All Chapters of เส้นทางของแฟนเก่า: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 143/3 "แค่ครั้งหน้าคุณนีลมาทานข้าวกับผมอีกก็พอแล้ว แบบนั้นได้มั้ยครับ" ภูตะวันหัวเราะแล้วยิ้มจนตาหยีเมื่อได้ยินแบบนั้นลลินาก็โล่งใจและกำลังจะตอบตกลง ในเมื่อนัยน์ไปที่ไหนเธอก็ติดตามเขาไปด้วยตลอดอยู่แล้ว ทำไมแค่มานั่งทานข้าวกับพาร์ทเนอร์ของบริษัทอีกสักครั้งจะเป็นไปไม่ได้ แต่แล้วเสียงของเจ้านายหนุ่มก็ดังขึ้นก่อนที่เธอจะได้อ้าปากพูดเสียอีก"อันที่จริงงานที่บริษัทแม่ค่อนข้างยุ่งใช้ได้เลยครับ วันนี้กว่าผมจะลากตัวคุณนีลออกมาได้ก็ต้องรอให้สะสางงานให้เสร็จก่อน รอบหน้าอาจจะเป็นคุณสายป่านที่มาแทน น่าเสียดายจังเลยนะครับ""น่าเสียดายจริง ๆ ด้วยครับ" ภูตะวันทำหน้าจ๋อยงานแต่ละวันแทบจะต้องร้องขอทำ แล้วจะเอางานจากไหนมายุ่งได้อีก เมื่อเช้านี้เธอยังไปของานจากปรินทร์มาทำอยู่เลย ลลินาหุบยิ้มลงทันที เขาพูดขนาดนี้คงอยากหาเรื่องให้เธอไม่ได้งานแล้วบีบบังคับให้ลาออกแน่ ๆ ลลินาไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขากำลังหึงหวงอยู่หรอก บอก

ตอนที่ 152/3 เช้าวันรุ่งขึ้นลลินามาทำงานตามปกติ วันนี้มัดหมี่มาถึงออฟฟิศก่อนคนอื่น ตามมาด้วยสายป่าน และพนักงานในแผนกเดียวกันอีกสี่ห้าคน ส่วนปรินทร์ยังคงคอนเซปต์เดิมคือสแกนนิ้วก่อนเวลาเข้างานหนึ่งนาทีสำหรับเขาคือไม่สายปรินทร์ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเขาอย่างไร เพราะถ้าหากไม่เกินแปดโมงเช้าก็จะไม่ถูกหักเงินเดือน นัยน์ไม่ได้จ้ำจี้จ้ำไชพนักงานที่ทำงานเป็น ปรินทร์เป็นคนเก่งคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่สำหรับมัดหมี่ไม่ว่าปรินทร์จะเก่งสักแค่ไหนเธอก็ไม่เคยมองเขาในแง่ดี เพราะในสายเธอเห็นปรินทร์เป็นเพียงผู้ชายเซอร์ ๆ ปากสุนัข และชอบหาเรื่องแขวะเธอเป็นประจำ"ป้าแหม่ม เอาตามที่เราคุยกันไว้เมื่อวานนะคะ เราเข้าไปรอในห้องทำงานพี่นัยน์กันเลย เมื่อกี้นี้มัดเดินไปปิดมู่ลี่กันแสงเข้าแล้วค่ะ""อีกไม่ถึงห้านาทีคุณนัยน์น่าจะเดินมาถึง""ค่ะ มัดมองลงไปข้างล่างเห็นรถพี่นัยน์มาแล้ว ตอนนี้คงกำลังอยู่ในลิฟต์"มัดหมี่ถือเค้กรสช็อกโกแลตขนาด

