All Chapters of ปมรักของนายมาเฟีย : Chapter 21 - Chapter 30

“เปิดประตู “แพททริคสั่งเสียงเย็น เมื่อถึงหน้าห้องนอนส่วนตัว และ ใบชาจึงปล่อยมือออกจากลำคอของคนตัวสูงหนึ่งข้าง พลางเอื้อมจับลูกปิดประตูเปิดด้วยความไม่เต็มใจ หากแต่ขัดขืนเขาไม่ได้แกร๊ก ~ ~มาเฟียหนุ่มสาวเท้าเข้ามาในห้อง ก่อนจะใช้เท้ายันบานประตูจนปิดสนิท ใบหน้าอันหล่อเหลาแบบฉบับชาวอังกฤษยังสงบนิ่ง ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้ทว่าคงมีแต่หญิงสาวในอ้อมแขนแกร่งสินะ ที่กระวนกระวายใจอยู่ทุกวินาทีคล้ายนั่งบนกองไฟ หวาดระแวงกลัวว่าชายหนุ่มจะทำอะไรให้เธอขวัญเสีย“ถอดเสื้อผ้าเธอออกซะ “แพททริคสั่งพร้อมกับวางตัวใบชาลงกับพื้น ให้เธอได้จัดการตัวเอง ซึ่งเธอเองก็ยังไม่คุ้นชินนัก แม้ว่าจะมีอะไรกันอยู่บ่อยครั้งใบชาสูดหายใจเข้าปอดเฮือกหนึ่ง รวบรวมความกล้า ก่อนจะวางกระเป๋าและเอกสารของตัวเองไว้ตรงโต๊ะลิ้นชักด้านข้าง โดยมีสายตาหื่นกรามของคนตัวสูงที่นั่งอยู่ปลายเตียงจ้องมองมาไม่วางตา ทำเอาเธอนั้นรู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที เกิดมาไม่เคยแก้เสื้อผ้าให้ใครดูด้วยตัวเอง ส่วนมากเขาเป็นฝ่ายกระชากทิ้งเองซะมากกว่า“ช้า!..หรืออยากให้ฉันถอดให้”“ก็ชาไม่อยากทำ! “เธอพูดอย่างที่ใจคิด แม้ว่าจะไม่ทำให้ตนรอดพ้นจากง่

“ถ้ามึงมั่นใจว่าสิ่งที่พูดไตร่ตรองดีแล้ว กูจะถือว่าน้องใบชามีสิทธิ์ที่จะคบผู้ชายคนไหนก็ได้ ส่วนมึงเองก็ไม่มีสิทธิ์หึงหวงเกินความจำเป็น เพราะถ้ามึงรู้สึก แสดงว่ามึงกำลังกลืนน้ำลายตัวเอง จำไว้ไอ้สัส! พวกกูรู้ว่ามึงใช้อะไรเป็นเครื่องมือบังคับ..กักขังให้อีกฝ่ายยอมเชื่อฟังคำสั่งมึง”ถ้อยคำเฉียบคมของกร ทำเอาแพททริคถึงกับเผลอรอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างประหม่า ภายในอกแกร่งแลดูกระวนกระวายขึ้นมาโดยพลันซึ่งตนทราบสาเหตุดี ทว่ากลับยังคงแสดงสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา“ใช่ไหมน้องใบชา? “กรเอี่ยวหน้าถามความเห็นจากใบชาในประโยคต่อมา หวังตอกย้ำไอ้เพื่อนรักให้รู้สึกมากกว่าเดิมใบชาหันมองแพททริคก็เจอกับดวงตาวาวโรจน์ที่กำลังจ้องเขม็ง กดดันให้เธอคิดก่อนตอบ “ตอบมาเลยครับไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ทั้งคน”“มึงจะอะไรนักหนาวะไอ้กร!”“มึงเงียบปากไป!!!”“ฮึ ๆ “เทวินหัวเราะในลำคอพร้อมกับส่ายหน้า เหมือนกำลังนั่งดูตลกพลางยกไวน์ขึ้นดื่ม อย่างสบายใจแม้ว่าสถานการณ์ตรงหน้าจะเริ่มตึงเครียดแล้วก็ตามในขณะที่แพททริคทิ้งตัวพิงหลังกับผนังโซฟาตัวยาวอย่างรำคาญ พร้อมกับพ่นลมหายใจหนัก ๆ ทั้งที่สายตาดุดันยังจับจ้องเสี้ยวข้างของใบชาไม่วางตา“เ

