All Chapters of ปมรักของนายมาเฟีย : Chapter 11 - Chapter 20

บริษัท Produce“ชา “ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในห้องทำงานเสียงสดใสจากเพื่อนสาวพลันเอ่ยทักทาย“สวัสดีนุช “ใบชาพยายามส่งยิ้มตอบรับเพื่อนสาวด้วยถ้อยคำสุภาพ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายอะไรมาก็ตาม“กินข้าวมายัง?”“ ยังเลยอ่ะ “ก็คงใช่ที่เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า เพราะเอาแต่เล่นจ้องอย่างเดียว จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเข้างาน หนำช้ำยังเจอผู้ชายบ้าอำนาจลวนลามให้รู้สึกแย่อีก“งั้นเอาแซนด์วิสของพี่ไปกินก่อนชา” เสียงชายหนุ่มดังจากด้านหลังใบชาจึงยกมือไหว้กล่าวสวัสดี “สวัสดีค่ะพี่อาร์ต ขอบคุณนะคะ แล้วพี่จะอิ่มเหรอ? “เธอรับแซนด์วิชทูน่าจากมืออาร์ตโดยไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ“พอดีพี่ทานข้าวเช้ามาแล้วน่ะ ส่วนแซนด์วิชนี่พี่แค่ซื้อมารองท้อง ตอนหิวเฉย ๆ”“ค่ะ”“วันนี้ดูปากแกเจ่อ ๆ นะ แล้วรอยแดงที่แก้มเนี่ยไปโดนอะไรมา เหมือนรอยมือเลยชา “นุชเดินเข้ามายืนข้าง ๆ เพื่อนสาวและเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติบนใบหน้า จึงเอ่ยถามอย่างห่วงใยพร้อมกับจับปลายคางใบชาหันซ้ายหันขวา วิเคราะห์ถึงสาเหตุ“ไม่มีอะไรหรอกนุช เมื่อเช้าโดนยุ่งกัดที่หน้าน่ะเลยตบแรงไปหน่อย “เมื่อได้ฟังคำถามจากเพื่อนสาว หัวใจดวงน้อยพลันกระตุกวูบทันที จนต

แกร๊ก ~~ทันทีที่ใบชาเดินออกมาจากห้องทำงานของประธานหนุ่ม พลันให้สองเท้าหยุดชะงัก เมื่อเลขาสาวยืนเท้าสะเอวจ้องจิกตาเขม็ง พลางใช้นัยน์ตากลมโตลายหยดน้ำไล่มองเรือนร่างของเธอตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ราวกับกำลังดูถูกเหยียดหยามทางสายตาอยู่ก็ไม่ปาน“คุณมองดิฉันขนาดนี้มีอะไรจะพูดหรือเปล่าคะ? “ใบชาตัดสินใจเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน โดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมาเพราะทราบดีว่าหญิงสาวตรงหน้าก็คงไม่ชอบเธอเอามาก ๆ“เธอกล้าดียังไงใส่เสื้อบอสฉัน! “แพรวถามอย่างฉุนเฉียวด้วยความอิจฉา ครั้นสังเกตเห็นรอยที่คอและเสื้อสูทผู้เป็นนายสวมใส่อยู่บนตัวหญิงสาว ผู้มีใบหน้าน่ารักตากลมโตผิวขาวเรียบเนียน โดยไม่จำเป็นต้องตกแต่งมากมายเธอก็สวยใสแบบธรรมชาติ ซึ่งต่างจากตัวเองที่กว่าจะประดิดประดอยรูปลักษณ์จนดูดีเช่นนี้ ต้องหมดเงินหลายล้านบาท“ก็เจ้านายคุณเอาให้เองนิคะ ฉันไม่ได้ขอเขาสักหน่อย”“แกไม่ต้องมาตอแหล! แกยั่วบอสฉันก่อนใช่ไหม “แพรวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ แววตาทั้งคู่เบิกกว้างเต็มไปด้วยไฟโทสะ เธอมีอะไรกับเขาอยู่บ่อยครั้ง ทำไมถึงไม่ได้เสื้อคลุมอย่างเธอคนนี้บ้าง หนำช้ำผู้เป็นนายยังไม่เคยสร้างรอยความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของบนลำคอเธอเองเลยส

