บททั้งหมดของ ปมรักของนายมาเฟีย : บทที่ 81 - บทที่ 85

มาเฟียหนุ่มตีหน้าเศร้ามือหนาดึงเครื่องช่วยหายใจออก ก่อนจะกระชากสายต่าง ๆ ที่ติดตามร่างกายออกจนหมด แล้วเอ่ยปากขอโทษเสียงเอื่อยเฉื่อย “ขอโทษครับ “นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววระยิบระยับ คาดหวังให้คนตรงหน้าที่เอาแต่เงียบให้อภัย ขณะมืออีกข้างยังถูกกรงเล็บของเธอจิกอยู่ไม่ปล่อย จนรู้สึกว่าเม็ดเลือดเริ่มผุดซึมขึ้นมา ซึ่งเขาก็ปล่อยให้เธอทำจนกว่าจะพอใจ“สนุกไหม “ใบชาเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาในใจรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก พยายามควบคุมอารมณ์ให้ใจเย็นและฟังเหตุผลจากเขา โดยที่ขนตางอนงามยังเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอเป็นห่วงเขาแทบตายสุดท้ายเขาเห็นเธอเป็นเพียงผู้หญิงโง่คนหนึ่งที่คิดจะเล่นกับความรู้สึกยังไงก็ได้ “…”“ไม่สนุกเลยครับ แต่ที่ทำเพราะอยากรู้ว่าชาจะเป็นห่วงเฮียไหม เล่นหายเงียบไปเลยตั้งสองอาทิตย์ รู้ไหมว่าเฮียคิดถึง “แพททริคเอื้อมมืออีกข้างเกลี่ยเม็ดน้ำตาออกจากพวกแก้มนวล ขณะเดียวกันดวงตาคมกริบพลันแดงก่ำ น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มคลอหน่วยตามคนรัก เขารู้สึกเสียใจกับการกระทำสิ้นคิดของตัวเองจริง ๆ รู้ทั้งรู้ว่าเธอต้องร้องไห้และเจ็บปวด แต่ทว่าเขาก็ยังเลือกที่จะหลอกลวงเธอ ทั้งที่เขาเกลียดนักเกลียดหนาแต่กลับทำผิด

หลายชั่วโมงต่อมา ~~ ฮะ ๆ คิก ๆ ~~ “ย้องดิ้ม ๆ (น้องยิ้ม ๆ) “เด็กชายวัยหนึ่งขวบในอ้อมแขนแกร่งของผู้เป็นพ่อหัวเราะเสียงดังเอิ๊กอ๊าก ชอบใจตามประสาเด็ก ทันทีที่ยื่นมือเล็กสัมผัสกับแก้มป่องของเด็กสาววัยแรกเกิดอย่างมิลนิกส์ แล้วเธอระบายยิ้มออกมาบาง ๆ อีกทั้งยังมีพี่ชายฝาแฝดนอนเล่นน้ำลายอยู่ข้าง ๆ ในรถเข็นโรงพยาบาลโดยไม่งอแง ออกทางอารมณ์ดีเสียมากกว่า“จุ๊ ๆ ไม่เสียงดังนะครับลูก “เจลลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบยกนิ้วขึ้นมาแตะริมฝีปากแล้วปราบลูกชายให้ลดเสียง เนื่องจากใบชายังคงหลับพักผ่อนหลังจากป้อนนมลูกน้อยเสร็จไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน“ปะป๋าเจจะร้องไห้คิก ๆ (ปะป๋าเจจะร้องไห้คิก ๆ) “เนนิลที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของผู้เป็นพ่อผละเรียวปากเล็กออกจากหน้าผากมนของคลาสสิกเงยขึ้นมาพอดี แล้วเอ่ยปากล้อเลียนน้องชายด้วยความสนุกสนานพร้อมกับหัวเราะคิก ๆ คัก ๆ อย่างถูกใจ เมื่อเห็นพีเจเบะปากคว่ำทำทีจะร้องไห้ออกมายามที่ถูกผู้เป็นแม่ดุอะ~~ แอ้~~พีเจที่ถูกล้อเลียนซึ่งน้อยใจผู้เป็นแม่อยู่ก่อนแล้วร้องไห้ออกมาทันที ทว่ากลับทำให้แฝดทั้งสองในรถเข็นเริ่มเบะปากคว่ำตาม ๆ กัน“อย่าร้องนะครับคนเก่ง “พรีนรีบอุ้มพีเจเดินออกมานั่งต