“งานมันไม่ยุ่งหรอกคุณ ผมว่ามันติดผู้หญิงมากกว่าวัน ๆ เอาแต่คลุกอยู่กับผู้หญิง “ทอลสันโพล่งเสียงแข็ง เขารู้ความเคลื่อนไหวของลูกชายมาตลอด “ถึงผมจะเป็นอย่างที่พ่อว่าแต่ผมก็ทำงาน!” “หึ! อย่าให้พลาดท่าเหมือนสามปีก่อนก็แล้วกัน ติดผู้หญิงจนเกือบเสียงาน ถ้าฉันไม่ตามสืบเรื่องผู้หญิงคนนั้นป่านนี้แกพ่ายให้ศัตรูไปนานแล้ว!!” พรึบ ! “พ่อหยุดพูดเรื่องนี้ได้ไหม!!! “แพททริคพรวดพราดลุกขึ้นตวาดลั่นด้วยความโมโห เจอหน้าผู้เป็นพ่อทีไรมักจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากจำ และ ต้องการลืมมันให้สนิทใจอย่างนี้ทุกที “ใจเย็น ๆ ก่อนลูก” “ผมขอโทษครับแม่..ผมขอตัว! “แพททริคทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ใบหน้าคมคายฉายสีแดงซ่านเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ยามที่นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ทีไรความต่ำต้อย และ ความน่าสมเพชที่ฝังใจมานาน เป็นสิ่งที่ไม่อาจขจัดออกไปได้ง่าย ๆ ผุดขึ้นมาในโซนความคิดทันที คล้ายกับถูกตอกย้ำให้จมดินจนหาทางออกไม่เจอ
Lihat lebih banyakประเทศดูไป
“ยะ…อย่า..กลัวแล้วอึก! “เสียงร้องเอะอะโวยวายของหญิงสาวในอ้อมกอดดังขึ้นช่วงกลางดึก พลันให้ชายหนุ่มรีบเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก
“มิลตื่น..มิล!..มิล! “มือหนาพลางเขย่าตัวหญิงสาวให้ตื่นจากฮ่วงนินทาเนื่องจากคาดว่าเธอน่าจะฝันร้าย ขณะเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงร้อนรน คิ้วหนาทั้งสองข้างพลันขมวดเข้าหากันเป็นปม บ่งบอกว่าตนนั้นกระวนกระวายใจไม่ต่างไปจากเธอ
“อึก!แพทมิลกลัว “ครั้นได้ยินเสียงเรียกจากชายหนุ่มที่รักพลันหลุดออกจากฮ่วงเวลาแห่งความฝันอันน่ากลัว จึงโผล่เข้ากอดร่างใหญ่ทันควัน ใบหน้างามเต็มไปด้วยคาบน้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนทั่วบริเวณ โดยมีมือใหญ่คอยลูบหลังปลอบขวัญอยู่ไม่ห่าง
“ไม่เป็นไรนะมิลแพทอยู่ตรงนี้แล้ว “ยามได้เห็นหญิงอันเป็นที่รักร้องไห้หวาดกลัวเช่นนี้ พลอยให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบตามไปอีกคน ด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจควบคุมได้ ซึ่งท่อนแขนแกร่งพลางกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นกว่าเดิม เมื่อเนื้อตัวเธอสั่นเทา อย่างหนัก
“จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายมิล หากยังมีผมอยู่ตรงนี้เข้าใจไหมครับ “มือหนาทั้งสองข้างพลันเลื่อนมากุมใบหน้างามไว้ หลวม ๆ ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลอย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับน้ำเสียงที่นุ่มละมุนฟังแล้วดุจใยไหมทุกคำพูด
“มะ..มิลเชื่อแพทนะ ถ้ามิลไม่เจอแพทที่นั่นครั้งแรก มิล..อึก ~ คงถูกไอ้เลวนั่นทำร้าย..ฮื้อ ~”
“มันผ่านมานานแล้วอย่านึกถึงมันอีกเลยครับ…มิลนอนต่อเถอะนะที่รักของผม “ริมฝีปากหนาพลางเลื่อนขึ้นบรรจงจูบหน้าผากมน
“ค่ะ”
มือหนาขยับหมอนใบใหญ่ให้เธอหนุน ก่อนจะล้มตัวนอนกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นเช่นเดิม เขาเชื่อว่าท่อนแขนทั้งสองจะช่วยให้เธออุ่นใจไร้กังวล และ ปลอดภัยจากทุกสิ่ง หากมีเขาอยู่ เคียงข้าง
วันต่อมา ~~
ปึก! ปึก! ปึก! พับ ๆๆ !!!!!
