ล็อบบี้กระจกใสเธอก้าวลงบันไดมาอย่างมั่นคง กระโปรงสูทสีกรมเข้มกับท่าทีที่สุขุมของเธอทำให้ทุกสายตาหันมองรวมถึงสายตาของชายหนุ่มที่นั่งรออยู่มุมหนึ่ง เขาลุกขึ้นในจังหวะเดียวกับที่เธอเดินมาหยุดตรงหน้า.“ขอบคุณที่ยอมให้ผมเข้ามา” เสียงของสิงโตยังคงทุ้มเหมือนเคยแต่สายตากลับอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด“ถ้าคุณมีธุระเรื่องงาน พูดมาเลยค่ะ ฉันยุ่งมาก”เขายิ้มนิดๆ …ไม่ใช่ยิ้มยั่ว แต่เป็นยิ้มที่เหมือนจะยอมรับว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องเจอหากจะได้มายืนตรงหน้าเธออีกครั้ง“ผมไม่ได้มาตามรักเธอ…กวาง ผมแค่อยากขออยู่ข้างๆในแบบที่เธออนุญาตไม่ใช่ในแบบที่ผมเคยบังคับ”กวางชะงักไป ความรู้สึกในอกเหมือนถูกดึงกลับไปยังวันที่เธอจากเขามา ทั้งความหวัง ความเจ็บ ความอ่อนแอ และความเข้มแข็งที่สู้จนถึงวันนี้“พี่สิงโตคิดว่า…แค่พูดแบบนี้ แล้วฉันจะเชื่อเหรอคะ?”เขาพยักหน้า…สายตาแน่วแน่“ไม่ครับ ผมไม่คาดหวังให้เธอเชื่อจากคำพูด ผมแค่อยากให้เธอ…เห็นเองว่าผมเป็นใครในวันนี้ และผมทำอะไรเพื่อใครมาบ้าง ผมอาจยังไม่สมบูรณ์แบบพอจะอยู่ในชีวิตเธออีกครั้ง…แต่ขอเป็นคนที่เธอไม่ต้อง ‘ปิดประตู’ ใส่ก็พอ”ลานจอดรถเย็นวันเดียวกันฝนยังคงตกเบาๆขณะที่กวา
Terakhir Diperbarui : 2025-06-29 Baca selengkapnya