All Chapters of ปมรักของนายมาเฟีย : Chapter 51 - Chapter 60

หลายชั่วโมงต่อมา ~~ ห้างสรรพสินค้า xxx “แน่ใจนะชาถ้าแกบอกความจริง คุณแพททริคจะไม่โกรธ แล้วยอมให้แกไปกินข้าวกับทีมเราพรุ่งนี้อะ หนำซ้ำยังมีทีมของคุณฟาโรห์อีก “ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินเลือกซื้ออาหารสดในโซนซูเปอร์มาร์เก็ต นุชเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจจากเพื่อนรัก ห่วงว่าใบชาจะโดนประธานหนุ่มเกรี้ยวโกรธ จนไม่ยอมให้ไปหรือทำร้ายร่างกายอย่างเมื่อเดือนก่อนหลังจากหยิบแพ็กปลาแซลมอนใส่ตะกร้าใบชาจึงเงยหน้าขึ้นตอบเพื่อนสาว “เขาโกรธแน่นอน แต่ชาจะพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจเหตุและผล ว่าทำไมถึงต้องโกหก ““ฉันก็พอจะเข้าใจเหตุผลแกนะ ถ้าแกบอกไปตั้งแต่แรกฟันธงได้เลยว่าแกจะไม่มีทางได้ทำงาน หรือ ได้ไปทานข้าวพรุ่งนี้เลยแหละ เท่าที่แกเล่ามาคุณฟาโรห์กับคุณแพททริคต้องมีเรื่องบาดหมางกันใหญ่โต เกินกว่าเรื่องขาดผลประโยชน์ทางธุรกิจธรรมดาแน่ “นุชพูดอย่างคาดคะเนปะปนกับความสงสัย ขณะเดินเคียงคู่กับเพื่อนสาวตรงไปยังเคาน์เตอร์จ่ายเงิน หลังจากเลือกซื้อวัตถุดิบกันจนคบ“ชาก็คิดแบบนุชแหละ แต่ก็ไม่กล้าถามเขาเหมือนกันกลัวโดนดุอีก แค่คิดเรื่องจะบอกความจริงมันนี้ก็เสียวสันหลังจะแย่อยู่แล้ว ““จะโชคดีหรือโชคร้ายของแกดีเนี่ยชา ที่ได้ผัวเ

“อึก!..ชาเจ็บปล่อยชา! “ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวร้องบอกด้วยความเจ็บ น้ำสีใสก็เอาแต่ร่วงหล่นจากดวงตากลมโต เมื่อถูกกระชากลากถูออกมาอย่างแรงจนมาถึงลานจอดรถ แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงจะไม่ฟัง เขายิ่งบีบข้อมือแน่นขึ้นกว่าเดิม “คุณแพททริค!ชาบอกว่าเจ็บไง! “ฟิ้ว !“อึก! “มาเฟียหนุ่มเหวี่ยงร่างเล็กสุดแรง ท่ามกลางสายตาของเหล่าลูกน้องที่รีบตามกันออกมา ทำให้ต้นแขนของเธอปะทะเข้ากับตัวรถสปอร์ตหรูอย่างจัง จนรู้สึกเจ็บร้าวราวกับกระดูกแตกอย่างไงอย่างนั้น แต่ดีที่ใช้ฝ่ามืออีกข้างช่วยค้ำยันไว้ ร่างกายส่วนอื่น ๆ จึงไม่โดนกระแทก“ขึ้นรถ !! “แพททริคตวาดสั่งเสียงห้าว แววตาวาวโรจน์จ้องแฟนสาวเขม็ง โดยไม่คิดสนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับการกระทำของตนเองเมื่อครู่ เพราะตอนนี้ภายในใจมีแต่ความโมโหร้าย จนทั่วทั้งร่างแผ่กระจายรังสีอำมหิตออกมาฉายชัด “จะจ้องหน้ากูอีกนานไหม!! ขึ้นรถ!!”“..”แววตากลมโตเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาจ้องมองแฟนหนุ่มอย่างช้ำใจ ก่อนจะรีบเปิดประตูขึ้นรถตามคำสั่ง หนำซ้ำท่อนแขนเล็กที่ถูกกระแทกยังปวดหนึบ ๆ ทั่วบริเวณ สุดท้ายเขาก็กลับมาใช้ความรุนแรงเพื่อแก้ปัญหาเหมือนเดิม“นายผมว่าใจเย็น ๆ ก่อนไหมครับ “ไทม์วิ่งเข้ามาเตือน

