All Chapters of สุดท้ายกลายเป็นรัก (เซต รุ่นพี่): Chapter 1 - Chapter 5

ตอนที่ 1 เจ็บเพราะคนที่ไว้ใจ“พี่ป็อบ นิวขอโทษ ฟังนิวก่อนได้ไหม”ป็อบหยุดฝีเท้าลงกับที่แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ พยายามไม่ให้เสียงที่ดังออกมานั้นมันสั่นเทาให้อีกฝ่ายนั้นรู้ว่าเธอกำลังรู้สึกแย่มากแค่ไหน“พูดมาสิ”“เมื่อคืนนิวเมามาก นิวไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นคือคนที่พี่คุยด้วย”“...” ป็อบหัวเราะในลำคอกับคำพูดของน้องรหัสที่เธอรักเหมือนน้องแท้ๆ ดูแลอย่างดีมาตั้งแต่นิวเหยียบเข้ามาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย“พี่ป็อบ หยุดก่อน ฟังนิวก่อนดิ เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ”พี่น้องเหรอ...พี่น้องมันคงไม่แอบไปเอากับผู้ชายที่พี่ตัวเองกำลังคุยอยู่หรอก ผู้หยิงที่ทำแบบนั้นได้เธอยังเรียกมันว่าน้องได้อีกหรือเปล่าป็อบหยุดฝีเท้าลงอีกครั้งหลังจากเดินมาได้จนเกือบจะถึงรถอยู่แล้ว เมื่อได้ฟังถึงประโยคนั้นก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ“พี่น้องเหรอ ใช่ ฉันก็เห็นแกเป็นน้องมาตลอด แล้วแกเห็นฉันเป็นพี่จริงเหรอ น้องเหี้ยอะไรมันจะทำอย่างนี้วะ!”ที่ผ่านมาใครมันก็มองว่าป็อบเป็นคนแรงอยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เคยทำนิสัยแย่ๆ กับเพื่อนกับรุ่นน้องที่ตัวเองรักเลยสักครั้ง จะมีก็แต่ครั้งนี้ที่มันไม่ไหวแล้วจริงๆ ใครเจอแบบ

ตอนที่ 2 ผู้ชายที่ดีกว่าเอาเข้าจริงการถูกหักหลังจากคนที่ตัวเองรักมันไม่ใช่เรื่องที่จะทำใจได้ง่ายอย่างที่คิด ตั้งแต่กลับมาถึงห้องในวันนั้นจนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ป๊อปจะไม่ร้องไห้ ต่อหน้าใครหลายคนเธออาจเข้มแข็ง เป็นคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นเลยสักครั้ง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึกก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนี้มันก็มีเท่านี้ มีเท่ากับคนอื่น รักเป็น เจ็บเป็น เสียใจเป็นไม่ต่างจากใครบนโลกใบนี้เอาอะไรมารับไหวทุกครั้งที่คบใครก็ให้ใจไปหมด ไม่ว่าจะเพื่อน พี่หรือน้องก็ตาม อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยเต็มที่และสุดกำลัง ใครเดือดร้อนเมื่อไรก็เธอคนนี้นี่แหละที่พร้อมยื่นมือเข้าไปช่วย แล้วทำไมผลของความให้ใจมันเป็นอย่างนี้ มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย“จะไปไหน”“ไปเที่ยว แล้วคืนนี้คงนอนคอนโด ไม่กลับ พี่ปืนบอกแม่ให้ด้วยแล้วกัน”ครอบครัวของเธอเพียบพร้อมไปเกือบทุกเรื่อง จะมีก็แต่เรื่องเวลาที่ป๊อปรู้สึกว่าพ่อกับแม่นั้นแทบไม่มีให้เพราะพวกท่านทั้งสองให้ความสนใจกับงานมากจนแทบไม่ได้ทานข้าวด้วยกันสักมื้อเลยก็ว่าได้ นานๆ ทีถึงจะนัดกันพูดคุยกันสักครั้ง“แล้วหน้าตาแกทำไมเป็นอย่างนั้น อกหักเหรอน้องรัก” คำถามที่เอ่ยจากปากขอ

เขาเลิกคิ้วแล้วอุทานเป็นคำถามในลำคอเบาๆ คีตะไม่เข้าใจคำถามของคนตรงหน้า ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาอยู่สถานที่แบบไหนถึงต้องร้องในใจ แต่ไม่ทันจะอ้าปากพูดก็อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน“คืองี้ ถ้าพี่คีตะรับงาน แกล้งควงเป็นแฟน ไปเที่ยว กินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยสิ ปกติพี่คิดเรทพวกนี้เท่าไหร่”“ฉัน?”เขายังคงทำหน้างงไม่เลิก แล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเองก็จะไม่ให้งงได้ยังไงกูแค่มาส่งของให้คนที่เขาจ้าง เป็นงานพิเศษที่รับทำอยู่ตอนนี้ แล้วงานที่เขาทำก็ไม่ใช่งานที่สาวรุ่นน้องคนนี้เข้าใจเขาจำเธอได้ เพื่อนของเมียไอ้บูม ซึ่งไอ้บูมเป็นเพื่อนต่างคณะของเขา จำได้ก็เพราะว่าสวยนั่นแหละ เห็นครั้งแรกก็สะดุดตาแล้ว ถึงเขาจะไม่ค่อยสนใจใคร ไม่ค่อยพูดกับใคร แต่ก็เห็นคนนี้อยู่นะในสายตาเวลาเจอกันเธอชอบยิ้มให้เขา...เป็นครั้งแรกที่ป๊อปได้เห็นเขาในชุดอื่นที่ไม่ใช่ชุดนักศึกษา ใส่เพียงเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงคาร์โก้สีดำแบบที่ผู้ชายหุ่นดีๆ เขาใส่กัน ยอมรับว่าเขาในชุดนี้ดูดีมากทีเดียว เป็นความธรรมดาที่โคตรจะพิเศษ“อือฮึ พี่คิดเท่าไหร่ ป๊อปจ่ายได้นะ” ก็ป๊อปมันลูกคนรวยและเขาก็คงรู้ป๊อปไม่คิดว่าตัวเองต้องอายกับเรื่องนี้ ในเม