All Chapters of สุดท้ายกลายเป็นรัก (เซต รุ่นพี่): Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 5 สอนหนูหน่อย ncเธอจูบตอบเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ หลับตาลงเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะคิดถึงเงินสองแสนที่ต้องจ่าย จ้างมาแล้วจะกลัวไปทำไมกันมันก็แลกมากับความสุขทั้งนั้นใช่ มันน่าจะมีความสุขอย่างที่ใครเขาก็ชอบทำกันคิดได้ดังนั้นจึงขยับเปลือกตาขึ้น สบตากับเขาแล้วยิ้มปริ่มก่อนจะตวัดแขนโอบลำคอแกร่งแล้วรั้งเขาเข้ามาใกล้ ลิ้มลองความหวานในโพรงปากจากอีกฝ่ายที่กำลังมอบจูบอันเร่าร้อนนั้นมาให้“ป๊อปไม่เคยทำนะ พี่คีตะช่วยสอนหน่อย”เธอเอ่ยเสียงหวานแหววส่งสายตาหยาดเยิ้มส่งมาให้เขา เจ้าของร่างสูงขยับมุมปากยิ้มก่อนจะส่งมือสอดเข้าใบในเนื้อผ้าผืนบาง แม้ปากเธอจะบอกว่าให้เขาสอน สายตาบอกถึงความอยากรู้ ทว่าแรงสั่นสะท้านจากเรือนกายแบบบางนี้ทำให้เขานึกขำเขาบีบลงที่บั้นท้ายอวบอิ่ม รั้งเนื้อผ้าบางเบาขึ้นจนถึงเอว จนเห็นรูปร่างของความอิ่มเอิบเบื้องล่าง คีตะลอบกลืนน้ำลาย มันก็นานมากแล้วที่เขาไม่ได้มาทำอะไรอย่างนี้ ไม่รู้ว่ากี่เดือนหรือมันเป็นปีตั้งแต่ที่เขาคิดจะหลีกหนีจากความรู้สึกนั้น“ยกสะโพกหน่อย”เขาบอกเสียงเบาแต่เธอก็ได้ยิน ทำตามที่เขาขอ เพราะไม่คิดว่าวินาทีต่อมามันคือการถูกรั้งกางเกงในตัวบางนั้นออกไปจนพ

เสียงแจ้งเตือนสายเรียกเข้าจากเครื่องมือสื่อสารของใครสักคนดังขึ้น ปลุกให้สองร่างที่เปลือยเปล่ากอดก่ายกันบนเตียงนั้นขยับเคลื่อนไหว“อืม” เสียงเข้มของคนข้างๆ ตอบรับคนปลายสายที่โทรเข้ามา(คี อยู่ไหน) เสียงหวานที่ติดอารมณ์หงุดหงิดดังขึ้น“มีอะไร”คีตะถามอีกฝ่ายโดยที่เขาไม่ต้องการตอบคำถาม มันไม่จำเป็นเลยที่ต้องบอก เพราะตอนนี้มันไม่เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เขาคนเดิมที่เคยทำตัวเป็นคนดี เป็นคนที่หวังให้เธอคนนี้หันมามองว่าเขานั้นรู้สึกอย่างไร(โทรหาทั้งคืนไม่รับล่ะ)เขาพ่นลมหายใจ มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายจะใช้น้ำเสียงหงุดหงิดใส่เขาเวลาที่เขาทำให้เธอไม่พอใจ เขารู้จักกับเธอมาเกือบสิบปี เขารู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธที่เขาไม่เหมือนเดิม“ทำงาน”(งานอะไรทำดึกดื่นขนาดนั้น ไม่เห็นบอกฉัน)“แล้วสรุปมีอะไร”เขาถามหลายรอบแล้วก็แค่อยากรู้ว่าโทร.มาทำไม ในเมื่อเธอก็หายไปเกือบอาทิตย์แล้ว ตั้งแต่ที่คบกับผู้ชายคนนั้น(ก็นายหายไปหลายวัน ทุกทีไม่เคยเป็น นึกว่างอนอะไรฉัน)“ไม่มี”(อืม แล้วสรุปตอนนี้อยู่ไหน อยู่มอไหม)“ไม่”(จะเข้ามาเมื่อไหร่ จะชวนไปทานข้าว)“แฟนเธอล่ะ”บางทีเขาก็ไม่เข้าใจว่าฟ้าต้องการอะไรจากเขา ยิ

