Lahat ng Kabanata ng สยบรักร้าย: Kabanata 41 - Kabanata 50

บทที่ 41 หาเรื่อง@คณะวิศวะอาทิตย์และบอมนั่งทำหน้าขรึมจ้องมองเพื่อนรักที่นั่งก้มหน้าอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาได้ยินเสียงลมหายใจที่ถูกพ่นออกมาแรงๆหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครปริปากถามสักคำ"กูกับฝนเราเลิกกันแล้วว่ะ" ทั้งอาทิตย์และบอมพร้อมใจมองหน้ากันอย่างมึนงง แต่ในวินาทีต่อมาอาทิตย์ก็นั่งเงียบทำหน้าขรึม"เลิกกันหรือทะเลาะกันเอาดีๆดิ๊!" บอมใช้นิ้วดันหน้าผากเพื่อนให้เชิดหน้าขึ้น แต่เป้ก็ปัดมือเขาออก ตวัดสายตามองอย่างเอาเรื่อง"ไม่รู้ว่ะ""ไม่รู้? นี่มึงเป็นแฟนยังไงไม่รู้ว่าเมียแค่งอนหรือเอาจริง" อาทิตย์ถามเสียงขุ่นเมื่อสีหน้าไม่สบอารมณ์ใส่เพื่อนรัก เป้เอามือกุมหน้าก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น"นั่นมึงจะไปไหน" บอมร้องถามตามหลัง"ไปหาน้ำฝน" เขาตอบอย่างไม่หันไปมองหน้าเพื่อนด้วยซ้ำ ก่อนจะวิ่งออกไปอย่างเร็ว@บ้านน้ำฝนทันทีที่ร่างบอบบางก้าวเข้าไปในบ้าน สายตาก็ปะทะกับร่างสูงใหญ่ของเป้ที่นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น สร้างความประหลาดใจและความตกใจให้น้ำฝนไม่น้อย ก่อนที่เธอจะเชิดหน้าขึ้นไม่สนใจชายหนุ่ม"มาแล้วเหรอลูก เป้มานั่งรอหนูนานมาก เขาบอกว่ามีเรื่องจะปรับความเข้าใจกับหนู" วิยดาพูดกับลูกสาวเมื่อน

บทที่ 43 เจ็บปวดหลายชั่วโมงต่อมาน้ำฝนปาดเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มที่เพิ่งไหลออกมาเบาๆ หลังจากหมอและพยาบาลให้ญาติผู้ป่วยรออยู่ข้างนอกนานหลายชั่วโมง เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องพักฟื้นเป้ด้วยหัวใจที่เหมือนไม่มีแรงจะเต้นเมื่อมองเห็นสายระโยงระยางเต็มตัวคนรักราวกับทุกอย่างดูเปาะบางไปหมด"ฝนจะอยู่เป็นเพื่อนเป้เอง ขอโทษที่งี่เง่า" เธอหย่อนตัวนั่งลงข้างเตียงผู้ป่วย เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูถูกผลักเข้ามา อาทิตย์วางถุงใส่ของลงบนตู้เล็กแล้วเดินไปข้างเตียงผู้ป่วย"ทำไมดูแย่ลงแบบนี้" เขาเอ่ยถามทั้งที่ไม่ได้ละสายตาไปจากใบหน้าซีดเผือดของเพื่อนรัก ฝ่ามือหนาวางลงบนท่อนแขนแกร่งที่อ่อนแรงของเป้เบาๆ"ฝนเป็นต้นเหตุที่ทำให้เป้เป็นแบบนี้ ฝนขอโทษพี่ทั้งสองด้วยนะคะ ถ้าฝนไม่งี่เง่าเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้" น้ำฝนยกมือไหว้ขอโทษอาทิตย์และบอมอย่างรู้สึกผิด ทว่าทั้งสองหนุ่มกลับทำตรงกันข้ามอาทิตย์เดินอ้อมไปยืนข้างน้ำแล้ววางมือลงบนบ่าเธอเบาๆ"ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้หรอก เธอเองก็เจ็บเหมือนกัน ฉันว่าเธอพักผ่อนก่อนดีกว่านะ" น้ำฝนปล่อยโฮออกมาอย่างหนักหลังจากได้ฟังอาทิตย์พูดแบบนั้น ความรู้สึกผิดตีกันวุ่นไปหมด"ถ้าไอ้เ

