คำตอบของเขาทำเอาเธอร้อนวาบที่แก้มทั้งสองข้าง ว่าเธอตรงแล้ว เขาตรงกว่าอีก
“แล้วถ้าแบบ ทำไม่เป็น ไม่เคยทำ สอนด้วยได้ไหม”
เขาอยากจะบ้า ก็ป๊อปดันถามเรื่องนี้กับคนหน้ามึนอย่างเขา สีหน้าตอนนี้มันเป็นอย่างไรกูไม่กล้าส่องกระจกดูเลย ผู้หญิงอะไรอยากรู้อยากเห็นไปหมด แถมยังพูดตรงจนเขาเสียอาการ
เขาไม่เคยมีแฟนก็จริง แต่เรื่องแบบนี้ผู้ชายมันก็ต้องเคยมีกันทั้งนั้น แต่เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนชวนขึ้นเตียงแล้วถามแบบเธอ
“ก็ลองดู”
“แค่ถามเฉยๆ วันหลังเผื่อว่าอยากใช้บริการ” เธอหัวเราะชอบใจ
เขารู้ว่าเธอเมา แต่เขาที่ไม่ได้เมาด้วย มันก็หน้าชาไปเหมือนกันนะ มาชวนให้อยากแล้วจากไปแบบนี้มันไม่เอาเปรียบก่อนหน่อยหรือ
วันนี้เลยก็ได้ เขาไม่ติด
“หรือว่า” อยู่ ๆ คนที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปจนถึงประตูห้องน้ำก็หันมายิ้ม ทำเอาคนที่นั่งมองอยู่ปลายเตียงนิ่งค้างมองเธอ
“วันนี้พี่พร้อมไหม พกถุงหรือเปล่า”
“ไปซื้อได้”
หัวใจดวงเท่ากำปั้นของเธอเต้นระส่ำ ไอ้คนที่ใครบอกว่าเจ้าชายน้ำแข็งคนนั้นมันไม่มีจริง เขาไม่ปฏิเสธเธอ สายตาตอนนี้ก็โคตรจะสื่อความหมายที่ชวนให้เธอวูบวาบไปทั้งตัว แสดงความต้องการออกมาทางสายตาจนเธอรู้สึกได้
ขาเธออ่อนแรงจนเกือบจะทรุดตอนที่เขามองสบตากันมาอย่างนี้
“งั้นป๊อปอาบน้ำรอนะ”
พอปิดประตูห้องน้ำเสร็จเธอก็ต้องก้มหน้ากรีดร้องกับฝ่ามือของตัวเอง กระทืบเท้าตึงตังอยู่ในห้องน้ำอย่างกับคนบ้า ใครจะไปคิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ ก็เขามันน่ากอด กลิ่นตัวหอม ๆ ตัวท็อปของวิศวกรรมศาสตร์แบบนั้น เธอก็เพิ่งจะรู้สึกว่าเขามันโคตรมีเสน่ห์ ใครจะอดใจไหว
อีกอย่างนี่มันก็แค่เรื่องงาน ไม่เห็นต้องคิดมากเลย เดี๋ยวนี้ใครเขาก็มีกันทั้งนั้น ผู้หญิงหลายคนก็สนองความสุขของตัวเองด้วยวิธีนี้กัน ก็ถ้าผู้ชายดีๆ ที่จะคบเป็นแฟนมันหายาก หนุ่มโฮสต์ก็เป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
แต่บอกตามตรงเธอตื่นเต้นจนจะเป็นลมอยู่แล้ว ภาวนาให้เป็นลมไปตอนนี้เลยได้ก็ดี
ป๊อปใช้เวลาอาบน้ำยี่สิบกว่านาที ก็คิดได้ว่าตัวเองต้องไปทั้งอย่างนี้ มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันไว้ ทั้งที่ก็มีผู้ชายอยู่ข้างนอก
แล้วจะกลัวไปทำไม ยังไงก็ต้องได้เห็น
สูดหายใจเข้าลึกเต็มปอดแล้วจึงเปิดประตู ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ ดวงตากลมโตก็สอดส่องหาคีตะที่คิดว่าคงจะกลับมาแล้ว พอเห็นว่าเขานั่งเล่นมือถืออยู่บนเก้าอี้สีขาวของเธอแล้วหันมามองพอดี ป๊อปก็ทำตัวไม่ถูก
“มีเสื้อผ้าที่ฉันใส่ได้บ้างไหม”
เธอรู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำให้เธออึดอัดไปมากกว่านี้ ป๊อปพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของพี่ชายตัวเองที่เคยเอามาทิ้งไว้ในห้องเดินเอามันกลับมาให้เขา