เสียงทุ้มห้าวของใครบางคนตะโกนเข้ามาจากด้านหลังรวมถึงเสียงฝีเท้าหลายคนกำลังวิ่งตรงเข้ามา ทำให้ใบชารู้สึกคลายความกังวลลงได้บางอย่างมีความหวัง ที่จะหลุดพ้นจากน้ำมือคนโฉด“มึงปล่อยอีนี่เร็ว!..นั่นมันเพื่อนคุณเทวินกูยังไม่อยากตาย! “ชายหนุ่มด้านซ้ายกล่าวเสียงร้อนรนพร้อมกับปล่อยข้อมือเล็กของเธอทันทีรวมถึงชายหนุ่มฝั่งขวา ก่อนจะรีบขึ้นรถไปทันที สีหน้าท่าทางพวกเขาแลดูหวาดกลัวกับกลุ่มชายชุดดำที่วิ่งเข้ามาใกล้ถึง“พวกมึงรีบตามรถคันนั้นไป!”“ครับนาย”“คุณเป็นยังไงบ้าง? “กรเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำ เมื่อเห็นเนื้อตัวของเธอสั่นเทาอย่างหนัก มิหนำช้ำใบหน้างามยังเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา“ไม่ค่ะ..ขอบคุณมากนะคะ “ฝ่ามือน้อย ๆ ยกขึ้นทาบอก ตะลึงพรึงเพริดถาโถมจิตใจไม่หยุด ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดคาบน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลลวก ๆ ขณะเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มเสียงสั่น และ เธอก็จำได้เขาคือเพื่อนของประธานหนุ่ม“คุณพักอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง “เธอมองเขาแวบหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นอย่างฉงนใจ “ไม่ต้องกลัวผมไม่ทำอะไรคุณหรอก “ และกรก็มองออกว่าเธอคงไม่ไว้ใจเขา “ดึกป่านนี้แล้วให้ผมไปส่งเถอะผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนี้อันตรายแย่”เมื่อได้ฟังน้ำเสียงผ่อนคลาย

ความเสียใจหลั่งไหลออกมาจากสีหน้าอันดื้อรั้นฉายชัด เมื่อถูกมาเฟียหนุ่มสั่งห้ามโดยไร้เหตุผล การกระทำที่ผ่านมาก็ทำร้ายจิตใจให้บอบช้ำมากพอแล้วยังจะถูกกีดกันความเป็นอิสระอีกแพททริคเหลือบตาขึ้นมองอีกครั้ง ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็ง “ฉันหิวรีบจัดการสิ! ยืนบื้ออยู่นั่น! “จิตใจที่สงบนิ่งหนักแน่นมาแต่ไหนแต่ไรบังเกิดความกระวนกระวายขึ้นมาทันที ครั้นได้เห็นสีหน้าเสียใจของเธอ“ไหนบอกไม่กินข้าวเช้าไง “ใบชาใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มลวก ๆ ขณะก้มหน้าบ่นเสียงเบา ก่อนจะหันหลังกลับหน้าเคาน์เตอร์ครัว พลางตักข้าวผัดไข่ใส่จานด้วยความเหนื่อยหน่ายใจกับคนเจ้าอารมณ์“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วถาม เมื่อจานข้าวถูกยื่นมาให้“ข้าวผัดไข่ค่ะ”“ฉันไม่กินอาหารแปลก ๆ”“แปลกที่ไหนคะ ก็แค่ข้าวผัดไข่ ซุปมะเขือยาว แล้วก็ไข่ต้ม อร่อยจะตาย “ใบชาอธิบายเสียงแจ้วใบหน้างามพลางจับจ้องประธานหนุ่มอย่างไร้เดียงสา ทั้งที่ขนตางอนงามยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ซึ่งท่าทางน่ารักของเธอทำเอาแพททริคมองสบสายตาคู่นั้นไม่กะพริบ คล้ายถูกเธอดูดสติสัมปชัญญะไปหมดสิ้น“อือ งั้นก็นั่งลง”“คุณกินก่อนเลยค่ะ”“นั่ง! “เมื่อถ้อยคำน่าเกรงขามสั่ง เธอจึงจำใจนั่งลง

วันต่อมา ~~ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ระหว่างที่ใบชากำลังจัดเตรียมขนมคุกกี้ใส่กล่องเพื่อนำไปฝากเพื่อนร่วมงาน และ เหล่าป้าแม่บ้านด้านล่างคอนโดอย่างทุกครั้ง ทว่าเสียงประตูดังเข้ามารบกวนซะก่อน ใบหน้างามแปลกใจเล็กน้อย หากแต่คิดว่าคงเป็นประธานหนุ่มจึงละความสนใจจากสิ่งของในมือ“มาหาเรื่องแน่เลย “ลางสังหรณ์บอกอย่างนั้น เมื่อมองลอดผ่านรูประตูเห็นว่าผู้หญิงห้องฝั่งตรงข้ามยืนอยู่แกร๊ก ~ “คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ? “ใบชาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ เธอคนนี้แต่งตัวเซ็กซี่มากเลยล่ะ ทั้งเสื้อสายเดี่ยวสีแดงตัวเดียวเกือบมองเห็นจุกหัวนม และกระโปรงสั้นปิดเพียงก้นงอนงามและส่วนสงวนเท่านั้น ผมตรงสีดำที่ปล่อยยาวรวมถึงใบหน้าจิ้มลิ้มตกแต่งด้วยสีเข้มจัด ริมฝีปากกระจับแดงจ๋ามองดูแล้วสะสวยเหลือหลาย“เธอก็เป็นผู้หญิงของคุณแพททริคใช่มะ? “น้ำเสียงเธอมีจริตเอาการ สายตาทั้งคู่พลางไล่มองฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่หัวจรดเท้าคล้ายกำลังประเมิน ก่อนจะเบ้ปากอย่างนางร้ายในละครหลังข่าว“ก็คงประมาณนั้นแหละค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ ฉันจะรีบไปทำงาน? ” ใบชาไม่สนใจท่าทางของเธอ จึงรีบเอ่ยถามถึงเหตุผล“เธอรู้ใช่มะว่าคุณแพททริคไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหน?”“แ