่อยๆ เพราะเธอไม่อยากจะตั้งครรภ์ และไม่อยากมีสิ่งผูกมัดกับสงคราม เธอหวังเพียงว่าให้ครอบครัวกลับมาฟื้นฟู จะได้นำเงินมาคืนคุณลุงอธิบดี และถอนหมั้น กับ สงคราม ในเร็ววัน ทว่าครอบครัวของสงครามกลับอบอุ่นและเอ็นดูเธอเอามาก ๆ จนทำให้ลิญาเผลอคิดว่าตัวเองนั้น กลายเป็นส่วนหนึ่งของคนใน

@คอนโดมิเนียมสงครามลิญายอมคืนดีกับสงคราม และยอมกลับมาอยู่ที่คอนโด ด้วยกันเหมือนเดิม" เหนื่อยไหมคะ"" เหนื่อยตามหาเมีย"" ลองมีผู้ชาย ส่งภาพมาให้พี่ครามแบบนั้นบ้างได้ไหม"อื้ออออออออ.....!!!ริมฝีปากหนาประกบเข้าหาหญิงสาวทันที ก่อนจะสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาว ดูดกลืนตวัดลิ้นหยอกเย้าอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะค่อยๆ ผละรสจูบออกในเวลาต่อมา...." ใครก็ไม่มีสิทธิ์ได้เข้าใกล้เมียฉัน"ลิญาค่อย ๆ สบสายตากับชายหนุ่ม ราวกับทั้งสองอยู่ในภวังค์ของกันและกัน สองสายตาเชื้อเชิญกันราวกับมีแรงดึงดูดมหาศาล ริมฝีปากหนาบางประกบเข้าหากันอย่างเร่าร้อนไม่ยอมพ่ายแพ้กัน ลิญาจูบตอบชายหนุ่มอย่างเงอะงะ ทว่าสร้างความพอใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อย สงครามไม่รีรออีกต่อ ระเบิดความต้องการที่มี ชุดนักศึกษาตัวบางถูกปลดกระดุมออกช้า ๆ ก่อนที่มือแกร่งจะเลื่อน ขึ้นไปคว้าโซ่ตรวนขนาดใหญ่ที่บริเวณหัวเตียงลิญาจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยหัวใจที่สั่นระรัว" เด็กน้อยที่ชอบหนี... ต้องลงโทษด้วยการล่ามโซ่ถูกไหม"" อึก! พะ...พี่ครามมม"ลิญาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น เมื่อชายหนุ่ม ค่อย ๆ ดึงกระโปรงนักศึกษาของเธอออก และตามด้วยแพนตี้

ปึก!" อ๊า!! เจ็บจัง ทำไมยัดไม่เข้านะ"ลิญาแสดงสีหน้ามุ่ย เมื่อแก่นกายใหญ่ไม่สามารถฝ่าความคับแคบเข้าไปด้านในได้" อือออ!!! เจ็บ! ไม่เอาแล้ว!! ยัดไม่เข้า"ลิญาก้าวขาลงจากร่างชายหนุ่มทันที ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงข้าง ๆ และผล็อยหลับไปในที่สุด" เอ้า!! แม่งเอ๊ย!อะไรวะ"สงครามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อลิญาเมาหนักจนเผลอหลับไป ในขณะที่เขานั้นพร้อมจะบรรเลงบทรักอันเร่าร้อน สงครามลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทีหงุดหงิดทันที ก่อนจะคว้าบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ และออกไปนอกริมระเบียงทันทีเช้าต่อมา...อาการปวดหัวแผ่ซ่านไปทั่วสมอง ลิญาหันซ้ายหันขวาไร้ร่างสงคราม ก่อนจะจ้องมองตัวเองภายในกระจก และรีบไปอาบน้ำแต่งตัวทันที เพราะวันนี้เธอมีเรียนเช้าใช้เวลาเพียงไม่นาน หญิงสาวก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเห็นสงครามนั่งรออยู่ที่บริเวณโซฟาหน้าห้อง" พี่คราม...ปวดหัว"ทันที ที่เห็นหน้าคู่หมั้นหนุ่ม ลิญาก็เข้าไปสวมกอดอย่างออดอ้อน" ปวดหัวมากเลย จุ้บ"หญิงสาวฝังจมูกลงบนแก้มชายหนุ่ม ทว่าสงครามกลับยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม"เป็นอะไรไปอะ พี่ครามดูนิ่งๆ ไปนะคะ"ลิญาเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีมึนงง ทว่าสงครามกลับดันร่างหญิงสาวออกห

ฟึ่บ!กรี๊ดดดดดดดด!!!เสียงแส้ถูกฟาดลงบนแผ่นหลังขาวเนียน ก่อนจะตามด้วยเสียงกรีดร้องของหญิงสาว ลิญาดิ้นพล่านด้วยความเจ็บแสบบริเวณแผ่นหลัง ยามที่แส้กระหน่ำฟาดลงบนแผ่นหลังขาวเนียน ก่อนจะตามด้วยเรียวลิ้นสากที่ตวัดหยอกเย้าบริเวณเนื้อผิวที่เลือดไหลซิบออกมาเป็นระยะฟิ่บ!"อื้ออออ!!! เฮียยยครามมม"ยิ่งหญิงสาวแสดงสีหน้าทรมานมากแค่ไหน อารมณ์พลุ่งพล่านในกายชายหนุ่มก็เพิ่มพูนมากขึ้นเท่านั้น ร่างบางขาวบัดนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือกเรียวขาสวย ค่อย ๆ เกิดรอยแดงจั้ม ก่อนสงครามจะลูบไล้กลีบกุหลาบอวบอูมของหญิงสาว ที่ขาวเนียนไม่ต่างจากหน้าท้องแบนราบ" ทำไมตรงนี้มันขาวจัง"" ไม่รู้....อืม~~~"" ถ้ามันเปลี่ยนจากสีชมพู เป็นสีแดง คงน่าเย็*กว่านี้"ฟิ่บ!อ๊า!!!แส้สีดำเข้มถูกฟาดลงบนกลีบกุหลาบจนเกิดรอยแรง เม็ดเหงื่อสีใสไหลกลิ้งบนเนื้อผิวหญิงสาว ยามที่ใจกลางสาวถูกเล่นงานจากอุปกรณ์ต่าง ๆ" อยากดูดนมแล้วอะ แต่ยังฟาดไม่สะใจเลย"" แต่หนูอยากเสียวร่องแล้ว เฮียครามใส่มันเข้ามาหน่อยนะ""ของหนูยังแฉะไม่พอ มันจะฉีกเอาได้นะ"" อืม~~ ใส่เข้ามาหน่อยนะ...อ๊า!!"ลิญาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนสงครามจะสอดปลายลิ้นร้อนเ