“ของพี่ปืน พี่ชายป๊อป น่าจะใส่ได้ อันนี้ผ้าเช็ดตัวยังไม่เคยใช้ค่ะ”
คีตะรับมันไว้ก่อนจะเดินผ่านตัวเธอไป ทำเป็นไม่สนใจว่าตอนนี้เจ้าของห้องอยู่ในสภาพไหน
ทั้งที่จริงแล้วเขาสนใจ แต่เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ ซึ่งเขาก็ดูออกว่าเธอกล้าๆ กลัวๆ อยู่
ป๊อปเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนสายเดี่ยว ซึ่งมันก็มีอยู่แบบเดียวต่างกันแค่สี เมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้วอีกฝ่ายก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอเพิ่งเห็นว่าเขาเอาเสื้อผ้าที่เธอให้วางทิ้งไว้ปลายเตียง
แล้วตอนนี้เขาออกมาทั้งที่ใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไม่ต่างจากเธอ
มันต่างก็ตรงที่ เขาเปลือยท่อนบนจนเห็นสัดส่วนที่เป็นลอนคลื่นของกล้ามเนื้อชัดเจน สมกับที่เป็นนักกีฬา เลื่อนสายตาลงไปอีกก็เห็นไรขนอ่อนๆ แค่เห็นเธอก็ต้องลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นคนลามกได้ขนาดนี้
“ไวจัง”
เพราะไม่รู้ว่าจะเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน และคำไหนที่ควรพูดออกไป ทั้งที่มันก็เป็นห้องตัวเองแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับคิดไม่ออกว่าควรทำอะไรต่อ แล้วประโยคที่พูดไปนั้นมันคงฟังดูตลก
“มันดึกแล้ว กลัวเธอง่วง” คีตะตอบแล้วหอบเสื้อผ้าของตัวเองไปทางด้านหลังห้อง เขาลังเลอยู่ว่าจะเอามันไว้ตรงไหนเสียงใสก็พูดแทรกขึ้นมา
“ใส่ในตะกร้ากับป๊อปก็ได้ พรุ่งนี้มีคนเอาไปซักค่ะ”
เขาทำอย่างที่เธอบอกก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ปลายเตียงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา แต่แล้วเขาก็โยนมันไปทางโต๊ะด้านหลัง ทั้งที่เธอคิดว่าเขาจะใส่มัน
แปลว่าเขาจะทำเลย!?
“ถ้ามันดึกมากแล้ว วันหลังก็ได้นะ”
“เธอง่วง” เขาเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“คือ ก็ไม่ขนาดนั้น หมายถึงว่าถ้าพี่ง่วงเอาไว้วันหลัง”
เขาไม่พูดอะไรแต่ขยับตัวเข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะตวัดแขนโอบรอบเอวแล้วยกขึ้นจนตัวลอย วางแหมะลงกลางเตียง
ป๊อปอุทานออกมาด้วยความตกใจ หัวใจที่มันเต้นแรงอยู่แล้วตอนนี้แทบจะระเบิด ก็ไม่คิดว่าเขาจะอยากทำงานขนาดนี้หรือกลัวว่าเธอจะขอยกเลิกกัน คิดมากน่า เธอไม่ปล่อยเขาไปให้แม่ยกคนไหนหรอก
กับคนนี้เธอพร้อมทุ่มสุดตัว
“ฉันไม่ง่วง”
เขาพูดเสียงเบาและแหบพร่าทำเอาคนร่างบางชาวาบไปทั้งหน้า ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นก็จะหลุดแหล่มิหลุดแหล่อยู่แล้ว หรือเธอจะใจดีรั้งมันขึ้นสักหน่อยก่อนที่ตัวเองจะอกแตกตาย อย่างน้อยก็ช่วยชีวิตตัวเองไว้
ฝ่ามือเล็กยกขึ้นทาบทับบนแผงอกแน่นตึงของเขา เธอสบสายตากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาแล้วเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างนึกประหม่า ไอ้ความใจกล้าที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด
ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาอย่างอ่อนโยน เล่นเอาใจคนรับสั่นสะท้าน ไม่ใช่ไม่เคยจูบ แต่ครั้งนี้ป๊อปรู้สึกตื่นเต้นกว่าที่เคยเป็น ยิ่งตอนที่เขาสอดลิ้นร้อนระอุแทรกเข้ามาดูดดื่มความหวานจากริมฝีปากเธอ ยิ่งรู้สึกคล้ายจะจะหายใจไม่ออก
ก็กลั้นหายใจจนจะตายแล้ว พ่อคนดีจะรู้ไหม
“อื้อ”
ไม่รู้ว่าใครแอบเนียนกว่ากัน ร้ายทั้งคู่เลยค่าา
ไอ้คนเงียบๆนี่ก็พร้อมเสมอนะคะ ขอแค่เธอเสนอพี่ก็พร้อมสนอง 5555
ตอนที่ 20 แต่งงานกับฉันไหมป๊อปเรียนจบแล้วและเข้าทำงานในบริษัทแม่ของตัวเองทำธุรกิจส่วนตัวที่อยากทำนั่นคือการเปิดคาเฟ่เด็กคีตะยังคงทำงานที่เดิมผ่านมาเกือบสองปีแล้วที่เขาใช้ชีวิตแบบอยู่บนฝั่งหนึ่งเดือน และอยู่กลางทะเลหนึ่งเดือน ทว่ามันก็ไม่ชินสักทีกับการที่ต้องห่างกัน นั่นอาจเป็นเพราะเวลาทั้งเดือนที่อยู่บนฝั่งเขาใช้ชีวิตกับเธอพอต้องไปจากกันอีกก็คิดถึงเป็นบ้าวันสำคัญก็ไม่เคยได้ไปหา เวลาที่เธอเหนื่อยและต้องการเขาก็ไปหาไม่ได้ ถึงแม้จะมั่นใจว่าเธอมั่นคงกับความรักที่มีให้เขาแต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าวันหนึ่งเธอเจอคนที่ดีกว่า เจอผู้ชายที่สามารถให้เวลากับเธอตอนที่เธอต้องการใครสักคนเขาจะทำอย่างไรเขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าคนสำคัญในชีวิตเขาจะหายไปอีกคน“พาดูบ้าน อย่างกับตัวเองจะมีเวลามาอยู่เนอะ”ป๊อปกอดอกมองคนที่กำลังพาเธอมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่งอย่างตัดพ้อ เธอไม่ได้ขอให้เขาเปลี่ยนงานแต่ก็รอวันที่เขาพูดว่าจะมาทำงานบนฝั่งเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันเขาขายห้องในอาคารพาณิชย์หลังเก่าที่เคยอยู่กับแม่ให้กับคนอื่นแล้วเพราะตอนนี้มันคงใช้ประโยชน์ไม่ได้กับเขา คงไม่มีเวลาไปทำธุรกิจพวกนั้นอีก จึงเอาเงินก้อนนั้นมา
“ป๊อปขออาบก่อนนะ”เขาพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะเดินไปชาร์ตแบตมือถือของตัวเอง เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่าและพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไว้ที่เอว ก่อนจะกลับมาเคาะประตูห้องน้ำที่เพิ่งได้ยินเสียงเปิดน้ำจากฝักบัวได้ไม่นาน“มีอะไรคะ”“เปิดหน่อย” เอาบอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบคนด้านในยอมเปิดแต่โผล่ศีรษะออกมาคุยกับเขาเพราะตอนนี้เธอไม่มีเสื้อผ้าสักตัวแถมยังเปียกไปหมดแล้วด้วย เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า สภาพคงดูไม่ได้“อาบด้วยคน ง่วงแล้ว”“หะ”ระหว่างที่เธอกำลังตกใจเขาก็ผลักประตูเข้าไปโดยไม่ให้ได้ตั้งตัว แต่ตอนนี้เธอโป๊อยู่!