 ตอนที่ 16  1/3   หลังจากกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานลลินาก็ถูกเรียกตัวเข้าพบ เธอเดินเข้าไปในห้องทำงานของนัยน์ด้วยสีหน้าปกติ นัยน์นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังจดจ่อกับจอคอมพิวเตอร์ ทันทีที่เห็นหญิงสาวเขาก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมผายมือเชิญให้เธอนั่ง "นั่งก่อนสิครับ" ลลินานั่งลงรอฟังที่เขาจะพูด ชายหนุ่มวางมือประสานกันแล้วค่อยชี้แจงถึงเรื่องที่เรียกเธอเข้าพบ "ครบกำหนดสามวันแล้วครับ" "ค่ะ" ลลินาเข้าใจดีว่าครบกำหนดสามวันที่เขาหมายถึงเกี่ยวข้องกับการเรียกเธอมาอย่างไร ซึ่งมันก็ตรงกับระยะเวลาที่อาทิตย์สมควรติดต่อกลับมาว่าจะเซ็นสัญญาหรือไม่เซ็น ทว่าความรู้สึกของลลินาคือเลิกคาดหวังไปแล้ว "ผมได้รับอีเมลตอบกลับจากคุณอาทิตย์แล้วนะ เขาตกลงว่าจะเซ็นสัญญาต่อ" ลลินาอึ้งไปสักพัก แต่ลึก ๆ ก็ดีใจที่ตนเองทำสำเร็จจนได

ตอนที่ 163/3 "เขาเป็นผู้ช่วยกู เพิ่งมาทำงานได้ไม่นาน"นัยน์ตอบเสียงเรียบ รู้สึกเหมือนเป็นผู้ร้ายที่กำลังถูกจับมาไต่สวนโทษ กษิดิศขยับเข้ามาใกล้แล้วถามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง"อยากถามคำเดียวเลย น้องสาวกูจะเจ็บไหม กูรู้ว่ามึงคิดกับมัดแค่น้อง มึงก็อย่าไปให้ความหวังมัดสิวะ ตกลงมันยังไง""กู...""มึงยังรักเขาอยู่ ? "ทุกคนเข้าสู่โหมดเงียบกริบโดยปริยาย รอฟังแค่คำตอบของนัยน์เพียงอย่างเดียว นัยน์หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ม้าหินอ่อนมองหน้าเพื่อน ๆ แต่ละคนสลับไปสลับมา"ตกลงนี่มึงยังรักเขาอยู่จริง ๆ เหรอวะ"ชวิณถามแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ วางมือที่ไหล่นัยน์เหมือนเข้าใจดี เขารู้ว่าการรักได้แค่คนเดียวไม่เคยเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นตลอดหลายปีมันเป็นยังไง ซึ่งชวิณก็เคยเป็นแบบนั้นเช่นกัน"กูก็อยากเริ่มใหม่นะ กูเคยคิดว่ากูจะรักมัดได้ คิดว่าคงมีสักวันที่กูเลิกคิดถึงเขา แต่พอเขากลับเข้ามาในชีวิตกูมั

ตอนที่ 172/3 ลลินามาถึงตามเวลานัดตรงเวลา แต่นัยน์มาถึงก่อนและรอเธออยู่สักพักแล้ว หญิงสาวนำรถเข้าไปจอดแล้วนั่งรถไปคันเดียวกันกับเขา เมื่อถึงทางแยกลลินาสังเกตว่าไม่ใช่เส้นทางเดิมที่เคยไปรอบที่แล้ว ดังนั้นจึงได้เอ่ยถามด้วยความสงสัย"เราไม่ได้ไปท่าเรือสาขาสองเหรอคะ""ไม่""งั้นเรากำลังจะไปท่าเรือสาขาหนึ่งใช่มั้ยคะ"เป็นคำถามที่ไร้คำตอบ นัยน์ขับรถต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้จอดแวะที่ไหนเลย จนมาถึงบ้านพักตากอากาศริมทะเล พอรถจอดสนิทแล้วเขาก็เดินอ้อมไปหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบออกมาจากกระโปรงหลัง ลลินามองตามด้วยสายตางุนงง รีบร้อนวิ่งมาดักหน้าก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในบ้าน"เราไม่ได้มาทำงานเหรอคะคุณนัยน์""ผมเคยบอกเหรอว่าจะพามาทำงาน""แต่...""มาเถอะ ไม่ได้พามาฆ่า"นัยน์ได้สั่งให้ผู้ดูแลซื้ออาหารแช่ในตู้เย็นไว้และทำความสะอาดบ้านทุกซอกทุกมุม บ้านพักหลังนี