“อ้า ๆๆ ~ สะ..เสียวจังอือ ๆ อี้ ~~พะ..แพทขามิลเสียวอ๊า ๆๆ ~~ “ร่างเล็กเชิดหน้าร้องครวญครางเสียงกระเส่า เมื่อถูกความเสียวเล่นงานอย่างหนักหน่วงจนแทบขาดใจ ฝ่ามือเล็กทำได้เพียงแค่ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความรู้สึก ซึ่งผลมาจากการกระทำอันบ้าคลั่งของชายหนุ่มด้านหลัง เขากำลังถาโถมแรงทั้งหมดกระหน่ำเข้าออกในร่องรัก จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นทั่วห้องนอนใหญ่
เมื่อได้ฟังมุมปากหนาจึงแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ ขณะมือหนาจับบั้นท้ายงอนงามแน่น ท่อนเอ็นใหญ่อัดกระแทกเข้าออกในช่องทางรักอันคับแคบระรัวเร็ว โดยที่น้ำรักฉ่ำเยิ้มชโลมตามท่อนลำมันวาว ก่อนจะหยดแหมะลงบนเตียงตามจังหวะ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดันแทรกเข้ามารบกวน พลันให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกเสียอารมณ์เป็นอย่างมาก ทว่ากลับไม่สนใจและ สิ่งที่ดึงความสนใจได้ชะงัด มีเพียงร่องรักตรงหน้านี้เท่านั้น
ปึก! ปึก! ปึก ๆๆๆ !!!
“พะ..แพท อือ ~~ พะ..พอก่อนค่ะ อ้า ๆ ~~ “ใบหน้างามเอี่ยวหลังกลับมาเอ่ยขอเสียงกระท่อนกระแท่น ประสานกับเสียงครางหวานฟังแล้วแทบไม่เป็นภาษา
ก๊อก!!!! ก๊อก!!!! ก๊อก!!!
เสียงเคาะประตูดังระรัวขึ้นอีกครั้ง ยามที่คนข้างในยังเงียบกริบ ไม่มีท่าทีว่าจะออกมา “อะ ๆๆ แพทคะพะ..พอก่อนนะ อื้อ ~~”
“โถ่โว้ย! อะไรกันนักกันหนาวะ! “แพททริคสบถคำหยาบคายออกมาอย่างโมโห ก่อนจะหยุดการกระทำตามที่หญิงสาวอันเป็นที่รักขอร้อง ทั้งที่ความต้องการยังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างด้วยไฟแห่งกามราคะ จึงถอนแก่นกายใหญ่พลางคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบแบบลวก ๆ
แกร๊ก ~~
“มึงอยากตายห…..!!!!!”
เพียะ!
ประโยคอันเกรี้ยวกราดเป็นต้องหยุดชะงัก เมื่อฝ่ามือใหญ่ของผู้เป็นพ่อฟาดเข้ามาที่แก้มสากอย่างจัง โดยไม่ทันตั้งตัว ซึ่งก่อนหน้านั้นโซนประสาทยังคิดว่าเป็นเหล่าลูกน้อง แต่ไม่เลยกลับกลายเป็นบุคคลที่เขาต้องหวั่นเกรงมากที่สุด
“เอาแต่คลุกอยู่แต่กลับผู้หญิงนะไอ้ลูกเวร!! “เรียวลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้มที่โดนตบอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะจ้องมองผู้เป็นพ่อตาเขม็ง
“แล้วพ่อมีอะไร?”
