All Chapters of ปมรักของนายมาเฟีย : Chapter 31 - Chapter 40

ใบชาเดินตามหลังกรมาถึงหน้าห้อง วีไอพี สีหน้าของเธอมีความกังวลอย่างชัดเจน หนำซ้ำยังรู้สึกหนักอึ้งตรงกลางอกขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก จนมันกลายเป็นอาการตื่นตระหนกโดยพลัน โซนประสาทคิดฟุ้งซ่านต่าง ๆ นานา ควรวางตัวเช่นไรครั้นอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มแกร๊ก ~~บานประตูห้อง วีไอพี ถูกเปิดออกมาด้วยฝีมือของไทม์ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่ม โดยมีหญิงสาวนมโตอีกคนยืนอยู่ด้านหลัง ไทม์ชะงักสีหน้าทันทีเมื่อเจอใบชา ก่อนจะโค้งศีรษะเล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อน ๆ เป็นการทักทาย“เธอจะไปไหน? “กรเลื่อนสายตาคมถามหญิงสาวของตนเอง“คุณแพททริคไล่มี่ออกมาค่ะคุณกร ““อะ..เออ คุณกร…ครับ “ไทม์อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ราวกับมีเรื่องปกปิด ให้ลำบากใจที่จะพูด พลางเหล่ตาไปด้านข้างเป็นเชิงต้องการสื่ออะไรสักอย่างด้านในห้อง ซึ่งกรพอจะคาดเดาได้จากสีหน้าท่าทางกระอักกระอ่วนของลูกน้องคนสนิทของไอ้เพื่อนรัก“ไอ้วินออกไปแล้ว? ““ครับ คุณเทวินออกไปได้สักพักหลังจากคุณ กร ออกไป ““อือ ““พวกมึงจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม? “เสียงหงุดหงิดตะโกนดังออกมาจากในห้อง“หลีกไปไอ้ไทม์ “กรสั่ง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าราวกับมีแผนการบางอย่าง“ชาว่าชาขอตัวก่อนดีกว่

หลังจากมาเฟียหนุ่มออกไป เธอจึงรวบรวมสติสัมปชัญญะที่เตลิดหายไปกับสถานการณ์อันน่ากลัวเมื่อครู่ให้กลับมาคงที่เช่นเดิม แต่ความรู้สึกต่าง ๆ ยังคงอยู่ไม่เลือนหาย รวมถึงสายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือของเชอรี่ยังคงติดตาแกร๊ก ~และเวลานี้เสียงบานประตูถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง หญิงสาวบนเตียงจึงรีบพลิกตัวนอนตะแคงข้างหนีไปอีกฝั่งแพททริคพ่นลมหายใจหนัก ๆ ออกมาอย่างอดทนอดกลั้น ทำใจให้เย็นห้ามวู่วามตามอารมณ์ ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งเธอ“หยุดร้องแล้วก็ลุกขึ้นมากินนมนี่ซะ”น้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้ใบชาฉงนใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมลืมตาขึ้นมองคนตัวสูงเพียงแวบ โดยยังนอนในท่าเดิม ดวงตากลมโตยังมีน้ำตารื้ออยู่ โซนสมองครุ่นคิดไม่วางใจ….เขาจะมาไม้ไหนคาดการไม่ได้เลย“อือ “มือใหญ่ยื่นแก้วนมให้ นัยน์ตาสีฟ้ากลอกซ้ายกลอกขวาไม่กล้ามองคนบนเตียงอย่างรู้สึกเคาะเขินพร้อมกับวางท่าเคร่งขรึม แต่เธอยังนิ่งจึงพูดจาข่มขู่เสียงเข้มกว่าเก่า “ถ้าไม่อยากเห็นฉันโมโห ก็รีบลุกขึ้นมาดื่ม…แล้วไปอาบน้ำ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจอาบให้แทน..ถึงคราวนั้นก็เตรียมตัวคลานลงจากเตียงได้เลย ““ชาไม่ดื่ม”“อย่าขัดคำสั่ง”“แต่ชาไม่อยากดื่ม คุณจะบังคับชาทำไมคะ “ใบชาเงยห

