All Chapters of ทะเบียนร้ายเล่ห์รัก: Chapter 1 - Chapter 10

ในยามราตรีใจกลางเมืองกรุง มีแหล่งสถานบันเทิงตั้งอยู่เรียงราย ประดับประดาไปด้วยแสงไฟหลากหลายสีแข่งกันกะพริบระยิบระยับอย่างสวยงาม แทนแสงจากดวงดาวบนฟากฟ้าที่ถูกความมืดมิดปกคลุม คอยเปิดให้บริการสำหรับผีเสื้อราตรีทั้งหลายที่อยากจะมาพักผ่อนหย่อนใจ และคลายความตึงเครียดจากการทำงานมาตลอดทั้งวันรถญี่ปุ่นคันเล็กขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของผับหรู ซึ่งมีผู้คนมากมายทยอยเข้ามาท่องเที่ยวที่นี่กันอย่างล้นหลาม เพราะผับแห่งนี้เป็นผับชื่อดังที่มีเหล่าดารานักร้องและพวกไฮโซคนดังมาใช้บริการกันอย่างเหนียวแน่นเมื่อรถจอดสนิทร่างบางระหงก็ก้าวลงจากรถคันเล็กของตน แล้วสาวเท้าเข้าไปยังสถานบันเทิงหรูหราด้วยความรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขาเรียวงามในรองเท้าส้นสูงสีดำกว่าสามนิ้ว ย่างกรายเข้ามาในผับซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายระหว่างเธอกับเพื่อน ก่อนจะเดินฝ่าวงล้อมของผู้คนเข้าไปยังด้านใน โดยไม่ได้สนใจคนรอบข้างที่กำลังมองเธอด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มชวนฝัน เพราะร่างบางนั้นอยู่ในชุดแซคสีดำขับผิวขาวอมชมพูให้ดูผุดผ่อง คอเสื้อเว้าลึกเผยให้เห็นเนินอกที่เบียดชิดกันอยู่รำไร ยิ่งทำให้เธอดูเซ็กซี่และเย้ายวนเหลือล้น ช่างดึงด

“นางฟ้าไหนของเอ็งวะ ข้ายังไม่เห็นสักคน”มือหนาหมุนแก้วเหล้าไปมา ก่อนจะยกขึ้นดื่มน้ำสีอำพันลงสู่ลำคอรวดเดียวหมดแก้ว“นั่นไง เอ็งเห็นไหม คนที่ใส่ชุดสีดำที่เซ็กซี่ ๆ นั่นน่ะ นางฟ้าของข้า”นัยน์ตาคมกริบมองตามนิ้วเรียวของณัฐพงษ์ จนมาสะดุดอยู่ที่ร่างบางระหงในชุดแซคสีดำสุดเปรี้ยว กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างเย้ายวน โดยรอบข้างก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเริ่มเข้ามารุมล้อม‘ลีลายั่วไม่เบาเลยแฮะ ไอ้สวยก็สวยอยู่หรอก แต่เขารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาเอาซะเลย’“หึ นั่นน่ะเหรอ นางฟ้าของเอ็ง นางยั่วล่ะสิไม่ว่า”ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างดูถูกดูแคลนสาวชุดดำสุดเซ็กซี่‘ยั่วยวนขนาดนี้ ไม่บอกก็รู้ว่าโชกโชนขนาดไหน ดูลีลาของคุณเธอสิ ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหน จะเต้นได้บาดอารมณ์ผู้ชายขนาดนั้น’“ถึงจะเป็นนางยั่ว แต่ก็สวยดั่งนางฟ้าล่ะว้า เดี๋ยวข้ามานะเว้ย จะไปทำความรู้จักกับนางฟ้าของข้าสักหน่อย”พูดจบเพลย์บอยหนุ่มรูปหล่อก็ก้าวขายาวแกร่ง เดินมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายทันทีณัฐพงษ์ กิตติอนันท์ เจ้าของบริษัท เค ที เอ ไดมอนด์ ผู้ส่งออกอัญมณีรายใหญ่ของประเทศ เพลย์บอยหนุ่มรูปหล่อเพื่อนสนิทของสิบทิศ เป็นหนุ่มโสดเจ้าสำราญและมีคารมเป็นเลิศ ด้วยเห

“เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีฉันไม่ทันได้...”ประโยคสุดท้ายถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอระหงทันที ยามเห็นหน้าบุรุษคู่กรณีดวงตากลมโตไล่มองตั้งแต่คิ้วหนาดกดำ ดวงตาสีนิลคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน และสุดท้ายริมฝีปากบางเฉียบที่ล้อมกรอบด้วยใบหน้าคมสันนั้น ราวกับเทพบุตรหรือไม่ก็เจ้าชายที่เธอไม่เคยพานพบ เป็นผลให้ตรีชฎาถึงกับตะลึงงัน หัวใจเต้นรัวเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างบอบบางทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนค้างนิ่งอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นผิดกับชายหนุ่มรูปงามตรงหน้า ที่กระตุกยิ้มอย่างนึกดูแคลนนางยั่วที่เขาเป็นผู้ตั้งฉายาให้ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง‘หึ ผู้หญิงก็แบบนี้แหละ เห็นผู้ชายเข้าหน่อยก็คอยแต่จะให้ท่า ยิ่งถ้ารวยแล้วล่ะก็ ไม่ต้องพูดถึง ระริกระรี้อยากจะเสนอตัวให้ทั้งนั้น’“ไม่เป็นไรครับ”เขาผลักเธอออกเล็กน้อยเป็นมารยาท ก่อนจะเดินจากไป โดยไม่สนใจที่จะหันกลับมามองเธออีก ตรีชฎายังคงตะลึงค้าง เธอไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ ว่าชีวิตนี้จะได้พบกับบุรุษผู้นี้“อ๊าย นังผิง ทำไมเมื่อกี้ถึงไม่เป็นฉัน อิจฉา ๆ อ๊าย...”เสียงหวีดร้องวี้ดว้ายเพราะความอิจฉาของโยโกะคนงามดังลั่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวละสายตาจากบุรุษเมื่อครู่แม้แต่เศษเสี้ย

คุณแม่ผู้รักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์เพทุบายยิ่งนัก บัดนี้คงได้เวลาของการเป็นกามเทพเสียแล้วสิ“ฮัลโหล สิบว่างหรือเปล่าลูก”น้ำเสียงอ่อนโยนกรอกถามลูกชายทันทีที่ปลายสายกดรับโทรศัพท์“ผมกำลังเคลียร์งานอยู่ครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้โทร.มาหาผม”สิบทิศถามมารดากลับ ขณะละมือจากเอกสารที่อ่านเมื่อครู่“ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่อยากให้สิบมารับแม่ ตอนนี้แม่มาดูชุดที่จะใส่ไปงานการกุศลที่ร้านเสื้อน่ะจ้ะ สิบมารับแม่หน่อยได้ไหมลูก”คุณหญิงสิรินดาแสร้งบอกเสียงหวาน หวังจะให้ลูกชายมารับนางให้จนได้ เพื่อที่จะได้ดำเนินแผนการขั้นต่อไป“ร้านเสื้อที่ไหนครับ”เสียงทุ้มถาม ไม่ได้รู้เลยว่าคนเป็นแม่กำลังลอบยิ้มอยู่กับโทรศัพท์“อ้อ ร้านเสื้อวราภรณ์ สิบรู้จักไหมลูก อยู่ไม่ไกลจากบริษัทของเรานักหรอก อยู่ตรง...”คุณหญิงสิรินดาบอกทางแก่ชายหนุ่ม ในใจนั้นก็กำลังตื่นเต้นเหลือเกิน เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แผนขั้นแรกของนางก็จะสำเร็จแล้ว“ได้ครับคุณแม่ ผมขอเคลียร์งานอีกสิบนาที แล้วผมจะไปรับ”“จ้ะลูก แม่จะรอ รีบมาไว ๆ นะจ๊ะ แม่คิดถึง”ได้ยินเช่นนั้น ริมฝีปากบางเฉียบก็คลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะวางสาย

ระหว่างที่กำลังรออาหารมาเสิร์ฟ ตรีชฎาก็เริ่มเปิดฉากชวนสิบทิศคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้สารพัด ที่เธอจะสรรหามาคุยกับเขา ส่วนมากหญิงสาวมักจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเสียมากกว่า เพื่อที่จะเก็บไว้เป็นข้อมูลว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร สิบทิศก็ต้องจำใจตอบทุกครั้งเวลาที่เธอถามมา เพราะสายตาของผู้เป็นมารดาจ้องมองเขาเสียจนตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอึดอัดเป็นที่สุดที่มารดาชวนตรีชฎามาทานข้าวเย็นด้วยกัน ทำไมเขาถึงไม่เอะใจตั้งแต่แรกนะ ว่านี่คือแผนการที่มารดาได้วางไว้ เพื่อต้องการจะจับคู่ให้เขา ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่า ผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรนักหนา มารดาของเขาถึงอยากจะได้เธอมาเป็นลูกสะใภ้นัก‘เหอะ ถ้าอยากจะจับก็จับไปเถอะ เขาไม่สนใจหรอก เพราะยังไงเขาก็ไม่มีวันหลวมตัวไปกับแผนการของมารดา เอาแม่นางยั่วคนนี้มาทำเมียหรอก ฮึ่ย! แค่คิดก็ขยะแขยงเต็มทน ผู้หญิงที่สวยแต่รูปกาย แต่ข้างในยับเยินไม่มีชิ้นดีอย่างแม่นางยั่วคนนี้ ใครจะเอาลง’‘คนอย่างสิบทิศจะแต่งงานทั้งที ผู้หญิงที่เขาจะเลือกมาเป็นภรรยาและแม่ของลูก จะต้องสะอาดผุดผ่องเท่านั้น!’“สิบ ตักปลากะพงให้น้องหน่อยสิลูก”“หมูทอดอีก น้องตักไม่ถึง”“ตักต้