“เดี๋ยวแกก็รู้เองว่ามีอะไร! ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาทีแต่งตัวไปเจอฉันที่ห้องใต้ดิน! “ทอลสั่งลูกชายด้วยน้ำเสียงขึงขัง ก่อนจะสาวเท้าจากไปทันที การกระทำของผู้เป็นพ่อพลันให้มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างหงุดหงิด
เวลาต่อมา ~~~
แกร๊ก
มาเฟียหนุ่มในชุดธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีน ได้ผลักบานประตูห้องใต้ดินเข้ามาตามสั่งของผู้ทรงอำนาจที่สุดในชีวิต เหล่าลูกน้องต่างพากันก้มหลังทำความเคารพนายน้อย
“พ่อมีอะไรก็รีบพูดมา? “น้ำเสียงรบเร้าจากลูกชายเอ่ยถาม ทอลจึงหันไปเลิกหน้าขึ้นสั่งให้ลูกน้องนำของบางอย่างส่งให้ลูกชาย ซึ่งใบหน้าอันเต่งตึงคล้ายหนุ่มอายุสามสิบต้น ๆ ทั้งที่อายุตอนนี้ห้าสิบกว่าแล้ว เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ
“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจรวมถึงหัวใจแกร่งกระตุกวูบวาบกะทันหัน เมื่อของในมือมีแต่ภาพของหญิงอันเป็นที่รัก และ ชายหนุ่มอีกคนที่ไม่รู้จัก ยืนกอดกันอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งหลายภาพ ทำให้ให้เปลวไฟในดวงตาลุกโชนขึ้นทันที
“แกก็ไม่ใช่คนโง่นะ! ทำไมเรื่องผู้หญิงถึงโดนหลอกเอาได้ง่าย ๆ วะ! ผู้หญิงดี ๆ มีตั้งเยอะแยะ ดันเอาผู้หญิงกลางคืนมาเป็นเมีย!”
“พ่อหมายความว่ายังไง!? “แพททริคตวาดถามเสียงห้าว ยิ่งผู้เป็นพ่อพูดเขายิ่งสับสนว้าวุ่นใจจวนจะคลั่ง
“ตั้งแต่แกมีผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในชีวิต แกเสียอะไรไปบ้าง ถามตัวเองดูซะ!”
ปัง!
ทอลทิ้งคำถามอันน่าสงสัยและภาพในมือลูกชายไว้แค่นั้น ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินออกจากห้องใต้ดิน โดยมีลูกน้องคอยคุ้มกันอยู่ด้านหลังตลอดเวลา ขณะที่แพททริคครุ่นคิดอย่างหนักในดวงตาของเขาฉายแววของความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้ง ยามที่ปะติดปะต่อเรื่องราวตามประโยคของผู้เป็นพ่อ เขาไม่เคยสนใจเรื่องไหนเลยตั้งแต่มีมิลเข้ามา ไม่ว่าจะเรื่องธุรกิจ กาสิโน ผับ หรือ งานบริษัทที่ไทย ต่างทิ้งให้ลูกน้องเป็นฝ่ายดูแล จนหุ้นตกต่ำ รวมถึงข้อมูลธุรกิจยังหลุดถึงมือศัตรู ทว่าเขากลับไม่คิดจะจัดการ เนื่องจากเธอคือความสนใจหนึ่งเดียวของเขา ไม่หนำช้ำยังคิดจะวางมือจากทุกอย่างเพื่อเริ่มต้นใหม่ หากถามว่าสิ่งที่ตนละเลยนั้นไม่มีใครสักคนเตือนเลยหรือ….? ทุกคนพยายามเตือนสติและเอ่ยถึงปัญหา แต่เขาเองกลับดื้อด้านไม่ยอมฟังใคร
“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ? ผมเห็นนายใหญ่เพิ่งออกไปหน้าเครียดเชียว “ไทม์ลูกน้องคนสนิทรีบเร่งเข้ามาเอ่ยถามความเป็นมาจากผู้เป็นนายทันที ทว่ายามที่เจ้านายหนุ่มหันกลับมาดวงตาวาวโรจน์กลับ เต็มไปด้วยสีแดงก่ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงถามต่อเสียงติดขัด “นะ..นายโอเคไหมครับ ? “
“มึงไปสืบเรื่องไอ้ผู้ชายในภาพนี้มาให้กูเดี๋ยวนี้ รวมถึงมิลมาให้มากที่สุด!”
