All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้ง...ก็ยังเป็นซุปตาร์: Chapter 1 - Chapter 10

ชีวิตของเด็กหญิงเขมิกา โชติกุลนั้นแสนจะมีความสุข เธอถูกรายล้อมไปด้วยความรักจากครอบครัวที่อบอุ่น มีบิดามารดาและพี่ชายที่รักและห่วงใยเธอ มีคุณปู่คุณย่าที่รักและเอ็นดูเธอ และเธอยังเป็นที่รักของเพื่อนและคุณครูที่โรงเรียนอีกด้วย“น้องเข็มครับ ไปโรงเรียนกันเถอะ” เด็กชายเรวัต โชติกุลหรือน้องเรียว ที่เคยเป็นหลานชายตัวน้อยของเธอในภพก่อนนั้นตอนนี้กลับกลายมาเป็นพี่ชายที่รักและทะนุถนอมเธอไปเสียแล้ว“ค่ะพี่เรียว” เด็กหญิงวัยห้าขวบส่งยิ้มหวานให้พี่ชาย ถึงแม้จะวัยเพียงห้าขวบแต่ฟันของเด็กหญิงเขมิกานั้นกลับเรียงสวยแถมไม่มีซี่ที่ผุเลย ด้วยการดูแลรักษาช่องปากเป็นอย่างดี“วันนี้ให้คุณพ่อไปส่งนะคะ คุณแม่ต้องเข้าไปดูสปาที่สาขาในห้างเคน” กาญจนาบอกสองลูกน้อยที่มีอายุห่างกันเพียงสามปีโดยน้องเรียวบุตรชายคนโตนั้น ปีนี้ก็ย่างเข้าแปดขวบแล้ว ส่วนปีนี้น้องเข็มบุตรสาวคนเล็กนั้นอายุห้าขวบ เธอมีธุรกิจร้านสปาที่มีอยู่หลายสาขาทั่วประเทศไทย ตั้งแต่ก่อนที่จะแต่งงานกับเผ่าภูมิ และน้องสาวผู้ล่วงลับก็เป็นหนึ่งในลูกค้าประจำของเธอ ทำให้เธอได้มีโอกาสได้รู้จักกับเผ่าภูมิ และได้แต่งงานกันในสองปีถัดมา“ค่ะ/ครับคุณแม่” สองพี่น้องข

หลังจากที่สามคนแม่ลูกเสร็จธุระจากที่ห้างสรรพสินค้าแล้วก็พากันตรงกลับบ้าน ใจของเขมิกานั้นโลดแล่นเป็นที่สุด ที่เส้นทางการเดินทาง กลับเข้าสู่วงการบันเทิงของเธอได้ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วชาติก่อนเพราะเธอเริ่มต้นที่ได้ทำในสิ่งที่รักช้า นั่นทำให้เธออดที่จะเสียใจไม่ได้ ที่ต้องมาสูญเสียเวลาแห่งความสุขความสมหวังไปอย่างรวดเร็ว ชาตินี้เธอจะทำทุกอย่าง ให้ชีวิตของเธอมีความสุข และใช้ชีวิตใหม่นี้ให้คุ้มค่าที่สุด“น้องเข็มคะ น้องเข็มอยากเป็นนักแสดงเหมือนกับคุณอาจิ๋วไหม” เรียวเอ่ยถามน้องสาวตัวน้อยตอนที่ทั้งคู่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นหลังจากกลับมาจากห้างสรรพสินค้าแล้ว“อยากค่ะ พี่เรียวก็รู้ว่าเข็มชอบร้องเพลง ชอบแสดงออก” เด็กหญิงเขมิกาบอกพี่ชายที่ห่างกันเพียง3ปีอย่างจริงจังจนคนเป็นพี่ชายยิ้มออกมา“พี่ก็คิดว่าถ้าน้องเข็มได้เป็นนักร้องนักแสดงเหมือนกับคุณอาจิ๋ว น้องเข็มจะต้องทำได้ดีแน่ๆ และที่สำคัญอาจิ๋วที่อยู่บนสวรรค์ก็จะมองมาที่น้องเข็มอย่างภูมิใจ ที่หลานสาวตัวน้อยนั้นเดินตามรอยเท้าของคุณอา” เด็กชายวัยแปดปีเอ่ยขึ้นกับน้องสาวเขมิกาส่งยิ้มให้กับพี่ชายก่อนที่จะหยิบอะคูเลเล่ตัวใหม่มาดีด และร้องเพลงออกมาจนคนรับใช้