“พี่คีตะ! ป๊อปโป๊!” เธอลนลานหาผ้าเช็ดตัว แต่เขากลับคว้าตัวเธอไว้แล้วรั้งให้มาอยู่ในอ้อมแขน โน้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากเธอทันทีเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น“อื้อ~”ป๊อปตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เขาไม่ให้เธอได้ตั้งตัวเลย จู่โจมเธออย่างกับคนที่หิวกระหาย ราวกับจะกัดกินเธอให้ตายภายในนาทีเดียวอยู่ ๆ คำหนึ่งของเพื่อนก็แล่นเข้ามาในหัวระวัง ช้างตกมัน!จูบที่ร้อนแรงในคราแรกนั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนสลับกันไปอยู่อย่างนั้น จากที่ตอนแรกเธอตื่นตระหนกเพราะความอายตอ
ตอนที่ 19 ด้วยความคิดถึงสิ่งที่ทรมานที่สุดตอนนี้คงเป็นการเอาแต่คิดถึงใครสักคน แต่มันก็ยังดีกว่าการที่ต้องสูญเสียใครไปที่ไม่มีวันกลับคืนมา อย่างน้อยการได้คิดถึง การเฝ้ารอของเธอมันก็ยังมีจุดหมาย ยังรู้ว่าวันหนึ่งเธอก็จะได้เจอเขาตั้งแต่ที่คีตะเดินทางไปอบรม ก่อนที่เขาจะเริ่มทำงาน จนถึงตอนนี้ที่เขาออกไปทำงานในที่ที่ไกลจนเธอไม่สามารถขับรถไปแอบมองเขาเหมือนอย่างที่เคยทำตอนที่เขายังเรียนอยู่ได้ มันทำให้เธอเริ่มชินบ้าง กับการที่ไม่ได้เจอกัน แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากให้เป็นช่วงแรกเขาดูเครียดจนเธอรู้สึกได้ แต่อย่างน้อยก็ยังได้คุยกันผ่านข้อความและเห็นหน้าผ่านจอเป็นช่วงเวลาถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเริ่มทำงานและมันเป็นระยะเวลาเพียงแค่เดือนเดียวก่อนจะกลับขึ้นฝั่งมาใช้ชีวิตหนึ่งเดือนสลับกันไปอย่างนี้แต่เธอก็ยังอดห่วงเขาไม่ได้อยู่ดีอยู่ที่นั่นเจอแต่ท้องฟ้ากับทะเล เจอสารพิษ แต่เขาบอกว่าเขาอยากหาประสบการณ์อยากหาเงินเพื่อตั้งตัวแล้วเธอจะห้ามอะไรเขาได้ อะไรที่เขาอยากทำเธอไม่คิดจะไปขัดความคิดของเขา ในเมื่อเขาเลือกแล้วเธอก็เคารพการตัดสินใจของเขา“น้าปั๊บ”“ป้าหรือเปล่าฌอน”“น้านั่นแหละถูกแล้วลูก”ป๊อปบอก
ตอนที่ 18 ขอโอกาสได้ไหมช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมานั้นเธอช่วยเขาเกือบทุกเรื่อง คอยอยู่ข้างเขาอย่างที่เขาต้องการ ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นเธอทั้งที่เข้าใจว่ามันควรจะเป็นอีกคนแต่เธอกลับไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นโผล่มาให้เห็นหน้าเลยมันโคตรจะใจร้ายเลยถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เขารักมากจนไม่สามารถเปิดใจให้ใครได้ถึงแม้จะอยากรู้แต่เธอก็ไม่กล้าถามเรื่องนี้เพราะตัวเองก็รับปากเขาไปแล้วว่าจะอยู่ข้าง ๆ คอยเป็นกำลังใจให้เขา การถามแบบนั้นคงเท่ากับว่าสร้างปัญหาให้เขาเสียมากกว่า“มาได้ไง”“เพิ่งสอบเสร็จ”เธอถามเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่เดินมาหาเธอถึงโต๊ะ ที่อยู่ใต้ตึกของคณะ วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายของการสอบแล้ว พรุ่งนี้ก็เรียกว่าปิดเทอมได้เต็มปากแล้วที่ถามไป ได้คำตอบที่ไหน“ป๊อปว่าจะไปทานบะหมี่” อีกแล้ว เมนูที่เธอหยุดทานไม่ได้“อืม”“จะไปด้วยหรือเปล่า”“ไปสิ” เขาพยักหน้าให้เธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาถือไว้“ป๊อปถือเองก็ได้”“เดี๋ยวถือให้”“ตามใจ”เธอตัดปัญหาด้วยการแล้วแต่เขา ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น เดินนำเขาไปที่รถ แล้วก็เห็นว่าเขาเพิ่งขับมอเตอร์ไซค์มาจอดใกล้ ๆ กับรถของเธอ“เดี๋ยวขี่มอไซ
