All Chapters of เส้นทางของแฟนเก่า: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 181/3 ณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง มัดหมี่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ เธอเข้ามานั่งตั้งแต่ร้านเปิดจนผ่านไปหลายชั่วโมงก็ยังอยู่ที่เดิม ขณะที่นั่งดื่มอยู่มีผู้ชายสองสามคนเข้ามาทักทาย พยายามที่จะขอชนแก้วและสานสัมพันธ์ แต่มัดหมี่นิ่งเฉยราวกับว่าหนุ่ม ๆ พวกนั้นไม่มีตัวตน จนท้ายที่สุดคนเหล่านั้นต้องถอยจากไปเอง เธอไม่ได้อยากทำความรู้จักใครเป็นการส่วนตัว แล้วก็ไม่ได้มองหา One Night Stand ที่มานั่งดื่มเพราะว่ารู้สึกเหงาเพียงเท่านั้น ซึ่งเป็นธรรมดาของคนที่เพิ่งถูกหักอก มัดหมี่รักนัยน์มานานหลายปี ให้ตัดใจภายในวันสองวันคงเป็นไปไม่ได้ขณะที่หญิงสาวกำลังจิบเครื่องดื่มบาง ๆ ปลายระยะสายตารับรู้ถึงการมาของใครคนหนึ่ง เขานั่งลงที่เก้าอี้ถัดจากเธอแล้วสั่งเครื่องดื่มชนิดเดียวกัน พอตั้งใจฟังดี ๆ มัดหมี่รู้สึกว่าเสียงของคนผู้นั้นฟังดูคุ้นหู ทว่ากลับไม่ได้ใส่ใจถึงขั้นอยากหันไปมอง ยังคงสนแต่แก้วเหล้าในมือตัวเองต่อไป เธออยากปล่อยใจล่องลอยไปกับบทเพลงเศร้า ๆ เพลงทุกเพลงที่ร้านเล่นเหมือนแต่งขึ

ตอนที่ 183/3 “ขอนะ”นัยน์กระซิบข้างหูทวนถามเหมือนกลัวว่าอีกคนจะไม่อนุญาต เสียงทุ้มอันอบอุ่นทำให้เธออดใจไม่ไหว เจอแบบนี้เข้าไปใจอ่อนมันทุกที ลลินาแอ่นอกเข้าหายินยอมให้เขาสัมผัสร่างกายเธออย่างเต็มที่ เขาใช้มือทั้งสองข้างโอบเอวเธอไว้แน่น ริมฝีปากเคลื่อนต่ำลงไปสัมผัสกับซอกคอขาวผ่อง ชุดนอนบางเบาที่สวมใส่อยู่ทำให้ทุกการสัมผัสซาบซ่าน เหมือนว่าได้สัมผัสผิวเนื้อนุ่มละมุนจริง ๆ แม้จะมีปราการกั้นอยู่ เสียงครางแว่วหวานกระตุ้นความอยากของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี“อ๊ะ... อย่า”ถึงแม้ลลินาจะเอ่ยห้าม แต่นัยน์แปลความได้ว่า...อย่าหยุด เพราะท่าทีที่เธอแสดงออกเหมือนเรียกร้องอยากให้เขาสัมผัสกายเพิ่มขึ้นมากกว่าจะเป็นการต่อต้านขัดขืน ทุกสัมผัสที่เขามอบให้ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว นัยน์ขยับขึ้นมาทาบทับแล้วประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่ม เธอเองก็จูบโต้ตอบเขาอย่างเร่าร้อน ไม่ได้ช่ำชองไปกว่าครั้งแรกนักหรอก เพียงแค่อยากแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิ

 ตอนที่ 19 2/3   ลลินาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีเป็นเวลาสิบโมงเช้า เธอรีบดีดตัวขึ้นจากเตียงเพราะไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อน สงสัยเมื่อคืนนี้จะเพลียหนักจึงนอนยาวไปหน่อย มองไปยังคนที่นอนข้างกันเมื่อคืนปรากฏว่านัยน์ไม่อยู่แล้ว พลันเสียงกุกกักข้างนอกก็ดังขึ้น หญิงสาวรีบควานหาผ้าเช็ดตัวมาพันกายก่อนจะรีบเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ เมื่ออาบน้ำแล้วเธอสวมชุดที่เขาเตรียมมาให้ มันเป็นชุดเดรสยาวเสมอเข่าสีดำไม่ได้หวือหวาเหมือนชุดนอนเมื่อคืนออกจะเรียบร้อยเกินเหตุเสียมากกว่า ลลินาเลิกคิ้วสูงเมื่อมองเงาร่างของตัวเองผ่านกระจกเงาพลางคิดเองว่าเขาคงเห็นเธอเป็นตุ๊กตาถึงได้จัดแจงเสื้อผ้าแต่ละตัวให้ตามอำเภอใจ เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วหญิงสาวก็เปิดประตูออกมาข้างนอก กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟในตอนเช้าลอยมาเตะจมูก นัยน์กำลังหันหลังทอดไข่ดาวไร้น้ำมันด้วยกระทะเทฟล่อนอย่างตั้งใจ แต่เมื่อมองไปบนโต๊ะหญิงสาวถึงกลับยิ้มแห้งเพราะในจานที่วางอยู

 ตอนที่20 1/3   พอเป็นปรินทร์ทุกอย่างก็เลยดูเหมือนผิดไปหมด เขารู้สึกแบบนั้นจริง ๆ และไม่ได้พูดเพราะอยากประชดประชันเหมือนทุกครั้ง แต่ทุกอย่างออกมาจากใจทั้งสิ้น เมื่อกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตนเองแล้วพนักงานคนอื่น ๆ ก็ทยอยกลับเข้ามาในห้องตามปกติ มัดหมี่ลุกขึ้นเดินสวนคนเหล่านั้นออกจากห้องไปเงียบ ๆ เธอเข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำจนกว่าจะรู้สึกดีขึ้นค่อยกลับเข้าไปทำงานต่อ จวบจนถึงเวลาเลิกงาน พนักงานทุกคนต่างสแกนนิ้วมือเตรียมกลับที่พัก ทว่ามัดหมี่ก็ยังคงง่วนอยู่กับเอกสารกองโตที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จ วันนี้เธอเอาแต่นั่งเหม่อจนไม่ค่อยได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน กว่าจะรู้ตัวว่าเวลาไม่คอยท่าก็เลยเวลาเลิกงานจนได้ แสงแดดร้อนแรงของวันค่อย ๆ อ่อนลง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาอีกทีภายในห้องทำงานเหลือเพียงเธอผู้เดียว มัดหมี่ถอนหายใจยาวเหยียด หลายชั่วโมงผ่านไปมือเรียวยกขึ้นดูนาฬิกาเรือนแพง ขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง บ่อ

ตอนที่203/3 เป็นคำตอบที่ฟังแล้วธรรมดาแต่ก็ทำให้ลลินารู้สึกแสนพิเศษ เธอเองก็เห็นด้วยว่าวันหยุดไม่สมควรออกไปไหน และควรจะอยู่เงียบ ๆ หาอะไรทำที่คอนโดดีกว่า อาจจะเป็นแค่การนอนดูหนังข้างกันสักเรื่องสองเรื่อง แค่นั้นก็ดีต่อใจมากแล้ว"งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำแปปนึง คุณอยากทำอะไรก็ทำเลยนะ"ลลินาพยักหน้าหงึกหงัก คำอนุญาตที่ว่าอยากทำอะไรก็ทำเลยน่าจะรวมไปถึงเรื่องอื่นนอกเหนือจากเรื่องเข้าครัว หญิงสาวเดินมาหยุดที่หน้าห้องที่คิดว่าไม่เคยเปิดใช้งานมาหลายปี เอื้อมมือออกไปบิดลูกบิดประตูด้วยมือที่สั่นเทา แต่แล้วก็แค่สัมผัสค้างไว้อยู่แบบนั้น เธอไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกดู เพราะกลัวว่าสิ่งที่อยู่ข้างในจะเป็นเหมือนที่อติพูดเมื่อสามปีก่อน หากเป็นอย่างนั้นจริงลลินาก็คงทำใจยอมรับไม่ไหว เธอรักเขามาก...มากจนไม่อยากยอมรับว่าเขายังเดินออกมาจากอดีตไม่ได้"ทำอะไร"กระทั่งได้ยินเสียงของนัยน์ดังขึ้น ลลินาจึงรู้ตัวว่ายืนครุ่นคิดอะไรอยู่หน้าประตูนี้น