หลังจากหมอสาวเดินออกไปใบชาจึงมองหากระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง เมื่อไม่พบจึงพยายามก้าวขาลงจากเตียงด้วยความยากลำบากตรงไปยังห้องแต่งตัว หยิบกางเกงขาสั้นขึ้นมาสวมใส่ให้เรียบร้อย แม้ว่าจะยังเจ็บแผลอยู่มากก็ตาม……….แกร๊ก ~ใบชาเปิดประตูออกมาก็เจอกับการ์ดสองคนเฝ้าตรงหน้าห้อง พวกเขากำลังโค้งศีรษะทำความเคารพเธออยู่ ด้วยความแปลกใจจึงเอ่ยถาม เมื่อสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง “ทำไมพี่สองคนถึงมาอยู่ตรงนี้คะ? ““นายใหญ่สั่งให้ขึ้นมาเฝ้าคุณใบชา ห้ามให้ออกจากห้องครับ “การ์ดฝั่งซ้ายก้มหน้าตอบ“ทำไมคะ? ““นายไม่ได้บอกรายละเอียดไว้ครับ ““แล้วตอนนี้เขาไปไหน? “คิ้วบางทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันยุ่งอย่างไม่พอใจ เขาถึงกับจะขังเธอไว้ในห้องนี้ ไม่ให้ออกไปไหนเลยอย่างนั้นเหรอ ไม่ฟังเหตุผลอะไรใครเลย เอาแต่ความคิดและอารมณ์ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง…“ขับรถออกไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ ไม่แน่ใจว่าไปไหน ““ค่ะ “ใบชาตอบรับเสียงแผ่วเบา หวังจะเดินเลี่ยงลงไปด้านล่าง ทว่าท่อนแขนยาวของการ์ดดันขวางเอาไว้ซะก่อน ไม่ยอมให้เธอเดินออกจากห้องนอน“คุณใบชาออกไปจากห้องไม่ได้นะครับ ““แค่ลงไปข้างล่างเองนะคะ ชาลงไปแป๊บเดียวค่ะ ““ไม่ได้ครับ

​ เอี๊ยดดดดดดดดด !กรึก! กรึก!แพททริคบังคับพวงมาลัยขับแทรกกลางช่องว่างระหว่างรถของศัตรู และ หมุนพวงมาลัยไปด้านข้างเพื่อเบียดชนให้รถหนึ่งคันเสียหลักพลิกคว่ำเข้าข้างทาง และ มันก็สำเร็จในพริบตาเดียว สองมือพยายามประคองรถไว้ได้ด้วยความชำนาญ เป็นจังหวะที่รถของเหล่าลูกน้องขับสวนเข้ามาช่วยจัดการได้ทันดีที่เขาสั่งให้ช่างเทคนิคผู้เชี่ยวชาญด้านอิเล็กทรอนิกส์ระดับโลก สร้างเครื่องส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือขึ้นมาชนิดพิเศษ เพียงแค่กดปุ่มส่งสัญญาณที่ติดตั้งอยู่ตรงเกียร์รถ ก็สามารถทำให้ลูกน้องทุกคนทราบเรื่องรวมถึงตำแหน่งจีพีเอสผ่านโทรศัพท์ตัวเองได้อย่างรวดเร็ว“นายรีบไปทำแผลก่อนดีกว่าครับ “ไทม์รีบเร่งเข้ามาหาผู้เป็นนาย เมื่อแพททริคเปิดประตูลงมาพร้อมกับกระบอกปืน ทว่าบริเวณเนินข้างหน้าผากกลับมีเลือดไหลย้อยผ่านกกหู ลงมาถึงคอปกเสื้อเชิ้ตสีขาวเป็นจำนวนมากจนกลายเป็นสีแดงสด ซึ่งบาดแผลเกิดจากเศษกระจกหน้ารถที่แตกกระจายเพราะลูกกระสุนกระหน่ำเข้ามา แต่ยังโชคดีที่ก้มหลบทันในจังหวะที่เหยียบเบรก จึงไม่ได้รับบาดเจ็บมาก“แค่นี้กูไม่ตายหรอก “แพททริคตอบอย่างขอไปที รีบหมุนตัวกลับหลังหวังบุกไปช่วยลูกน้องที่ยังคงยิงโต้ตอบก

“ไม่เป็นไรนะชา “นุชเอื้อมมือรั้งศีรษะของใบชาเข้ามาซบอกพลางลูบไหล่เล็กเพื่อปลอบขวัญ เธอทั้งเห็นใจและสงสารที่เพื่อนสาวต้องมาเจอกับเหตุการณ์ที่เลวร้ายเช่นนั้น“..” ใบชาสวมกอดนุชไว้ด้วยความเหนื่อยล้า ขณะหยาดน้ำตากลับมารินไหลไม่ขาดสายอีกครั้ง หนำซ้ำตอนนี้ร่างกายที่บอบซ้ำ ยังเริ่มปวดหนึบจากการกระทำของแพททริคที่ยังไม่หายดีนัก“ไอ้แพททริคมันเป็นผู้ชายประสาอะไรวะ!..แม่งโคตรน่าตัวเมีย! ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ยังทำรุนแรงได้ “อาร์ตโพล่งขึ้นเสียงห้าวอย่างรู้สึกแค้นใจแทนใบชาหลังจากได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก่อนจะพูดต่อว่า “ชาคิดถูกแล้วที่ออกจากบ้านมันมาได้ หากวันไหนมันโมโหขึ้นมาอีก ชาอาจจะเจ็บหนักกว่านี้ก็ได้ใครจะไปรู้ สันดานคนเรามันแก้กันยากซะด้วยสิ ““ผู้ชายอะไรไร้เหตุผลสิ้นดี! “นุชทุบกำปั้นลงโซฟาตัวยาวด้วยความโมโห“วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ชาจะร้องไห้ “ใบชาผละตัวออกจากเพื่อนสาว พลางใช้หลังมือบาดน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลลวก ๆ ระหว่างนั้นประโยคของแพททริคก็ประดังประเดเข้ามาให้หวนย้อนถึง ( ก็ไม่แปลกที่มึงจะทำความรักของมึงหายไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน) ใช่ความรักของเธอหายไปโดยไม่รู้ตัวจริง ๆ หายไปพร้อมกับผู้ชายที่ท