บทที่ 30 รักมากเสียงฝีเท้าหนักๆ ออกเชิงกระทืบเสียมากกว่า เดินเข้ามาในบ้าน น้ำฝนปั้นหน้าบึ้งตึงอย่างไม่ชอบใจนักเมื่อเห็นราเชนทร์นั่งทำหน้าละห้อยอยู่บนโซฟาพร้อมครอบครัวเขา"น้องฝนหนูดูฝีมือแฟนหนูสิคะ ทำกับพี่เขาแบบนี้ได้ยังไงกัน" ทันที่ที่น้ำฝนหยุดยืนอยู่ตรงหน้า วิยดาก็ทำเสียงดุๆใส่ลูกสาวทันที คนโดนดุยืนกอดอกมองหน้าคนต้นเรื่องอย่างไม่ชอบใจ"ไง ใกล้ตายแล้วเหรอถึงได้มาสั่งเสียพ่อกับแม่ฉัน" คำพูดคำจาที่หลุดออกมาจากปากของลูกสาว ทำเอาวิยดาลมแทบจับ เธอยกมือขึ้นมาทาบอกพลางมองหน้าราเชนทร์ด้วย"ทำไมน้องฝนพูดแบบนั้นล่ะครับ พี่แค่เป็นห่วงไม่อยากให้น้องฝนโดนมันทำร้ายเหมือนพี่" น้ำฝนกลอกตาไปมาอย่างระอากับคำโป้ปดของราเชนทร์"เพิ่งรู้นะว่าผู้ชายก็ตอแหลเก่งไม่แพ้ผู้หญิง" กระแทกเสียงใส่อย่างยียวน "หนูก้าวร้าวใหญ่แล้วนะน้ำฝน!!" วิฑูรย์ที่นั่งฟังอยู่ก็เอ่ยขึ้น"หนูไม่ได้ก้าวร้าวนะคะ หนูแค่ไม่อยากพูดดีกับพวกทำดีเอาหน้า""พอๆ เลิกเถียงกัน ยังไงหนูก็ต้องให้แฟนหนูมาขอโทษพี่ราเชนทร์นะฝน" เด็กสาวเบ้ปากอย่างไม่พอใจเมื่อเหลือบไปเห็นรอยยิ้มร้ายกาจของชายหนุ่ม"หนูไม่ยอมให้ป๋ามาขอโทษมันหรอก เพราะมันบุกไปหาเรื่องป๋
Terakhir Diperbarui : 2025-06-08 Baca selengkapnya