Semua Bab สยบรักร้าย: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 20 มึงเป็นใคร"อุ้มหน่อย~" ทันทีที่รถขับมาจอดที่โรงรถ น้ำฝนก็เอ่ยบอกเสียงหวานพร้อมกันอ้าแขนรอให้เป้มาอุ้มเธอลงจากรถ"โตจนมีผัวแล้วยังเล่นเป็นเด็กไปได้" ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่เขาก็ยอมเดินอ้อมมาอุ้มเธอแล้วพาเธอเข้าบ้านไปทันที"วันนี้ไม่มีเรียนเหรอคะ""มีเรียนช่วงบ่าย" น้ำฝนพยักหน้าน้อยๆเป็นอันเบ้าใจ "งั้นเวลานี้หนูขอนอนกอดได้ไหม อยากกอดป๋าจังเลย" เป้อมยิ้มในความขี้อ้อนของน้ำฝน เขาไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาเดินนำเธอไปยังห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนรอบนที่นอน"ถอดเสื้อผ้าด้วยซี่""สัญญาว่าจะนอน""สัญญา" ทำหน้าจริงจังแล้วก้าวขึ้นไปนอนรอเป้บนที่นอน ดวงตาคู่สวยจ้องมองเรือนร่างชายไม่วางตา "ป๋าชอบเล่นกล้ามเหรอ?""ไม่ได้ชอบ แค่อยากใส่เสื้อผ้าสวยก็แค่นั้น""แค่ป๋ากล้ามโตมากเลยนะคะ โตจนหนูอยากกัดมาเอามากๆเลย" น้ำฝนมองมีดกล้ามที่แขนและหน้าท้องของชายหนุ่มพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ"มานอนได้แล้ว" เธอตบที่นอนเบาๆแล้วอ้าแขนรอเขาให้ขึ้นไปนอน เป้ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างยิ้มๆแล้วก้าวขึ้นนอนข้างๆเธอ"ถ้าตื่นนะถ้ามันตื่นหนูจะจับมันกิน ฮ่า ๆ" น้ำฝนหัวเราะขบขันแล้วค่อยไเลื่อนใบหน้าเข้าไปซบอกแกร่งเปลือยเปล่าของเขา"ป๋า

บทที่ 22 ดูแลเอาใจใส่@กลางดึกของวันร่างบอบบางยังคงนอนหลับลึกและไม่ไหวติง แต่ไอความร้อนที่แผ่กระจายออกมาทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆจำเป็นต้องลุกขึ้นมาปลุกเธอ พิษไข้เล่นงานจนนอนซมไม่ยอมลุกไปไหนนอกจากจะนอนอย่างเดียวจะกอดอย่างเดียว"เราต้องไปโรงพยาบาลแล้วนะตัวเล็ก" ว่าจบก็จัดแจงหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้น้ำฝนทั้งที่เธอยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่แบบนั้นร่างบอบบางถูกอุ้มขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาวแล้วพาไปโรงพยาบาลทันที"อื้อ~" หญิงสาวเปล่งเสียงครางอื้อออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกเจ็บที่หลังมือตัวเอง น้ำฝนค่อยๆปรือตาขึ้นมามองสิ่งรบกวนอย่างมึนงง"หนูอยู่ที่ไหน" เธอเอ่ยถามคนข้างๆด้วยความมึนงง พยาบาลยิ้มหวานให้แล้วตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน "ตอนนี้คุณฝนอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ" น้ำฝนนิ่งไปเธอพยายามปะติดปะต่อภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ว่าทำไมถึงมาอยู่โรงพยาบาลได้ จนกระทั่งเป้เดินเข้ามา"ไข้ขึ้นสูงมากป๋าเลยต้องพามาโรงพยาบาล""ป๋าไปไหนมา~" เธอถามเขากลับเสียงอ่อนพลางเหลือบตามองพยาบาลด้วย เมื่อพยาบาลออกไปจากห้องแล้วเธอก็อ้าแขนออกกว้างเพื่อให้ชายหนุ่มเข้าไปกอดทันที"อยากนอนบนอกของป๋าได้ไหม~" น้ำเสียงยังแหบพร่าเอยขอชายหนุ่มพร้อมขยับตั

บทที่ 24 ละมุนวันนี้จะอยู่เป็นเพื่อนหนูไหม?" น้ำฝนเอ่ยถามเสียงเบาเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังเดินรอบเตียงผู้ป่วยอยู่ เขาหยุดเดินแล้วหันมามองคนถามด้วยสีหน้าครุ่นคิด"เมียอยู่ไหนผัวก็อยู่นั้นไหม" เอียงคอถามกลับ คำถามของเขาทำเอาคนที่ถามต้องอมยิ้มเพราะเขินอายกับคำพูดของเขา"ป๋ามานอนกอดหนูหน่อย...แขนโดนเจาะน้ำเกลือแบบนี้มันเจ็บมากเลยค่ะ" น้ำเสียงที่เธอพูดกับเขามันช่างออดอ้อนเหลือเกิน เป้หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆเตียงผู้ป่วย"เจ้าตัวเล็กหยุดอ้อนก่อนเดี๋ยวป๋าขอเคลียร์ห้องก่อน" มือหนาวางลงบนศีรษะทุยเล็กแล้วลูบขึ้นลงเลาๆ น้ำฝนเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกระพริบตาถี่ๆอย่างออดอ้อน "เสร็จแล้วมานอนกอดหนูนะคะหนูขาดความอบอุ่นจากอกของป๋า""จ้า...เด็กขี้ยั่ว" เป้ยิ้มกริ่มอย่างเอ็นดูเมื่อแฟนสาวออดอ้อนเขาแบบนั้น "นอนรอไปก่อนนะ เดี๋ยวจะขึ้นไปนอนด้วย" หญิงสาวพยักหน้าหงึกเป็นคำตอบแล้วนอนลงมองเขาเก็บกวาดห้องให้เป็นระเบียบ"ป๋าน่าจะรอแม่บ้านมาเก็บนะคะ" น้ำฝนพูดขึ้น "ป๋ารอไม่ไหวหรอก ไม่ชอบห้องรก" เขาบอกยิ้มๆแล้วกวาดห้องต่อจนเสร็จ"อยากอาบน้ำจัง" ชายหนุ่มปาดเหงื่อออกจากกรอบหน้าแล้วถอดเสื้อยืดตัวเก

