Semua Bab พลาดรักวิศวะภูธร: Bab 11 - Bab 20

“ปล่อยเลย เหม็นเหล้าจะตาย”คาเทียร์แกล้งสะบัดตัวจากการเกาะกุมของเขา เมื่อรู้สึกถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามา “เหม็นอะไร? เธอเองก็ชอบกิน” “ต่อไปจะไม่กินแล้ว”เสียงหวานแปร่งไปเล็กน้อย เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เธอรู้สึกเข็ดกับการดื่มเหล้าจริง ๆ หลังจากคืนก่อนที่โดนยา มันเหมือนกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอีก “ทำไม? กลัวขึ้นมาหรือไง”เขาจับน้ำเสียงเธอได้เมื่อพูดเรื่องนี้“ถ้าอยากออกไปดื่มก็บอก ฉันจะพาไป” คาเทียร์กรอกตามองบนเมื่อเขาพูดเหมือนเธอจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา ทั้ง ๆ ที่เขานะอันตรายกว่าคนอื่นที่เธอเคยเจอเสียอีก หากไม่อันตรายจริง เธอคงไม่มานั่งอยู่ในห้องกับเขาตอนนี้หรอก “ตอนอยู่ที่ผับ พี่ชายเธอพูดถึงเธอด้วยนะ” “พูดว่าอะไรคะ?”คนตัวเล็กตกใจเมื่อเขาเอ่ยชื่อพี่ชายของตัวเองขึ้นมา ช่วงนี้เธอไม่ค่อยได้เจอกับคาเตอร์ด้วยสิ เพราะมัวแต่ระแวงเรื่องที่ตัวเองไปกินเหล้าจนโดนยา “ก็บอกว่าพ่อกับแม่เป็นห่วง ที่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยกลับบ้าน” “แล้วพี่ได้พูดอะไรออกหรือเปล่าคะ” “นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง ฉันรับปากว่าจะปิดบังเรื่องนี้ ฉันไม่ผิิดคำพูดกับเธอหรอก” “ใครจะรู้ พี่ดูต้องการฉันขนาดนี้ อาจจะเผลอทำเรื่องนี้ห

“เมื่อคืนมึงไปไหนมา อีเทียร์”ขณะขับรถ มิลลิหันมาถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่จับโทรศัพท์คุยแชทกับใครสักคน ตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว“ไม่ต้องโกหกกูนะ พักนี้มึงทำตัวแปลก ๆ” “แปลกตรงไหน? กูก็ทำตัวปกติ”คาเทียร์ยักไหล่อย่างไม่สนใจ เธอไม่ได้จะปิดบังเพื่อนเรื่องตะวันอยู่แล้ว เพียงแต่เธอไม่ได้ตั้งใจคบกับเขาจริง ๆ อีกไม่นานเธอกับเขาคงจะเลิกยุ่งกันไปเอง “มีผัวก็แค่บอกมาว่าใคร คอแดงขนาดนี้ คงไม่คิดจะบอกว่ายุงกัดเหมือนนางเอกในละครหรอกนะ”มือเล็กรีบจับตรงคอตัวเองทันทีที่เพื่อนพูดจบ เธอก็ว่าตัวเองทาคอนซีลเลอร์ดีแล้วนะ แต่ทำไมเพื่อนยังเห็นได้ แบบนี้เธอไปมหาลัยบรรดาผู้ชายเห็น เรตติ้งเธอก็ตกพอดี “ก็แค่ความผิดพลาดเท่านั้นแหละ กูไม่ได้จริงจัง” “ขนาดไม่ได้จริงจังนะ มึงยังไปกกกับเขาทั้งคืน ก่อนหน้านี้ที่ไปผับกับอีพลอย อีฝนบอกกูว่ามึงก็ไม่ได้นอนคอนโดเหมือนกัน” คาเทียร์ถอนหายใจออกมา หากคิดจะปิดเพื่อนสองคน เธอบอกได้เลยว่ายาก สองคนนี้จับผิดเก่งยิ่งกว่าอะไร ยิ่งปลายฝนนะ ฉลาดเป็นกรด ถึงเธอไม่บอกสองคนนี้ก็บวกเรื่องราวเข้ากันได้อยู่ดี “มึงคบกับพี่ยีนส์ มึงมีอะไรกับเขาทุกคืนป่าวว่ะ” “คิดยังไงมาถามกูเรื่องนี้”มิลลิหันมามอง

หลายวันผ่านไป ตะวันกลับมาจากผับที่ไปนั่งดื่มกับเพื่อนสนิทมาเกือบตีสอง ก่อนจะไปเขาก็บอกคาเทียร์แล้วว่าไปฉลองวันเกิดให้คีริน หญิงสาวก็ไม่ได้ว่าอะไร ดูจะเต็มใจให้เขาไปเสียด้วยซ้ำ แต่เพราะอาการมึน ๆ เพราะเขาดื่มไปเยอะกว่าปกติ เมื่อกลับถึงห้องก็เห็นคนตัวเล็กนอนไม่ได้ห่มผ้า เธอใส่ชุดนอนแสนเซ็กซี่เหมือนที่ชอบใส่เป็นประจำ แต่วันนี้เขากลับมองว่าเธอเซ็กซี่มากกว่าปกติ เลยหยุดยืนดูร่างกายขาวผ่องของเธอ ก่อนจะทิ้งตัวทาบทับร่างกายนั้น “คาเทียร์จ๋า ตื่นก่อน”เพราะความหนักของคนตัวสูงที่ทับลงมา พร้อมทั้งเสียงแหบพร่าที่กระซิบริมหูเธอ บวกกับกลิ่นเหล้าที่ทำให้เธอรู้สึกตัวขึ้นมาสบตากับคนเมาที่ซุกหน้าตรงร่องอกของเธอ “เมาแล้วกลับมาได้ยังไง” “ขับรถมา” “รู้หรือเปล่ามันอันตราย เพราะพี่ทำตัวแบบนี้ไง สถิติเมาแล้วขับถึงได้เพิ่มขึ้นทุกปี” “นี่เธอแช่งผัวตัวเองเหรอคาเทียร์”คาเทียร์พยายามสะบัดหน้าหนีเขา เพราะกลิ่นเหล้าเขามันชวนเวียนหัวมาก แปลกนะเวลากินเองไม่เหม็น แต่พอคนอื่นกินแล้วเข้าใกล้กลับเหม็นจนจะอ้วก “ไม่ได้แช่ง แต่พี่เมาแล้วขับรถ” “ตอนแรกไม่เมา เพิ่งมาเมาตอนถึงห้อง”คนตัวเล็กขมวดคิ้วงุนงงที่เขาพูด แล้วยั