บทที่ 45 แผนการ"อืม~ ป๋าพอก่อน" น้ำฝนดันใบหน้าคมคายออกจากซอกคอระหง เมื่อเขาไม่ใช้แค่จะซุกไซ้ใบหน้า เป้ยอมผละใบหน้าออกจากซอกคออย่างว่าง่าย หากแต่มุมปากหนากลับยกยิ้มร้ายกาจอย่างมีแผนการ"อ๊ะ! ปะ..เป้ทำอะไรเนี่ย ฝนเจ็บไหล่อยู่นะ""ก็อยากนอนกอดหนูเหมือนที่เรานอนอยู่ที่บ้านไง" น้ำฝนทำหน้าเอือมระอาเมื่อเป้รั้นจะถอดเสื้อผ้าเธอออก ก่อนจะยกมือขึ้นมาฟาดหัวไหล่ชายหนุ่มไม่แรงนัก เป็นการห้ามปราม"ถ้าไม่หยุดฝนจะกลับบ้านนะ""..." เป้มองสีหน้าจริงจังของน้ำฝน ลมหายใจร้อนถูกระบายออกมาอย่างหนัก แล้วผละตัวออกด้วยท่าทางเซ็งๆ"ไม่ต้องมาทำหน้าบึ้งแบบนั้นเลย ตัวเองยังเจ็บอยู่แท้ๆยังจะซ่าอีก!""รอให้หายก่อนก็ได้ เตรียมตัวไว้ด้วยล่ะคนสวย""เดี๋ยวจะได้ตายก่อนหายดี" น้ำฝนเค้นเสียงว่าอย่างจริงจัง ทำเอาชายหนุ่มลอบถอนหายใจเบาๆ เขาพลิกตัวหันหลังให้หญิงสาวอย่างน้อยอกน้อยใจ"ไม่ต้องทำงอนฝนเลยนะป๋า""ไม่ได้งอน แต่ง่วง""เฮ้อ~" น้ำฝนกอดอกกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายที่รู้ทันเขาทุกอย่าง หญิงสาวเดินอ้อมเตียงไปอีกฝั่ง แล้วย่อเข่าลงจนใบหน้าเสมอกับใบหน้าคมคาย"ถ้าไม่งอนก็จูบฝนก่อน" เป้เลิกคิ้วขึ้น เขาจูบตามที่เธอสั่ง เมื่อจูบแ

บทที่ 47 ร้อนแรง NC"ถ้าเป็นเด็กดีของป๋าแล้วหนูจะได้อะไร" น้ำฝนถามเสียงหอบ เธอไล่สายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของแฟนหนุ่มด้วยอย่างยั่วยวน"ถามแบบนั้นอยากให้ทำอะไรต่อหืม?" เป้พลิกตัวนอนทับร่างบาง มือหนากำท่อนลำชักรูดสองสามครั้งแล้วดันเข้าไปในร่องสวาทที่เจิ่งนองด้วยน้ำคาวอีกครั้ง เขาเคลื่อนไหวร่างกายทันทีโดยที่คนใต้อาณัติยังไม่ได้ตอบคำถาม"อ๊ะๆ..อ๊า..ถะ..ถามป๋านั่นแหละ อ๊า~ นะ..หนูเป็นเด็กดีแล้วจะได้อะไร" น้ำพยายามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ยากที่จะพูดให้ชัดเจนเมื่อคนข้างบนกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอพูดไม่ได้ศัพท์"อ๊า~" เป้เปล่งเสียงครางอย่างมีความสุข มือหนาจับเรียวขาสวยแยกอ้าออกจากกันจนดอกไม้งามอวบนูนแย้มบาน แล้วสาดแรงเข้าใส่ไม่ยั้งจนร่างบางโยกคลอนไปมาตามจังหวะการกระแทกกระทั้น"อึก..อื้อ~" น้ำฝนแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสเสียวซ่านอย่างเต็มใจ แต่ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อมือหนาสอดลงไปขยุ้มผมตรงท้ายทอยอย่างแรงจนใบหน้าสวยเชิดขึ้น เป้กดฝ่ามือลงบนท้องน้อยแล้วหมุนควงสะโพก ก่อนจะถาโถมความดิบเถื่อนใส่ใจกลางความเป็นสาวอย่างบ้าคลั่ง"อ๊ะๆ..อ๊าย" น้ำฝนกรีดร้องจนปากคอสั้น มือเรียวกำผ้าปู

บทที่ 49 เปิดโปง"พอก่อน กินป๋าวันไหนหนูเจ็บตรงนั้นไปหลายวันเลย.." เธอทำหน้ามุ่ยแล้วตักสลัดใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ เป้มองแฟนสาวด้วยสายตาอ่อนโยนจนบางทีเขามีความคิดอยากจะนั่งมองเธออยู่แบบนี้ทั้งวัน"รักหนูจังเลย..""อะไร..จู่ ๆมาบอกรักหนู เขินเป็นเหมือนกันนะคะ""ก็บอกตามความรู้สึกไง ก็ป๋ารักหนู รักน้ำฝนคนนี้คนเดียว" น้ำฝนยิ้มกริ่ม เขินอายกับคำหวานของชายหนุ่ม เธอตักสลัดยื่นไปจ่อริมฝีปากหนา เป้อ้าปากกินเต็มคำจนครีมติดที่มุมปาก คนตัวเล็กยื่นมือไปเช็ดออกให้อย่างอ่อนโยนแล้วส่งสลัดครีมที่เช็ดออกจากปากของเป้เข้าปากตัวเอง"วันนี้นอนกับป๋าได้ไหม.." เป้ยื่นมือไปเช็ดครีมออกจากมุมปากให้แฟนสาวอย่างอ่อนโยน ขณะที่น้ำฝนกะพริบตาปริบๆ มองหน้าแฟนหนุ่มอย่างชั่งใจ ก่อนพยักหน้าตอบตกลง"ทำไมวันนี้ป๋าทำตัวแปลกๆคะเนี่ย หนูเริ่มงงกับป๋าแล้วนะ""ก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆหนูไง" ไม่ว่าเปล่าแต่ยังเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียกับพวงแก้มของน้ำฝน ขณะเดียวกันมือหนาก็ยกขึ้นมาเกี่ยวปอยผมขึ้นไปทัดหูให้หญิงสาวด้วย "รักหนูนะ""บอกรักเหมือนบอกลาเลยอะ ไม่เอาไม่ต้องพูดแบบนั้นแล้วค่ะ หนูฟังแล้วรู้สึกหดหู่แปลกๆ""ก็แค่บอกรักหนูเฉยๆ""ก็นั่นแหละ