All Chapters of เสพตัณหา+เสพราคะ+เสพสวาท [รวมเรื่องสั้น 3 เล่ม]: Chapter 1 - Chapter 10

เด็กสาวนอนหงาย ราบไปกับเตียงด้วยร่างเปลือยเปล่า... ชายหนุ่มคลานเข่าเข้ามาหาใกล้ร่างเล็กเปลือย โน้มตัวลงต่ำก่อนจะจูบปรนเปรอให้เด็กสาวเคลิบเคลิ้ม สองแขนเล็กยกขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรง พยายามสวมกอดรอบคอ รับจูบดูดดื่มอย่างมีความสุข เธอมีแฟนกับเขาเสียที ก็คราวนี้...ชายหนุ่มลดกายลงต่ำ ค่อยๆ เสาะหาเก็บสมบัติทีละพื้นที่ เริ่มจาก สูดกลิ่นต้นคอเด็กสาวม.ปลาย ยังมีกลิ่นแป้งหอมอ่อนๆ เจือปนกับกลิ่นน้ำนม วันนี้เขาจะทำให้เธอได้กลายเป็นสาวโตเต็มที่เสียทีสองมือแกร่งเค้นคลึงเรือนหน้าอกกลม แรกแย้มขาวนวล ด้วยถันสีชมพู น่าดูดดื่มและชิมด้วยลิ้นชายหนุ่ม เด็กสาวรู้สึกเสียวกระสันจนร่างกายดีดดิ้น เมื่อเขากำลังดูดกลืนถันสีชมพูของเบอร์รี่ จนเด็กสาวครวญครางจนตัวสั่นเบอร์รี่พยายามเก็บเสียงตัวเองเอาไว้ รู้สึกเขินอายเหลือเกินที่เผลอร้องออกไปแบบนั้น แต่ก็ทนไม่ได้จนต้องครางในลำคอ ทำให้ความเป็นชายแข็งตึง เพราะเธอกำลังเคลิ้มได้ที่ เมื่อหัวเข่าเด็กสาวกระสับกระส่าย ทนความกระสันไม่ไหวชายหนุ่มสำรวจพื้นที่ถัดไป เลื่อนต่ำลงมา พบกับเนินนูนสวยงาม ราวกับพื้นที่ๆ ค้นพบ ลดตัวท่อนบนต่ำลงมา เลื่อนเรียวริมฝีปากแนบชิดจนเบอร์รี่สะดุ้งร้

กิจกรรมสอนท่าร่วมรักยังคงปฏิบัติกันอย่างลับๆ หลังจากวันวาน เบอร์รี่นอนหลับในบ้านวินไปสองชม. เธอต้องรีบตื่น ใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งด่วน เพื่อกลับมาบ้านตัวเอง พยายามทำตัวปกติเหมือนกับทุกๆ วันเพื่อมิให้พ่อแม่จับได้เด็กสาวใช้ชีวิตปกติ กินข้าวเย็นกับพ่อแม่ และกลับมาห้องนอนส่วนตัว แวะเปิดหน้าต่าง เห็นห้องนอนของวินเปิดหน้าต่างเช่นกัน เขากำลังจะเข้านอน จึงเปิดหน้าต่างมาเห็นเธอพอดี“ราตรีสวัสดิ์ น้องเบอร์รี่” เขาตะโกนอย่างเป็นมิตร เหมือนกับทุกๆ วัน“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ พี่วิน” เด็กสาวยิ้มอย่างมีเล่ห์ แต่บอกกล่าวเหมือนกับทุกๆ วัน พ่อแม่ของเธอมิได้เอะใจ คนเป็นเพื่อนบ้าน ทักทายกันเป็นเรื่องธรรมดา...สุดสัปดาห์ พ่อแม่ของเบอร์รี่ต้องไปงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนๆ แม้จะชักชวนเบอร์รี่ไปด้วย เด็กสาวปฏิเสธว่ามีการบ้านเยอะ ต้องอยู่บ้านทำก่อนจะถึงเวลาสอบปลายภาค พ่อแม่ภูมิใจที่ลูกตัวเองเป็นคนขยันเรียน เขาสองคนจึงปล่อยลูกสาวทำการบ้านอยู่บ้านเพียงคนเดียว“ถ้าหิวก็ไปเปิดตู้เย็นนะ มีกับข้าว เอาใส่ไมโครเวฟ อุ่นกินนะ แล้วนี่ก็เงินอีกห้าร้อยบ้าน ถีบจักรยานไปซื้ออาหารหรือขนมมากินในบ้านนะ อย่าออกไปไหนล่ะ พ่อกับแม่จะรีบกลับ” บิด