“ครับนาย “ไทม์น้อมรับคำสั่งทันที ก่อนจะรีบเร่งสืบความตามหน้าที่ หากช้ากว่านี้ต้องถูกผู้เป็นนายฆ่าเอาเป็นแน่
“…” ใบหน้าสง่างามกลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง จนไม่สามารถคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกได้ มือหนาทั้งสองข้างพลางกำหมัดแน่น ตระหนักและไตร่ตรองเรื่องราวที่ผ่านมาหลังจากไร้สติปัญญาราว ๆ เกือบสองปี
วันต่อมา ~~@ สนามบินสุวรรณภูมิณ.สนามบินสุวรรณภูมิในช่วงกลางดึก สายการบินพิเศษสำหรับแขกวีไอพีจากประเทศดูไบ ขับเคลื่อนเข้ามาจอดเทียบท่าตรงลานจอดอากาศยาน และ ใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับครึ่งแขนกางเกงยีนดำล้วน รวมถึงแว่นตาสีดำพร้อมกับรองเท้าหนังราคาแพง กำลังสาวเท้าก้าวออกจากรันเวย์ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม มือหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง อีกมือปล่อยไปตามสไตล์มาเฟียใหญ่ผู้เคร่งขรึม โดยมีลูกน้องนับสิบคอยประกบด้านหลังอยู่ตลอดเวลา ผู้คนที่ยังเดินเพ่นพ่านบริเวณนั้นต่างหันมองกันเป็นตาเดียวบางคนก็คิดในแง่ลบบางคนก็รู้สึกหวั่นเกรง“ไปคอนโดคุณใบชา “ไทม์แจ้งคนขับรถเมื่อเข้ามาในรถคันหรู โดยไม่เอ่ยถามความเห็นจากผู้เป็นนายเพราะรู้ดีว่าจะต้องไปไหน เหตุผลอีกอย่างที่กลับมาก่อนกำหนดสาเหตุก็คือเธอคนนั้นแม้ว่าเจ้าตัวจะยืนกรานปฏิเสธก็ตาม“ใครบอกว่ากูจะไปคอนโดยัยนั่นกันวะ!!! “เมื่อได้ฟังจึงโพล่งขึ้นเสียงแข็ง คิ้วทั้งสองข้างพลันขมวดเข้าหากันเป็นปม ในจังหวะที่คนขับรถกำลังจะออกตัวเป็นต้องหยุดชะงักมือ“เอ้า! ที่นายกลับมาก่อนกำหนด ไม่ใช่รีบไปหาคุณใบชาหรอกเหรอครับ? เห็นเมื่อวานนายยังดูโมโหถึงขั้นจะกลับไ
วันต่อมา ~~ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ระหว่างที่ใบชากำลังจัดเตรียมขนมคุกกี้ใส่กล่องเพื่อนำไปฝากเพื่อนร่วมงาน และ เหล่าป้าแม่บ้านด้านล่างคอนโดอย่างทุกครั้ง ทว่าเสียงประตูดังเข้ามารบกวนซะก่อน ใบหน้างามแปลกใจเล็กน้อย หากแต่คิดว่าคงเป็นประธานหนุ่มจึงละความสนใจจากสิ่งของในมือ“มาหาเรื่องแน่เลย “ลางสังหรณ์บอกอย่างนั้น เมื่อมองลอดผ่านรูประตูเห็นว่าผู้หญิงห้องฝั่งตรงข้ามยืนอยู่แกร๊ก ~ “คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ? “ใบชาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ เธอคนนี้แต่งตัวเซ็กซี่มากเลยล่ะ ทั้งเสื้อสายเดี่ยวสีแดงตัวเดียวเกือบมองเห็นจุกหัวนม และกระโปรงสั้นปิดเพียงก้นงอนงามและส่วนสงวนเท่านั้น ผมตรงสีดำที่ปล่อยยาวรวมถึงใบหน้าจิ้มลิ้มตกแต่งด้วยสีเข้มจัด ริมฝีปากกระจับแดงจ๋ามองดูแล้วสะสวยเหลือหลาย“เธอก็เป็นผู้หญิงของคุณแพททริคใช่มะ? “น้ำเสียงเธอมีจริตเอาการ สายตาทั้งคู่พลางไล่มองฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่หัวจรดเท้าคล้ายกำลังประเมิน ก่อนจะเบ้ปากอย่างนางร้ายในละครหลังข่าว“ก็คงประมาณนั้นแหละค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ ฉันจะรีบไปทำงาน? ” ใบชาไม่สนใจท่าทางของเธอ จึงรีบเอ่ยถามถึงเหตุผล“เธอรู้ใช่มะว่าคุณแพททริคไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหน?”“แ