“คุณแพททริคคะ? “ใบชาเอ่ยรั้ง ขณะที่แพททริคกำลังจะดันตัวลุกขึ้นหลังจากนั่งรอจนเธอทานยาเสร็จเรียบร้อย“อะไร?”“เดี๋ยวชาช่วยเลี้ยงลูกคุณเทวินค่ะ?”“อะไรของเธออีกล่ะ ถ้าปวดท้องก็ไปนอนพัก หลานคนเดียวฉันมีปัญญาเลี้ยง”นั่นไง!…เสียงแข็งกระด้างประชดประชันเริ่มมาล่ะ..คนเจ้าอารมณ์กลับมาแล้วสินะ “ชาทานยาแก้ปวดแล้วค่ะ เดี๋ยวก็คงหายให้ชาช่วยเหมือนเดิมนะคะ “ใบชาส่งสายตาออดอ้อนให้คนตรงหน้า“เธอนี่มันชอบทำให้ฉันโมโหอยู่ตลอดเวลาเลยว่ะ “ใบชาจิ๊ปากใส่อย่างหมั่นไส้ ในยามที่แพททริคเบือนหน้าเคร่งขรึมหนี ทว่าเธอกลับมองเห็นสายตาเจือรอยยิ้มของเขาแวบหนึ่ง แต่ก็สามารถทำให้เธอหวั่นไหวได้ไม่ยาก“ขออนุญาตครับนาย คุณเทวินมาแล้วครับ “ไทม์เดินเข้ามาแจ้ง“ตามมา “แพททริคเอี่ยวหน้ากลับมาสั่งใบชาจึงพยักหน้ารับ ก่อนจะดันตัวลุกเดินตามคนตัวสูงออกจากห้องอาหาร และเจอกับมาเฟียหนุ่มคุ้นหน้าค่าตากันดีกำลังสาวเท้าตรงเข้ามา อ้อมแขนแกร่งโอบอุ้มหญิงสาววัยสองขวบตากลมโต รูปร่างปุ้มปุ๋ยน่ารักน่าชังในมือเล็กถือตุ๊กตาหมีพู โดยข้างกายมีหญิงสาวรูปร่างเพรียวเธอสวมด้วยชุดเดรสสั้นสีหวาน ผิวขาวผ่องเรียบเนียนปล่อยผมดำลอนยาวสลวยดุจดั่งเจ้าหญิง

หลายวันต่อมา ~~หลายวันที่ผ่านมาทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม และตอนนี้มาเฟียหนุ่มได้สั่งให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยกัน ส่วนเหตุผลเขาไม่เคยปริปากพูด กลับทำทีเมินเฉยด้วยซ้ำ….หญิงสาวบนเตียงใหญ่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าวันใหม่ด้วยความเหนื่อยล้า เนื่องจากศึกหนักคืนที่ผ่านมา เปลือกตาบางค่อย ๆ ปรือขึ้นอย่างงัวเงีย มือเล็กพลันยกมาขยี้ดวงตาเพื่อเปิดการมองเห็นชัดเจน ก่อนจะขยับตัวนั่งพิงหลังกับหัวเตียง สายตามองเห็นชายหนุ่มท่อนบนเปลือยเปล่ายืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงห้อง ซึ่งเป็นจังหวะที่เขาหันกลับมาพอดีแพททริคก้าวขาเข้ามาภายในห้องหลังดับไฟบุหรี่เสร็จยามที่เห็นเธอตื่นนอน “วันนี้ตอนเย็นไปสนามแข่งกับฉัน ““จะเอาชาไปเป็นของเดิมพันของคุณอีกเหรอคะ? “ใบชามุ่ยหน้าน้อยใจเมื่อพูดถึงสนามแข่ง สมองประมวลผลให้นึกถึงเรื่องที่เขาเคยทำไว้“อย่าคิดไปเอง ““จะไม่ให้ชาคิดไปเองได้ยังไง ในเมื่อชาเดาความคิดคุณไม่ออกเลย เกิดคุณพลั้งมือฆ่าชาขึ้นมาหรือยกชาให้คนอื่นล่ะ ““ฮึ ๆ คิดอะไรไร้สาระ “ประโยคราบเรียบปนเสียงหัวเราะของมาเฟียหนุ่ม ทำให้ใบหน้างามไร้ลิปสติกบึ้งตึงกว่าเก่า“ก็สิ่งที่ชาพูดมันคือความจริงนิคะ

วันต่อมา ~แสงแดดอ่อน ๆ ยามรุ่งเช้าสอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของชายหนุ่ม ให้ตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าวันใหม่ ขณะเดียวกันมือใหญ่พลันควานหาร่างเล็กที่โอบกอดมาตลอดทั้งคืน ทว่าบนเตียงกลับว่างเปล่าไร้เรือนร่างของเธอ จึงปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียเนื่องจากยังเช้าอยู่มาก มือใหญ่ยกมาลูบหน้าตัวเองหนึ่งครั้งเพื่อเปิดรับความสดใส ก่อนจะดันตัวนั่งพิงหลังกับหัวเตียง“..”แพททริคก้าวขาลงมาจากชั้นบน สวมใส่ด้วยกางเกงยีนสีดำตัวโปรด โดยที่ท่อนบนเปลือยเปล่า ใบหน้าคมคายหันซ้ายมองขวาหาคนตัวเล็ก จนย่างกายมาถึงหน้าห้องครัวก็เห็นเธอ กำลังจับกระทะและตะหลิวอยู่หน้าเตาแก๊สหมับ !“เอะ! “ใบชาสะดุ้งตัวโหยงตกใจพร้อมกับเอี่ยวหน้ามองคนตัวสูงที่เข้ามาสวมกอดจากด้านหลังอย่างเงียบ ๆ หนำซ้ำเขายังเอาปลายคางแกร่งกร้านเกยไว้บนบ่าเล็กราวกับกำลังออดอ้อน ริมฝีปากบางจึงคลี่ยิ้มส่งให้บาง ๆ ซึ่งการกระทำของเขาตอนนี้เธอชั่งไม่คุ้นชินเอาเสียเลย เพราะที่ผ่านมาเขามักจะดุร้ายหรือไม่ก็หยาบกระด้างเอาซะมากกว่า“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกฉัน? “แพททริคถามเสียงทุ้มด้วยสีหน้านิ่งสงบ ขณะเดียวกันอ้อมแขนอันทรงพลังก็กระชับร่างเล็กแน่นกว่