All Chapters of สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

ธนาเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง ก็เจอกับใครบางคนยืนอยู่ในห้องตรงมุมหน้าต่างมองมาทางนี้ ถอนหายใจออกมาเบาๆ จะใครล่ะถ้าไม่ใช่คุณอาสุดหล่อของเขา มั่นใจว่าไม่เคยให้กุญแจห้องไปนะ ไปเอามาจากที่ไหนก่อน"มีธุระอะไรกับผมแต่เช้าครับ" ถามแล้วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน หยิบสื่อการเรียนการสอนออกมาเตรียมในคาบแรก วันนี้ก็ยังจัดเต็มสี่วิชาเหมือนเดิม"คิดยังไงกับเด็กคนนี้" เมื่อวานเขาจำหน้าได้ วันนี้ก็เดินลงจากรถธนามาอีก ถ้าเอาตามประวัติ หลานชายไม่กินคนเดิมเขากะมาชวนธนาไปหาอะไรกินเพราะได้ข่าวจากบ้านนั้นแล้วว่าหลานชายออกมาแต่เช้าๆ ทว่าพอเดินมาดูที่ห้องกลับไม่เจอ เลยไปส่องหน้าต่างดูว่ามีรถมาจอดหรือยัง เห็นผู้หญิงเดินลงจากรถมาก่อน ไม่นานหลานชายเขาก็ตามลงมา"อาแอบดูผมเหรอครับ" ธนาจ้องจับผิด"ไม่ต้องแอบก็เห็น ทำอะไรระวังหน่อยสิธนา หากนักศึกษาหรืออาจารย์คนอื่นๆ มาเห็นทำไง""อาก็ไล่ออกสิครับจะไปยากอะไร""ใครจะไปทำแบบนั้นได้ เดี๋ยวเขาก็ฟ้องอาแกพอดี""ไล่ผมเนี่ยออก ผมไม่ฟ้องแน่นอน ขี้เกียจหลบๆ ซ่อนๆ ยิ่งกับคนนี้บอกเลยมียาว" เขากะสานความสัมพันธ์กับคำแพงไปจนถึงแต่งงาน เพื่อนมีลูกกันไปหมดเหลือแค่เขาเนี่ย ข

"อาไปคุยอะไรกับเขาครับ""บอกให้ไปซื้อชุดใหม่มาเปลี่ยน รองเท้าด้วย" หางตายังเหลือบมองตามนักศึกษาคนนั้นไปว่าขึ้นตึกไหน เป็นนักศึกษาเรียนสาขาวิชาอะไรเขาจะได้ไปแอบดูวันหลังว่าปรับเปลี่ยนการแต่งตัวให้ถูกตามกฎระเบียบแล้วหรือยัง"มองแบบนี้ไม่มีตบะแตกบ้างหรือไงอา ผมล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าสเปกอาแบบไหน""ไม่มี" เพราะไม่ได้สนใจใคร วันๆ คิดแต่เรื่องงานก็แทบไม่มีเวลานอนแล้วกินข้าวเสร็จคนทั้งคู่กลับมายังตึกที่ใช้ทำงาน แยกกันตรงทางเดินบันไดเพราะห้องของผู้อำนวยการอยู่ชั้นบนสุด ส่วนของธนาอยู่ชั้นสามชายหนุ่มเข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาหยิบอุปกรณ์การสอนแล้วเดินไปยังห้องที่ต้องสอนในคาบแรกของเช้าวันนี้ พอเจอหน้าอาจารย์ประจำวิชานักศึกษาก็ทักทายมาทันที"นักศึกษาเคารพ""สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ"@ตอนเที่ยง"กินอะไรดีหล่อน" บาสซี่ถามคำแพงออกมาหลังจากอาจารย์ผู้สอนบอกเลิกคลาสกลุ่มเธอจะมีทั้งหมดเจ็ดคนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่ทุกคนล้วนมีบ้านอยู่ในตัวอำเภอกันทั้งนั้นส่วนคำแพงอยู่หมู่บ้านเล็กๆ ซึ่งห่างจากตัวอำเภอออกไปนิดนึง ทำให้เลิกเรียนแต่ละทีต้องกลับบ้านคนเดียว หรือหากวันไหนมีตารางเรียนเหมือนโจ้อีกฝ่ายก็จะ

"หนูไม่ไป!" ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย นี่ขนาดจะบังคับขืนใจกันเลยเหรอ"ถ้าต่อต้านหนักๆ ระวังจะเจ็บตัว" ธนากัดฟันพูด พยายามแกะมือเรียวออก จนสุดท้ายมันก็สำเร็จ เขาแบกหญิงสาวขึ้นบ่า คนด้านบนพยายามทุบตีธนารีบเปิดประตูแล้วเดินดุ่มๆ เข้าห้อง ทิ้งอีกคนลงบนเตียงนอนอย่างแรงแล้วเดินกลับไปล็อกประตูคำแพงจุกไปหมด ทั้งมึนหัวจนขยับเร็วไม่ได้ ยกมือขึ้นกุมที่หน้าผาก พยายามลืมตาขึ้นมาโฟกัสกับแสงไฟในห้อง ทว่ามือเรียวทั้งสองข้างถูกจับกดลงไปกับที่นอน ธนาซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาวเนียนทันที"อื้อ!" คำแพงเจ็บจี๊ดเมื่ออีกฝ่ายดูดแล้วดึงมันอย่างแรง ก่อนจะเปลี่ยนไปทำอีกข้าง หญิงสาวสะอื้นไห้ออกมาเจ็บก็เจ็บ เสียใจก็เสียใจ ผิดหวังในตัวเขามากที่มาทำกับเธอแบบนี้"หนูเกลียดอาจารย์ที่สุดเลยรู้ตัวไหมคะ" บอกติดเสียงสะอื้น แต่มันยิ่งเป็นการไปเพิ่มอารมณ์โทสะให้กับธนามือสองข้างจับตรงชายเสื้อนักศึกษาที่หลุดออกมาจากกระโปรงแล้วฉีกกระชากย้อนกลับขึ้นด้านบนจนเม็ดกระดุมเงินหลุดลุ่ยขาดออกจากกัน เผยความขาวของร่างกายคำแพง และเสื้อในสีดำที่ห่อหุ้มความขาวเนียนเอาไว้เขาเลื่อนมือสอดเข้าที่ใต้แผ่นหลังบางแล้วปลดตะขอเสื้อในออกอย่างชำนา