ผลการแคสติ้งเพื่อคัดเลือกนักแสดงเด็กหน้าใหม่ เพื่อมารับบทเป็นลูกสาว และเพื่อนลูกสาวของพระนางก็ได้ข้อสรุป คนที่ผ่านการแคสติ้ง ที่ได้รับบทลูกสาวของพระนางนั้นไม่ผิดคาดนั่นก็คือเด็กหญิงเขมิกา โชติกุล หรือน้องเข็มนั่นเอง ส่วนเพื่อนลูกสาวของพระนางนั้น ได้เด็กหญิงลลิตา สุวรรณวาส หรือน้องมิ้นมารับบทนี้ เด็กทั้งสองเป็นนักแสดงเด็กหน้าใหม่ด้วยกันทั้งคู่กริ๊ง.....กริ๊ง.........กริ๊ง...........เสียงโทรศัพท์มือถือของกาญจนาดังขึ้น พอเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกๆ จึงมองด้วยความสงสัย ก่อนที่จะกดรับ แล้วกรอกเสียงหวานไปตามสาย“ฮัลโหล...สวัสดีค่ะ”“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ คุณแม่ของน้องเข็มใช่ไหมคะ ดิฉันศศิคุณแม่ของน้องมิ้นเองค่ะ ที่เราเจอกันวันแคสติ้งไงคะ” ศศิภาเอ่ยทักทาย ก่อนที่จะแนะนำตัว“อ๋อ.. ค่ะคุณศศิ มีอะไรหรือเปล่าคะ” กาญจนานึกถึงเด็กน้อยกับคุณแม่ ที่มาแลกเบอร์กับเธอไว้ เมื่อวันที่ไปแคสติ้งขึ้นมา ก่อนที่จะถามออกไป“คือน้องมิ้นอยากคุยกับน้องเข็มน่ะค่ะ น้องเข็มอยู่ใกล้ ๆ หรือเปล่าคะ” วันนี้เป็นวันเสาร์ แน่นอนว่าทั้งบุตรสาว และบุตรชายนั้นนั่งเล่นอยู่กับเธอภายในห้องนั่งเล่น“อยู่ค่ะ รอสักครู่นะคะ” กาญจนาบอกก่อนที

“พี่วิน..............” เสียงหวานของเด็กน้อยดังขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงของเพื่อนพี่ชายทรุดลง“เฮ้ย!!!!! ไอ้วิน เป็นไงบ้างวะ พวกมึงเตะฟุตบอลประสาอะไรวะ เกือบโดนน้องสาวกูแล้วเนี่ย” เรวัตรีบวิ่งเข้ามาดูน้องสาวและเพื่อนรัก ก่อนที่จะหันไปด่าเพื่อนๆที่มายืนรุมดูพวกเขาอยู่ “ขอโทษทีไอ้วิน กูไม่ได้ตั้งใจ น้องเข็มพี่ขอโทษนะครับ” เด็กชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “กูไม่เป็นไร แค่จุกๆ ไปเล่นกันต่อเถอะไป” ธาวินเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะหันไปมองเด็กหญิงตัวน้อยน้องสาวของเพื่อนสนิท“น้องเข็มไม่เป็นไรนะครับ” น้ำเสียงน่าฟังดังมาจากเพื่อนของพี่ชาย เขมิการู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ หากไม่ได้เขามาบังลูกฟุตบอลให้เธอ เธอคงเจ็บตัวไปแล้ว“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” เด็กน้อยยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ ธาวินได้แต่ส่งยิ้มบางๆให้เพียงเท่านั้น ก่อนที่เขาจะวิ่งเหยาะๆกลับเข้าสนามไป“เฮ้ย!!! มึงไหวหรอวะ” เพื่อนคนหนึ่งในทีมเอ่ยถามขึ้น“ไหวๆ ไม่ต้องห่วง แค่จุก” ธาวินตอบก่อนที่จะมองไปยังเด็กหญิงตัวน้อยที่มองมาที่เขาเช่นกัน เขาส่งยิ้มบางๆให้เธอ เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกผิด เขมิกาส่งยิ้มน้อยๆให้เพื่อนพี่ชายเช่นกัน “พี่วินเหมือนพระเอกขี่ม้าขาวในละครเลย

จิ๋ว จิราภรในการมีชีวิตใหม่มาเป็นเข็ม เขมิกา เติบโตมาอย่างดีบนเส้นทางสายการแสดงที่เธอวาดหวังก่อนที่จะมาเกิดใหม่ก็ประสบความสำเร็จ ชาติก่อนเธอไม่มีแม้แต่เพื่อนสนิทหากแต่ชาตินี้เธอได้พบกับมิ้น ลลิตาเพื่อนแท้ที่มองไปข้างๆทีไรก็มักจะเห็นเธออยู่ตลอด ทุกครั้งที่ทั้งคู่ไปทำงานด้วยกันนั้นจะมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่สดใส จริงใจให้แก่กันเสมอ หากแต่เมื่อทั้งคู่เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่6 มิ้น ลลิตาได้ขอพักงานในวงการบันเทิงก่อนที่จะเดินทางไปเรียนต่อที่เกาหลีเนื่องจากมารดาของเธอถูกส่งตัวไปช่วยงานที่โรงพยาบาลของที่โน่น ทำให้มิ้น ลลิตาต้องพักความฝันของตนไว้ชั่วคราว และต้องห่างเพื่อนสนิทที่คบกันมานานถึง6ปี“มิ้น เมื่อไหร่จะกลับจากเกาหลีสักที” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวด้วยความคิดถึง“ปิดเทอมจะกลับไปหานะเข็ม” ทั้งสองพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้ ทั้งคู่ไม่เคยต้องห่างกันไกลขนาดนี้มาก่อนและการจากกันไกลครั้งนี้ มันก็กินเวลานานจนเขมิกาเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ร่างบางสูงโปร่งในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยดังกำลังก้าวลงจากรถตู้คันหรูที่ใช้เป็นยานพาหนะในการดูแลศิลปินนักแสดงในสังกัด ทั้งนักศึกษาและอาจา