All Chapters of พลาดรักวิศวะภูธร: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากดูดเลียทำความสะอาดท่อนลำของเขาจนหมด ตะวันก็ดึงร่างเล็กให้ลงมานอนแทนที่เขา ซุกไซร้ใบหน้าหล่อเหลาลงไปตรงซอกคอหอมของเธอ สูดดมกลิ่นกายสาวที่เขาคิดถึงตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา โดยคนตัวเล็กเอียงหน้าให้เขาทำได้สะดวกมากขึ้น ตะวันดูดเม้มตามซอกคอจนขึ้นรอยแดงหลายจุด ร่างเล็กของคาเทียร์สั่นเทิ้ม หลับตาข่มความรู้สึกวาบหวามที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาลากลิ้นลงไปตามอกอวบ แวะดูดกลืนจุกยอดเล็กทั้งสองข้างจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย ก่อนจะใช้มือสากลูบไล้ตรงเนินอวบอูมของเธอ ทำให้คาเทียร์ส่งเสียงครางออกมาทันที “อื้อ~ อ๊าสส”ร่างเล็กสะท้าน หายใจรัวเร็ว เมื่อเขาดึงชุดนอนที่กีดขวางออกไปตามเรียวขาสวยของเธอ ผงกหัวมองความสวยงามที่เคยเห็นมานับไม่ถ้วน แต่ทว่าเขาก็ไม่ชินเสียที เนินอวบอูมไร้ขนอมชมพู ตรงร่องปิดสนิทมีน้ำหวานไหลออกมาเปียกซึม ตะวันเอานิ้วปัดป่ายตรงนั้นจนความเหนียวลื่นติดนิ้วออกมา เขาก็ยกมันให้เธอดู พร้อมส่งสายตาล้อเลียน “แฉะขนาดนี้ได้ยังไง” คาเทียร์หลบสายตาคมของเขา ถึงปากจะทำเป็นเหมือนเก่ง แต่เมื่อเจอสายตาเจ้าเล่ห์ของเขาแบบนี้ ก็ทำให้ใบหน้าเธอเห่อร้อน ร่างขาวเนียนของเธอแดงก่ำ “อยากให้พี่ทำอะไร

“ขอพี่สืบเรื่องนี้เองได้ไหม ถ้าเขาทำแบบนั้นจริง พี่ไม่ปล่อยไว้แน่”แค่คิดว่าหากวันนั้นคนที่ไปช่วยเธอไม่ใช่เขา ภายในใจก็ร้อนรนอย่างหนัก “เทียร์ขอจัดการเองก่อนนะคะ ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง เทียร์คิดว่าเทียร์จัดการได้อยู่แล้ว”เธอยักคิ้วให้เขาเพื่อยืนยันว่าเรื่องแค่นี้เธอจัดการได้ “งั้นพี่ก็มีเรื่องสงสัยเหมือนกัน เรื่องไอ้เด็กนิเทศฯ” “ไม่มีอะไรค่ะ เทียร์ไม่ได้คิดอะไรกับเขา” “พี่ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้น แค่อยากรู้ว่าเทียร์เคยไปกินข้าวกับมันหรือเปล่า ตอนที่เราเพิ่งคบกัน” คาเทียร์พยักหน้ายอมรับ ก่อนจะก้มหน้าลง เรื่องนั้นเธอสำนึกผิดจริง ๆ ที่ทำแบบนั้น ก็ตอนนั้นเธอไม่คิดว่าจะรักเขาแบบนี้ เลยเผลอไปกินข้าวกับเขา แต่ก็เพียงแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว หลังจากนั้นเธอก็พยายามเลิกยุ่งกับเขา “เทียร์ขอโทษ แต่เรื่องเมื่อสามวันก่อนที่พี่ไปช่วย เทียร์ไม่ได้ตั้งใจไปกินข้าวกับเขานะ แต่เขาตื๊อจนเทียร์รำคาญ แล้วก็ไม่คิดด้วยว่าเขาจะถึงขั้นวางยานอนหลับเทียร์”พูดเรื่องนี้แล้วก็โมโห มันเป็นแผนที่ชวนเธอไปกินข้าว ผู้ชายคนนั้นต้องการนอนกับเธอ พอเธอไม่เต็มใจก็เอายานอนหลับใส่ไว้ในแก้วน้ำของเธอ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะเลวไ

“บอกตรง ๆ ตอนนี้กูยังไม่คิดมีความรัก” “ไม่แน่ความรักดี ๆ ของมึงอาจมาอีกไม่นานก็ได้” “สัดตะวัน กูขนลุกชิบหาย พอมีความรักแล้วแม่งเลี่ยนว่ะ” “ลองมึงมี มึงก็เป็นเหมือนกูนี่แหละ เมื่อก่อนก็ด่าไอ้ยีนส์ไว้เยอะ กูเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ว่ามนุษย์เมียน่ารัก น่าหลงขนาดไหน” “มึงหยุดพูดไอ้ตะวัน ก่อนที่กูจะอ้วกออกมา”คีรินทำท่าทางขนลุกไม่หาย ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง”แต่เหลือเชื่อนะว่าคาเทียร์จะให้มึงออกมาดื่มกับกู” “บังคับกูได้เหรอว่ะ เป็นเมียกูต้องอดทนโว้ย!!!”ตะวันทำขึ้นเสียงเหมือนไม่กลัวเมีย แต่ทว่าคีรินยกโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงไว้โดยที่เขาไม่รู้ตัว “ไอ้คีริน มึงลบเลยนะ” ตะวันพยายามแย่งโทรศัพท์มาจากมือหนาของคีริน แต่ก็แย่งมาไม่ได้ ไม่คิดว่ามันจะแอบอัดเสียงไว้แบบนี้ ถ้าคาเทียร์ได้ยินมีหวังเขาตายแน่ ยิ่งตอนนี้ก็ยังไม่ดีกันเลยด้วยซ้ำจากเรื่องเมื่อตอนเย็น เขาก็ออกมาผับเสียก่อน “กูไม่ลบ จะเอาไว้แฉในงานแต่งงานมึง” “สัดคีริน กูฝากไว้ก่อนนะ” ตะวันเดินเข้าห้องด้วยสภาพเมามาย เขาถึงกับขับรถกลับมาเองไม่ได้ ต้องให้คีรินมาส่งที่หน้าคอนโด ก่อนจะเดินขึ้นมาอย่างทุลักทุเล พรึ่บ!!! กดเปิดไฟในห้อง

คาเทียร์กลับคอนโดทันทีหลังจากจัดการเรื่องพลอยเสร็จ เธอโทรบอกพี่ชายให้จัดการทุกอย่างให้และคิดว่าตอนนี้ตะวันก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้ใจร้ายแต่ต้องทำเพื่อรักษาศักดิ์ศรีและความปลอดภัยของตัวเอง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะกลับมาคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุของเรื่องพวกนี้หรือเปล่า... “อยู่คนเดียวมืด ๆ ทำไมไม่เปิดไฟ” ตะวันหลังจากรู้เรื่องนี้ ก็รีบกลับมาทันที เขารู้ว่าแม้ภายนอกคาเทียร์จะดูเหมือนเข้มแข็ง แต่ที่จริงแล้วเธออ่อนแอมาก และก็คิดไม่ผิด เมื่อกลับมาถึงแล้วเห็นหญิงสาวนอนร้องไห้อยู่ในห้องนอน “ไม่ต้องร้องนะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” “ฮึก ฮึก เทียร์ทำผิดอะไร ทำไมเพื่อนต้องทำแบบนั้นกับเทียร์ด้วย”มือหนาของตะวันลูบหัวปลอบใจเธออย่างเอ็นดู เขาเข้าใจเธอทุกอย่าง และเข้าใจสิ่งที่เธอเป็นมาตลอด คาเทียร์ไม่ได้ผิด เขาไม่เคยเห็นเธอให้ความหวังใคร อันที่จริงเธอไม่สมควรเจอเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ “เทียร์ไม่ผิด คนทำต่างหากที่ผิด ไม่ต้องโทษตัวเองนะ” “ฮึก ฮึก ฮือ พะ พี่เคยเกลียดเทียร์หรือเปล่า”ชายหนุ่มยกตัวเธอขึ้นมา เอานิ้วเรียวปาดน้ำตาที่ไหลไม่หยุดตรงดวงตาคู่สวย เขาไม่ชอบเวลาเห็นเธอร้องไห้เลย มันทำให้

“พี่ตะวัน พี่ตะวัน”เสียงเรียกของคาเทียร์ดังออกมาจากในครัว ตอนนี้เธอกำลังเตรียมอาหารเช้าให้กับลูกทั้งสองคนก่อนไปโรงเรียนและคนเป็นสามีที่จะเข้าไปในไร่หลังจากไปส่งลูกที่โรงเรียน “อะไรคาเทียร์” “พี่มัวทำอะไรอยู่ ไปช่วยลูกแต่งตัวหน่อยสิ วันนี้เทียร์ตื่นสายทำไม่ทันเลยค่ะ” “แม่ช่วยอยู่ เดี๋ยวพี่ช่วยเทียร์ดีกว่า”แม่ที่ตะวันเรียกก็คือแม่สามีของเธอ ตอนนี้เธอและตะวันแต่งงานกันมาหกปีแล้ว มีลูกด้วยกันสองคน เป็นลูกชายคนโตชื่อไต้ฝุ่นอายุห้าขวบ ส่วนลูกสาวคนเล็กชื่อตังเมอายุสามขวบ และใช่เธอทำหมันทันทีหลังคลอดตังเม เพราะตะวันเป็นคนบอกหมอให้ทำ ถึงจะเป็นการผ่าคลอดแต่เธอก็เจ็บแผลมาก หลังออกจากโรงพยาบาลเธอแทบจะกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงเพราะขยับตัวไม่ได้ นอนร้องไห้หาแม่ทุกวัน ตะวันต้องโทรให้แม่ของเธอมาอยู่เป็นเพื่อนจนแผลเธอดีขึ้น เป็นแบบนี้ทั้งสองท้อง จนตะวันต้องบอกหมอว่าให้ทำหมันเธอทันที เพราะเขาสงสารแม่ยายที่ต้องมาเฝ้าลูกสาวจนไม่ได้ทำอะไร “วันนี้พี่ต้องเข้าไปในเมืองนะ น่าจะกลับเย็น ๆ” “เมื่อวานพี่ก็เพิ่งไป ยังไม่เสร็จอีกเหรอคะ”คาเทียร์เริ่มมีอาการที่ทุกคนรู้กันคืออาการหึงหวงผัวจนเกินเหตุ ทุกวันนี้ตะวั