โคล้ม !!!!ว้ายยยยยยยย !!!!!!!ปรึก !“อึก! “ฟาโรห์ก้าวเท้าได้เพียงสองก้าวเท่านั้น บานประตูกลับถูกพังเข้ามากระทบกับผนังกำแพงดังสนั่นหวั่นไหวเสียก่อน จึงไม่ทันได้ตั้งตัว ตามด้วยฝ่าเท้าหนักของศัตรูที่พรวดพราดถีบเข้ามาตรงหน้าท้องสุดแรง จนล้มหงายหลังกระแทกพื้นปูนเย็นเฉียบอย่างจัง“..”ทว่าคนที่ตกใจและตื่นกลัวที่สุดคงหนีไม่พ้นหญิงสาวต่างบริษัทอย่างใบชา เธอเบิกตากว้างตะลึงลานทั่วทั้งร่างสั่นระริกไม่อาจควบคุมได้ ฝ่ามือเล็กทั้งสองแข็งทื่ออยู่ตรงเรียวปาก คาดไม่ถึงว่าเขาจะอุกอาจกล้าบุกรุกเข้ามาถึงที่นี่ หนำช้ำยังถือปืนโดยไม่เกรงกลัวผู้ใด“มึง! “เสียงสั่นของฟาโรห์ ไม่ใช่ว่ากลัวแต่ยังจุกและเจ็บ ซึ่งภายในใจเดือดดาลไม่ต่างจากศัตรูคู่แค้นที่กำลังจ่อปืนมา โดยมีลูกน้องนับสิบยืนล้อมรอบอยู่ด้านหลัง“ ถ้ามึงยังคิดจะวางแผนทำลายกูเพื่อยึดอำนาจ! ขอให้มึงรู้ไว้ ว่ากูจะไม่มีวันพลาดซ้ำสอง!!”พรึ่บ !“คะ…คุณแพททริค! “ริมฝีปากบางสั่นด้วยความหวาดกลัว เมื่อเขาเคลื่อนย้ายปลายกระบอกปืนมาจ่อตรงหน้า ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ จนผงะถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ยามที่สบเข้ากับดวงตาสีฟ้าวาวโรจน์ สัมผัสได้ถึงอันตรายกำลังเคลือบคายเข

“กล้าขึ้นเสียงใส่ฉันนะ..เดี๋ยวเถอะ!” มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงรอดไรฟัน นิ้วเรียวยาวพลางชี้หน้าคนบนเตียงอย่างคาดโทษ“…” ใบชาถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ด้วยความรำคาญ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นไม่สนใจว่าอีกคนจะแสดงท่าทางยังไงเมื่อแพททริคโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอจึงโพล่งถาม “จะทำอะไรอีกคะ? ...เมื่อคืนยังไม่พอใจอีกหรือไง!”“หยุดเพ้อเจ้อแล้วอยู่นิ่ง ๆ ซะ…ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน “แพททริคสั่งด้วยสีหน้าจริงจังยามที่เธอเบนสายตาหลบแทนการขัดขืน มือใหญ่จึงสอดเข้าไปด้านหลัง แล้วจับบ่าอีกฝั่งของร่างเล็กไว้พร้อมกับดึงตัวเธอเข้าหา ทำให้หน้าอกอันแข็งสัมผัสกับทรวงอกอันอวบอิ่มของเธอได้อย่างชัดเจน จนรับรู้ถึงหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นระรัวแรง ต่อมาจึงเอาหมอนใบใหญ่ซ้อนหลังให้อย่างใส่ใจดวงตาสุกใสกลอกซ้ายกลอกขวาอย่างประหลาดใจในการกระทำของชายหนุ่ม ทั้งที่คืนวานนิสัยดุร้ายคล้ายกับหมาบ้า ทว่านาทีนี้เธอกลับสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากเขา จนความหวาดผวากลายเป็นความหวั่นไหวเอาซะดื้อ ๆ ซึ่งเธอควรโกรธเกลียด ขยะแขยงเขาสิ..แต่นี่ไม่เลย น่าโมโหตัวเองชะมัด…หนำช้ำตอนนี้หัวใจเธอยังเต้นโครมครามราวกับจะทะลุออกมานอกอกทว่าหัวใจเขาดันเงียบสนิท.

วันต่อมา ~~หญิงสาวปรือตาขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยความงัวเงีย ท่ามกลางกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่คุ้นเคยตรงปลายจมูกเชิดถี่ ๆ ใบหน้างามพลันซุกซบอยู่กับแผงอกกำยำของชายหนุ่ม ไม่แน่ใจว่าตนเปลี่ยนท่าทางตั้งแต่ยามไหน รู้เพียงว่าวินาทีนี้ทั้งร่างถูกอ้อมแขนอันทรงพลังสวมกอดไว้แน่น หนำช้ำเธอยังตวัดท่อนแขนเรียวเล็กพาดกอดเอวแกร่งตอบกลับ“ขนตายาวจัง “ใบหน้างามเงยขึ้นมองชายหนุ่มผู้มีขนตางอนยาวราวกับผู้หญิง ริมฝีปากบางพลันผุดรอยยิ้มปลื้มปริ่มอย่างลืมตัว เมื่อความรู้สึกคืนวานหลั่งไหลย้อนเข้ามาไม่หยุด จนเผลอลืมเลือนคำพูดบั่นทอนจิตใจไปหมดสิ้น คาที่เขายังอยู่ใน ฮ่วงนินทานั้นชั่งสงบนิ่งน่าค้นหา แต่หากตื่นครั้นใดกลับแปลงร่างกลายเป็นปีศาจร้ายนิสัยเลือดเย็น“จ้องหน้าฉันนานขนาดนี้แสดงว่ามีอารมณ์ คงต้องการดื่มน้ำจากน้องชายฉันตอนเช้าสินะ “เสียงทุ้มต่ำเบาหวิวราวกับขนนกแฝงถ้อยคำเย้าแหย่ของคนตัวสูง ทำให้หญิงสาวรีบก้มหน้าต่ำด้วยความเขินอาย รอยยิ้มหวานยังตรึงอยู่บนใบหน้างามแฝงความแปลกใจในน้ำเสียงเมื่อครู่ ก่อนจะเอ่ยปากปฏิเสธเสียงนุ่มนวล “เปล่าซะหน่อย”ทว่ายามที่นัยน์ตาซุกซนกลอกซ้ายกลอกขวาดันเลื่อนเห็นรอยแดงจ้ำใหญ่หลายรอยต