คฤหาสน์ Viewครืนนน ครืนนนเอ็นหลังพิงกับผนังเก้าอี้เพื่อพักสายตาได้ไม่นานหลังจากวางหู สายเรียกเข้าพลันดังเข้ามาทำลายความสุข จึงต้องปรือตาขึ้นพลางยืดตัวนั่งตรง คว้าโทรศัพท์เครื่องหรูมองดูรายชื่อที่รอคอย มุมปากจึงกระตุกยิ้มก่อนจะกดรับสาย(ไอ้แพททริคมันออกจากห้องคุณใบชาแล้วนะครับ เท่าที่ผมสังเกตเห็นท่าทางมันดูโมโหมากเลยล่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าโมโหเรื่องอะไร) “อือ มึงกลับมาได้แล้ว “(ไม่ต้องตามดูคุณใบชาแล้วเหรอครับ) “ไม่ต้อง “(ครับนาย) “บังเอิญดีว่ะที่มึงรับสาย คราวนี้กูจะเล่นให้หนักกว่าเมื่อสามปีก่อนเลยคอยดูไอ้แพททริค ถ้าพ่อมึงไม่ฉลาดกว่ามึงป่านนี้อำนาจมึงในดูไบเป็นของกูทั้งหมดไปแล้วว่ะ ฮึ ๆ “ฟาโรห์แค่นเสียงเอ่ยอย่างเย้ยหยัน ตามด้วยเสียงหัวเราะอันน่าขนลุกหลังจากวางสายไปเมื่อครู่หลายชั่วโมงต่อมา ~~ โกดังร้างรถยนต์คันหรูสีดำขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าโกดังร้างแห่งหนึ่งตั้งอยู่นอกเมืองหลวง หลังออกจากคอนโดหรูของหญิงสาวได้ราว ๆ เกือบครึ่งชั่วโมง และ ตลอดระยะเวลาการเดินทางภายในรถตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของมาเฟียหนุ่มและเสียงกัดกรามดัง กรอด ๆ ที่บ่งบอกว่า
ความเสียใจหลั่งไหลออกมาจากสีหน้าอันดื้อรั้นฉายชัด เมื่อถูกมาเฟียหนุ่มสั่งห้ามโดยไร้เหตุผล การกระทำที่ผ่านมาก็ทำร้ายจิตใจให้บอบช้ำมากพอแล้วยังจะถูกกีดกันความเป็นอิสระอีกแพททริคเหลือบตาขึ้นมองอีกครั้ง ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็ง “ฉันหิวรีบจัดการสิ! ยืนบื้ออยู่นั่น! “จิตใจที่สงบนิ่งหนักแน่นมาแต่ไหนแต่ไรบังเกิดความกระวนกระวายขึ้นมาทันที ครั้นได้เห็นสีหน้าเสียใจของเธอ“ไหนบอกไม่กินข้าวเช้าไง “ใบชาใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มลวก ๆ ขณะก้มหน้าบ่นเสียงเบา ก่อนจะหันหลังกลับหน้าเคาน์เตอร์ครัว พลางตักข้าวผัดไข่ใส่จานด้วยความเหนื่อยหน่ายใจกับคนเจ้าอารมณ์“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วถาม เมื่อจานข้าวถูกยื่นมาให้“ข้าวผัดไข่ค่ะ”“ฉันไม่กินอาหารแปลก ๆ”“แปลกที่ไหนคะ ก็แค่ข้าวผัดไข่ ซุปมะเขือยาว แล้วก็ไข่ต้ม อร่อยจะตาย “ใบชาอธิบายเสียงแจ้วใบหน้างามพลางจับจ้องประธานหนุ่มอย่างไร้เดียงสา ทั้งที่ขนตางอนงามยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ซึ่งท่าทางน่ารักของเธอทำเอาแพททริคมองสบสายตาคู่นั้นไม่กะพริบ คล้ายถูกเธอดูดสติสัมปชัญญะไปหมดสิ้น“อือ งั้นก็นั่งลง”“คุณกินก่อนเลยค่ะ”“นั่ง! “เมื่อถ้อยคำน่าเกรงขามสั่ง เธอจึงจำใจนั่งลง
