All Chapters of นายมันไม่ใช่บอดี้การ์ด : Chapter 11 - Chapter 20

"ไม่เห็นต้องมาเฝ้ากันเองเลย"ประมุขใหญ่ของบ้านเอ่ยขึ้นกลางห้องพักฟื้นคนป่วย เขาอึดอัดที่ต้องมานั่งอุดอู้อยู่ในนี้ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนเย็นทั้งที่วันนี้เป็นวัดหยุดที่เขาควรจะได้นอนกอดเมีย"ทำไมพี่ต้นพูดแบบนั้นค่ะ ธามก็เป็นน้องของเราเหมือนกันนะคะ"ไอลินนั่งปอกผลไม้ใส่กล่องรอคนป่วยฟื้นขึ้นมากินด้วยความประณีตตามแบบฉบับของเธอแต่ต้องสะดุดวางมีดลงเพราะผู้ชายข้างกายที่ทนนั่งด้วยมาทั้งวันเริ่มพูดจาไม่น่ารัก"แต่พี่อยากกลับไปนอนกอดเมียนิ""ไว้ธามออกจากโรงพยาบาลก่อนนะคะ""จะขาดใจแล้วเนี้ย"ใบหน้าใหญ่โน้มหาใบหน้าหวานริมฝีปากหยักได้รูปประกบลงบนแก้มขาวอย่างแผ่วเบาและโหยหา วันนี้เขายังไม่ได้ถูกเนื้อตัวเธอเลยเพราะต้องมาโรงพยาบาลตั้งแต่เช้า"พี่ต้น อายหนูญาบ้างสิคะ"ไอลินเอียงแก้มหลบด้วยความเขินอาย เธอไม่เคยชินกับเรื่องแบบนี้เลยทั้งที่เขาก็สอนเธอทุกวันทุกคืน"หนูญาคงชินแล้วล่ะ พี่ก็หอมแก้มเมียโชว์หนูญามาตั้งแต่เด็ก จริงไหมหนูญา""ค่ะ"ญาลินที่นั่งอยู่ข้างพี่สาวเอาแต่แอบมองคนป่วยผ่านหนังสือเล่มโตที่เอามาถือไว้คล้ายคนอ่านหนังสือ จิตใจแทบไม่อยู่กับตัวเลยเป็นห่วงอยากจะเข้าไปนั่งให้ชิดขอบเตียงแต่ติดตรงที่พี่

​“พี่นวดให้เอาไหม จะได้สดชื่นขึ้น”เขาสอดมือเข้าไปใต้เอวคอดกิ่วของหญิงสาว ลูบไล้แผ่วเบาบนหน้าท้องแบนราบที่อยู่ใต้น้ำ ทำไมญาลินถึงชวนให้เขาเข้าหาเธออยู่ตลอดเวลาแบบนี้ เธอคงเป็นแม่มดที่ร่ายมนตร์หลงใหลใส่เขาจนเขาถอนตัวออกห่างเธอไม่ได้“พี่ธามยังไม่หายดีนะคะ รีบขึ้นจากน้ำไปพักดีกว่าไหม”ร่างเล็กรีบผละออกจากเขาเปลี่ยนจากนอนเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำเป็นนั่งเพื่อจะได้ลุกหนีได้ทันถ้าเกินเขาอยากจะต่อบทรักกับเธอ ยังไงก็ต้องมีเล่นตัวกันบ้างถึงจะขาดเขาไม่ได้ก็ตามโดยเฉพาะตอนนี้ที่เขาปลุกปั่นอารมณ์เธอจนร้อนรุ่มไปหมด“หาทางเอาตัวรอดนะเรา ก็รู้อยู่ว่าพี่หื่นยังจะไล่กันอีก ลงโทษซะดีไหม”เขารีบลุกตามร่างบางขึ้นมากอดรัดร่างเธอเหมือนตอนที่นอนเบียดเสียดกันอยู่ในน้ำไม่มีผิด เขาก็อยากจะรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อไปถ้าเขายังยืนยันว่าจะเอาให้ได้“ไหนว่าจะนวดให้”“จะให้นวดจริงเหรอ”“ค่ะ นวดดีๆ ด้วยนะห้ามทำอย่างอื่น”“นวดดีแล้วจะมีรางวัลไหม”“ขอคิดดูก่อน”“อื้ม”ญาลินยกมือขึ้นกอดอกหลับตาพริ้มจนทำให้เขาเผลอคำรามดังออกมาจากในลำคอเพราะเพียงแค่เห็นเนินเนื้อสุดอวบอิ่มของเธอเบียดเสียดกันอยู่ใต้อ้อมแขนของเธอเขาไม่อยากจะคิดเลยว่

