บทที่ 50 เจ็บปวดอึก!"..!!!" ร่างบางค่อยๆ ล้มลงต่อหน้าต่อตาเขาทั้งที่พยายามโอบกอดเธอไว้ด้วยสองแขนแกร่ง มือหนาสัมผัสกับน้ำอุ่นๆที่ไหลออกมาพานทำเอาหัวใจแกร่งกระตุกวูบ "ฝะ..ฝน" เป้มองหน้าน้ำฝนด้วยความพร่าพรายเนื่องจากม่านน้ำตาเคลือบ"ลูกแม่!" วิยดากรีดร้องออกไปด้วยความตกใจที่เห็นน้ำฝนแน่นิ่งไป เป้แทบสติหลุดกับภาพตรงหน้าในขณะที่ตำรวจจับคุณตัว สติแทบหลุดเมื่อมือสัมผัสกับเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากตัวน้ำฝน"เบบี๋..อึก..เบบี๋อย่าเป็นอะไรนะ" เขากอดร่างบางไว้แนบแน่นก่อนจะพาน้ำฝนไปโรงพยาบาล ทุกคนต่างตกอยู่ในความเครียดไม่ต่างจากไอริณ เธอเป็นห่วงเพื่อนรักเอามากๆ จนไม่ยอมไปไหน"ไม่ต้องร้อง ฝนถึงมือหมอแล้ว""แต่น้ำฝนเจ็บ.อึก..หนูสงสารเพื่อนค่ะ" ไอริณกอดคู่หมั้นหนุ่มไว้แน่นพร้อมกับปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มด้วย@โรงพยาบาลเอกชนแหางหนึ่งเป้เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องผ่าตัด เขาไม่เป็นอันทำอะไรตอนนี้เลย น้ำฝนเข้าห้องผ่าตัดนานมากแล้วแต่หมอก็ยังไม่ออกมา ตอนนี้เขามีแต่ความกังวลและความรู้สึกหลายอย่างที่ถาโถมเข้ามา"น้องเขาคงไม่เป็นไรหรอก มึงใจเย็นๆก่อน" อาทิตย์เดินเข้ามาบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เป้คลายสีหน้าตึงเ
Terakhir Diperbarui : 2025-06-08