ลมหายใจกำลังหอบเหนื่อย สองเสียงรวยรินประสานกัน สลับกับเสียงของก้อนเนื้อกระทบกันเร็วรัว เมื่อฝ่ายชายกำลังอัดกระแทกรุนแรง ลืมความเหน็ดเหนื่อย เรือนก้นเนียนใสสะดุ้งสะท้าน รับกับเรือนร่างส่วนเว้าโค้งเร้าอารมณ์ชนกับเรือนหน้าท้องแบนราบ และแก่นกายเนื้อก้อนยาว หลุดหายเข้าไปในกายหญิงกลางคน สีหน้าเพ้อละเมอสุข เมื่อชายหนุ่มรุ่นลูกมีกามกิจให้แก่เธอ จึงสบโอกาสกับหมอหนุ่มปล่อยให้เขาทำตามใจต้องการ ในยามลูกสาวไปทำงาน ไม่รู้เรื่องสามี กำลังหลับนอนกับแม่ภรรยา“ลึกอีกสิ! แรงอีกสิ!” หญิงกลางคนร้อนแรงไวไฟ ทั้งสวย ทั้งใจดี จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือยิ่งถลำลึกเข้าไป เขายิ่งพบพานกับความสุขอีกแบบ จนไม่อาจเลิกกลางคัน เมื่อกำลังแทรกอยู่กลางเรือนร่างของเธอ สองมือผู้รักษาคนไข้ จับบั้นเอวคอดเล็ก และก้นกลมผาย ดึงเข้าหากายหนุ่มให้พึงพอใจ“ครับคุณแม่” ณรงค์ตอบรับความต้องการของแม่ยายอย่างเต็มที่ ในขณะดำเนินในท่าบุกข้างหลัง ไม่นึกเลยว่า ช่องสวาทจะหล่อลื่น เปียกฉ่ำ อายุขนาดนี้แล้ว ภายในยังฟิตไม่ต่างกับสาวแรกรุ่นสามีของณัฏฐิกาเสียชีวิตไปหลายปี ตั้งแต่ณัฐณิชาเกิดมาได้เพียงแค่สามขวบ เธอเลี้ยงลูกสาวด้วยวิถีแบบ ซิงเกิ้ลมัม

ความหิวกระหาย ส่งผลให้ณัฏฐิกาเกิดอารมณ์ความต้องการต่อเนื่อง ในคืนหนึ่งหลังจากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับณรงค์ เธอจึงยกมือถือโทรหาลูกสาวแล้วบอกว่า คืนนี้เธอปวดหัวรู้สึกไม่สบายอีกแล้ว อยากให้หมอหนุ่มมาดูอาการให้หน่อยณัฐณิชากำลังสวมกอดสามี และจูบก่อนนอน ตั้งใจว่าคืนนี้จะบรรเลงรักกับเขาเสียหน่อย เสียงมือถือดังมาขัดจังหวะ ระหว่างกำลังล้วงมือกอบกำองคชาติซึ่งกำลังได้อารมณ์“ให้หนูไปด้วยนะคะ” ณัฐณิชารู้สึกเป็นห่วงแม่ ช่วงนี้เริ่มจะป่วยบ่อย ต้องรบกวนณรงค์ตลอดเวลา“ไม่เป็นไรหรอกจ้า พรุ่งนี้หนูต้องไปทำงาน ให้ณรงค์มาดูแปบเดียวนะ ไม่ต้องมาค้างหรอก ณรงค์ก็ต้องไปทำงานเหมือนกันนิจ๊ะ” ณัฏฐิกาไม่อยากให้ลูกสาวรู้เลยว่า เธอมีความต้องการแบบนั้น เพราะณรงค์แทนๆ“ผมขอตัวไปดูอาการป่วยคุณแม่หน่อยนะ ผมจะรีบกลับมา” ณรงค์รู้ดีว่า ณัฏฐิกากำลังต้องการเขา หมอหนุ่มจึงรีบเดินทางไปด้วยรถยนต์ส่วนตัว ยามค่ำคืนนี้ โดยณัฐณิชาไปยืนส่งเขาหน้าบ้าน******เรือนร่างหญิงสาวกลางคน กำลังขย่มบนกายหมอหนุ่ม ในร่างเปลือยเปล่า รูปร่างผอมบาง ขาวนวล เอวคอดเอส นมกลมใหญ่สวยรับกับสะโพกผายกลม ยามเมื่อกระแทกเข้ากับแก่นกายเนื้อองคชาติเข้าไป เรือน

“ฉันจ้างเธอมาดูแลคุณพ่อนะ ท่านอายุมากแล้ว ฝากด้วยนะ... ฉันคงต้องไปทำงานแล้วล่ะ อีกสองอาทิตย์ฉันจะกลับมานะ ได้เวลาแล้วค่ะ คุณ!”รตินันท์สั่งงานกับผู้รับจ้างงานสาว และหันไปคุยกับสามี ซึ่งกำลังเตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศ เธอต้องทำงานเกี่ยวกับการทูตต่างประเทศที่เกาหลีใต้ จึงไม่ค่อยมีเวลามาดูคุณพ่อซึ่งแก่ชรา มากด้วยอายุหกสิบกว่าปี“ได้ค่ะ คุณรตินันท์ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ”นิศามณี เห็นประกาศรับจ้างดูแลคนแก่ เธอจึงลองโทรเข้ามาติดต่อ กับรตินันท์เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เนื่องด้วยเธอเรียนจบแค่ม.6 และรับจ้างงานมาโดยตลอดไม่เคยมีเงินเดือนถาวร แต่รายจ่ายมันมากกว่ารายรับ มีงานอะไรที่ทำได้ นิศามณีจึงต้องทำเพื่อรับเงินค่าจ้างเสมอ ก่อนหน้านี้ทำงานเป็นพนักงานล้างจาน ทำความสะอาด ล้างห้องน้ำ หรือเป็นเด็กเช็ดรถตามปั้มน้ำมัน...คิดว่าการทำงานหนักขนาดนั้นน่าจะได้เงินเยอะ แต่เปล่าเลยที่ยิ่งทำงานหนัก ก็ยิ่งมีรายจ่ายเพิ่มเข้าไปอีก เธอจึงเลือกงานที่ไม่หนักมาก และได้เงินค่าจ้างคุ้มกว่า การดูแลคนแก่ชรา เธอได้เงินถึงสองหมื่นต่อเดือน ซึ่งมากกว่าที่คิด...เธอยินดีจะรับงานนี้ไว้ เพื่อดูแลชายแก่ อย่างน้อยไม่ต้องอ