Semua Bab ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก: Bab 21 - Bab 30

ผู้คนจำนวนไม่น้อยยืนต่อคิวสั่งกาแฟแถวยาวเหยียดในร้านกาแฟเล็ก ๆ เนื่องจากมนุษย์เงินเดือนที่ทำงานอยู่ในออฟฟิศ มักจะใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีมานั่งดื่มกาแฟใกล้บริษัท แทนการรับประทานอาหารเช้าจากที่บ้าน เพราะความสะดวกสบายและไม่ต้องเสียเวลามากนัก จึงทำให้ผู้คนนิยมที่จะบริหารเวลาของตัวเองเช่นนี้ ซึ่งมันก็ค่อนข้างประหยัดเวลาได้มากเลยทีเดียวณภัทรถือกาแฟและคุกกี้เนยสดของโปรดเดินมาหาที่นั่งทาน ซึ่งดูท่าแล้วจะไม่มีโต๊ะว่างให้เธอนั่งเลยสักโต๊ะเดียว เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่คนนั่งกันเต็มหมดแล้ว ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปทั่วร้าน จนมาสะดุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง มีเก้าอี้ว่างให้เธอสามารถเข้าไปนั่งได้พอดิบพอดี เห็นดังนั้น หญิงสาวจึงรีบย่ำเท้ามุ่งตรงไปที่โต๊ะนั้นโดยไม่รีรอ“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่ามีใครนั่งหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มีฉันขอนั่งด้วยคนนะคะ”ณภัทรเอ่ยขอชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยคำอนุญาตใด ๆ ร่างบางก็จัดแจงจะนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างทันทีแต่ในจังหวะที่หญิงสาวก้าวขาเข้ามา หมายจะนั่งเก้าอี้ตัวนั้น ขาเรียวงามของเธอก็ดันไปสะดุดเข้ากับขาเก้าอี้โดยไม่ได้ตั้งใจ ส่งผลให้กาแฟที่ถืออยู่ในมือหกเลอะมื

“โอ๊ย พอได้แล้ว หยุดสักที แสบแก้วหูจะตายอยู่แล้วนะ”มือหนายกขึ้นปิดหูทั้งสองข้างไว้อย่างรำคาญใจ เยื่อในหูจะฉีกขาดหมด ก็เพราะเสียงแจ๋น ๆ ของเธอนี่แหละ“คุณสิบต้องบอกมาก่อนว่าจะไปกับผิง ถ้าไม่อย่างนั้น ผิงก็จะตะโกนแบบนี้ จนคุณสิบหูแตกไปเลย”หน้าสวยสะบัดเชิดใส่เขา ก่อนจะตะโกนขึ้นมาดัง ๆ อีกรอบ“คุณสิบใจร้าย ๆ ใจร้ายที่สุดเลย ไม่ยอมไปเที่ยวกับผิง คุณสิบใจร้าย ๆ คุณสิบใจร้าย ๆ คุณสิบใจร้าย ๆ”“หยุดสักที ผมบอกให้หยุด!” เสียงเข้มตะโกนแทรกขึ้นมา“ไม่หยุด! คุณสิบใจร้าย ๆ คุณสิบใจร้าย ๆ”“โอ๊ย จะแหกปากอะไรนักหนา พอได้แล้ว ผมยอมแล้ว ไปก็ไป แต่หยุดตะโกนสักทีได้ไหม ปวดหูไปหมดแล้วเนี่ย”ในที่สุดสิบทิศก็ต้องยอมจำนนให้กับตรีชฎาจนได้ ที่ยอมไม่ใช่เพราะใจอ่อนหรอกนะ แต่ยอมเพราะทนไม่ไหวกับเสียงใสแสบแก้วหูของเธอเสียมากกว่า ถ้าขืนเธอตะโกนนานมากกว่านี้ มีหวังขี้หูออกมาเต้นระบำกันเป็นแถวแน่“จริง ๆ นะคะคุณสิบขา คุณสิบไปกับผิงจริง ๆ นะคะ พูดแล้วห้ามคืนคำนะ”ร่างบางรีบกระโดดมานั่งตักเขาด้วยความดีใจจนเกินเหตุ ก่อนจะกอดคอเขา พลางขอคำยืนยันอีกครั้ง เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเปลี่ยนใจไม่ไปกับเธอ“อืม บอกจะไปก็ไปสิ นี่