น้ำเสียงเย็นเยียบที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีน้ำแข็งก้อนหนึ่งลูบลงกลางแผ่นหลังก่อนที่บางอย่างที่อุ่นอ้าวจะนาบลงมาแล้วรั้งตัวเธอเข้าหาเขาจนแนบชิดตัวเขาคีตะ“มึงเนี่ยนะ ตอนไหนวะ”“ไปกันเถอะ หิวแล้ว”ป๊อปลอบกลืนน้ำลายอึกหนึ่งลงคอ เมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองลงมาสบตาเธอ สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉยอย่างที่เป็นแต่กลับทำเธอใจเต้นแรงเมื่อเขาเอ่ยคำชวนนั้นหิวแล้ว หิวอะไรกิจกรรมร่วมรักที่เขาบริการเธอทั้งเมื่อคืนทั้งก่อนหน้านั้นยังติดตามันดุเดือดจนเธอลืมไม่ลง พอเห็นหน้าเขาภาพเหล่านั้นก็ฉายชัดขึ้นกว่าเดิม รู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อยอย่างไม่มีสาเหตุ“ค่ะ”“กูคุยกับป๊อปอยู่” ไต้ฝุ่นท้วงเมื่อเห็นว่าตัวเองเหมือนจะเป็นอากาศไปแล้วมายืนสบตากันอะไรต่อหน้ากู ทั้งที่เขายังตกใจและสับสนอยู่ว่าสองคนนี้ไปรู้จักกันตอนไหน ที่ผ่านมาป๊อปคุยกับเขาตลอดหรือจะเป็นช่วงที่เขากับเธอทะเลาะกัน ก่อนที่เขาจะไปดื่มแล้วพลาดมีอะไรกับน้องรหัสเธอ ก็ยายนั่นอ่อยเขาจริงๆ ตื้อเขาจนเขาทนไม่ไหว แต่ใครมันจะเอาผู้หญิงแบบนั้น สู้ป๊อปก็ไม่ได้ ทั้งสวย ทั้งรวย พ่อแม่เป็นเศรษฐีจนสามารถเลี้ยงเขาได้ทั้งชีวิตเขาพลาดไปนิดเดียวเท่านั้น

น้องฌอนกลับถึงบ้านแล้วโดยมีคุณนายเพ็ญศรีแม่ของบูมไปรับทุกเย็น พอได้เห็นหน้าเพื่อนแม่เด็กชายวัยย่างสามขวบก็รีบวิ่งเข้ามาโผกอดอย่างเต็มรักน้าป๊อปคนสวยของน้องฌอนอุ้มหลานขึ้นมา พาไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นที่กว้างขวาง มีโซนของเล่นสำหรับเด็กที่คนเห่อลูกอย่างบูมสั่งทำขึ้น“คิดถึงจังเลย ขอหอมหน่อยสิคนหล่อของป้า”“อื้อ ปั๊ป ปั๊ป”“ของเล่นเยอะขึ้นไหมเนี่ย เอาของป้าทิ้งหรือยัง ฮึ”ป๊อปนั่งเล่นกับหลานชายตัวน้อยรับน่าที่ดูแลเด็ก ส่วนเฌอต้องไปจัดการธุระของตัวเองคุยงานกับพนักงาน ของที่จะทำกินกันวันนี้ก็มีแม่บ้านจัดการให้แล้ว ส่วนบูมไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไรเธอเองก็ไม่ได้ถามเพื่อนจนกระทั่งเวลาเกือบทุ่มระหว่างเธอกำลังจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ กับหลานและเพื่อนสนิท เสียงรถยนต์ของบูมก็แล่นเข้ามาในบ้าน ตามด้วยรถอีกสองคันที่ทำให้ป๊อปรู้สึกแปลกใจ จนกระทั่งเสียงของเพื่อนสนิทเอ่ยขึ้นว่า“เพื่อนพี่บูมจะมาร่วมด้วย ซื้อเบียร์มากันละ”ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงขึ้นมาระดับหนึ่งมันก็ไม่มากแต่ก็รู้สึกได้ว่ามันผิดปกติ ไม่รู้ว่าเพื่อนที่เฌอหมายถึงจะรวมถึงคีตะด้วยหรือไม่เพราะเธอเองก็ไม่ได้คุยกันกับเขา ไม่ใช่แฟนตัวจริงที

เขาเอ่ยแล้วแกะมือเล็กของเธอออกจากแขน ทีแรกเธอตกใจนึกว่าเขาโกรธ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ใจเต้นแรงอีกแล้ว เพราะเขาเลื่อนมือใหญ่ลงมาจับมือเธอให้เดินตาม โดยที่ไม่พูดอะไรอีกฝ่ามือเขา มันเย็นเฉียบแต่กลับทำให้รู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด ทางเดินที่มืดสลัว บันไดที่น่ากลัวในตอนแรก ถูกออร่าจากตัวเขาส่องประกายจนเธอลืมกลัวไปแล้ว ไม่พอยังทำเธอเผลอยิ้มอยู่คนเดียวตรงนี้ก็เป็นเสียอย่างนี้ จะไม่ให้ป๊อปอยากเปย์พี่ได้ยังไงคีตะเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องสามศูนย์หก ห้องพักของตัวเองที่เช่ามาตั้งแต่เข้าเรียนชั้นปีแรก โดยมีผู้หญิงที่เอ่ยปากแต่จะให้เงินเขาตามมาด้วย คนบ้าอะไรเอะอะจะจ่ายอยู่ท่าเดียว เงินมันไม่มีค่ากับเธอเลยหรือย่างไร เขาอยากรู้นัก“เข้าไปได้ไหม” เธอถามเขาขณะที่มือยังจับกันไว้แน่นคีตะไม่ได้ตอบคำถาม เขาไขกุญแจห้องแล้วพาเธอเข้ามาในห้องพักคับแคบขนาดสิบหกตารางเมตรของเขามีห้องน้ำแยกออกไปทางด้านหลังที่เป็นระเบียง จะทำกิจกรรมอะไรก็ดูจะอึดอัดไปหมดช่วงก่อนหน้านี้เขาใช้ชีวิตอยู่ที่หอพักแค่วันที่มีเรียน ส่วนวันหยุดจะกลับบ้านไปช่วยแม่ทำงานแต่เมื่อแม่ล้มป่วย เขาจึงจำเป็นต้องขับรถไปกลับบ้านเกือบทุกวันเพื่อไปดูแม่ด้