ฟิ้วว !“อึก! “ใบชานิ้วหน้าด้วยความจุกเมื่อถูกแพททริคโยนลงเตียงขนาดคิงไซซ์อย่างแรง เขาไม่เคยอ่อนโยนต่อเธอเลยสักครั้งหมับ !“อ๊ะ! “ชายหนุ่มไม่รอให้หญิงสาวได้ตั้งตัว เขากระชากข้อเท้าทั้งสองข้างลากลงมาให้อยู่ในระดับที่ต้องการ จึงชันเข่าขึ้นอ้าออกให้กว้าง ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงกลางหว่างขา ใช้เรียวลิ้นสากตวัดเลียเม็ดสวาททันที ทำเอาคนโดนกระทำสั่นสะท้านไปทั่วร่าง พลันให้ฝ่ามือเล็กรีบเอื้อมมาขยุ้มผมดำประกายน้ำตาลไว้เพื่อระบายความร้อนวูบวาบภายในกาย เมื่อปลายลิ้นร้อนตวัดเลีย แผล็บๆ แผล็บ ๆ อยู่ในร่องระรัวเร็ว คล้ายเครื่องปั่นแรงสูงเสียวจนแทบขาดใจตาย“หวาน ~~ “แพททริคเหลือบตาขึ้นชมเสียงพร่า ครั้นดูดเลียน้ำหวานจากเธอจนหมด พลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะลากเรียวลิ้นจากกลีบกุหลาบอวบนูน เลื่อนสูงถึงบริเวณท้องน้อย พลันตวัดเลียหมุนวนเป็นวงกลมช้า ๆ สลับกับขบดูด พลอยให้เกิดรอยแดงเป็นรูปปากและฟันคม ขณะเรียวนิ้วยาวสอดใส่ร่องรักอันแคบพร้อมขยับเสียงดัง เจาะแจ๊ะๆ เจาะแจ๊ะ ๆ ท่ามกลางเสียงร้องครวญครางของร่างเล็ก “อื้อออ~ อ้า~~ อะ~ “ใบชาหลับตาเชิดหน้าเปล่งเสียงอยู่อย่างนั้นโดยไร้การเขินอาย เมื่อแรงปร
เสียงทุ้มห้าวของใครบางคนตะโกนเข้ามาจากด้านหลังรวมถึงเสียงฝีเท้าหลายคนกำลังวิ่งตรงเข้ามา ทำให้ใบชารู้สึกคลายความกังวลลงได้บางอย่างมีความหวัง ที่จะหลุดพ้นจากน้ำมือคนโฉด“มึงปล่อยอีนี่เร็ว!..นั่นมันเพื่อนคุณเทวินกูยังไม่อยากตาย! “ชายหนุ่มด้านซ้ายกล่าวเสียงร้อนรนพร้อมกับปล่อยข้อมือเล็กของเธอทันทีรวมถึงชายหนุ่มฝั่งขวา ก่อนจะรีบขึ้นรถไปทันที สีหน้าท่าทางพวกเขาแลดูหวาดกลัวกับกลุ่มชายชุดดำที่วิ่งเข้ามาใกล้ถึง“พวกมึงรีบตามรถคันนั้นไป!”“ครับนาย”“คุณเป็นยังไงบ้าง? “กรเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำ เมื่อเห็นเนื้อตัวของเธอสั่นเทาอย่างหนัก มิหนำช้ำใบหน้างามยังเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา“ไม่ค่ะ..ขอบคุณมากนะคะ “ฝ่ามือน้อย ๆ ยกขึ้นทาบอก ตะลึงพรึงเพริดถาโถมจิตใจไม่หยุด ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดคาบน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลลวก ๆ ขณะเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มเสียงสั่น และ เธอก็จำได้เขาคือเพื่อนของประธานหนุ่ม“คุณพักอยู่ที่ไหนเดี๋ยวผมไปส่ง “เธอมองเขาแวบหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นอย่างฉงนใจ “ไม่ต้องกลัวผมไม่ทำอะไรคุณหรอก “ และกรก็มองออกว่าเธอคงไม่ไว้ใจเขา “ดึกป่านนี้แล้วให้ผมไปส่งเถอะผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนี้อันตรายแย่”เมื่อได้ฟังน้ำเสียงผ่อนคลาย
Komen