“สวัสดีครับคนสวย เมื่อกี้คุณเต้นได้เซ็กซี่มากเลย ผมรู้สึกถูกใจคุณมากเลยล่ะ ถ้าผมจะชวนคุณไปต่อ คุณจะให้เกียรติไปต่อกับผมคืนนี้ไหมครับ”ชายคนที่ฉุดแขนเธอไว้เอ่ยชวน พร้อมกับไล่มองเรือนร่างของเธอด้วยสายตาโลมเลียอย่างน่าเกลียด ตรีชฎาหน้าตึงไปชั่วขณะ ทั้งโกรธและอายมาก ที่ผู้ชายตรงหน้ามาพูดจาหยามเกียรติหยามศักดิ์ศรีเธอเช่นนี้“ปล่อยนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว”เสียงหวานตะโกนใส่หน้า แล้วสะบัดแขนออกจากคนหื่นกาม“แหม ไม่มีใครเขาเชื่อหรอก ว่าคุณไม่ใช่ เอ หรือว่าที่ทำเป็นโมโหแบบนี้ เพราะอยากจะโก่งค่าตัวเหรอครับ ลีลาดีอย่างคุณเนี่ย ผมขอเหมาสองคืนเลย เท่าไหร่ล่ะ ผมจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว ยิ่งถ้าคุณเด็ดถูกใจผมล่ะก็ ผมจะจ่ายให้เป็นสองเท่าเลย สนใจไหม”ผู้ชายตรงหน้ายังคงต่อรองอย่างยียวนชวนให้ตรีชฎาโกรธจัด มือบางจึงฟาดลงไปที่ซีกแก้มของอีกฝ่ายเต็มแรง“เพียะ! ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว ต่อให้แกจ่ายให้ฉันเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เอา แล้วจำไว้ ว่าคนอย่างฉันมีค่าพอ ไม่จำเป็นต้องเอาตัวไปเสนอให้แกหรอก ไอ้หื่นกาม” ตรีชฎาตะคอกกลับ ทำท่าจะเดินหนี แต่อีกฝ่ายก็กระชากเธออย่างแรง ร่างบางถูกดันจนหลังติดกำแพงด้วยคนที่มีพละกำลังม

“คุณก็เป็นแค่คู่ควงของเจ้านายดิฉัน อีกหน่อยก็ต้องโดนเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงคนก่อน ๆ จะไปจะมาก็ต้องแจ้งให้ทราบตามระเบียบ”ลินลณีตอบเสียงเรียบ แต่มันกลับทำให้มาเรียโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ที่ถูกเลขานุการสาวตอกกลับมาอย่างไม่ไว้หน้าเช่นนี้“เอ๊ะ! นังบ้า แกก็เป็นแค่เลขาหน้าห้อง อย่าริมาสะเออะว่าฉัน คอยดูเถอะ ถ้าฉันได้แต่งงานกับสิบเมื่อไหร่ ฉันจะไล่แกออกเป็นคนแรกเลย คอยดูสิ นังไพร่”มาเรียกัดฟันพูด พร้อมกับจ้องหน้าลินลณีอย่างเคียดแค้น ที่ช่างบังอาจมาต่อว่านางแบบชื่อดังอย่างเธอ“ได้เลยค่ะคุณมาเรีย แล้วดิฉันจะรอวันนั้นนะคะ อืม แต่ดิฉันว่า คงอีกนานหรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้ค่ะ ดิฉันทำงานกับท่านประธานมาหลายปี ย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงที่ท่านประธานจะเลือกมาเป็นคุณผู้หญิงของธาราธรณ์ ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างคุณล้านเปอร์เซ็นต์แน่นอนค่ะคุณมาเรีย”ลินลณียิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยันคู่ควงของเจ้านายหนุ่ม“กะ แก กรี๊ด อีบ้า กรี๊ด...”ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีแดงสดสั่นระริก ถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่กรีดร้องอย่างเจ็บใจแต่เสียงกรีดร้องวี้ด ๆ ที่ดังมาจากหน้าห้อง ทำให้สิบทิศต้องออกมาดู และเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อม

มาเรียเดินเยื้องย่างมานั่งที่พนักวางแขนเก้าอี้ แขนเรียวยาวทั้งสองโอบรอบคอร่างสูง รั้งใบหน้าคมสันเข้ามาใกล้ ๆ แล้วแนบริมฝีปากเย้ายวนที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสวยเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่ม เพียงแค่ได้สัมผัสกัน สิบทิศก็จูบตอบเธอ บดขยี้เรียวปากอย่างเร่าร้อนจนพอใจ ถึงได้ถอนริมฝีปากของตนออก“มาหาผมถึงนี่ มีอะไรหรือเปล่า”มือหนาลูบไล้ต้นขานวลเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากชายกระโปรงของมาเรียเล่น ซึ่งเธอเองก็พอใจ เมื่อได้รับสัมผัสจากเขา“คือว่ามาเรียจะไปช็อปปิ้งน่ะค่ะ ก็เลยจะมาชวนคุณไปด้วย ไปด้วยกันนะคะสิบ”มาเรียแนบใบหน้าลงกับซอกคอของสิบทิศอย่างออดอ้อน มือก็ไล้ไปมาตามแผงอกแกร่งภายใต้เสื้อสูท“อืม ก็ได้ แต่ผมขอเซ็นเอกสารก่อนนะ ไม่เกินห้านาที โอเคไหม”มือหนาดันร่างโปร่งบางออกเล็กน้อย“โอเคค่ะ สิบน่ารักที่สุดเลย”มาเรียหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ให้เป็นรางวัลในความน่ารักของเขา ก่อนลุกเดินไปนั่งรอเขาที่โซฟาเวลาผ่านไปห้านาทีไม่ขาดไม่เกิน สิบทิศก็ปิดแฟ้มเอกสารลง เห็นดังนั้น นางแบบสาวจึงเดินไปหาเขา มาเรียคล้องแขนเข้ากับท่อนแขนแข็งแรงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วทั้งสองก็เดินตีคู่กันออกไปทันทีที่มาถึงห้างสรรพสินค้า มาเร