คำเตือน มีความรุนแรง มีการกระทำที่ไม่สมยอมของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน “หรือเธอกับมันได้กันแล้ว” เพี๊ยะ!!! คาเทียร์สะบัดตัวอย่างแรง พร้อมฝ่ามือเล็กที่ฟาดลงบนแก้มขวาเขาอย่างจัง จนขึ้นรอยแดงเต็มแก้ม โมโหเพราะไม่คิดว่าเขาจะดูถูกเธอได้ขนาดนี้ “อย่ามาพูดจาทุเรศนะ พี่เอาฉันอยู่ทุกคืน ไม่รู้หรือไงว่าฉันไปเอากับคนอื่นหรือเปล่า” ตะวันกระตุกยิ้มกับคำพูดของเธอ“ไม่รู้สิ บางทีของไอ้เหี้ยนั้นอาจเล็กจนฉันไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงก็ได้” “นอกจากหน้าตาจะดูเถื่อนแล้ว คำพูดของพี่ก็หยาบคายพอกัน ฉันไม่น่าหลวมตัวมาเอาคนอย่างพี่เลย” คนตัวเล็กตวาดออกไปเสียงดังลั่น ไม่พอใจที่เขาพูดจาดูถูกเธอขนาดนี้ เธอหันหลังกำลังจะเดินออกจากห้อง ตะวันก็มาคว้าแขนเธอไว้เสียก่อน เขาบีบแขนเธออย่างแรงด้วยความลืมตัว เขาเองก็โมโหเหมือนกันที่เธอพูดแบบนี้ “เธอเป็นคนให้ฉันเอาเองนะคาเทียร์ ฉันเตือนเธอไปแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉัน ตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว จะเดินออกไปง่าย ๆ แบบนี้ ฉันไม่ยอม” “พี่ก็รู้ว่าเรื่องของเรามันเริ่มมาจากอะไร อย่ามาทำเหมือนเป็นเจ้าของฉันเลย ทั้งที่ไม่ใช่ คนแบบพี่ให้เอาทีสองทีก็ถือว่ามากแล้วนะ” แขนเล็

เมื่ออาบน้ำเสร็จ ออกจากห้องน้ำก็เห็นคาเทียร์นอนหลับอยู่บนที่นอน ไม่รู้ว่าเธอกำลังฝึกความอดทนเขาอยู่หรือเปล่า เมื่อชุดที่เธอใส่มันร่นขึ้นมาจนปิดอะไรแทบไม่มิด ช่วงบนเนินอกเต้าอวบก็โผล่มาเกินครึ่งเห็นจุกนมชมพู “เธอกำลังเอาคืนฉันอยู่เหรอคาเทียร์”ตะวันส่งเสียงฟึดฟัดออกมา ก่อนจะเดินไปใส่กางเกงวอร์มแล้วขึ้นมานอนกอดร่างนุ่มนิ่มของเธอ มองเห็นร่องรอยช้ำตามแขนเล็กของเธอ ก็รู้สึกผิดขึ้นมาที่เผลอทำรุนแรงกับเธอไป ใบหน้าหล่อก้มลงหอมแก้มนวลของเธอเบา ๆ เขาพลิกกลับร่างเล็กให้หันหน้ามาหาเขา มองตามเนินอกที่ขึ้นรอยแดงช้ำ เอานิ้วเรียวลูบไล้เบา ๆ อย่างอ่อนโยน ยอมรับจากใจว่าตอนนี้เขารักผู้หญิงคนนี้แล้วจริง ๆ และไม่ใช่เพิ่งรัก เขาน่าจะรักเธอมาตั้งนานแล้วด้วย ความรู้สึกของเขาชัดเจนอยู่แล้ว แต่เธอล่ะ มีความรู้สึกดี ๆ ให้เขาบ้างหรือเปล่า เร่ื่องผู้ชายคณะนิเทศฯ นั่นสำหรับเขามันยังไม่เคลียร์ เหตุผลที่เขาอยากจะบอกคาเตอร์ ก็เพราะอยากจะไปเล่นงานไอ้ผู้ชายคนนั้นที่เป็นข่าวกับเธอนั่นแหละ อยากให้มันรู้ว่าเธอเป็นของเขาแค่คนเดียว มือหนาของเขาเผลอลูบไล้ขึ้นตามขาอ่อนของเธออย่างลืมตัว กรามหนาขบเข้าหากันแน่นเมื่อสัมผัสตรงส