"อีหล่า มื้อนี้คือเป็นเศร้าๆ" (คำแพง วันนี้ทำไมเป็นเศร้าๆ)คำหล้าที่อาบน้ำเสร็จต่อจากคำแพงเดินเข้ามาในห้องนอนเห็นน้องสาวนอนเล่นมือถือจึงถาม คนที่ดูสดใสอย่างทุกวันไม่มี ไม่รู้คำแพงไปเจอปัญหาอะไรมาทั้งที่เมื่อเช้าก็ยังดีๆ อยู่"บ่ได้เป็นหยังจ้ะ พอดีเทอมสุดท้ายเรียนหลาย อาจารย์อัดแน่นหนูกะเลยเมื่อยจ้ะ" (ไม่ได้เป็นอะไรจ้ะ พอดีเทอมสุดท้ายเรียนเยอะ อาจารย์อัดแน่นหนูเลยเหนื่อยจ้ะ)คำแพงเลือกที่จะโกหกพี่สาวออกไปเพราะไม่อยากให้ทางนั้นไม่สบายใจ อีกอย่างปัญหาแบบนี้เธอไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ถึงแม้พี่คำหล้าจะไม่ต่างจากแม่คนหนึ่งก็ตาม แต่เธอจะไม่ยอมให้ความลับรั่วไหลไปโดยเด็ดขาด"อดเอาเด้อเดี๋ยวกะเรียนจบแล้ว" (อดทนนะเดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว)"อดทนอยู่แล้วจ้ะ" เขยิบเข้าไปนอนหนุนตักคนเป็นพี่ แล้วกอดเอวอ้อนๆ คำหล้าก็เอามือลูบหัวห้องสาวเบาๆ"จบปวส.แล้วเรียนต่อปริญญาตรีเลยบ่ล่ะ" (จบปวส.แล้วเรียนต่อปริญญาตรีเลยไหมล่ะ)"บ่เอาเอื้อย พอแล้ว แค่นี้กะหมดเยอะแล้ว" (ไม่เอาพี่ พอแล้ว แค่นี้ก็หมดเยอะแล้ว)เธอสงสารพี่เธอ หากต้องเรียนต่อจริงๆ เธอคงจะหางานทำก่อน เก็บตังค์สักปีสองปี จากนั้นค่อยเรียนต่อเสาร์อาทิตย์ถ้ายัง

เจ็ดสาวไปทานข้าวเที่ยงกัน หญิงแท้หก ชายใจหญิงอีกหนึ่ง กรูไปต่อแถวที่ร้านขายข้าวราดแกงคำแพงเลือกกินผัดผักกับไข่ดาว ได้ก็ถือมาวางบนโต๊ะ ก่อนจะเดินกลับไปซื้อน้ำเปล่าเชื่อไหมว่าถึงที่นี่จะเป็นวิทยาลัยเอกชน แต่ราคาอาหารไม่แพงเลย อยู่ที่จานละยี่สิบห้าบาท พิเศษก็สามสิบบาทเท่านั้นภายใต้การควบคุมของผอ.ธรรศภาคย์ที่หาคนมาประมูลกัน หากยอมรับได้ในเรื่องของราคาก็ตกลงเซ็นสัญญานักศึกษาเยอะขนาดนี้ยังไงก็ได้กำไร กินน้อยแต่ได้กินนาน อยู่ที่ว่าร้านไหนสะดวกจะมาประมูลมั้ย แต่ปรากฏว่าเยอะมากตามที่ได้ข่าว ประมาณยี่สิบเจ้า ใครๆ ต่างก็เข้ามาประมูลกันและไม่ใช่แค่ขายถูกอย่างเดียวเท่านั้น รสชาติอาหารถูกปากด้วย ผอ.ธรรศภาคย์เกณฑ์คณะอาจารย์ทุกท่านมาชิมและหาข้อสรุปเลือกร้านด้วยกันเพราะความใส่ใจนี้นั้นทำให้มีคนมาเรียนเยอะถ้าเทียบกับวิทยาลัยในตัวอำเภออื่นๆ อาหารอร่อย ค่าเทอมก็ถือว่าสมน้ำสมเนื้อ สภาพแววล้อมในวิทยาลัยก็น่าอยู่ มีต้นไม้ร่มรื่นเยอะ ตึกอาคารดูสะอาดสวยงามไปหมด ติดแอร์แทบทุกห้องเรียน บางคนบ้านไกลแต่ก็ยอมเดินทางมาเรียนที่นี่ดีที่เธออยู่ไม่ไกลมาก ไปมาไม่ได้ลำบากอะไร อยู่หมู่บ้านถัดไปห่างจากวิทยาลัยหน่อยเ