“เป็นห่วงแต่ก็ไปคุยกันคนอื่น”ญาลินนั่งหน้าบึ้งอยู่บนเบาะรถด้านหลังที่ประจำของเธอ ใจเธอก็อยากจะหนีเขากลับบ้านเองแต่เพราะรู้สึกไม่สบายเลยต้องมานั่งนิ่งอยู่ตรงนี้“เรากลับบ้านกันเลยไหม”เขาเดินเข้ามาหาหญิงสาว มือใหญ่คว้ามือเล็กเอาไว้แน่น คิดถึงมาทั้งวันถ้าไม่ติดว่ามีคนเดินผ่านไปมามากมายเขาคงหอมแก้มเธอไปแล้วให้คลายความคิดถึง“ไม่ต้องมาจับตัวหนูญา เอามือออกไปนะ”หญิงสาวสะบัดมือยกใหญ่คล้ายรังเกียจ เขาหายไปทั้งวันทั้งที่ควรจะมาพูดความจริงกับเธอตั้งแต่เมื่อเช้าที่เธอหนีมาแต่เขาก็ไม่ทำปล่อยเวลาล่วงเลยจนเย็นป่านนี้ไม่เคยนึกถึงจิตใจของเธอที่ต้องเฝ้ารอมาทั้งวัน“ญาลินมีเหตุผลบ้างสิ”เขายอมเธอได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องเดียวคือเธอห้ามหวงเนื้อหวงตัวกับเขาเพราะเขาขาดกลิ่นหอมของเธอไม่ได้“หนูญาไม่เคยมีเหตุผล ไม่ต้องมาเข้าใกล้”ร่างเล็กขยับหนีเข้าไปด้านในรถมากกว่าเดิม น้อยใจในความไม่ใส่ใจของเขาและยังมาต่อว่าเธออีก“กลับไปคุยกันที่บ้าน บนเตียง”ร่างใหญ่กัดฟันกรอดด้วยความโมโหที่ไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอ และเขาก็ต้องจัดการเธอให้มันรู้เรื่องกันไปข้างหนึ่งบนเตียงตามอย่างที่เขาถนัด“ฉันเป็นประจำเดือน”หญิงสาวรู

​“อย่าทรมานหนูญาเลยนะคะ หยุดเถอะค่ะ”ร่างใหญ่ยิ้มหวานอย่างได้ใจ เขาไม่มีทางหยุดอย่างที่ปากหญิงสาวขอร้องเป็นอันขาดเริ่มก่อไฟสวาทมาถึงขนาดนี้ถ้าหยุดเขาได้ลงแดงตายคาบ้านนี้แน่ธามผละออกจากปากหวานที่แสนหวานลากไล่ริมฝีปากหยักได้รูปลงมาตามลำคอระหงจุมพิตแสนหวานมอบให้เธอมาตลอดทางปากร้อนแสนร้ายหยุดตรงเนินอกอิ่มที่ถูกเขาเคล้นคลึงจนแดงระเรื่อ สายตาคมจ้องมองทุกสัดส่วนอวบอิ่มเต็มมือจนเต็มตา เขาจุมพิตตรงปลายยอดปทุมถันอย่างแผ่นเบาทั้งสองข้างไม่ให้ได้น้อยหน้ากัน“อื้ม พี่ธาม”ชายหนุ่มอ้าปากงับปลายยอดแสนหวานของหญิงสาวเข้าปากราวทารกกำลังหิวนม เขาดูดดื่มอย่างหิวกระหายส่วนอีกข้างก็ใช้นิ้วบีบบี้สร้างความเสียวกระสันให้ญาลินอย่างไม่ให้เธอได้หยุดหายใจญาลินแทบขาดใจเพราะรสสวาทครั้งนี้มันเสียวซ่านไปทั้งตัว หญิงสาวได้แต่ใช้สองมือจับศีรษะใหญ่ของธามเอาไว้เพื่อเป็นหลักให้เธอได้ยืนให้เขาปรนเปรอความสุขเพราะสองขาของเธอเบียดเสียดกันเพื่อรออะไรมาเติมเต็มจนแทบจะยืนไม่อยู่สองเต้าอวบอิ่มเต็มไปด้วยรอยรักของคนเอาแต่ใจอย่างธามกับน้ำลายของเขาที่ชโลมมันเอาไว้จนชุ่ม ญาลินได้แต่ยืนหายใจหอบรวยรินให้เขาจ้องมองอย่างเลี่ยงไม่ได้เ

“พวกมึงไปจัดการตามหาคุณหนูญาลินให้เจอ รู้ใช่ไหมว่าถึงกูจะไม่ฆ่าใครแต่ถ้าใครทำงานพลาดเจอดีแน่”ตั้งแต่เขามีภรรยาที่ชื่อไอลินเขาก็ไม่เคยคิดจะฆ่าใครแต่เขาก็มีวิธีจัดการกับลูกน้องให้ทุกคนกลัวเกรงเขาได้เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน"ครับนาย"เหล่าบอดี้การ์ดชุดสูทสีดำพากันวิ่งกรูออกจากบ้าน พวกเขามีงานใหญ่ที่จะต้องไปทำให้เสร็จในเวลาจำกัดเพราะถ้าอีกห้านาทีไม่มีข่าวความคืบหน้ามารายงานนายใหญ่ของพวกเขา พวกเขาอาจจะตกงานหรือไม่ก็ต้องย้ายตำแหน่งไปเป็นคนงานล้างห้องน้ำชั่วชีวิต“หนูญารับโทรศัพท์หน่อยสิ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงมากแค่ไหน ได้โปรดรับสายเถอะนะ”ร่างใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทแสนหรูที่ดูเนี๊ยบตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้ากำลังเดินด้วยท่วงท่าสง่างามราวเทพบุตรเข้ามาภายในโรงแรมที่เป็นของเขาเอง แต่ใบหน้ากลับเคร่งขรึมดุดันไม่มีความใจดีหลงเหลืออยู่แม้แต่น้อยเพราะตอนนี้เขาหงุดหงิดใจเป็นที่สุดเพราะยอดดวงใจของเขาหนีออกไปจากบ้าน ไปแบบไม่มีใครรู้เลยสักคน“จะประชุมรอบบ่ายแล้ว ยังจะโทรหาใครอีกวะ”เบสที่แยกจากธามไปตอนเที่ยงเพราะเขาแอบไปซื้อของฝากภรรยาที่บ้านมา เขาเดินเข้ามาภายในโรงแรมเพื่อส่งชายหนุ่