บทที่ 26 ชอบที่เป็นเธอ NC"ป๋า~" น้ำฝนเรียกคนรักเสียงหวาน หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลเธอก็มาอยู่กับชายหนุ่มที่เพนท์เฮาส์หลายวันไม่ยอมกลับบ้านแม้ว่าแม่จะโทรตามยังไง"เรียกสะไข่สะดุ้งเลยนะ มีไร?" เป้ที่กำลังจะดื่มน้ำก็ต้องเดินกลับมาหาคนตัวเล็กที่นั่งมองเขาตาแป๋วอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น"หนูอยาก...ขอสักทีแรงๆได้ไหมอยากโดนป๋าจับขึง" ไม่ว่าเปล่าแต่เธอยังเริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ตัวเองออกทีละชิ้นๆ จนตอนนี้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาน้ำฝนค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่กำลังถือแก้วน้ำอยู่ในมือ สายตาของเขาจดจ้องมาที่หน้าอกอวบใหญ่ที่กำลังจะชดกับหน้าอกของเขาอยู่รอมร่อ"จัดทุกวันยังไม่หายอยากอีกเหรอ?" เขาหลบสายตาแล้วจ้องมองใบหน้าหื่นๆของน้ำฝนแทน "ยังไม่หายอยาก หนูบอกแล้วไงว่าหายไข้ต้อนไหนหนูจะรีดน้ำป๋าออกจนหมดตัวเลย" ว่าจบก็นั่งย่อลงแล้วจัดการปลดเข็มขัดหนังราคาแพงของชายหนุ่มออกพร้อมกับรูดชั้นในสีดำยี่ห้อดังลงมาไว้หน้าขา ทำให้แก่นกายใหญ่ดีดผึงออกมาเกือบจะชนปากของเธอ"ปากก็บ่นแต่เจ้าดุ้นของป๋ามันไม่บ่นเลยนะคะ มันยังสู้มือหนูได้ดีเลยนะ" น้ำฝนช้อนตามองคนที่ยืนนิ่งอยู่แล้วใช้มือบางกำรอบแก่น

บทที่ 28 เหลืออด"ป๋า~" น้ำฝนปรือตาขึ้นมามองเมื่อถูกรบกวนในยามเช้า ยิ้มน้อยๆผุดขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มคนรักนั่งมองเธออยู่ข้างเตียง สัมผัสจากหลังมือทำให้เธอยิ้มทั้งที่ยังหลับตาพริ้ม"จะไปไหนแต่เข้าคะ?" น้ำฝนถามเสียงงัวเงียแล้วหยัดกายลุกขึ้น เธอจับฝ่ามือหนามาทาบแก้มแล้วคลอเคลียมันเบาๆอย่างออดอ้อน"ไปเรียน วันนี้มีพรีเซ้นท์งานตอนเช้า" เมื่อแฟนหนุ่มบอกแบบนั้นเธอก็ยืดตัวขึ้นแล้วหอมแก้มเขาไปฟอดใหญ่ "สู้ๆนะคะ" เป้ยิ้มกริ่มเมื่อโดนหอมแก้มให้กำลังใจแต่เช้า"งั้นหนูก็ช่วยไปอาบน้ำแล้วไปส่งป๋าได้ไหมคะ?" เป้บอกกลับเสียงอ่อนแล้วลุกขึ้น น้ำฝนไม่ได้ขีดอะไร เธอลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะได้ไปส่งชายหนุ่มที่มหาวิทยาลัย"ป๋าน่าจะขับให้หนูได้นั่งสบายๆบ้างนะคะ" น้ำฝนพูดขึ้นทันทีที่ก้าวเข้ามา เธอหันมามองเขาแล้วยิ้มหวาน "ก็อยากให้เมียขับรถไปส่งเรียน ได้ไหม?" เป้กอดอกเอียงคอถามเสียงอ่อน คนโดนถามหมั่นเขี้ยวต้องเอี้ยวตัวมาแล้วใช้มือบีบแก้มสากของเขาเบาๆ"หนูอยากจับป๋ากินบนรถนะ แต่สงสารเดี๋ยวผัวได้เอฟมากินแทน" เป้ยิ้มขบขันเมื่อได้ฟังน้ำฝนพูดแบบนั้น เขายกมือขึ้นมาขยี้ผมของเธออย่างเอ็นดู"แล้วจะให้หนูมารับไหม?"