อกหักเมื่อไรก็ต้องกลับบ้าน คำนี้ใช้ได้จริงกับเธอเพราะสามเดือนก่อนก็เป็นอย่างนี้ มันคิดไม่ออกว่าควรไปที่ไหน แต่ก่อนที่จะกลับมาเธอก็นอนร้องไห้อยู่คนเดียวหลายวันก่อนจะคิดได้ว่าอยู่แบบนั้นคงซึมจนตายแน่“สภาพ”เสียงหนึ่งดังขึ้นจากบันไดด้านหลังทำให้เธอต้องหันไปมอง แล้วมันจะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ ของเธอที่คอยแต่จะตอกย้ำซ้ำเติมกัน“อารมณ์ไม่ดี อย่ามาใกล้”“โอเค”ปืนตอบเสียงเรียบแต่เดินผ่านน้องสาวไปได้แค่ก้าวเดียวเขาก็หันกลับมา ตวัดแขนล็อกไปที่ลำคอของเธอจนแทบหายใจไม่ออก“แค่ก ๆ ไอ้พี่บ้า! ปล่อย!”“ฮ่า ๆ ”ป๊อปพยายามจะต่อสู้กับพี่ชายตัวเองที่มันกวนประสาทเธออยู่ในเวลานี้ เลือกเวลาถูกเสียด้วย เวลานี้แหละที่เธอจะฆ่าเขาให้ตายโดยให้เหตุผลว่าบันดาลโทสะ!ทว่า ไม่ว่าอย่างไรเธอก็สู้แรงเขาไม่ได้ ปืนแกล้งเธอจนหน้าดำหน้าแดง โชคดีที่เสียงเรียกเข้าจากใครบางคนนั้นทำให้พี่ชายเธอยอมหยุดแล้วปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากเพื่อนสนิทเธอจึงกดรับสายทันทีไม่วายยกกระเป๋าฟาดพี่ชายไปอีกทีด้วยความโมโห(“ป๊อป แกอยู่ไหน”)“อยู่บ้าน”(“แก”)น้ำเสียงของเพื่อนสนิททำให้คิ้วเรียวขยับเข้าหากัน อยู่ ๆ หัว
ตอนที่ 17 การสูญเสียหลายวันแล้วที่เขาลองใช้ชีวิตแบบไม่มีผู้หญิงที่ชื่อป๊อป มันเป็นอาการที่โคตรทรมาน เขายังคงเข้าไปส่อง แกล้งไปในที่ที่คิดว่าเธอจะไปเพื่อให้ได้เห็นหน้าแต่ก็ไม่เห็นป๊อปเลยสักครั้ง จนเขาอดเป็นห่วงไปได้ต้องไปถามยามของคอนโด ถึงได้รู้ว่าเธอกลับบ้านและอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบเธอคงหลบอ่านหนังสืออยู่ที่ไหนสักแห่ง“น้องเขาฝากของมาให้มึง ฝากเฌอมา”เสียงของบูมดังขึ้นพร้อม ๆ กับถุงใบใหญ่ ถุงหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า โดยไม่ต้องถามก็รู้ว่ามันเป็นของเขา เขาเหลือบมองของในมือเพื่อนสนิทแล้วเลื่อนสายตาไปมองมัน แต่เขาไม่รู้ว่าสายตาของเขามองบูมแบบไหนเพื่อนถึงได้ทำหน้าแบบนั้นแล้วยังเลิกคิ้วเป็นคำถาม“ใครบอกให้มึงรับ”“อ่าว ไอ้นี่ อะไรของมึง”“กูจะไปเอาเอง มึงไม่ต้องหวังดี”บูมขมวดคิ้วมอง สมองของเขาทำงานอย่างหนักเพื่อประมวลผลคำด่าที่ราบเรียบของเพื่อนสนิทก่อนจะคิดได้ว่า มันด่าเขาว่าเสือก“สมแล้วที่อกหัก เพราะปากมึงนี่เอง”“เอาไปคืน บอกว่าไม่เจอกูเลย”เขาบอกเพื่อนแล้วเดินหนีออกมา มองเมินของที่บูมเพิ่งหอบหิ้วมาให้ก่อนจะหลบมาอยู่คนเดียวที่ห่างจากกลุ่มเพื่อน วันนี้เป็นวันสอบวิชาแรกของเข